Πού φάγαμε καλά μέσα στο 2023
Η ομάδα του NouPou κάνει ανασκόπηση στις εξόδους του 2023, απ' άκρη σε άκρη στην Αθήνα και ξεχωρίζει τα εστιατόρια, τα στέκια και τα πιάτα που θα θυμάται χαρακτηριστικά.
- 01/01/2024
Μάνος Μίχαλος, Founder & Managing Director
Δεν είναι εύκολο να ανασύρεις από τη μνήμη σου γεύσεις, αλλά οι συνάψεις που γίνονται στον εγκέφαλο κάθε φορά που βιώνεις μια ξεχωριστή εμπειρία, ευτυχώς κάνουν την Ανθρώπινης Νοημοσύνης δουλειά που χρειάζεται, χωρίς GPT. Οπότε οι γεύσεις και το a-level food experience στα Άκρα ή το μοναδικό γαστριμαργικό βράδυ που έζησα στο Soil, έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στο σκληρό δίσκο του μυαλού μου. Βέβαια, όταν το 2023 έχεις ταξιδέψει για πρώτη φορά στη ζωή σου σε Σαν Σεμπαστιάν και Μπιλμπάο δεν είναι δίκαιο για όσα γεύτηκες εντός Αθήνας, αλλά η Διεύθυνση ήταν ξεκάθαρη: «να είναι εντός Αθήνας οι επιλογές». Πφ. Ταξιδιωτικός ρατσισμός.
Η Αθήνα πάντως εξελίσσεται είτε στα high της, είτε στα urban της, είτε στα gourmet είτε στα street food της. Το Jackaroo δεν είναι καινούργιο, αλλά είναι αξεπέραστο και τώρα που εμφανίστηκε και στον Νέο Κόσμο ο Θεός και η παναρισμένη ψυχή μας. Εδώ δεν μπορείς να μιλήσεις για φαγητό αν δεν βάλεις ένα σημείο για κρεατοφαγία και ο Θανάσης 1948 και ο Μαύρος Γάτος μας έδειξαν πώς επιλέγεται, ψήνεται και σερβίρεται μια premium κοπή.
Από Γλυφάδα; Η Bella Vespa φέτος έγινε πιο όμορφη από ποτέ, με τη νέα chef να ανεβάζει το επίπεδο του σταθερού πια comfort food εστιατορίου των νοτίων προαστίων. Το σουβλάκι στο Ελληνικό παραμένει η Νο1 επιλογή χωρίς delivery σε αυτή την πλευρά της πόλης, ενώ στην άλλη πλευρά ο Πανερυθραϊκός κρατάει γερά 50 χρόνια τώρα. Όμως. Όμως. ΟΜΩΣ. Έχω ένα προνόμιο: το καλύτερο Wagyu smashed burger της Αθήνας δυστυχώς για εσάς, ευτυχώς για εμάς τους λίγους, φτιάχνεται από τα χέρια του κολλητού μου, Αντώνη Στολίδη. Του λέμε να δώσει αυτό το δώρο στην ανθρωπότητα, αλλά παραμένει προσηλωμένος στο να πετάει ως πιλότος εμπορικών αεροσκαφών. Το δέχομαι για δύο λόγους: θα το τρώμε λίγοι και καλοί, ενώ το να είναι προσηλωμένοι οι πιλότοι είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαιτέρως.
Για το τέλος και κάθε χρόνο υπάρχουν τα Queen. Όπου και να πάω, πάντα εκεί γυρίζω. Χάνομαι.
Ζωή Πατσιώλη, Editor in Chief
Είναι κάπως οξύμωρο, αλλά σε μια χρονιά που δεν προλαβαίναμε να γράφουμε για νέες γαστρονομικές αφίξεις, τα μέρη με πραγματικά καλό φαγητό μού φάνηκαν πιο δυσεύρετα από ποτέ. Την πάτησα αρκετές φορές με overhyped μαγαζιά, απογοητεύτηκα από την εξέλιξη κάποιων άλλων, όμως η διαπίστωση ότι έχω περισσότερες από δέκα προτάσεις για αυτή τη λίστα σημαίνει ότι ο προσωπικός απολογισμός είναι μάλλον θετικός.
