Το «Θεόδωρος και Ελένη» στα Λεγραινά είναι όλη η ελληνική θάλασσα στο πιάτο σου

Το εστιατόριο «Θεόδωρος και Ελένη» μπορεί να μη βρίσκεται μπροστά στη θάλασσα, αλλά η φήμη του έχει ταξιδέψει σε όλη την Αττική, οδηγώντας Αθηναίους και μη στα Λεγραινά για να δοκιμάσουν τα θαλασσινά του -αλλά, κυρίως, τα αξεπέραστα αχνιστά μύδια με φέτα που το έκαναν ξακουστό.

• 20/08/2023
• Κείμενο: Άννυ Τζαβέλλα

Λίγο πριν το Σούνιο και λίγο μετά το μπάνιο σου στα Λεγραινά, αν είσαι τυχερός και βρεις τραπέζι, θα φας τα πιο λαχταριστά μύδια της Αττικής στο εστιατόριο «Θεόδωρος και Ελένη». Καταφτάνουν μπροστά σου σε χρόνο ντε-τε, φρέσκα, αχνιστά, λουσμένα με μια βελούδινη σάλτσα φέτας, να τσουγκρίζουν μεταξύ τους ρυθμικά και να σε προσκαλούν. Μια συμβουλή μόνο: Έσω έτοιμος να λερώσεις τα χέρια σου!

Το εστιατόριο, παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο και δεν το πιάνει εύκολα το μάτι σου, έχει καταφέρει να αποκτήσει την καλή του φήμη χάρη στις γεύσεις και τις «εναλλακτικές» προτάσεις του. Στο «Θεόδωρος και Ελένη» δεν θα βρεις δηλαδή μόνο τα κλασικά πιάτα με θαλασσινά, αντ’ αυτού θα ανακαλύψεις μια ενδιαφέρουσα κάρτα (όπως προτιμούν να αποκαλούν οι ιδιοκτήτες το μενού τους) με επιλογές που δεν αφήνουν χώρο δεύτερης σκέψης ως προς το αν θα τις διαλέξεις. Πώς ξεκίνησαν όμως όλα;

«Η ιστορία του μαγαζιού ξεκινά το 1986», μου εξηγεί ο Νίκος Νικολουτσόπουλος, γιος του Θεόδωρου και της Ελένης και μέλος της δεύτερης γενιάς -μαζί με την αδερφή του- που πλέον έχει αναλάβει το μαγαζί. «Τότε, οι γονείς μου ξεκίνησαν την επιχείρηση με ψάρι, αλλά και με ορισμένες επιλογές σε κρέας. Σιγά-σιγά έμεινε μόνο το ψάρι και τα θαλασσινά. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 το focus μας είναι αποκλειστικά εκεί», προσθέτει.

Στόχος της οικογένειας ήταν να δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Κάτι που δεν θα θύμιζε στο απόλυτο τις παραδοσιακές ψαροταβέρνες, αλλά θα πάντρευε κάποια στοιχεία τους με extra δικές τους πινελιές. Περί τα τέλη του 1989 μπήκαν στην εξίσωση τα μύδια, τα οποία προμηθεύονταν, όπως και συνεχίζουν να κάνουν, από τη Θεσσαλονίκη. «Σήμερα, δύσκολα θα δεις τα μύδια να λείπουν από κάποιο τραπέζι», μου λέει ο Νίκος. Εκτός από τα μύδια όμως, δοκίμασα επίσης τα χειροποίητα νιόκι καρότου με γαρίδες, που με εξέπληξαν κυρίως χάρη στην -ελαφρώς- μαστιχωτή υφή τους και την πλούσια γεύση τους.

Έπειτα, ο ιντριγκαδόρικος τίτλος ενός πιάτου της κάρτας με προκάλεσε να τον ανακαλύψω. Ήταν μονόδρομος. Πρόκειται για το Γαρίδα_must.gr (παραδέξου το, θέλεις και εσύ να μάθεις τι ακριβώς είναι). Είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη του μενού και αποτελείται ουσιαστικά από ένα εξαιρετικό ρύζι ατμού με βούτυρο, σκόρδο, χαρουπόμελο, κόκκους σιναπιού και σόγια, περιτρυγυρισμένο από φρεσκοψημένες γαρίδες που μοσχοβολούν θάλασσα. Όπως λέει και ο τίτλος του, έτσι θα συμφωνήσω και εγώ: πρόκειται για ένα must πιάτο που αξίζει να δοκιμάσεις.

Ξεχωριστή αναφορά, εδώ, αξίζει και στην ποικιλία σαλάτας, που σερβίρεται σε τέσσερα μεγέθη: Χόρτα, πατζάρια, ντομάτα, ρόκα, λάχανο, μαρούλι, φάβα και μαυρομάτικα προσγειώνονται με το «καλησπέρα σας» στο τραπέζι, κάνοντας την άλλοτε πρωταγωνίστρια χωριάτικη να κοκκινίζει. Και αν αναζητάς κάποιο ορεκτικό για να παραγγείλεις, σου προτείνουμε με κλειστά μάτια τις τηγανητές μπαλίτσες φέτας με ανθόμελο και κάρδαμο που σου ανοίγουν την όρεξη και σε προετοιμάζουν σωστά για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Παράλληλα, στο «Θεόδωρος και Ελένη» θα βρεις φρέσκο ψαράκι, από ψιλό όπως μαρίδα ή γαύρο, μέχρι μεγάλο ημέρας, ανάλογα την ψαριά. Το ψάρι τους το προμηθεύονται από την περιοχή τριγύρω, κατά βάση από το Λαύριο. Σημείωσε πως σε όλα τα πιάτα οι μερίδες είναι κάτι παραπάνω από γενναίες.

Το τραπέζι ολοκληρώνεται με το σωστό απόσταγμα και στο εστιατόριο διαθέτουν μια πλούσια συλλογή σε τσίπουρο και ουζάκι για να βρεις το ιδανικό που ταιριάζει στις γεύσεις σου. Feel free να τους ρωτήσεις ό,τι θες περί αυτών, ώστε να κάνεις τη σωστή επιλογή.

Μετά τις καλοκαιρινές σου βουτιές λοιπόν, αλλά και καθόλη τη διάρκεια του χειμώνα, καθώς παραμένει ανοιχτό, το «Θεόδωρος και Ελένη» γίνεται αγαπημένος προορισμός για θαλασσινές σπεσιαλιτέ, με συνταγές που έχουν διατηρηθεί απαράλλαχτες μέσα στα χρόνια και με ποιότητα η οποία «παραμένει αδιαπραγμάτευτη», όπως τονίζει ο Νίκος Νικολουτσόπουλος.

Plus: Λίγα μέτρα πιο κάτω θα βρεις το δεύτερο μαγαζί τους με την ίδια ονομασία και το ίδιο ακριβώς μενού, το οποίο τρέχει η άλλη αδερφή του Νίκου -με μόνη διαφορά ότι εκεί μπορείς να καθίσεις για φαγητό κάτω από τις ελιές, σε ένα πιο νησιώτικο σκηνικό.