Τι λείπει από τα Νότια στο θέμα φαγητού;
Σε περιοχές που φημίζονται για την πληθωρικότητά τους στο φαγητό, θαρρείς ότι δεν λείπει τίποτα. Κι όμως.
- 22/07/2013
Έχει ένα μικρό κακό το θέμα φαγητό στα Νότια Προάστια. Ότι τα τελευταία πέντε – αν όχι παραπάνω – χρόνια, ανοίγουν πολλά νέα μαγαζιά στο χώρο της εστίασης αλλά με πολύ συγκεκριμένο προσανατολισμό. Στην αρχή ήταν τα burger. Για να ακολουθήσουν τα cupcakes, τα frozen, τα καλαμάκια και εσχάτως τα ψαρικά.
Αυτό που δεν συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στη Γλυφάδα είναι να ανοίγουν πραγματικά πρωτότυπα μαγαζιά, τα οποία θα αναγκάσουν ακόμα και τους κατοίκους των άλλων περιοχών να εγκαταλείψουν τα μέρη τους. Πιο πολύ απ’ όλα όμως, δεν ανοίγουν πρωτότυπα μαγαζιά για να ικανοποιήσουν εμάς τους ίδιους.
Υπήρχαν αλλά έκλεισαν…
Θα ξεκινήσω αναφερόμενος σε καταστήματα που υπήρχαν στην περιοχή αλλά μας εγκατέλειψαν. Υπήρχε η βραζιλιάνικη churrascaria του Cleyton Silva. Λείπει πολύ ένα Βραζιλιάνικο από την περιοχή. Όχι μόνο για το κρέας του αλλά και για τους συνδυασμούς με τα φρούτα, την latin αισθητική και τη γεύση από Λατινική Αμερική.
Λείπει επίσης η λογική του diner. Ενός καθαρά Αμερικάνικου πρόχειρου εστιατορίου που θα ανοίγει από το πρωί για pancakes και milkshakes και θα μένει ανοιχτό όλη ημέρα για burgers και μερικά κλασικά και εύκολα αμερικάνικα πιάτα. Ακριβώς σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες, χωρίς τη λογική εστιατορίου που έχουν τα υπόλοιπα Αμερικάνικα της περιοχής. Είχε προσπαθήσει να πάει προς αυτή τη λογική ένα κατάστημα στη Ζησιμοπούλου, όταν έκλεισαν τα Ruby, αλλα δεν βρήκε ανταπόκριση.
Πάσχουμε σε…
Υπάρχουν επίσης είδη εστιατορίων στα οποία πάσχουμε πολύ σοβαρά. Και δυστυχώς, για μία περιοχή η οποία έχει πάρα πολλά σουβλατζίδικα και ταβέρνες, το να μην υπάρχει κι άλλη επιλογή για steaks πέρα από το πολύ καλό Oro Toro, δεν είναι λογικό. Το Meat Square έκλεισε άδοξα αλλά ήταν μια πολύ καλή εναλλακτική. Γιατί να πρέπει να πηγαίνουμε μέχρι το Περιστέρι και το Base Grill για steaks;
Πάσχουμε σε ανατολίτικη κουζίνα. Για μερικά χρόνια τα λιβανέζικα έκαναν θραύση αλλά πλέον οι επιλογές για κανονικό δείπνο με άρωμα ανατολής είναι ελάχιστες. Περσικά, αιγυπτιακά, Λιβανέζικα εστιατόρια θα είχαν σίγουρα θέση στην περιοχή μας.
Πάσχουμε ακόμα και σε μεξικάνικη κουζίνα. Το Amigos κρατά ψηλά τη σημαία του Μεξικό εδώ και πάρα πολλά χρόνια αλλά αν θυμάσαι καλά πριν περίπου 10 χρόνια οι επιλογές για Μεξικάνικο στα νότια ήταν γύρω στις 5. Από γρήγορο φαγητό στο Taco Time μέχρι κανονικά εστιατόρια. Η Μεξικάνικη είναι μία αγαπημένη κουζίνα που δεν πρέπει να εξαφανιστεί από την περιοχή.
Θα έπρεπε να ανοίξουν…
Για να περάσουμε σε μαγαζιά που θα έπρεπε να υπάρχουν στην περιοχή αλλά δεν τα βλέπουμε πουθενά. Τα Νότια όπως και το κέντρο της Αθήνα πάσχει πάρα πολύ στο θέμα πρωινό. Ακούγεται ενδεχομένως παράλογο όταν έχεις εκατοντάδες επιλογές φούρνων και καφετεριών για να πάρεις το πρωινό σου. Αλλά σε κάθε ένα από αυτά το πρωινό αντιμετωπίζεται μεμονωμένα. Σου παρέχουν ξεχωριστά πρωινά και φυσικά το αγαπημένο των ιδιοκτητών αγγλικό πρωινό. Αυτό που λείπει είναι ένα μαγαζί να εστιάζει στο πρωινό και μόνο και να σου επιτρέπει με λίγα χρήματα να μπορείς να συνθέσεις το πρωινό της αρεσκείας σου. Σκέψου έναν μπουφέ που θα δούλευε από τις 8 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Ή ένα μαγαζί που να προσφέρει ολοκληρωμένο brunch. Εγώ πάντως θα πήγαινα.
Λείπουν φυσικά και οι ωραίες καντίνες. Έχουμε αρκετές καντίνες που προσφέρουν βρώμικο αλλά δεν έχουμε καμία καντίνα, κανένα κιόσκι που να κάνει τη διαφορά. Είναι σχεδόν αδιανόητο να αντιγράφουμε τόσο ωραία και δημιουργικά διάφορα concept του εξωτερικού για να στήσουμε εστιατόρια και καφετέριες και να μην μπορούμε να ανοίξουμε μερικές καντίνες, stands, πάγκους με τηγανητές πατάτες τηγανητές, ψάρι, γλυκά και άλλα.
Τέλος, αυτό που λείπει σίγουρα είναι ένα πολύ καλό Michelin-άτο εστιατόριο. Ένα μέρος στο οποίο να μπορείς να γευτείς κάτι διαφορετικό από αυτό που έχεις συνηθίσει. Καλά τα πολύ ακριβά ιταλικά, ιαπωνικά και άλλα εστιατόρια αλλά η περιοχή δεν έχει ένα εστιατόριο που να ξέρεις ότι θα πηγαίνεις μόνο σε ειδικές περιστάσεις και όταν θα θες να αφεθείς στη δημιουργική διάθεση ενός σεφ.