Τα παγωτά που μας έκαναν να λιώνουμε μικροί
Η δημοσιογραφική ομάδα του Nou-Pou.gr βάζει τις αναμνήσεις της να δουλέψουν για τα παγωτά για τα οποία έλιωναν. Κι εκείνοι και τα παγωτά.
- 24/06/2016
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που τα παγωτά περιπτέρου έπαιζαν τον κύριο ρόλο στο ποιο παγωτό θα καταλήξει στο στομάχι μας. Και με το αφιέρωμα του Nou-Pou.gr στα παγωτά αυτού του καλοκαιριού να αναδεικνύει τα υπέροχα παγωτά που μπορείς αυτή τη στιγμή να βρεις στα Νότια, η στροφή μας στο περίπτερο γίνεται για να θυμηθούμε τα νιάτα μας. Πάμε να δούμε τι έτρωγαν οι δημοσιογράφοι μας τω καιρώ εκείνω.
ΜΑΧ ALGIDA o Κώστας Χρήστου
Δεν ήμουν ποτέ από τα παιδιά που τριγυρνούσε με ένα παγωτό στο χέρι. Γιατί; Γιατί δεν μ’ άρεσε το παγωτό. Ή μάλλον, ποτέ δεν έκανα σαν τρελός για παγωτό. Από το περίπτερο της γειτονιάς, θα μπορούσες να με δεις κάλλιστα να βουτάω σοκολάτες, κόμιξ, κρουασάν και Milko. Αλλά ποτέ παγωτό. Αν όμως έπρεπε να φάω -κάτι Αυγουστιάτικες μέρες που η δροσιά της Coca Cola δεν βοηθούσε- έψαχνα πάντα για το ΜΑΧ της Algida (αυτό με τον τίγρη στο λογότυπο). Δεν ήταν πολύ μεγάλο, δεν ήταν πολύ μικρό, κυκλοφορούσε σε τρεις διαφορετικές γεύσεις και μου άρεσε και ο Τίγρης. Λυπάμαι αν σας ξενέρωσα και υπόσχομαι να επανέλθω δριμύτερος όταν γίνει θέμα για «γαριδάκια».
Χωνάκι Magnum ο Νίκος Μίχαλος
Τα παγωτά που μετράγαμε μικροί λοιπόν.. Εγώ μόνο Δέλτα και magnum χωνάκι με την στρογγυλή σοκολατένια μπίλια στη μέση.Που πάντα την έβγαζα και περιμένα πως και πως να φτάσει στο τέλος και να φάβ το πιο ωραίο σημείο του παγωτου.Το Κάτω μέρος!!! Και μέτα να πάω για παγωτό μηχανής στο σημερινό Everest και για τους παλιούς τον “Δούκα”.
Okey για τον Μάνο Μίχαλο
Θυμάμαι ότι κοντά στα 30-35 παγωτά το τερμάτιζα, παρότι άλλοι φίλοι μου είτε εδώ στα νότια είτε στη γειτονιά του Ταύρου που έμενε η γιαγιά μου και πήγαινα τα σαββατοκύριακα, έφταναν και τα 50 και τα 70 παγωτά σε ένα καλοκαίρι. Ωραία φάση πάντως να μετράς τα παγωτά. Μηδέν άγχος, σε σχέση με το σήμερα και αυτά που μετράμε όλοι μας, οι πάνω από τα 30. Ποιο ξεχωρίζω; Δύσκολη ερώτηση, γιατί δεν ήμουν φανατικός ενός παγωτού, αλλά είχα μια All-Star πεντάδα τουλάχιστον η οποία προσαρμοζόταν ανάλογα και με την εταιρία/μάρκα που είχε το περίπτερο ή το “μαγαζάκι” από το οποίο θα έπαιρνα το παγωτό μου. Όμως, το O…Key είναι μέσα στις καλύτερες παγωμένες και με ξηρούς καρπούς βουτηγμένους σε σοκολάτες αναμνήσεις μου.
