Το Κουκάκι έχει όσα ζητά η ψυχή σου
Μπορεί για παράδειγμα να 'ναι "που τρώμε", ή "να πάρουμε κάτι στη μέση". Μπορεί όμως να 'ναι "πάμε για ρακί" ή "που συνεχίζουμε". Η πιο hip περιοχή της Αθήνας έχει όλες τις απαντήσεις, αρκεί να κάνεις την ερώτηση.
- 01/11/2016
Για brunch…
Ούτως ή άλλως η περιοχή έχει την τιμητική της τα πρωινά του Σαββατοκύριακου. Πέρα από τη βόλτα, όμως, στην Ακρόπολη, στην Διονυσίου Αεροπαγείτου, στην Πλάκα και στον περιφερειακό του Φιλοπάππου, υπάρχουν και άλλοι επιπλέον λόγοι να κατευθυνθείς προς το κέντρο. Η μαγική-λέξη είναι το brunch.
Από επιλογές άλλο τίποτα; Υπάρχει το πολυδιαφημισμένο Μπελ Ρεϋ, το ιδανικό μέρος να θέλεις να φας αυγά και ήλιο, καθώς βρίσκεται σε ιδανικό spot κάτω από τον πεζόδρομο του Γεωργίου Ολυμπίου. Έναν πολύ ενδιαφέροντα κατάλογο παρουσιάζει και το Monsieur Barbu επί της Φαλήρου, που σερβίρει φαγητό και ποτό όλες τις ώρες και τις μέρες, έστω κι αν το brunch του είναι ένα κλικ πιο αγαπητό. Τρίτη επιλογή – και αυτή παντός καιρού – είναι το Lotte. Κάτω από τις νερατζιές το γαλλικό καφέ-μπιστρό σερβίρει γευστικές σπιτικές τάρτες.
Και φούρνους έχουμε…
Ο διασημότερος φούρνος του Κουκακίου δεν είναι άλλος από τον Τάκη, που μπαίνει στην κατηγορία “ένα όνομα, μια ιστορία”. Ο Τάκης, λοιπόν, είναι ένα μαγαζί που για παράδειγμα την Καθαρά Δευτέρα υποχρεώνει τον κόσμο να σχηματίσει ουρά για πολλά τετράγωνα (κυριολεκτικά) για τη διάσημη λαγάνα του. Στον Τάκη θα βρεις πολλές ποικιλίες ψωμιού, σάντουιτς, σφολιατοειδή (οπωσδήποτε μανιταρόπιτα), αλλά και γλυκά. Από carrot cake μέχρι βουτήματα. Bonus το “αδερφάκι” του, το Drups & Drips, όπου μπορείς να πιεις τον πιο ποιοτικό καφέ της πόλης.
Το αντίπαλος δέος βρίσκεται στην εκ διαμέτρου αντίθετη πλευρά του Κουκακίου, κοντά στην Γενναίου Κολοκοτρώνη που αποτελεί το σύνορο με τα Πετράλωνα. Ο λόγος για τον Ρίζο, τον φούρνο που θα σε κερδίσει όχι μόνο με το ψωμί του, αλλά και με τις εξαιρετικές ιδέες του. Τυρόπιτα ταψιού, πεϊνιρλί με αυγό, λουκανικόπιτα με ομολέτα και φιλαδέλφεια, πιροσκί με μινατάρια και ότι άλλο ήθελε προκύψει. Το μόνο πρόβλημα στην περίπτωση του Ρίζου (Ματρόζου 12) είναι το γνωστό : δεν ξέρεις τι να πρωτοπάρεις, οπότε μια φορά δεν είναι αρκετή.
Στάση Guarantee
Το Γκαραντί μπορεί να καυχιέται ότι είχει γίνει γνωστό, πριν γίνει γνωστό το ίδιο το Κουκάκι. Και όντως κάπως έτσι είναι, καθώς αποτελεί το απόλυτο σαντουιτσάδικο της Αθήνας. Το μυστικό της επιτυχίας του η μεγάλη ποικιλία και τα αγνά υλικά. Είτε μιλάμε για ψωμί, για αλλαντικά, για τυριά, για σάλτες, για ότι θέλεις… Στο Guarantee μπορείς να συνδυάσεις στο σάντουιτς σου καραμελωμένα κρεμμύδια, ιταλική σπιανιάτα, πέστο (βασιλικού ή πιπεριάς φλωρίνης) και οποιοδήποτε τυρί σου κάνει όρεξη: μετσοβόνε, καπνιστό. ΟΤΙ-ΔΗ-ΠΟ-ΤΕ.
