Μικροδρόμιο: Ο παιδικός σταθμός / νηπιαγωγείο της Γλυφάδας όπου τα παιδιά έχουν προτεραιότητα
Το μεγαλύτερο αφιέρωμα που έγινε ποτέ για τη Γλυφάδα
Επισκεφθήκαμε τον παιδικό σταθμό - νηπιαγωγείο Μικροδρόμιο στη Γλυφάδα και μάθαμε τα πάντα για τη φιλοσοφία τους, τις παιδαγωγικές προσεγγίσεις που εφαρμόζουν και τις δραστηριότητες που στόχο έχουν να προσφέρουν στα παιδιά ερεθίσματα που δεν μπορούν να βρουν εκτός σχολείου.
- 23/05/2024
Η εκπαιδευτικός Αγγελική Ανδριανοπούλου, δημιουργός του Μικροδρόμιου στη Γλυφάδα, οραματίστηκε ένα σχολείο πρότυπο για παιδιά προσχολικής ηλικίας και νηπιαγωγείου. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα και σήμερα, οι παιδαγωγικές προσεγγίσεις που εφαρμόζονται στο Μικροδρόμιο έχουν σκοπό να φωτίσουν και να ενδυναμώσουν τις δυνατότητες των παιδιών, αλλά και να ενισχύσουν τη συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Ξεναγηθήκαμε στους χώρους του σχολείου, από τις φιλόξενες αίθουσες μέχρι τον καταπράσινο κήπο και συζητήσαμε με την κ. Ανδριανοπούλου για τη φιλοσοφία, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και τις δραστηριότητες τους.
Είστε εκπαιδευτικός και δημιουργός του Μικροδρόμιου. Τι ήταν αυτό που σας έδωσε έμπνευση και σας ώθησε να δημιουργήσετε το σχολείο;
Το όραμα της δημιουργία ενός σχολείου γεννήθηκε αρκετά νωρίς στη διάρκεια των σπουδών μου, όπως και η εκπαιδευτική φιλοσοφία μου που άρχισε να διαμορφώνεται πιο δομημένα καθώς μάθαινα, διάβαζα, ανακάλυπτα, έψαχνα και η μία γνώση με οδηγούσε στην επόμενη. Κάθε επιλογή που έκανα τα επόμενα χρόνια ήταν και ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο μου. Μία από τις σημαντικότερες πεποιθήσεις μου είναι πως αν δεν προσπαθήσεις μόνος σου, κανείς δεν πρόκειται να σε πάρει από το χέρι και να σου προσφέρει έτοιμη γνώση για κατανάλωση. Έτσι ακριβώς πορεύτηκα και εξακολουθώ να πορεύομαι. Μου αρέσει η γνώση και η διαδικασία της μάθησης, μου αρέσει να ανακαλύπτω. Ό,τι εμπειρία απέκτησα μέχρι τώρα την κυνήγησα και τη βίωσα επειδή έψαχνα ασταμάτητα. Έψαχνα για παιδαγωγικές προσεγγίσεις που θα φωτίζουν και θα ενδυναμώνουν τις δυνατότητες των παιδιών, για σχολεία χωρών που ξεχωρίζουν για την παιδεία και την εκπαιδευτική τους φιλοσοφία και κάποια από αυτά τα επισκέφθηκα από κοντά, παρακολουθούσα σεμινάρια, συνέδρια, επιμορφώσεις και διάβαζα πολύ. Ήθελα να δημιουργήσω ένα σχολείο που να προσφέρει ποιοτική εκπαίδευση, κουλτούρα και παιδεία στα παιδιά. Δεν με ενδιαφέρει να κάνουμε πράγματα για εντυπωσιασμό των γονιών, αλλά πράγματα βαθιά που θα έχουν ουσιαστικό νόημα για τα παιδιά. Να τους προσφέρουμε ερεθίσματα που δεν μπορούν να βρουν εκτός σχολείου και να εστιάσουμε σε αυτό που είναι ο σημαντικότερος πυλώνας της ανάπτυξης και μετέπειτα πορείας του ανθρώπου: συναισθηματική ισορροπία και κοινωνικοποίηση με όλες τις αρχές και τις αξίες που τις συνοδεύουν.
