Τάκης, το must delivery της Βουλιαγμένης
Μερικές φορές δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για βρεις το τέλειο. Στην περίπτωση του delivery για σουβλάκι η απάντηση είναι ο Τάκης στην Βουλιαγμένη.
- 13/03/2020
Πέμπτη βράδυ και μαζευτήκαμε σπίτι του Χριστόφορου. Τι μαζευτήκαμε, οι δυο μας ήμασταν δηλαδή. “Μένουμε σπίτι” λένε παντού. Το ακούσαμε. Μισή ωρίτσα αργότερα, είχαμε ήδη πεινάσει. Κι όταν ο Χριστόφορος ρώτησε “Από πού;”, κοιτάξαμε και οι δύο το μοναδικό φυλλάδιο που βρίσκεται μόνιμα στον πάγκο και σκάσαμε στα γέλια. Όταν πρόκειται για delivery, τα τελευταία χρόνια σπάνια έχουμε προδώσει τον Τάκη.
Δεν ξέρω τι έχει πρωτοκάνει το δέσιμό μας με το συγκεκριμένο κεμπαμπτζιδικο τόσο δυνατό. Αν και μπορώ να σκεφτώ πολλούς λόγους. Από το πεντανόστιμο σουβλάκι του στο λαχταριστό του κεμπάπ γιαουρτλού, και από το λουκάνικο με τυρί στο απίστευτο και ζουμερό του γύρο. Ο Τάκης δεν μας έχει προδώσει ποτέ, είναι πάντα στην ώρα του και πάντα αχνιστός.
Έτσι και αυτή την φορά, σταθήκαμε προβληματισμένοι πάνω από τον κατάλογο ψάχνοντας τι θα πρωτοδιαλέξουμε. Βλέπεις, όταν έχεις δοκιμάσει όλο τον κατάλογο σίγουρα πάνω από δύο φορές και δεν έχεις καταλήξει ποιο είναι το αγαπημένο σου, τότε ένα μόνο πράγμα μπορεί να σημαίνει αυτό. Ότι είναι όλα τους εξίσου αξιολιγούρευτα.
Ο Χριστόφορος έλυσε τον γόρδιο δεσμό και είπε “Σίγουρα κεμπάπ γιαουρτλού, σίγουρα πίτα γύρο χοιρινό και σίγουρα λουκάνικο”. Πρόσθεσα κι εγώ κάτι τυλιχτά ακόμα που λιγουρεύτηκα στον κατάλογο και έτοιμη η παραγγελία. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, με επικριτικό βλέμμα μου είπε “Ρε, πολλά πήρες, θα σκάσουμε πάλι!”. “Θα έχουμε και για αύριο” απάντησα αλλά ήξερα ότι ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση μείνει τίποτα. Ούτε πατάτα τηγανητή για δείγμα.
Χτυπάει και το κουδούνι. Μόλις άνοιξαν οι σακούλες μοσχομυριστά έκαναν την εμφάνισή τους τα διαμαντάκια του Τάκη. Κάθε φορά που τα αντικρίζουμε είναι σαν την πρώτη φορά. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος. Μόλις άνοιξα το γιαουρτλού παραλίγο να δακρύσω κιόλας. Αλήθεια. Είναι τόσο νόστιμο αυτό το πιάτο που πάντα μου προκαλεί συγκίνηση.
Τρία λεπτά αργότερα, τα πάντα ήταν στη θέση τους. Τα τυλιχτά στα πιάτα, οι μερίδες γιαουρτλού και κεμπάπ σερβιρισμένες κι αυτές, και οι πατάτες στη μέση, να κερδίζουν πάντα την παράσταση. Για τα επόμενα δέκα λεπτά, το μόνο που ακουγόταν ήταν μουγκρητά ευχαρίστησης και απόλαυσης. Ρωτάω τον Χριστόφορο “Καλό το πίτα κεμπάπ;”, “Φάε λουκάνικο όπως και δήποτε” μου απαντάει. Του λέω “Δοκίμασε τον γύρο”, “είμαι ερωτευμένος με αυτό το κεμπάπ γιαουρτλού” μου απαντάει. Κάπως έτσι συνεχίστηκε ο υψηλού επιπέδου διάλογος μέχρι να μείνουν μόνο τα χαρτιά με τα οποία είχε τυλίξει ο Τάκης τα σουβλάκια.
Κάπου εδώ πρέπει να σου πω ότι ο Χριστόφορος κατάγεται από την Πόλη και το καλό κεμπάπ σε όλες του τις μορφές το εκτιμάει. Εξού και το τηλέφωνο του Τάκη το έχει στην ταχεία κλήση.
Τέλος πάντων, για να μην στα πολυλογώ, αν ψάχνεις delivery, μία είναι η απάντηση: Τάκης. Εγγύηση.