Στο δια ταύτα, από τα νέα πολυσυζητημένα spots της πόλης θα ξεχωρίσω το Pharaoh: ένα εστιατόριο που σε κερδίζει ακόμα και με κάτι τόσο ταπεινό όσο ένα πιάτο με χόρτα, κάτι κάνει καλά, είναι σίγουρο. Για το Winners θα έπρεπε να συμφωνήσω πως πρόκειται για το καλύτερο vegan εστιατόριο της Αθήνας, αλλά νομίζω ότι αδικείται από τη σύγκριση μόνο με άλλα μαγαζιά του είδους, οπότε θα αρκεστώ να το περιγράψω ως απολαυστικό. Ακριβώς δίπλα, το επίσης vegan Holly Lama σερβίρει φοβερό πρωινό, πληθωρικά κρουασάν και υπέροχη σοκολατένια Babka.
Στην κατηγορία «κρυμμένο διαμάντι» θα έβαζα σίγουρα το Σεμπρεβίβα στα Πετράλωνα, ένα εστιατοριάκι με τέσσερα τραπέζια όλα κι όλα στον πολύ ζεστό εσωτερικό του χώρο, όπου η κουζίνα κάνει μικρά θαύματα με ένα μενού που αλλάζει κάθε εβδομάδα. Μεγάλη έκπληξη ήταν και το απόλυτα comfort (και απίστευτα οικονομικό) μαγειρείο 5Φ λίγο πιο πίσω από το Χίλτον.
Πολύ ωραία έφαγα για ακόμα μια χρονιά στο ΦΙΤΑ, στο Proveleggios και στο σταθερά αγαπημένο Naif, που ξεχωρίζει στην κατηγορία all day και είναι σιγουράκι για pizza και negroni μετά από παράσταση στη Στέγη. Για αυθεντική ναπολιτάνικη πίτσα, Granello και Tre Sorelle κρατούν τα πρωτεία, όμως δεν απογοητεύτηκα ούτε μία φορά από αυτήν του νότιου Peccati di Gola, ενώ φρέσκα ζυμαρικά ευχαριστήθηκα στον newcomer Ιταλό. Τέλος, στο κεφάλαιο street food, η μικροσκοπική Amandine συνέχισε το 2023 να διαπρέπει στο Σύνταγμα με τα εμπνευσμένα της bagels, το Guarantee στο Κουκάκι διατήρησε για εμένα τον τίτλο του καλύτερου σάντουιτς της πόλης και το Baba Ghanoush στο Παγκράτι παρέμεινε ο τελικός προορισμός στην αναζήτηση για το πιο νόστιμο φαλάφελ.
Plus: Δεν είναι ακριβώς street food, αλλά το συγκεκριμένο τρώγεται στον δρόμο, μέσα από το χάρτινο κουτάκι, με ένα ζεστό latte στο χέρι καθώς περπατάς προς τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου: Το βάσκικο τσιζκέικ του Fika, με την καψαλισμένη όψη, την κρεμώδη υφή και την πλούσια γεύση του, ρίχνεται στην κούρσα με εστιατορικούς ανταγωνιστές του και βγαίνει πανηγυρικά νικητής.
Πάνος Κοκκίνης, Head of Branded Content
Επιστροφή στην αυθεντικότητα το 2023. Αν εξαιρέσεις την ευχάριστη family friendly έκπληξη του gastrobar Monk στη Γλυφάδα, όπου η κόρη μου έφαγε τα καλύτερα nuggets και twisters της χρονιάς (παρότι εδώ η έμφαση είναι στο premium κρέας) και φυσικά την -κλασική πλέον αξία- του Bella Vespa, όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν πίσω στα πάτρια εδάφη, της Καλλιθέας.