Επιπρόσθετα, σημαντικό για εμένα ως εκπαιδευτικό και καθοριστικός παράγοντας δημιουργίας του Μικροδρόμιου και της φιλοσοφίας του, ήταν η αυτοπαρακίνηση, το εγγενές κίνητρο δηλαδή που ωθεί τα παιδιά να συμμετέχουν στις δράσεις του σχολείου τους. Αυτό σημαίνει πως ό,τι σχεδιάζουμε αφορά άμεσα τα παιδιά, υλοποιούμε τις ιδέες τους, ακολουθούμε τα ενδιαφέροντά τους. Τα projects μας ξεκινούν από τα παιδιά και στην πορεία εμπλουτίζονται με νέες προοπτικές και ερεθίσματα, ώστε να διευρύνουν τους ορίζοντές τους. Αυτό είναι το ζητούμενο στο Μικροδρόμιο και όχι τα παιδιά απλώς να εκτελούν διεκπεραιωτικά δραστηριότητες και ιδέες των εκπαιδευτικών, που μπορεί να μην έχουν σχέση με τα ενδιαφέροντά τους τη δεδομένη στιγμή.
Πώς αποφασίσατε να δραστηριοποιηθείτε στη Γλυφάδα και ποιοι οι δεσμοί σας με την πόλη;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα νότια προάστια. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το πέρασα κοντά στη θάλασσα στα 3Β και μερικά από τα σχολεία όπου φοίτησα ήταν στη Γλυφάδα, οπότε η περιοχή είναι συνδεδεμένη με την παιδική μου ηλικία. Έχω δει τη Γλυφάδα, να αναπτύσσεται, να αλλάζει και ήθελα να συμβάλλω προσθέτοντας ένα σύγχρονο και ποιοτικό στοιχείο στην προσχολική εκπαίδευση του δήμου και γενικότερα των νοτίων προαστίων. Μου αρέσει, επίσης, που το Μικροδρόμιο είναι κοντά στη θάλασσα, ώστε να μπορούμε όποτε θέλουμε να επισκεπτόμαστε την παραλία με τα παιδιά. Βέβαια, σε συχνότητα επισκέψεων κερδίζει το δάσος που επισκεπτόμαστε αρκετά συχνά, στη Μονή Καισαριανής. Και σε αυτό εξυπηρετεί το ότι από τη Γλυφάδα έχουμε εύκολη πρόσβαση. Η επαφή και αλληλεπίδραση των παιδιών με τη φύση είναι πολύ σημαντική στην εκπαιδευτική φιλοσοφία του σχολείου μας και έχει ευεργετική δράση πολύπλευρα στην ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας.
Το Μικροδρόμιο είναι ένας καινούργιος – σχετικά – παιδικός σταθμός / νηπιαγωγείο. Ποια η φιλοσοφία του σχολείου;
Φέτος ολοκληρώνουμε την τρίτη χρονιά λειτουργίας του σχολείου μας, είμαστε πολύ χαρούμενοι και συνεχίζουμε δυναμικά στην επόμενη. Η φιλοσοφία του Μικροδρόμιου έχει διαμορφωθεί κυρίως μέσα από τα προσωπικά μου βιώματα. Βιώματα της παιδικής μου ηλικίας που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την κουλτούρα και αισθητική του σχολείου και, φυσικά, βιώματα που απέκτησα κατά την διάρκεια των σπουδών μου και της συνεχούς διερεύνησης εκπαιδευτικών φιλοσοφιών και προσεγγίσεων.
Έχοντας μελετήσει αρκετά τα τελευταία 15 χρόνια ξεχώρισα τις εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που εμπνέουν τη φιλοσοφία τη δική μου και κατ’ επέκταση του Μικροδρόμιου, όπως του Reggio Emilia και των Σχολείων της Φύσης της Δανίας, που έχω επισκεφθεί και από κοντά. Βασική αρχή μου ως εκπαιδευτικός είναι πως δεν γίνεται ένα σχολείο της εποχής μας, που υποδέχεται τόσες πολλές και διαφορετικές προσωπικότητες, να ακολουθεί πιστά μία μόνο εκπαιδευτική προσέγγιση, όπως δε μου αρέσει και ο όρος σύστημα, γιατί υποδηλώνει κάτι πολύ συγκεκριμένο και κλειστό, χωρίς ευελιξία και προσαρμοστικότητα – δύο βασικές δεξιότητες του 21ου αιώνα. Οι εκπαιδευτικές φιλοσοφίες δεν είναι συνταγές που «εφαρμόζεις» και λειτουργούν σε όλα τα παιδιά. Κάθε προσωπικότητα είναι πολυδιάστατη και μοναδική και θέλει ευελιξία στον τρόπο προσέγγισης, αφού τα παιδιά έχουν διαφορετικές ανάγκες. Οι εκπαιδευτικές φιλοσοφίες σου δίνουν μια κατεύθυνση για τη γενική προσέγγιση που διέπει το σχολείο και έπειτα ο εκπαιδευτικός μπορεί να συνδυάσει και να εξατομικεύσει τη δική του προσέγγιση, σε σχέση πάντα με τη δυναμική της ομάδας.
