Abakos, το steakhouse που κάνει τους άντρες να δακρύζουν από χαρά
Μία από τις μεγάλες χαρές κάθε άντρα είναι να σκάει στο φαΐ τρώγοντας λαχταριστό, καλοψημένο κρέας. Εμείς αποφασίσαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με μερικά από τα πιο δελεαστικά πιάτα του Άμπακου στον Πειραιά. Δεν ξέρω με σιγουριά αν βγήκαμε νικητές.
- 25/10/2017
Προμηνυόταν μια δύσκολη αναμέτρηση. Μόνος μου δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα. Γι’ αυτό πήρα τηλέφωνο τον Ρήγα που έχει ξεκοκαλίσει παϊδάκια στην ζωή του περισσότερες φορές και από όσες έχει ανέβει στην μηχανή του. Θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με μερικά από τα bestseller του Πειραιώτικου steakhouse και δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα έχανα. Τελικά δεν ξέρω ποιος νίκησε. Σίγουρα νίκησε το καλό κρέας.
Ήθελα έναν έμπειρο για να πάω στον Άμπακο στον Πειραιά. Βλέπεις είχα ακούσει τόσα πολλά. Λαχταριστά κρέατα, ζουμερά φιλέτα κάθε λογής, ένας κατάλογος που σε κάνει να μην μπορείς να διαλέξεις. Ένα μενού που σου προκαλεί δέος. Τον πήρα τηλέφωνο και τον προετοίμασα. Του περιέγραψα την κατάσταση με τρεμάμενη φωνή. Με την ίδια ακριβώς μου είπε και εκείνος ένα ορθό, κοφτό και δωρικό “Πάμε!”.
Ήταν Σάββατο και το πλάνο έλεγε να φάμε και μετά να πάμε να δούμε κάποιο ντέρμπι της Premier League. Και έτσι έγινε. Φτάσαμε στην Τρούμπα και αντικρίσαμε ένα πανέμορφο μαγαζί. Φουλ στο ξύλο, περιποιημένα τραπέζια και μια ζεστασιά που σου έβγαζε κυνηγετικά ένστικτα. Αυτά άλλωστε που έπρεπε να αναδυθούν για να αναμετρηθούμε με τρία από τα εντυπωσιακότερα και επιβλητικότερα πιάτα του Άμπακου. Είπαμε να πάρουμε τρία για να έχουμε κάποιες ελπίδες. Οι μπύρες για το σβήσιμο ήταν κάτι το αυτονόητο.
Ο Ρήγας έπαιξε εξωτικά και λατινοαμερικάνικα. Επέλεξε την πικάνια με τσιμιτσούρι και πουρέ πατάτας. Ένα νοτιοαμερικάνικο πιάτο που φτιάχνουν στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη, τη Χιλή και το Μεξικό. Ταξιδεμένος τύπος γαρ μόλις είδε τσιμιτσούρι γυάλισε το μάτι του. Καυτερό όσο πρέπει, εντυπωσιακό όσο δεν φαντάζεσαι. Και το κρέας του, 300 γραμμάρια τρυφερού φιλέτου πικάνια κομμένου σε λωρίδες. Τον ρωτάω “Ωραίο;”, μου απάντησε “…”. Μόνο κάτι μουγκρίσματα άκουγα σε κάθε μπουκιά του.
Όταν ήρθε η σειρά μου να επιλέξω γύρισα σελίδα εκεί που έλεγε Burger. Δυστυχώς δεν ήταν Τετάρτη όπου έχει Burger Night με 25% έκπτωση στα burgers αλλά δεν πτοήθηκα. Βλέπεις είχα ακούσει τρομερά λόγια για τα burger του Άμπακου. Βλέπεις είχα κάνει δημοσιογραφική έρευνα, είχα ρωτήσει κόσμο και κοσμάκη που έχει επισκεφθεί το μαγαζί. Το μάτι μου έπεσε πάνω στο Τexas Burger και δεν έφυγε στιγμή από εκεί. BBQ sauce, ντομάτα, μαρούλι, onion rings, tabasco, προβολόνε και τραγανό μπέικον. Μόλις έφτασε μπροστά μου είδα ότι συνοδευόταν με φρεσκοκομμένες τηγανητές πατάτες και ψητά μανιτάρια στο πλάι. Το μάτι μου γυάλισε με την BBQ sauce και βούτηξα μερικές πατάτες μέσα. Ο ουρανίσκος μου αν είχε στόμα μόνο θα χαμογελούσε.