Algida Cornetto ο Κώστας Τζούνας
Ψωνάρα από μικρός, όταν το έβρισκα μπροστά μου, το χτύπαγα. Γιατί ήταν ιταλικό, άρα και καλύτερο. Σωστά; Και ας ήταν σαφώς μικρότερο από το Magnum της ΔΕΛΤΑ, αυτό με την trademark σοκολατένια μπίλια-όλα τα λεφτά στη μέση, που αποτελούσε σταθερή την 2η επιλογή μου. Πάντως, πάντοτε πύραυλο ψώνιζα. Και ψωνίζω (τώρα το έχω γυρίσει στο Magic Almond). Γιατί ποτέ μου δεν κατάλαβα τι νόημα έχει το ξυλάκι. Εκτός και αν καταφέρουν κάποτε να το κάνουν και αυτό σοκολατένιο.
Ρόκετ ο Χάρης Σοφιανός
Έχω συνδέσει τα παιδικά μου χρόνια μόνο με ένα παγωτό: με το κοκτέιλ. Το οποίο λεγόταν και Ρόκετ. Ήταν επί της ουσίας το ίδιο παγωτό και άλλαζε η ονομασία ανάλογα με την εταιρία. Ήταν πάντως το κορυφαίο κυπελλάκι με βάση τη βανίλια, εμπλουτισμένο με σοκολάτα και φράουλα. Εκπληκτικό. Και ακόμη πιο εκπληκτικό το να το φας με τον σωστό τρόπο. Το άφηνες να λιώσει δηλαδή λιγάκι και να γίνει (σχεδόν) κοκτέιλ. Αποτελούσε την καθημερινή μου επιλογή στη βόλτα από το “μαγαζάκι”. Τι ποιο είναι το είναι το μαγαζάκι; Αν έχεις μεγαλώσει στη Γούναρη ένα είναι το μαγαζάκι.
Γρανίτα φράουλα η Τατιάνα Τζινιώλη
Παγωτά, παγωτά παντού. Από το πατουσάκι με τη μπανάνα και τη σοκολάτα, έως το magic με λευκή σοκολάτα. Από το Ρόκετ κοκτέιλ έως τις γρανίτες φράουλα. Παγωτό να ήταν και δε με ένοιαζε. Όχι, εντάξει. Με ένοιαζε να ήταν με φρούτα ή λευκή σοκολάτα. Απο εκεί και πέρα… Μία ιδιαίτερη ανάμνηση όμως, είναι τα παγωτά μηχανής στα παγωτατζίδικα που βρίσκονταν στη σειρά στην είσοδο της Γλυφάδας στη σημερινή στάση του τραμ “Πλατεία Κατράκη”. Τότε, υπήρχαν τουλάχιστον τρία καταστήματα στη σειρά με δεκάδες γεύσεις παγωτών. Όμως, σαν το παγωτό μηχανής του Igloo, κανένα..
Rocket & 4×4 η Πωλίνα Παρασκευοπούλου
Τώρα θα μου πεις πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο; Ρουκέτα το ένα, πύραυλος το άλλο, voilà το match! Η σχέση μου με τα συγκεκριμένα παγωτά ήταν παιδιόθεν σαν εκείνες τις κάρτες χωρίς πιστωτικό όριο. No limits! Κατέβαζα τα παγωτά το ένα μετά το άλλο σαν καραμέλες, κάτι που συνεχίζω να κάνω ανενόχλητη! Το Νο1 στις προτιμήσεις μου παρέμενε για χρόνια το Rocket, αν και εξαιρετικά απλό, ήταν κόλημμα μεγάλο! Μόνο που σε κάποια φάση συνειδητοποίησα πως ήμουν κορόιδο! Το 4×4 είχε διπλό μέγεθος και επομένως διπλή απόλαυση, οπότε πρόδοσα πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις! Δεν παίζεις με τέτοια πράγματα