Κομβικό στοιχείο της φιλοσοφίας του Μικροδρόμιου είναι και η αξιοποίηση του τυχαίου και του αυθόρμητου. Μπορεί ο δάσκαλος να έχει μια δομή και να σχεδιάζει ένα βασικό κορμό μαθήματος ή δραστηριότητας, όμως αν η ομάδα δείχνει να πηγαίνει προς άλλη κατεύθυνση ή μια νέα ιδέα να γεννιέται από τα παιδιά, τότε πρέπει να έχει την ευελιξία να προσαρμόσει τη δραστηριότητα ή να εντάξει σε αυτήν την ιδέα των παιδιών. Και τότε κάτι νέο μπορεί να γεννηθεί. Γι’ αυτό τα παιδιά και οι ιδέες τους είναι έμπνευση για την εκπαιδευτική ομάδα του Μικροδρόμιου. Κινούμαστε και σχεδιάζουμε παρατηρώντας το παιχνίδι τους, τα ενδιαφέροντά τους και τα ακολουθούμε στις διαδρομές τους. Αυτό είναι που με συναρπάζει στη δουλειά μου: οι απροσδόκητες ιδέες των παιδιών που δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσουν και πως κάθε μέρα μπορεί να επιφυλάσσει εκπλήξεις και να ανοίγει νέους δρόμους.
Ποιο θεωρείτε ότι είναι το χαρακτηριστικό που κάνει το Μικροδρόμιο μοναδικό;
Στο σχολείο μας η ποιότητα και η αισθητική σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, είναι καθοριστικός παράγοντας και ο γνώμονας με βάση τον οποίο παίρνω αποφάσεις και κάνω επιλογές για το σχολείο. Είτε αφορά στην καθαριότητα, τις κτιριακές υποδομές, τη διατροφή των παιδιών και τα γεύματά τους, είτε την ομάδα του σχολείου, την εκπαιδευτική φιλοσοφία, τις δράσεις που υλοποιούνται, τις γιορτές, τις εκπαιδευτικές επισκέψεις και την οργάνωση που θεωρώ εξαιρετικά σημαντική για να υπάρχει καλή συνεργασία με τις οικογένειες, όλα έχουν στόχο να προσφέρεται ποιοτική και ουσιαστική εκπαίδευση και γενικότερα παιδεία και κουλτούρα στα παιδιά και, συνολικά, μια ποιοτική εμπειρία στις οικογένειες που έχουν επιλέξει να βρίσκονται μαζί μας.
Κάτι το οποίο ως ομάδα θεωρούμε τη μέγιστη αξία, είναι ο σεβασμός τόσο από εμάς προς κάθε παιδί και την οικογένειά του, όσο και από τους γονείς προς το σχολείο και τις υπόλοιπες οικογένειες. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει αρμονική συνεργασία και αυτό είναι κάτι που μεταλαμπαδεύουμε στους μαθητές μας μέσα από την καθημερινή αλληλεπίδρασή μας.
