Ωχ Amam, amam
Θα μπορούσε να είναι landmark. Θα μπορούσε να είναι εμμονή. Τελικά, το Amam, το μαγαζί που μας ταΐζει τόσα χρόνια χωρίς να κοιτάει ρολόι, είναι όλα αυτά μαζί και πολλά περισσότερα.
- 01/12/2013
Το συγκεκριμένο σημείο, άλλωστε, παραμένει αγνώστου ταυτότητας. Είναι Τερψιθέα; Είναι Σούρμενα; Είναι Ελληνικό; Είναι Αργυρούπολη. Είναι εκεί που είναι το… Amam, βασικά, διότι το μαγαζί είναι τόσο γνωστό, που αποτελεί από μόνο του σημείο αναφοράς, ακόμη και για οδηγικές κατευθύνσεις.
Στην αρχή συστήθηκε ως “κάτι για τη λιγούρα μετά το ξενύχτι”, στη συνέχεια εξελίχθηκε στο “Queen” του γλυφαδιώτικου Βορρά, μέχρι να καταλήξει αυτό που είναι σήμερα. Το κατάλληλο μαγαζί για να φας όταν πεινάς.
Το μενού του άλλωστε έχει τα πάντα: εκπληκτικά μπέργκερ, σάντουιτς (με πατενταρισμένες γεύσεις ή ανοιχτό σε προτιμήσεις του κοινού), κρέπες, βάφλες, πατάτες με τυρί και μπέικον. Ένας μικρός χαμός.
Πιο γνωστό, βέβαια, έγινε για τα μπέργκερ (μονά, διπλά, με κοτόπουλο) και τα περίεργα σάντουιτς, στο στυλ του “χαμ μπιφτέκι” που είχε φέρει στον κόσμο (μας) το Queen. Ειδικά, όσο καιρό ήταν ο Σάκης (που άνοιξε εν συνεχεία το Insitu) πίσω από τον πάγκο, είχαν παρουσιαστεί πολλές γαστρονομικές καινοτομίες του συγκεκριμένου είδους που από κάποιους ονομάζεται “βρώμικο”, αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων.
Το Amam που ανοίγει αργά το απόγευμα (κατά τις 18.00) και κλείνει πολύ μετά την ανατολή του ηλίου, ταϊζοντας όλους τους ξενύχτηδες. Είναι μια δουλειά που έκανε με συνέπεια και μεράκι εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν γεμίσουν τα νότια προάστια με αντίστοιχες επιλογές.
Συν τοις άλλοις έχει ένα ζεστό περιβάλλον, με κόσμο να πηγαινοέρχεται μέσα στην καλή χαρά, είτε για κάτι αλμυρό, είτε για κάτι γλυκό. Η σπεσιαλιτέ είναι οι κρέπες (με μπόλικη νουτέλα), αλλά και οι βάφλες με παγωτό, που πυροδοτούν την έναρξη εχθροπραξιών στο τραπέζι για το ποιος θα προλάβει να βάλει πρώτος το δικό του πάνω το κουτάλι/πηρούνι του.
Έτσι πάει το πράμα.