Γιατί αξίζει να πάει στο σχολείο ένα παιδί από την ηλικία των δύο ετών;
Η προσχολική εκπαίδευση στην χώρα μας δεν είναι υποχρεωτική. Ήξερες ωστόσο ότι είναι πολύ πιο ωφέλιμο για ένα παιδί, από την ηλικία των δύο ετών να πηγαίνει στο σχολείο, αντί να μένει στο σπίτι;
- 04/03/2022
Η κοινωνικοποίηση και η επαφή με άλλα παιδιά παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Οι σύγχρονες παιδαγωγικές μέθοδοι θέλουν τα παιδιά από νωρίς στο σχολείο, καθώς η φροντίδα από τον παππού και την γιαγιά δεν επαρκεί για να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους και να σχετίζονται με τα παιδιά της ηλικίας τους. Η Κ. Στέλλα Πάρις, Clinical Psychopathology, MSc in Child Psychology, διευθύντρια του πρότυπου παιδικού σταθμού και νηπιαγωγείου MyPlayland στην Γλυφάδα, εξηγεί γιατί η κοινωνικοποίηση στο σχολείο από τα δύο έτη είναι απαραίτητη για την διαχείριση των συναισθημάτων των νηπίων, καθώς και πώς μπορούν γονείς και παιδιά να διαχειριστούν το άγχος του αποχωρισμού.
Ποια είναι η ιδανική ηλικία για να πάνε τα παιδιά πρώτη φορά στο σχολείο;
Από 18-20 μηνών και μετά είναι η καλύτερη ηλικία. Και το ζητούμενο σ’ αυτή την ηλικία είναι η κοινωνικοποίηση. Προφανώς και δεν είναι το να μάθουν γράμματα, αλλά να μάθουν να παίζουν με τα άλλα παιδιά, να μάθουν την έννοια του μοιράζομαι, να μάθουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους όταν κάποιος τους θυμώσει ή τους πληγώσει . Επειδή έρχονται σε επαφή και με άλλους χαρακτήρες, εκτός των μελών της οικογένειας, θα βγουν συναισθήματα διεκδίκησης όταν για παράδειγμα θα θέλει κάποιος να τους πάρει κάτι που θέλουν και αυτά. Στο MyPlayland με την βοήθεια του παιδοψυχολόγου που ανήκει στο δυναμικό του σχολείου μας, καθώς και των παιδαγωγών κάθε τάξης, τα παιδιά μαθαίνουν τι κάνουν σ αυτές τις περιπτώσεις και πώς διαχειρίζονται κάθε συναίσθημα.
Η πρόωρη αποχώρηση από την ασφάλεια της οικογένειας δεν δημιουργεί θέματα;
Είναι το άγχος του αποχωρισμού αυτό. Πράγματι τα παιδάκια για πρώτη φορά αποχωρίζονται την μητέρα τους και πάνε σε ένα ξένο περιβάλλον με άγνωστα πρόσωπα, γι αυτό και περνούν ένα διάστημα προσαρμογής, μέχρι να νοιώσουν ασφάλεια και με τα άλλα παιδιά και με τις δασκάλες και με τον χώρο. Αυτό είναι φυσιολογικό για αυτό και ζητάμε η προσαρμογή να είναι ομαλή, ξεκινώντας πρώτα με μία ώρα την ημέρα, το πολύ δύο και είμαστε σε συνεννόηση με τον γονιό, για να μας δείξει το ίδιο το παιδί πώς θα συνεχίσουμε. Πότε δηλαδή οι δύο ώρες θα γίνουν τέσσερεις, πέντε για να πάει σιγά σιγά το παιδί σε κανονικό ωράριο. Να σημειώσω βέβαια, ότι το άγχος αποχωρισμού το βιώνουν πιο δύσκολα μάλλον οι γονείς, γιατί τα παιδιά από τη φύση τους προσαρμόζονται πιο εύκολα και με την βοήθεια των δασκάλων, που έχουν μεγάλη εμπειρία και με την δική μου πάντα καθοδήγηση. Οι γονείς δυσκολεύονται να διαχειριστούν το κλάμα του παιδιού, που είναι φυσική αντίδραση του. Είναι φυσικό να κλάψει το παιδί όταν πάει σε ξένο περιβάλλον, όμως αυτό κρατάει ένα-δυο λεπτά μόνο και όταν ο μπαμπάς ή η μαμά φύγουν και κλείσει η πόρτα, εμείς με την εμπειρία μας το διαχειριζόμαστε, το παιδί περνάει πάρα πολύ όμορφα και ξεχνιέται. Οπότε με την κατάλληλη καθοδήγηση και την συνεργασία γονέα και δασκάλου-παιδαγωγού και παιδοψυχολόγου, έχουμε μια άρτια προσαρμογή κι έτσι το άγχος του αποχωρισμού μειώνεται.
