Λειβαδιά: Η ιστορία του σουβλατζίδικου που έχει μεγαλώσει γενιές Γλυφαδιωτών
Πήγαμε στο θρυλικό σουβλατζίδικο "Λειβαδιά" της Άνω Γλυφάδας και μάθαμε την ιστορία του, τρώγοντας ένα από τα καλύτερα σουβλάκια των νοτίων προαστίων.
- 30/11/2017
Έψαχνα αρκετό καιρό στα τηλέφωνα τον ιδιοκτήτη της Λειβαδιάς για να μου πει την ιστορία του. Την πρώτη φορά, ο τύπος που το σήκωσε, μου είπε πως έχει πάει στη Λειβαδιά (πού αλλού;) κι ένας θεός ξέρει πότε θα επιστρέψει. Ήταν ωστόσο πρόθυμος να με εξυπηρετήσει, λέγοντάς μου πως μπορώ να τον πάρω και αύριο ή καλύτερα αρχές της επόμενης εβδομάδας μήπως και ξέρει κάτι περισσότερο (μπορεί τα κέφια του αφεντικού του μέχρι τότε να έχουν αποκαλύψει τις προθέσεις του). Ακολούθησαν ακόμη κάποια τηλέφωνα όπου το σήκωναν διάφορα άτομα αλλά ο ιδιοκτήτης -όλως τυχαίως- πάντα απουσίαζε.
Είχε αρχίσει να μου βρωμάει η φασούλα που δεν έβρισκα άκρη, παρά τις δεήσεις μου στο Μαντείο των Δελφών (η επιλογή εξαιτίας της κοντινής απόστασης με τη Λειβαδιά) μέχρι που το σήκωσε ο άνθρωπος κλειδί (ή το παιδί κουμπί). “Εδώ είναι ο θείος μου”, μου λέει όταν ζήτησα τον υπεύθυνο και η συνέντευξη πήρε το δρόμο της. Ωστόσο, όποιος γνωρίζει τον ιδιοκτήτη, ξέρει επίσης πως: α. Δεν λείπει ποτέ από το μαγαζί και β. είναι μεγάλος χωρατατζής και τρολάρει τους πάντες. Εμένα δεν θα τρόλαρε; Και ναι, παραδέχτηκε πως στην πρώτη μου απόπειρα ο ίδιος είχε σηκώσει το τηλέφωνο και μου είχε πει πως ο… εαυτός του είναι στη Λειβαδιά και ίσως και να ξεχειμωνιάσει εκεί, ποιος ξέρει; Μάλλον νόμιζε πως ήθελα να του πουλήσω τάπερ.
Ο λόγος για τον Κώστα Τσακωνίτη, γιο του κύριου Δημήτρη, ιδρυτή της Λειβαδιάς το 1988, στο σημείο ακριβώς που βρίσκεται και σήμερα επί της οδού Παπανδρέου στην Άνω Γλυφάδα. “Τότε ήμασταν το μοναδικό σουβλατζίδικο στην περιοχή. Ο πατέρας μου είχε ταβέρνα στην Ηλιούπολη, πριν του έρθει η ιδέα της Λειβαδιάς. Αν και αντίθετα με αυτό που πιστεύουν όλοι δεν είναι από τη Λειβαδιά, αλλά από την Καρδίτσα. Από τη Λειβαδιά είναι η μητέρα μου και την έβαλε και μπροστάρισσα στο μαγαζί, αν κάτι γίνει να την πληρώσει αυτή! Το όνομα στην ουσία επιλέχτηκε εξαιτίας της φήμης που είχαν τα σουβλάκια εκεί” (Τα πρώτα σουβλατζιδικα στην Ελλάδα εμφανίστηκαν στη Λειβαδιά το 1951 και μετέπειτα θεωρούνταν τα καλύτερα σουβλάκια). “Ήμασταν επίσης από τους πρώτους που έβαλαν delivery. Κολλητός του πατέρα μου ήταν ο “Κοτόπουλο ο Τάκης” ο οποίος το είχε ήδη ξεκινήσει και του είχε πει γιατί δεν βάζεις κι εσύ διανομή κατ΄ οίκον; Έτσι ξεκινήσαμε με προτροπή του”. Σειρά μου να παραδεχτώ βέβαια, ότι παρότι είχα ακούσει πολλάκις για το θρυλικό old school σουβλάκι της Λειβαδιάς και παρόλο που είμαι γέννημα θρέμμα Άνω-Γλυφαδιώτισσα, η ιερόσυλη δεν το είχα γευτεί ποτέ. Άισχος! Αλλά γι’ αυτό διάλεξα αυτό το επάγγελμα, για τις νέες (κοιλιοδουλικές) απολαύσεις που προσφέρει.