Για μεζέ…
Το σήμα-κατατεθέν του Κουκακίου είναι τα μικρά καφέ-μεζεδοπωλεία. Εκεί που ο καφές συναντά το τσίπουρο και η μπύρα συναντά τους μεζέδες. Την αρχή είχε κάνει το Κουκί με την περίφημη τοστάδα του, αλλά τώρα οι δύο πεζόδρομοι (και όχι μόνο) έχουν γεμίσει αντίστοιχα μαγαζιά. Να πας στην Αυλή για ψημένη ρακί, τη διάσημη ποικιλία και τις σπιτικές νοστιμιές των μαμάδων του Κωνσταντίνου, του Τάσου και του Κυριάκου.
Ωραίο χώρο και ωραία πιάτα θα βρεις επίσης σε κολεκτίβες όπως το Ποτάμι, στο Συγκρουόμενο, στο Παγκάκι, στο Πατάρι και στη Λούπα.
Για φαγητό…
Για όλα τα γούστα και όλα τα πορτοφόλια. Τον τίτλο του βασιλιά κερδίζει το Μάνη-Μάνη, που είναι μεν ακριβό, αλλά σερβίρει πιάτα από μοναδικά υλικά. Από τη Μάνη, όπως μπορεί να φανταστεί ο καθένας.
Στην κατηγορία “σουβλάκι” πρωταγωνιστεί ο Καλύβας με τις σούβλες του (Γ. Ολυμπίου 10), το Κουντουριώτικο στην πλατεία απέναντι από την Παιδική Χαρά και το ψητοπωλείο στην Δράκου. Που δεν έχει όνομα, αλλά έχει τη χάρη. Οι ντόποιοι το ξέρουν σαν “γυναίκες”, “θείες”, ή “αδερφές”. Πινακίδα δεν έχει, αλλά έχει το καλύτερο καλαμάκι που θα βρεις εκεί έξω.
Για ψάρι υπάρχει το Σκουμπρί. Για ελληνική κουζίνα το εκπληκτικό Δύο Δεκάρες η Οκά, η Μικρή Βενετία, που ακροβατεί σε παραδοσιακές ελληνικές συνταγές και κάτι λίγο πιο ποπ. Μην χάσεις επίσης την γαστρονομική εμπειρία στην Φάμπρικα του Ευφρώσυνου, που μαθαίνεις μετά ότι είναι ο προστάτης των μαγείρων. Και για να τον τιμήσουν έχουν φτιάξει ένα από τα καλύτερα και πιο προσεγμένα ελληνικά εστιατόρια.
Για πότο που πάμε;
Η φάση τσίπουρα, κρασί και μπύρες στη μέση είναι το φόρτε της περιοχής. Την Αυλή για παράδειγμα θα την βρίσκεις πάντα γεμάτη. Το ίδιο και τη Σβούρα, αλλά ακόμη το Kouki και τα γειτονικά στον πέρα πεζόδρομο. Για κρασί υπάρχει το BoΒo δίπλα από τον Ευφρώσυνο. Η σταθερή επιλογή είναι το Μπελ Ρέυ, ιδανικό για ποτό την καθημερινή, ή πρώτο ποτό το Σάββατο. Στα “must” και το Lotte που είναι ζεστό και όμορφο.
Για τους ξενύχτηδες υπάρχει πάντα το Tiki στις παρυφές του Κουκακίου με την Μακρυγιάννη. Το γνωστο χαβανέζικο μπαρ δεν θα σε απογοητεύσει ποτέ, έχοντας πάντα την ποσότητα του κόσμου που αναζητάς εκείνη την ώρα της νύχτας. Αλλά και το Σπιρτόκουτο του Χρήστου, που κλείνει τις πόρτες και ανοίγει το κέφι, ιδανικό για όσους λατρεύουν τα μικρά μαγαζιά.
Συμπέρασμα; Στο Κουκάκι θα τα βρεις αυτό που ψάχνεις. Ότι και αν είναι αυτό.