Στου “παράδεισου” την πόρτα
Το να μην μπορείς να προφέρεις το όνομα του δεν πειράζει. Αυτό που πειράζει είναι να μην το ξέρεις. Το Pairidaeza, που έγινε μόδα πριν την Πλατεία Καρύτση, είναι το "παράδεισος" για όσους βγαίνουν έξω και με τις πέντε αισθήσεις τους σε έξαρση.
- 11/01/2014
Ακοή: Ακούς το μπουκάλι να ανοίγει. Το ποτήρι να ακουμπάει στο ξύλο. Το αλκόολ να κυλάει. Το σέικερ να κουνιέται. Και από πίσω να παίζουν “μαύροι” ήχοι.
Όραση: Βλέπεις έναν μπάρμαν να ετοιμάζει την παραγγελία σου με τις κινήσεις χειρούργου κατά τη διάρκεια επέμβασης. Ξέχνα τον Τομ Κρουζ. Οι κινήσεις γίνονται με μαθηματική ακρίβεια. Μεστές και ουσιαστικές. Πιάνεις τον εαυτό σου να χαζεύει πίσω από τη μπάρα, μέχρι που το βλέμμα σου καρφώνεται στη φλόγα. Μην ανησυχείς είναι το κονιάκ με το πορτοκάλι…
Αφή: Πιάνεις το μεγάλο ποτήρι, αυτό που θα πει αμέσως κάποιος “είναι έτσι για να “αναπνέει” το αλκόολ” και το νιώθεις στο χέρι σου. Το κουνάς -δεν το ανακατεύεις- το φέρνεις στο στόμα και…
Όσφρηση: Πριν πιεις την πρώτη γουλιά, νιώθεις έντονα τα στοιχεία του κοκτέιλ. Στον μεγάλο κατόλογο που σου προσφέρουν μπορείς να βρεις λύσεις κλασσικές, αλλά και ορισμένες για πιο απαιτητικούς. Με βάση γνωστά ποτά, αλλά πάντα με κάποια “πινελιά”, μια ιδιαίτερη “πρόταση”. Πιπέρι, φράουλα (Pink Mojito), σοκολάτα, γαρύφαλο (Honey Brandy), πορτοκάλι, αγγούρι, εσύ διαλέγεις και η μύτη σου εγκρίνει.
Γεύση: πέμπτη και καλύτερη. Οι λέξεις “καθαρά ποτά” στις μέρες μας δεν είναι αυτονόητη. Και όταν τις βρίσκεις, τις εκτιμάς. Εδώ θα βρεις αυτό που ζητάς. Ή ακόμη κι αυτό που δεν ξέρεις ότι επί της ουσίας το ζητούσες.
Στου παράδεισου την πόρτα
Pairidaeza σημαίνει “παράδεισος” στα αραβικά. Η πόρτα του -δίχως Άγιο Πέτρο ή τον αντίστοιχο της μωεμαθανικής έκδοσης- άνοπιξε πριν από δέκα περίπου χρόνια, με τον θρύλο να αναφέρει ότι είναι το δεύτερο μαγαζί που άνοιξε στην πλατεία Καρύτση, πριν αυτή γίνει το “επίκεντρο” της αθηναϊκής νύχτας.
Στεγάζεται σε ένα ιστορικό κτίριο (Παρνασσού 3) του 1862! Πριν γίνει μπαρ φιλοξενούσε την θρυλική λέσχη “Παρνασσός”, αλλά και το στρατοδικείο των Γερμανών. Το ύφος του μαγαζιού είναι vintage, με έντονα κόκκινα φωτιστικά, με μια μαύρη μπάρα να δεσπόζει, με διάφανες καρέκλες, με δερμάτινους καναπάδες, χαμηλά τραπεζάκια, κορνιζαρισμένες διαφημίσεις και έπιπλα-αντίκες που μαρτυρούν ιστορία δεκαετιών.
Το πατάρι εμπνέει αυτό το “παρεΐστικο” και μοιάζει βγαλμένο από παλαιοπωλείο, με διαλεχτά διακομιστικά αντικείμενα γεμάτα αναμνήσεις και έκδηλη την pop και vintage αισθητική.
Α ναι! Έχει και κουζίνα. Ανοίγει νωρίς το πρωί (κατά τις 11.00), συνεχίζει με πιάτα ημέρας που αλλάζουν καθημερινά και σπιτικές πίτες-φετίχ του μαγαζιού. Το φαγητό σταματάει να σερβίρεται στις 20.00, εκεί όπου το καφέ μεταμορφώνεται σε μπαρ. Η καφεΐνη δίνει τη θέση της στο αλκοόλ, η μουσική δυναμώνει και… καλωσήρθατε στον Παράδεισο.