Έφτασα έξω από τη Λειβαδιά, ένα πρωινό καθημερινής. Παρόλο που το μαγαζί ανοίγει μόνο βράδυ, από πολύ νωρίς το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι ο Κώστας Τσακωνίτης, όπως ακριβώς και ο πατέρας του απ’ όταν ξεκίνησε, ετοιμάζει τα υλικά του, φτιάχνει το γύρο, τα μπιφτέκια και ένα-ένα τα καλαμάκια. “Βάζω όσα ξέρω πως θα πουλήσω. Κάθε μέρα είναι όλα φρέσκα. Κατά τις 11:30 συνήθως έχουν τελειώσει όλα και κλείνουμε. Την επόμενη μέρα πάλι από την αρχή”. Στη Λειβαδιά είναι όλα χειροποίητα κι αυτό ακριβώς αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας του μαγαζιού. Η πρώτη εντύπωση με το που μπήκα μέσα ήταν… πράσινη. Η Λειβαδιά είναι μια βαζελοφωλιά. Τέλος. Ένας λόγος ακόμη για τη βάλω στην (πράσινη) καρδιά μου, διότι προέρχομαι και από Παναθηναϊκή οικογένεια (κουράγιο αδέρφια, θα ανακάμψουμε!).
“Από το μαγαζί έχει περάσει όλη η ομάδα του Παναθηναϊκού και όχι μόνο. Κάποια στιγμή μάλιστα, μας είχε επισκεφτεί και ο Ερνέστο Βαλβέρδε, την εποχή που ήταν προπονητής του Ολυμπιακού και με την παραγγελία, του είχα δώσει κι ένα μαγνητάκι διαφημιστικό της Λειβαδιάς με το σήμα του Παναθηναϊκού” (το είπαμε, είναι τρολ ο άνθρωπος). “Σίγουρα δεν θα μας ξαναδείς” μου είχε δηλώσει ο Βαλβέρδε μέσω του μεταφραστή του αλλά όπως και άλλοι ξανάρθε”. Άλλωστε ποιος μπορεί να αντισταθεί στο σουβλάκι της Λειβαδιάς; Μια ρητορική ερώτηση για τους (γευσι)γνώστες.“Όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει πολλοί διάσημοι ηθοποιοί και τραγουδιστές αλλά το σημαντικότερο για μας, είναι πως έρχονται άνθρωποι που ερχόντουσαν ως παιδιά και τώρα έρχονται με τα δικά τους παιδιά”.
Ο κύριος Δημήτρης Τσακωνίτης έχει αποσυρθεί εδώ κι ένα χρόνο περίπου, έχοντας αφήσει τα ηνία στον Κώστα αλλά και στην αδερφή του Βασιλική. Ρώτησα αν νομίζουν ότι του λείπει το μαγαζί, η απάντηση ήταν “μπα” αλλά την ώρα εκείνη, πήρε τηλέφωνο από το χωριό για να ρωτήσει αν όλα πάνε καλά, γιατί οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται. Βέβαια ο Κώστας του είπε πως είναι απασχολημένος γιατί του παίρνει συνέντευξη το CNN. “Αυτό που μου έχει δώσει ως συμβουλή ο πατέρας μου είναι να μην αλλάξουμε ποτέ την ποιότητα”.
Με έπεισαν πως χρειάζεται να περάσω και το βράδυ να τους δω εν ώρα εργασίας (13 άτομα παρακαλώ), όπερ και εγένετο. Η ουρά των ανθρώπων που περίμεναν για το σουβλάκι τους, όπως διαπίστωσα αποτελούταν από άτομα-θαμώνες που ήδη γνώριζαν τους ανθρώπους της Λειβαδιάς με τα μικρά τους ονόματα. Φυσικά φωτογράφισα και τον άνθρωπο κλειδί γι’ αυτή τη συνέντευξη, τον ανηψιό-εγγονό (και συνεχιστή, όπως μου είπε) Νίκο Μπαρμπουτσίνα, που εκτός από μανεκέν προφανέστατα (με περίμενε για τη φωτογράφιση, έτοιμος για το ρόλο του) μπορεί να γίνει και μάνατζερ του θείου του. Φυσικά και αποχώρησα με σουβλάκια για να τα τρώω όσο γράφω αλλά πραγματικά, δεν νομίζω πως χρειάζονται καν συστάσεις γι’ αυτό το σουβλάκι. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει ήδη, απλά δοκίμασε το γύρο του ή το μπιφτέκι του. Χωρίς πολλές φανφάρες, αποτελεί το ορίτζιναλ, old school σουβλάκι με μια γεύση που θα μείνει ανεξίτηλη στον ουρανίσκο σου.
Η Λειβαδιά
Α. Παπανδρέου 126, Άνω Γλυφάδα, Τηλ. 210-9648233
(Ώρες λειτουργίας 18:00-24:00/ Κυριακές κλειστά/ Διανομή κατ’ οίκον)