Είχα ένα τεράστιο πρόβλημα όμως. Δεν ήξερα πως να ξεκινήσω να το τρώω. Τεράστιο όπως ήταν, το έπιασα, το θώπευα αρκετή ώρα και τελικά κατέληξα να φάω σκέτα τα onion rings για να μικρύνω το μέγεθος. Αυτές οι προκλήσεις της ζωής πάντα μου άρεσαν. Από εκεί και πέρα το πήρα στα χέρια μου και όπως έτρεχαν οι χυμοί του όλες οι γεύσεις έδεναν και γίνονταν ένα. Μπορώ να σου εγγυηθώ ότι κάθε μπουκιά ήταν η απόλυτη κόλαση.
Έπρεπε όμως να πάρουμε και κάτι για την μέση. Ας μην γελιόμαστε, δεν πήραμε ούτε ορεκτικό, ούτε σαλάτα. Όχι ότι δεν είναι ήταν δελεαστικά και δεν μας έκλεισαν το μάτι αλλά μας κέρδισε μία μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα με φρέσκες πατάτες τηγανητές. Περισσότερο νομίζω ότι μας κέρδισε το ότι είχε δίπλα σημείωση ότι ήταν 600 γραμμάρια. Για να σε ενημερώσω είναι ότι μεγαλύτερο έχει ο κατάλογος. Και όπως αποδείχθηκε κάθε γραμμάριο είναι ένας μικρός ύμνος στην κρεατοφαγία. Επιβλητική όψη, τρομερό ψήσιμο που θα ζήλευε και ο Gordon Ramsey του grill, μα πάνω από όλα απίστευτη γεύση,
Μετά από αρκετή ώρα με τον Ρήγα κοιταχτήκαμε. Από το μυαλό μας πέρναγαν πολλά αλλά τελικά είπαμε ταυτόχρονα “Δεν την παλεύω άλλο”. Διαιτητή είχαμε βάλει την την φίλη μας την Φραντζέσκα, που αποθανάτισε το έπος μας για να το θυμόμαστε όταν γεράσουμε και ο γιατρός μας επιτρέπει μόνο σούπες. Δεν την ρωτήσαμε ποτέ για το αποτέλεσμα και ούτε εκείνη μας είπε αν βγήκαμε νικητές ή ηττημένοι. Νομίζω δεν μας είπε τίποτα γιατί τελικά συνέβη το δεύτερο αλλά αυτό θα ήθελα να μείνει μεταξύ μας.
Φύγαμε σκασμένοι, χορτασμένοι, και με ένα διάπλατο χαμόγελο στο πρόσωπο μας έχοντας απολαύσει τρομερά κρέατα. Τα συνοδευτικά κάθε πιάτου ήταν εκπληκτικά. Άλλωστε όλα στον “Άμπακο” είναι χειροποίητα. Από την τηγανητή πατάτα, που κόβεται στο χέρι και τηγανίζεται, μέχρι τον πουρέ και την σάλτσα τσιμιτσούρι. Έτσι είναι ο Άμπακος, τα φτιάχνει όλα με μεράκι. Και ξέρεις πολύ καλά ότι το κρέας για να γίνει νόστιμο και λαχταριστό θέλει την φροντίδα του και πολλά καντάρια μεράκι. Και ο Άμπακος διαθέτει περίσσιο από δαύτο.
Υ.Γ.: Το μεράκι του φαίνεται και στο ιδιαίτερο και μοναδικό πιάτο εκτός καταλόγου που υπάρχει κάθε Παρασκευή Σάββατο και Κυριακή. Βλέπεις ο chef ψάχνει στην αγορά κάτι μοναδικό και το φέρνει στο μαγαζί και το απογειώνει. Για να καταλάβεις όταν είχα πάει εγώ το πιάτο ήταν βιολογικό αγριογούρουνο Iberico, το οποίο και σερβίραμε με sauce Porto, risotto μανιταριών και σαλατικά. Απογείωση.
Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson
Info: Φίλωνος 66 & 2ας Μεραρχία, Πειραιάς (Τρούμπα)
Τηλ: 2104525251
Ώρες λειτουργίας Δευτέρα έως Κυριακή 13:00 – 01:00
https://www.facebook.com/AbakosNo1
www.instagram.com/abakos_stekihouse