Με τελευταία ευχάριστη έκπληξη, για την ακρίβεια τεράστια ευχάριστη έκπληξη, τα χειροποίητα ζυμαρικά (μαντί, πιλμένι, βαρενίκι) του Ouzbekistan. Ένα -προφανώς ethnic- μαγαζί που τοποθετώ εύκολα στην κατηγορία Ραχάτι (βλέπε κρητικό μεζεδοπωλείο στην Ηλιούπολη), εκείνων δηλαδή των κρυφών θησαυρών για τους οποίους δεν θέλω να γράφει κανείς λέξη.
Για την ακρίβεια το ίδιο το Ραχάτι ήρθε να προστεθεί φέτος στην κατηγορία των all time classic μου, τα σιγουράκια που λέμε, μαζί με την Παλιά Φάβα της αγαπημένης μου μαγείρισσας κυρίας Ντίνας στο Παλαιό Φάληρο και το υπέροχο Ρεμούτσικο του Ηλία στον Άγιο Δημήτριο που έχει δικαίως τινάξει την μπάνκα στον αέρα για όποιον ξέρει να εκτιμάει το καλό κρέας και την ωραία ατμόσφαιρα (βλέπε προσθήκη 2ης αιγαιοπελαγίτικης αυλής).
Ειδικά μνεία στο Καπηλειό του Ζάχου και τη Ζωοδόχο Πηγή στα Καμίνια, που συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι ο Πειραιάς είναι το τελευταίο σημείο στην Αθήνα όπου μπορείς να φας αυθεντικά και αντρίκεια.
Γεωργία Περιμένη, Staff Writer
Τα highlights του 2023 όσον αφορά τις γευστικές εξόδους θα έλεγα ότι κινήθηκαν σε ελληνικά μονοπάτια, με κάποιες σύγχρονες και ιδιαίτερες πινελιές. Φυσικά δεν απαρνήθηκα την αγαπημένη μου ιταλική κουζίνα, πήγα σε λατρεμένα στέκια ξανά και ξανά και ανακάλυψα καινούργια, όμως αυτά που μου έμειναν τελικά σαν συνολικές εμπειρίες βασίστηκαν στην κουζίνα των αναμνήσεων και της ζεστασιάς.
Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Σεράμικο, το εστιατόριο που κατέβηκε από τον Βορρά -συγκεκριμένα από τη Θεσσαλονίκη- στην πρωτεύουσα, φρόντισε να προσαρμοστεί στα αθηναϊκά δεδομένα και από «Σέμπρικο» ονομάστηκε «Σεράμικο», καθώς βρήκε τη θέση του στη γειτονιά του Κεραμεικού. Η πρώτη εντύπωση θετική. Φωτεινός χώρος, μια ανοιχτή κουζίνα και μυρωδιές από τηγάνια που έχουν πάρει φωτιά, μωσαϊκό στο πάτωμα, μίνιμαλ αισθητική. Στα highlights, χωρίς καν να φτάσω στο κομμάτι του φαγητού, το γλυκόπιοτο ροζέ κρασί τους, που ήταν από τα πιο ωραία που έχω δοκιμάσει τελευταία. Η συνέχεια επιφύλασσε πιάτα μέσα από έναν κατάλογο αρκετό για να έχεις επιλογές να διαλέξεις, αλλά όχι να χάσεις την μπάλα. Βασισμένα σε γνώριμες, αγαπημένες και comfort ελληνικές γεύσεις, με ιδιαίτερους συνδυασμούς υλικών που ο τρόπος με τον οποίο δένουν θα σε εντυπωσιάσει. Γευστικότατα 6 στα 6 πιάτα, χωρίς να χρειάζεται να γίνουν λύσσα από το αλάτι για να νοστιμίσουν. Ενδεικτικά μόνο θα αναφέρω το κοτόπουλο φιλέτο γεμιστό με σπανάκι, τυλιγμένο με προσούτο, πουρέ καρότου, σάλτσα από βολάκι Άνδρου και chips κόκκινης πιπεριάς, που μέσα στην απλότητα ενός φιλέτου κοτόπουλου, κατάφερε να γίνει αριστούργημα. Επίσης, αρκετά value for money. Σίγουρα από τις πιο ωραίες εξόδους για φαγητό, λίγο πριν την εκπνοή του 2023.