Στο Μικροδρόμιο δίνουμε προτεραιότητα στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, που βρίσκεται στην κορυφή της εκπαιδευτικής μας φιλοσοφίας. Η προσχολική ηλικία είναι η κρισιμότερη στην καλλιέργεια των παραπάνω δεξιοτήτων. Αυτό που προσφέρουμε γονείς, εκπαιδευτικοί και φροντιστές στα παιδιά ηλικίας έως 7 ετών είναι επένδυση για το μέλλον τους και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη και την πορεία τους. Ωστόσο, δεν αναφέρομαι σε συσσώρευση γνώσεων ούτε να μάθουν κάτι με πίεση πριν την ώρα τους, αλλά στην ψυχική ανθεκτικότητα, τη συναισθηματική ισορροπία και την κοινωνικοποίηση τους. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά στην προσχολική εκπαίδευση. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Στο σχολείο αξιοποιείτε τις αρχές της διερευνητικής και βιωματικής μάθησης ως εκπαιδευτικά εργαλεία. Πώς υλοποιούνται στην πράξη;
Πολύ σημαντικό στοιχείο της φιλοσοφίας μας είναι η βιωματικότητα. Μόνο όταν κάτι γίνεται βίωμα, «γράφει» μέσα μας κι έτσι αναπτύσσονται οι δεξιότητες και αποκτώνται οι γνώσεις. Το να γίνει κάτι βίωμα σημαίνει πως τα παιδιά έχουν ενεργό ρόλο και συμμετοχή στη διαδικασία και τις δράσεις που υλοποιούνται. Για να συμβεί αυτό, είναι σημαντικό να κινητοποιούνται από εγγενή κίνητρα και για να υπάρχει εγγενές κίνητρο η δράση θα πρέπει να έχει άμεση σχέση με τα ενδιαφέροντά τους. Για να εντοπίσουμε όμως τα ενδιαφέροντα των παιδιών χρειάζεται να τα παρατηρήσουμε αρκετά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, να συζητήσουμε μαζί τους, να τους κάνουμε ερωτήσεις κινητοποιώντας την πηγαία φιλοπεριέργειά τους και να τα ενθαρρύνουμε να μας μεταφέρουν εμπειρίες και βιώματα. Ακόμα και στην ηλικία των 2.5 ετών, που είναι τα μικρότερα παιδιά που υποδεχόμαστε στο Μικροδρόμιο, όπου ο λόγος δεν είναι ακόμα αρκετά αναπτυγμένος, βρίσκουμε τρόπους να εντοπίσουμε τα ενδιαφέροντά τους και να φέρουμε στην ομάδα ερεθίσματα, να υλοποιήσουμε τις ιδέες τους ή να σχεδιάσουμε βασισμένοι σε αυτές, φέρνοντας παράλληλα καινούργια στοιχεία με στόχο να διευρύνουμε τους ορίζοντές τους και να καλλιεργήσουν τις δεξιότητές τους.
Έτσι, εξασφαλίζεται η βιωματική μάθηση, ενεργοποιώντας και τις πέντε αισθήσεις των παιδιών, που είναι τα κύρια κανάλια εισόδου και επεξεργασίας των ερεθισμάτων που δέχονται. Η διερευνητική μάθηση είναι το εργαλείο που μας βοηθάει να εντοπίσουμε τα ενδιαφέροντά τους όπως περιέγραψα παραπάνω και όχι μόνο. Είναι και το εργαλείο με το οποίο ενισχύουμε τη φιλοπεριέργειά τους ώστε να τα καθοδηγεί στη δική τους διερεύνηση και να τους δίνει τα εφόδια να μάθουν πώς να μαθαίνουν. Άλλωστε, το να μάθεις πώς να μαθαίνεις είναι πιο σημαντικό από την γνώση αυτή καθαυτή. Είναι ο τρόπος για να φτάσεις σε αυτό που θέλεις να μάθεις, που ποτέ δεν είναι μόνο ένας και φυσικά, μπορεί να σε οδηγήσει και σε άλλα μονοπάτια που δεν είχες στο νου σου, αλλά ανακάλυψες τυχαία. Όλο αυτό σαν νοοτροπία και τρόπος σκέψης, θεμελιώνεται στην προσχολική ηλικία και καλλιεργείται όσο μεγαλώνει και ωριμάζει το παιδί. Όμως είναι πολύ σημαντικό οι βάσεις να μπουν από τώρα.
Για μια ποιοτική εκπαίδευση αλλά και για την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι καθοριστικός. Μιλήστε μας για την συμβολή των εκπαιδευτικών σας στο έργο του Μικροδρόμιου.
Η ομάδα των εκπαιδευτικών στο Μικροδρόμιο είναι πολύ σημαντική. Πέρα από το επιστημονικό υπόβαθρο αλλά και το συνεχές ενδιαφέρον για αυτοβελτίωση και επαγγελματική επιμόρφωση, μεγάλη σημασία έχει και ο αξιακός κώδικας των εκπαιδευτικών. Τα παιδιά έχουν κλειστά τα αυτιά και ανοιχτά τα μάτια στο παράδειγμά μας. Γι’ αυτό το ήθος, η εντιμότητα, η ευγένεια, το μεράκι, το φιλότιμο είναι κάποιες από τις βασικές αρχές που διέπουν την ομάδα στο Μικροδρόμιο. Η σχέση που καλλιεργείται ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς είναι συνεργατική και όχι ανταγωνιστική. Συμπληρώνουν και βοηθούν ο ένας τον άλλον, κάνουν αστεία μεταξύ τους, περνούν όμορφα και αυτή η ενέργεια μεταφέρεται στα παιδιά. Το ότι οι ενήλικες που βρίσκονται στο σχολείο απολαμβάνουν αυτό που κάνουν και τον χρόνο που περνούν όλοι μαζί ενισχύει σε ένα βαθμό και την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών.
