Τι παίζει με τη Γιαννιτσοπούλου;
Τι παίζει με τη Γιαννιτσοπούλου; Πολύ φαί, αυτό παίζει. Γιατί αν η Ζησιμοπούλου είναι ο δρόμος με τις καφετέριες, τότε η Γιαννιτσοπούλου είναι ο δρόμος με τα φαγάδικα.
- 23/07/2013
Τα τελευταία χρόνια, όμως, η φάση έχει αλλάξει κατά πολύ και ουσιαστικά ο δρόμος έχει γίνει “μονόδρομος” για φαγοπότι. Από χαμ-με-μπιφτέκι και κρέπα, σε εκπληκτικές μακαρονάδες και γλυκά από το Fresh. Ναι, μόνο που ο κατάλογος συνεχίζεται. Οι νέες αφίξεις στη λίστα περιλαμβάνουν νέο ντονατσάδικο, ένα χοτντογκάδικο και τα παραδοσιακά με το μαγειρευτό φαγητό.
Ένα-ένα όμως. Είχαμε γνωρίσει τη Γιαννιτσοπούλου ως το δρόμο που Άννα Ντορ (RIP Άννα – διπλό χτύπημα στο στήθος), το παραδοσιακού σινεμά της Γλυφάδας, πριν την Αιγλη, το Γλυφάδα και το Cinepolis. Στη συνέχεια έγινε συχνός προορισμος είτε για κρέπα στο Golden Crepe (επίσης η πρώτη κρεπερί στην περιοχή , μαζί με το Τρίγωνο), μπέργκερ-πατάτα μαγιό και βάφλα από τα Queen, παγωτό από το Gellato που είχε έξω ένα τεράστιο παγωτό σαν… φάρο. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τον Σίμο, το σουβλατζίδικο που παραμένει για πολλά χρόνια σκοτεινό και με κατεβασμένα ρολά στην αρχή του δρόμου, τότε θα καταλαβαίνουμε ότι η προδιάθεση για το δρόμο της (γευστικής) ακολασίας υπήρχε από παλαιώθεν.
Υπήρχαν, όμως κι άλλα σημεία αναφοράς όπως ο Κασιμάτης με τα ποδήλατα, ή το κλασσικό Paperand, ο στάνταρ προορισμός κάθε Σεπτέμβριο για τα του σχολείου. Το βιβλιοπωλείο αυτό είναι και το μοναδικό μαγαζί μαζί με κάποια κοσμηματοπωλεία που έχουν παραμείνει αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Και το Queen, βεβαίως-βεβαίως.
Τι γίνεται, όμως, εν έτη 2013; Ο μικρός αυτός δρόμος, που ουσιαστικά αρχίζει από την πλατεία Εσπερίδων και ολοκληρώνεται στον Παιδότοπο (εντάξει συνεχίζεται και μετά τον πεζόδρομο, αλλά δεν έχει επί της ουσίας εμπορικά καταστήματα), έχει στριμώξει μερικές από τις καλύτερες και πιο πρωτότυπες γεύσεις της Γλυφάδας.
Ξεκινώντας από την αρχή του – κι ενώ το αριστερό κομμάτι καθώς ανεβαίνεις παραμένει “εγκαταλελημένο”- φιγουράρει το απόλυτο new entry: το Πιάτσα Τυλιχτό. Πρόκειται για το αδερφάκι του Πιάτσα Καλαμάκι που πραγματοποιεί ότι υπόσχεται: εκτός από καλαμάκια, προσφέρει και τυλιχτά σουβλάκια, με πίτα, σάντουιτς ή όπως αλλιώς τα λένε στη Θεσσαλονίκη.
Ο δρόμος συνεχίζεται με την Πανδαισία (των μαγειρευτών φαγητών) και το Vincenzo, την ήρεμη δύνημα της ιταλικής κουζίνας στην περιοχή. Πρόκειται για ένα μαγαζί που τιμά τον όρο “value for money”, έχει τρομερά εξυπηρετητικό προσωπικό και τον ιδιοκτήτη που αποκλείεται αν πας να μην περάσει από το τραπέζι να κεράσει “μια γκράπα, ένα λεμοντσέλο, λίγο φραγκολίνο”;
Λίγο πιο δίπλα το Tasteland, η παράδοση στην πίτσα-στο-σπίτι που ακούει στο όνομα Gelsomino και το Espresso Bar που θέλει να κολλάζει και για αυτό έχει μοστράρει φάτσα κάρτα την ταμπέλα “Donuts”, την οποία λογικά βλέπει και ο Χόμερ Σίμπσον από το Σπρίνγκφιλντ. Συνεχίζουμε με Kono Pizza (τη νέα αυτή μόδα στο φαγητό), την ιστορική Golden Crepe και το Street Food με τα χοτ-ντογκ. Στο σύνολο; Δέκα μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο, με μοναδική εξαίρεση το Τακούνι-Εξπρές. Το τελευταίο μαζί με ένα κοσμηματοπωλείο (Σπενς), ένα φαρμακείο, το παραδοσιακό βιβλιοπωλείο (Paperland) είναι τα μοναδικά μαγαζιά του δρόμου (του ίδιου – δεν έχουμε υπολογίσει τα απέναντι) που δεν σε “παχαίνουν”. (Αντίθετα το φαρμακείο σε ζυγίζει κιόλας…)
Όχι, όχι… Δεν τελειώσαμε. Πριν καταλήξουμε στη ναυαρχίδα του δρόμου που ονομάζεται Queen, θα πρέπει να σταθούμε στο I Love Cupcakes, το σαν-φτιαγμένο-από-τσιχλόφουσκα μαγαζί με τα cupcakes, γιατί σίγουρα θα θέλεις και κάτι γλυκό μετά (ή και πριν) το φαγητό.
Κοιτώντας απέναντι δεν θα δεις μόνο… θερμίδες για να τα λέμε κι όλα. Θα βρεις ρολόγια και κοσμήματα (Sega), βιβλία και χαρτικά (Παραμυθάκι), ηχοσυστήματα (Act Studio), αρώματα (Rosina perfumery), ποδήλατα (DK Bike Shop ο διάδοχος του ξακουστού Sex House), κινητά (mobile service), γυαλιά (Αρτεμιάδης) και ρούχα (IT Jeans). Από την άλλη, όμως, μπορείς να πας για μπύρα στην ιρλανδέζικο παμπ, στη Moly Malone’s, να πιεις καφέ στο γωνιακό Knot και να γευτείς φανταστικά γλυκά -με την υπογραφή του Παρλιάρου φυσικά- στο Fresh.
Αν και αυτό που δεν πρέπε να χάσεις με τίποτα είναι το Pasta Ragusa, που ξεκίνησε ως “μικρό μαγαζάκι με εκπληκτικά ζυμαρικά” και κατέληξε ως “μεγάλο μαγαζάκι με εκπληκτικά ζυμαρικά”.
Γενικά επιλογές υπάρχουν πολλές… Δεκαπέντε διαφορετικά μαγαζιά σε ένα μικρό δρόμο δίπλα από την πλατεία Εσπερίδων. Να πας. Και να φας.