Δεν μπορώ όμως με τίποτα να ξεχάσω τη Λόντζα της Γειτονιάς στα Εξάρχεια. Ανοιχτή κουζίνα, ζέστη από την ξυλόσομπα, ρετρό ήχοι στο backround, μόλις ένας μεγάλος πάγκος για όσους χωράνε και κάποια από τα πιο απλά φαγητά που θα έτρωγες μόνο στο σπίτι της μαμάς ή της γιαγιάς σου. Αυτά που μέσα από την απλότητά τους σου ζεσταίνουν το μέσα σου, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στη Λόντζα θα πας και μόνος σου, περνώντας απλά απ’ έξω, θα φας σε λογική fast food αυτό το φαγάκι της φροντίδας και ας είναι απλά παραδοσιακές χυλοπίτες μαγειρεμένες σε φρέσκο βούτυρο, με θρυμματισμένη φέτα και μπούκοβο. Αχνιστές και γεμάτες αναμνήσεις. Στον κατάλογο θα βρεις μερικές επιλογές σε αυτή τη φιλοσοφία, ενώ καθημερινά υπάρχουν ένα – δυο πιάτα ημέρας, όπως και ένα γλυκό. Στο ταμείο θα σε περιμένουν και οι χαρακτηριστικές πράσινες νουαζέτες, όπως τις είχε η γιαγιά στο τραπεζάκι του σαλονιού για να φιλέψει τους επισκέπτες.
Last but not least, από τις πρώτες -και αξιομνημόνευτες- εξόδους της χρονιάς που πέρασε, η Τζουτζούκα στο Ρουφ, όπου θα φας καλά και η διάθεσή σου θα φτιάξει με το που καθίσεις στο τραπέζι. Κι αυτό οφείλεται στον μοναδικό συνδυασμό της αισθητικής του μαγαζιού, του κεφάτου προσωπικού που περνά από δίπλα σου σιγοτραγουδώντας και της μουσικής που κινείται σε ρετρό μονοπάτια και «δένει» με την όλη ατμόσφαιρα. Τα πιάτα βασίζονται σε ελληνικές γνώριμες γεύσεις και υλικά με τα twists που τα κάνουν λίγο πιο τσαχπίνικα, αλλά η ουσία είναι ότι θα φας πραγματικά νόστιμο φαγητό και θα περάσεις καλά. Σαν αυτά τα μοσχαρίσια μάγουλα με τον τραχανά, που έλιωνε στο στόμα.
Μάρω Σενετάκη, Branded Content Manager
A comfort 2023! Έτσι θα χαρακτήριζα τη χρονιά που πέρασε, αφού αν κάτι απόλαυσα με την καρδιά μου στις εξόδους του 2023 ήταν τα comfort πιάτα που δοκίμασα, στην εστιατορική ή στην πιο casual εκδοχή τους. Δεν μου φαίνεται περίεργο βέβαια, όταν μία χρονιά είναι κατά γενική ομολογία δύσκολη, χρειάζεσαι σταθερές που θα σου φτιάξουν το κέφι και ένα καλομαγειρεμένο φαγητό είναι πάντα μια παρηγοριά.
Αυτό ακριβώς που ένιωσα όταν δοκίμασα τα πολύ νόστιμα κεφτεδάκια του Upon, με πράσο, πατάτα και στάκα -μια πινελιά από τον τόπο καταγωγής μου-, σκεπασμένα με μία αφράτη πιτούλα, που ακόμη φέρνω τη γεύση τους στο στόμα. Την ίδια γλυκιά ανάμνηση κρατάω και από το Annie Fine Cooking, ένα εστιατόριο με αύρα cozy μπιστρό με ένα ιδιαίτερο concept στην κουζίνα του, όπου το μικρό αλλά μεστό μενού του που πατάει σε δύο υλικά -το κρέας και το ψάρι-και ανανεώνεται σχεδόν καθημερινά, με βάση την εποχικότητα και τη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών, άρα το τι θα δοκιμάσεις είναι μια έκπληξη. Όταν το επισκέφθηκα εγώ πάντως δοκίμασα μια ωραιότατη ψητή σφυρίδα με ζόχια, φασολάκια, αρακά και ψητή πατάτα.