Πέρα όμως από αυτή την ατμόσφαιρα, το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούν τα παιδιά, δηλαδή η σχολική ομάδα, προσφέρει τα ερεθίσματα που θα τα κινητοποιήσουν για να εξελίξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες. Μέσα από την καθημερινή τριβή με συνομηλίκους τα παιδιά σταδιακά κατανοούν τι σημαίνει ομάδα, τι μπορεί να συμβεί σε μια ομάδα, τι μπορώ να κάνω, τι δεν μπορώ να κάνω, τι δέχομαι και τι δεν επιτρέπω – ποια είναι τα προσωπικά μου όρια δηλαδή. Τι είναι ο φίλος και πώς κάνω φίλους; Πώς διατηρώ τη φιλία μου και πώς δημιουργώ θετικές σχέσεις με τους συνομηλίκους μου; Τι είναι δίκαιο και τι άδικο; Γιατί πρέπει να περιμένω τη σειρά μου; Γιατί μπορώ να κάνω κάτι και γιατί δεν μπορώ; Τι είναι η ενόχληση; Πότε ενοχλώ και πότε με ενοχλούν; Πώς είναι όταν συμφωνούμε; Πώς είναι όταν διαφωνούμε; Τι κάνω όταν διαφωνούμε; Τι λύση να βρω και πώς να την βρω; Πώς συνεργάζομαι; Όλες αυτές οι ερωτήσεις σχετίζονται με την κοινωνικοποίηση και το πώς λειτουργούμε σε μία ομάδα. Ποια είναι το όρια που καθορίζουν τη δική μας συμπεριφορά και του άλλου, ώστε να συνυπάρχουμε αρμονικά και να λειτουργούμε αποτελεσματικά. Αυτά κατακτιούνται από τα παιδιά σε βάθος χρόνου και σε αυτή τη διαδικασία παίζουν καθοριστικό ρόλο οι εκπαιδευτικοί, που τα βοηθούν στα πρώτα τους βήματα μέσα σε μια οργανωμένη ομάδα. Πώς να διαχειριστούν την κάθε κατάσταση, να τα βοηθήσουν να βάλουν λόγια στις προθέσεις τους διότι κυρίως στην ηλικία των 2,5-4 ετών λειτουργούν αρκετά σωματικά και χρειάζονται υποστήριξη ώστε να αντικαταστήσουν τις πράξεις με λόγια και σταδιακά, να μπορούν να διαχειριστούν καταστάσεις χωρίς την τόσο συχνή βοήθεια των εκπαιδευτικών.
Επίσης, είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας ότι οι δεξιότητες των παιδιών δεν αναπτύσσονται με τον ίδιο ρυθμό ακόμα και σε παιδιά ίδιας ηλικίας. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, γι’ αυτό χρειάζεται εξατομικευμένη προσέγγιση και υποστήριξη. Μπορεί κάποιο παιδί 4 ετών ακόμα να δυσκολεύεται να μπει σε παρέες και να παίξει με συμμαθητές του. Τότε οι εκπαιδευτικοί θα το βοηθήσουν, θα το παρακινήσουν, θα παίξουν μαζί του μέσα σε μια ομάδα ώστε να το ενισχύσουν και με αυτό τον τρόπο να το καθοδηγήσουν στο να μπορέσει αργότερα, μόνο του να εξερευνήσει τον τρόπο να κάνει φίλους. Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντική η παρατήρηση και σαν εργαλείο την χρησιμοποιούμε καθημερινά στο Μικροδρόμιο. Να έχουν χρόνο οι εκπαιδευτικοί δηλαδή στη διάρκεια της ημέρας να παρατηρούν τα παιδιά, πώς κινούνται μέσα στο χώρο, με τι επιλέγουν να ασχοληθούν στον ελεύθερο χρόνο τους, αν θα παίξουν ατομικά ή θα σχηματίσουν ομάδα. Μέσα από την παρατήρηση λαμβάνουμε χρήσιμες πληροφορίες και βλέπουμε τους τομείς που ίσως χρειάζονται την ενθάρρυνση και την υποστήριξή μας.