Δηλαδή λέτε ότι το άγχος προσαρμογής το βιώνουν περισσότερο οι γονείς;
Ακριβώς. Διότι γενικώς οι ενήλικες προσαρμόζονται πιο δύσκολα σε όποια κατάσταση βρεθούν για πρώτη φορά. Τα παιδιά από τη φύση τους είναι πιο προσαρμοστικά και σε μετακομίσεις και σε αλλαγές, γενικά τα βιώνουν πιο εύκολα. Οι ενήλικες έχουμε το θέμα προσαρμογής σε αλλαγές εργασίας, σπιτιού και γενικότερα σε κάτι που μας είναι ξένο.
Στο MyPlayland πώς υποδέχεστε τα καινούρια παιδιά που έρχονται;
Με πάρα πολύ αγάπη, για να νοιώσουν ασφάλεια. Γιατί τα παιδιά έχουν πολύ ισχυρό ένστικτο και νοιώθουν την αγάπη. Έτσι γίνεται το σχολείο το δεύτερο σπίτι τους. Άλλωστε το πρόσωπο με το οποίο τα παιδιά θα δεθούν πολύ, μετά την μητέρα τους, είναι η δασκάλα τους, αφού περνούν τόσες ώρες μαζί της. Οπότε είναι πολύ σημαντικό να κερδίσουμε το παιδί από την πρώτη μέρα και να μην νιώσει ούτε φόβο ούτε άγχος. Για αυτό όταν αισθανθούμε τις πρώτες μέρες ότι το παιδί αρχίζει να κουράζεται και να δυσανασχετεί καλούμε αμέσως τους γονείς να το πάρουν, καθώς δεν θέλουμε να συνδυάσει το σχολείο με ένα άσχημο συναίσθημα, αλλά η πρώτη μέρα να γίνει μια όμορφη ανάμνηση. Και για να συμβεί αυτό πρέπει το παιδί να μην κουραστεί, να περάσει όμορφα και η πρώτη γεύση που θα πάρει από το σχολείο να είναι γλυκιά.
Ποια είναι η συμβολή του γονέα στην προσαρμογή του παιδιού;
Πρώτα από όλα είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να είναι απόλυτα σίγουροι για το σχολείο που επέλεξαν να πάνε το παιδί τους, το οποίο προφανώς και επέλεξαν με κριτήρια που οι ίδιοι έβαλαν ως γονείς. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να δείξουν απόλυτη εμπιστοσύνη στην δασκάλα που θα εμπιστευτούν το παιδί τους διότι, ακόμα και μια μικρή αμφιβολία να έχουν για το σχολείο ή την δασκάλα, αυτή η ανασφάλεια ασυνείδητα περνάει στο παιδί. Και μετά αναρωτιούνται «γιατί το παιδί κλαίει και έχει άγχος;». Μα αν το παιδί καταλάβει ότι ο γονιός δεν αισθάνεται ότι έχει κάνει το καλύτερο για αυτό κι ότι δεν είναι βέβαιος ότι περνάει τέλεια στο σχολείο, θα νοιώσει την ανασφάλεια και αυτό θα κάνει ακόμα πιο δύσκολο το δικό μας έργο. Για αυτό ζητάμε την καλή συνεργασία των γονιών με τους δασκάλους και την ψυχολόγο, επειδή το παιδί βιώνει τα συναισθήματα του γονέα, είτε είναι καλά είτε άσχημα. Πρέπει πρώτα εμείς να έχουμε καλά συναισθήματα κι έτσι όταν το παιδί νοιώθει ότι ο γονέας είναι σίγουρος να αισθάνεται και αυτό καλά.