Κλείνοντας η χρονιά πάντως, μου επιφύλασε μια πολύ ωραία έκπληξη, αφού λίγο πριν τα Χριστούγεννα επισκέφθηκα για πρώτη φορά το Juicy Grill -πώς μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια, ούτε εγώ δεν ξέρω! Αυτό το Truffle Smash burger είναι με διαφορά το καλύτερο που έχω δοκιμάσει.
Άννυ Τζαβέλλα, Staff Writer
Λίγο πριν το τέλος του ‘23, μία ανασκόπηση πίσω στις καλύτερές του στιγμές μοιάζει ο ιδανικός επίλογος σε μία χρονιά που τα είχε όλα. Καλά και κακά, τουλάχιστον για εμένα. Ανάμεσα στις πιο τρανταχτές αναμνήσεις που θα έχω από αυτή τη χρονιά, λοιπόν, είναι και οι έξοδοι στην πόλη και τα αθηναϊκά μαγαζιά με τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Εκείνες οι έξοδοι που συγκεντρώνουν όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να χαρακτηριστούν αξιομνημόνευτες: Καλή παρέα, καλή διάθεση και καλό φαγητό. Και επειδή κάθε εποχή μου επιφύλασσε -κάπως τυχαία- μία γαστρονομική έκπληξη, θα σταθώ ακριβώς σε αυτές.
Τον περσινό χειμώνα την προσοχή μου τράβηξε το τότε νεοσύστατο στέκι της Νέας Σμύρνης ονόματι Peggy Sue, που εικάζω οι περισσότεροι γνωρίζουν σήμερα. Η πρώτη επίσκεψη (γιατί έπειτα ακολούθησαν κι άλλες πολλές) ήταν για brunch, όπου απόλαυσα πολύ τον Jenga, τον viral πυργίσκο με τις τραγανές αβγόφετες και έκτοτε όταν θέλω γλυκό τον ζητώ.
Την άνοιξη δοκίμασα ένα από τα πιο νόστιμα smash burgers στο Raw Street Burger, που ήρθε από τη Λάρισα στο Παγκράτι για να ταράξει και εδώ τα νερά. Για όλους εσάς τους true fans του smash, τρεχάτε!
Το καλοκαίρι επισκέφτηκα για πρώτη φορά το Θεόδωρος και Ελένη στα Λεγραινά και ακόμη ονειρεύομαι τα αξεπέραστα αχνιστά μύδια με φέτα που το έκαναν εξ αρχής ξακουστό. Plus: Η αυλίτσα κάτω από τις ελιές είναι must για φαγητό μετά το μπάνιο στις παραλίες τριγύρω.
Τέλος, η πιο πρόσφατη ανακάλυψή μου, είναι ένα στέκι αρκετά κρυμμένο, που οφείλει όμως να επισκεφτεί κάθε γνήσιος λάτρης της ιταλικής κουζίνας. Το φθινόπωρο, λοιπόν, ο Ιταλός στο Παλαιό Φάληρο με κέρδισε με τα πιάτα του, όπου δοκίμασα υπέροχα χειροποίητα νιόκι και μία pinsa που θα τη σκέφτομαι για καιρό.
Νίκος Μίχαλος, Co-founder & Head of Marketing
Το πρωινό brunch του Athénée στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και του Abby στην Αργυρούπολη τα ακολούθησα πιστά όλο τον χρόνο. Το καλοκαίρι πάλι, έφαγα πολύ ωραία ελληνική κουζίνα στο μεζεδοπωλείο του Grand Resort, ενώ δεν σταμάτησα να δοκιμάζω σε κάθε ευκαιρία και τα μοσχαρίσια μπιφτέκια του Pere Ubu. Όσο για το Island τι να πω, το πιάτο με το καλαμάρι και pesto το βλέπω ακόμα στα όνειρά μου.