Το κτίριο και ο περιβάλλων χώρος αποτελούν τον μικρό παράδεισο της καθημερινότητας των παιδιών. Περιγράψτε μας τις κτιριακές εγκαταστάσεις.
Πριν ακόμα βρω τον χώρο όπου στεγάζεται σήμερα το Μικροδρόμιο είχα ξεκάθαρη εικόνα για το πώς ήθελα να είναι το κτίριο, οι τάξεις, ο κήπος. Αυτό βασίζεται κυρίως στην εκπαιδευτική φιλοσοφία και στις παιδαγωγικές αντιλήψεις που πρεσβεύω, όμως υπάρχει και ένα προσωπικό στοιχείο αισθητικής. Αρχικά, επιθυμία μου ήταν το σχολείο να είναι ένας χώρος ζεστός, ήρεμος, θελκτικός και μπαίνοντας τα παιδιά να νιώθουν φιλόξενα και οικεία. Ένα χώρος που προσφέρει δυνατότητες και προκλήσεις ώστε να εξελίξουν τις δεξιότητές τους και να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητά τους ελεύθερα, χωρίς κριτική και κοινωνικά στερεότυπα που δυστυχώς ακόμα υπάρχουν και σε εκπαιδευτικούς χώρους. Να δημιουργεί συνθήκες που ενισχύουν την περιέργεια, την εξερεύνηση, κεντρίζουν το ενδιαφέρον και αφήνουν ελεύθερη τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των παιδιών. Αυτό μόνο σε έναν χώρο που μοιάζει με λευκό καμβά θα μπορούσε να γίνει.
Γι’ αυτό και στο σχολείο επικρατούν ουδέτερα και γήινα χρώματα, έχουν χρησιμοποιηθεί φυσικά υλικά για τα έπιπλα και τις επιφάνειες ώστε τα παιδιά να αφήνουν το δικό τους αποτύπωμα. Το σχολείο ζωντανεύει μέσα από τα έργα τους ή φωτογραφίες που είναι η ιστορία τους.
Ο κήπος πιστεύω πως είναι το αγαπημένο σημείο όλων. Είναι γεμάτος μεσογειακά δέντρα όπου τα παιδιά μπορούν να σκαρφαλώνουν ή να τρώνε τους καρπούς τους. Έχουμε λεμονιά, ροδακινιά, ροδιά, νερατζιά κι έναν λαχανόκηπο όπου φυτεύουμε και καλλιεργούμε λαχανικά. Φέτος φάγαμε κρεμμυδάκια, μαρούλια, καρότα και φραουλίτσες. Σειρά έχουν τα ντοματίνια. Στην άλλη πλευρά του κήπου είναι το σκάμμα με το χώμα και η λασποκουζίνα όπου «μαγειρεύουν» διάφορες λιχουδιές και το αγαπημένο τους είναι να βουτάνε στους νερόλακκους που δημιουργούνται από τη βροχή. Στον κήπο μας συνειδητά δεν έχουμε τσουλήθρες, τραμπάλες, κούνιες και πλαστικά παιχνίδια. Πιστεύω ακράδαντα πως το σχολείο οφείλει να δίνει στα παιδιά ευκαιρίες που δύσκολα θα βρουν αλλού. Με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και ρυθμό μειώνεται σημαντικά το κοινωνικό παιχνίδι των παιδιών – αυτό που με τη φαντασία τους θα μπουν σε ρόλους και θα δημιουργήσουν κόσμους όπου αντιμετωπίζουν εμπόδια και περιπέτειες ή θα χρησιμοποιήσουν ανοιχτού τύπου αντικείμενα (κλαδιά, φύλλα, κουκουνάρια) που θα πάρουν τη μορφή που θα τους δώσουν τα παιδιά. Αυτό το είδος παιχνιδιού είναι εξαιρετικά σημαντικό για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους και τις κοινωνικές και συναισθηματικές τους δεξιότητες, οπότε αυτό θέλουμε να τους προσφέρουμε στο Μικροδρόμιο, αυτό που λείπει από την καθημερινότητά τους και σίγουρα η παιδική χαρά δεν είναι αυτό που τους λείπει.
Το μεγαλύτερο αφιέρωμα που έγινε ποτέ για τη Γλυφάδα τρέχει τώρα στο NouPou: Πρόσωπα, Stories, Ρεπορτάζ και ένας πλήρης Οδηγός Πόλης σε ένα δυναμικό αφιέρωμα που ανανεώνεται διαρκώς.