Η ταβέρνα της Αντωνίας στις Τζιτζιφιές είναι φαινόμενο
Πήγαμε στη γωνιακή τζιτζιφιώτικη ψαροταβέρνα που κατεβάζει όλους τους Αθηναίους στα νότια.
- 17/05/2016
Η Αντωνία για μένα δεν είναι απλώς μία ταβέρνα, αλλά η ταβέρνα που πήγαινε ο πατέρας μου, η ταβέρνα που είναι πιο κοντά από κάθε άλλη στο σπίτι μου, η ταβέρνα που την έχει η κυρία Αντωνία που είναι γειτόνισσα και μας δίνει πάντα νόστιμα καλαμαράκια για το σπίτι, όταν βαριέμαι ακόμη και να διανύσω μερικά μέτρα για να κάτσω να τα φάω εκεί. Και πες, άντε καλά εγώ να την ξέρω και να την αγαπώ, αυτό δεν λέει δα και κάτι, αλλά τόσος κόσμος να μιλάει συνέχεια για αυτή και άλλος τόσος να τη γεμίζει κάθε βράδυ, αυτό το λες και επιτυχία.
Πήγα Πέμπτη βράδυ. Που θεωρητικά είναι μια μέρα καλή για έξοδο, αλλά έλα τώρα, ποια ταβέρνα είναι πιο φουλ και από φουλ στην εποχή μας Πέμπτη βράδυ; Υπάρχουν τόσα σουβλατζίδικα και πιτσαρίες. Η Αντωνία όμως είναι περίπτωση. Εδώ και τόσα χρόνια που έχει ανοίξει στη γωνία της Ισμήνης με την Ξενοφώντος (στις μαγευτικές κι αγαπημένες Τζιτζιφιές), είναι γεμάτη σχεδόν πάντα. Έτσι και τώρα. Κόσμος και κοσμάκης. Μεγάλοι και μικροί. Παρέες, οικογένειες. Μία ζεστασιά ζηλευτή. Ίσως εκτός από το πολύ καλό φαγητό, αυτή η ζεστασιά να είναι και το μυστικό τούτης της ταβέρνας.
Ψαρομεζέδες Αντωνία λέει ο κατάλογος. Ψαρομεζέδες Αντωνία λέει και το χαλάκι απ’ έξω. Και αυτό είναι όλο, ταμπέλα δεν υπάρχει. Αλλά το τέλειο είναι ότι δεν χρειάζεται, γιατί την ξέρουν όλοι πια. Στον κατάλογο τώρα. Αφού είδα κάτι περίεργα πράγματα όπως ας πούμε την σαλάτα λαχανικών την πικάντικη και τα φασόλια μπιάζ (που ο κύριος Κώστας, που μας σέρβιρε, μας είπε ότι είναι τα γνωστά μας μαυρομάτικα), αποφάσισα για να μη σκάσουμε με ορεκτικά, να πάρουμε μόνο πατατούλες τηγανιτές, που είναι εγγύηση γιατί είναι κομμένες στο χέρι (όχι προτηγανισμένες και τέτοια του σατανά) και πάρα πολύ νόστιμες σαν να τις έχει φτιάξει η μανούλα σου.
Και σαλάτα χωριάτικη που είναι αρκετά μεγάλη (όπως όλα τα πιάτα εδώ) και έρχεται σε ψηλό μπολ που την κάνει να φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Βέβαια λιγουρεύτηκα τις τεράστιες γαρίδες και το μάτι μου πήρε ξώφαλτσα και ένα μεγάλο πιάτο με πολλά -κομμένα σε λεπτές ροδέλες- κολοκυθάκια τηγανιτά που έφεραν στους διπλανούς, που τα είχα δοκιμάσει παλιότερα και είναι εξαιρετικά. Δεν λύγισα όμως, γιατί σκέφτηκα πως πρέπει να έχουμε χώρο και για ψάρι και κανένα θαλασσινό που δεν είχα δοκιμάσει.
Θράψαλο ψητό. Αδελφέ μου, αυτό είναι καλύτερο και από τα γνωστά κρατσανιστά καλαμαράκια της. Ήταν μαλακό, ήταν γευστικό, ήταν μυρωδάτο, ήταν ένα όνειρο αληθινό. Να σου πω την αμαρτία μου, το ήθελα λίγο το κυματάκι να σκάει στα πόδια μου, την ήθελα την θαλασσίτσα μου, αντί για τον βάρβαρο και άχαρο δρόμο, αλλά αφού δεν ήμασταν στα Κουφονήσια, συμβιβάστηκα και αρκέστηκα στα επί του τραπεζιού. Βέβαια, το μυαλό ταξίδευε, γιατί την ήπιαμε και την κρητική τη χύμα τη ρακή μας (πολύ καλή, έχω εντρυφήσει τελευταία, να με ακούς).
Και φυσικά ακολούθησε ο μπακαλιάρος. Που τον προμηθεύονται από την Ιχθυόσκαλα στο Κερατσίνι (βέβαια μερικά θαλασσινά και ψάρια τους τα φέρνουν και ψαράδες). Για τον μπακαλιάρο λέγαμε. Που τον περιχύσαμε όπως του αρμόζει με το λαδολέμονό του, που έλιωνε στο στόμα, που θύμιζε σαββατιάτικα οικογενειακά μεσημέρια, τότε που ο πατέρας μου με μάθαινε να μην φοβάμαι τα κόκαλα και να καμαρώνω που ξέρω να καθαρίζω ψάρια (όχι με μαχαιροπήρουνα και άλλες τέτοιες φλωριές). Στο τέλος ήρθε η πανακότα, για να μας δροσίσει και να μας ελαφρύνει κάπως, πάνω που είχαμε ήδη αναθεωρήσει για το ότι το ψάρι είναι κάτι σαν φρούτο, αφού είχαμε χορτάσει για τα καλά και είχαμε βαθμολογήσει με πολλά άριστα τη φάση. Άριστα για τη γεύση, άριστα για την καθαριότητα, άριστα για την εξυπηρέτηση.
Όσο για την κυρία Αντωνία, είναι μία πολύ συμπαθητική γυναίκα. Δυναμική και αεικίνητη. Ευγενική και γενναιόδωρη. Με τον άντρα της τον κύριο Ηλία έχουν δύο παιδιά. Και με την μαγειρική της τέχνη έχει καταφέρει να κατεβάσει όλη την Αθήνα σε ένα τζιτζιφιώτικο στενό. Έχει και άλλους στην κουζίνα, αλλά μαγειρεύει και η ίδια. Ένα σωρό διάσημοι την έχουν επισκεφτεί και όλοι λένε τα καλύτερα. Θέλεις να κλείσεις ένα τραπεζάκι κι εσύ αγαπημένε νότιε και μη;
Ξενοφόντως και Ισμήνης 36, Καλλιθέα
Τηλ:21 0940 4508