Ένα τυρί λιωμένο μέσα σε πήλινο σκεύος, που δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι είναι, αλλά βλέπω κόσμο να κλείνει τραπέζια στο Bella Vespa για να το δοκιμάσει, σε συνδυασμό με τη σούπα κολοκύθα του Vibo, που την παίρνεις στο σπίτι για όλη την οικογένεια, κάνουν τη Γλυφάδα συνεχίζει να είναι ψηλά στις προτιμήσεις μου.
Τέλος, η Αθήνα συνέχιζε να τρέχει και το 2023 σε γαστρονομικούς ρυθμούς, με εστιατόρια όπως τα Άκρα και το Tsiftis, ενώ το συγκλονιστικό burger του Ekiben μου κράτησε συντροφιά και τους 12 μήνες.
Νανά Γιαννοπούλου, Advertising Manager
Η έξοδος για φαγητό δεν αποτελεί για εμένα απλά μια μικρή ή μεγάλη απόδραση από την καθημερινότητα. Από την αναζήτηση μέχρι την τελική επιλογή του εστιατορίου, από την άφιξη μέχρι την αναχώρησή μου από αυτό, αποτελούν όλα μέρος ενός απολαυστικού τελετουργικού που με ανυπομονησία περιμένω να ζήσω ξανά και ξανά. Δεν έχει σημασία το μέρος, η γειτονιά, ούτε πάντα η εμφάνιση. Έχουν αξία οι γεύσεις, η διαφορετικότητα, η προσπάθεια, οι άνθρωποι. Με αυτά ως γνώμονα θα αναφέρω κάποια μαγαζιά με διαφορετικό μεταξύ τους στυλ, που όμως όλα τους έχουν τη δική τους -μικρή ή μεγάλη- ιστορία.
Μικρή στο μάτι, καλά κρυμμένη από τα βλέμματα των περαστικών, αν και βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, η Granello – pizza italiana. Φανταστική πίτσα με φυσικό και αγνό, ολόδικό τους προζύμι και ναπολιτάνικη φινέτσα.
Αν πάλι θέλω κάτι τελείως διαφορετικό πετάγομαι λίγο πιο κάτω στο Εkiben, το μικρό αδερφάκι του Βirdman και διαλέγω με κλειστά μάτια το Soy chicken. Κάθε μπουκιά διαφορετική και όμως δένουν τόσα καλά όλα τα υλικά μεταξύ τους. Ονειρικό!
Πριν αφήσω πίσω τη βόλτα στα μαγαζιά του κέντρου, για να επιστρέψω σε δυο αγαπημένα στη γειτονιά μου, τη Νέα Σμύρνη, θα ήταν άδικο να μην αναφέρω ένα παλιό μαγαζί που στεγάζεται σε έναν πολύ συμπαθητικό χώρο, με στοιχεία αστικής κατοικίας στου Ψυρρή και σερβίρει πεντανόστιμες κλασσικές και μη, ελληνικές γεύσεις. Πρόκειται για το Κρασοπουλιό του Κόκκορα.
Κλείνοντας, θα αναφέρω δυο πολύ ευχάριστες εκπλήξεις στη Νέα Σμύρνη. Ήρθε για να μείνει το Fred με το ονειρικό του brunch και το μοναδικό του all day menu. Ανυπομονώ κάθε φορά για την πολύ ιδιαίτερη σε γεύση κρέπα από χαρούπι. Νέα άφιξη και αγαπημένη μου συνήθεια και η Χονολουλού, με μικρό μενού που όμως θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό. Εξαιρετικά, μεταξύ άλλων, το χειροποίητο λουκάνικο Δράμας με γλυκοπικάντικο λάχανο και τα βουβαλίσια μπιφτέκια με παλαιωμένο cheddar κρεμμύδι. Ανυπομονώ για τις νέες γεύσεις του 2024!
