Δυο αριστούχοι απόφοιτοι μας βοηθούν να επιλέξουμε το ιδανικό κέντρο ξένων γλωσσών
Δύο απόφοιτοι του Κέντρου Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης Manetaki Language School στη Βάρη επιστρέφουν για χάρη μας στην αίθουσα και μας βοηθούν να αποκωδικοποιήσουμε το μυστικό της επιτυχίας του.
- 29/08/2019
Όλα τα μέρη με τα οποία συνδεόμαστε με κάποιον τρόπο -και ακόμα περισσότερο αυτά που έχουμε αγαπήσει, αυτά στα οποία έχουμε ζήσει ευτυχισμένες στιγμές- μένουν στο μυαλό μας ως μια κάπως αόριστη αλλά ταυτοχρόνως συγκεκριμένη αίσθηση. Σχεδόν πάντα, όταν τα ανακαλούμε στη μνήμη μας, δεν σκεφτόμαστε τοίχους, πόρτες και έπιπλα, αλλά φωνές, μυρωδιές, θερμοκρασίες. Στο Manetaki Language School, η αίσθηση που σε κατακλύζει από την πρώτη στιγμή που θα ανέβεις τα σκαλιά και θα φτάσεις στην πολύχρωμη είσοδό του είναι αυτή ενός χαρούμενου τραγουδιού. Είναι σχεδόν σαν να το ακούς. Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια σου, αν αφεθείς στην ενέργεια αυτού του φροντιστηρίου, είναι σίγουρο πως τελικά θα το σιγοτραγουδήσεις.
Η Άλκηστις Μαράκη και ο Αναστάσης Καλλιτσάρης ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στο Manetaki Language School το 2018, αποκτώντας το πιστοποιητικό Cambridge English Proficiency (CPE). Ο Αναστάσης ήρθε στο φροντιστήριο στην Δ’ Δημοτικού ενώ η Άλκηστις, έχοντας προηγουμένως παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών στο ιδιωτικό σχολείο όπου φοιτούσε, εντάχθηκε στο ίδιο τμήμα με τον Αναστάση όταν μπήκε στο Γυμνάσιο. Έκτοτε, έχουν συμμετάσχει σε θεατρικές παραστάσεις, έχουν ταξιδέψει μαζί με τους καθηγητές και τους συμμαθητές τους μέχρι την Αγγλία, έχουν δώσει και έχουν επιτύχει σε αρκετές εξετάσεις γλωσσομάθειας και, κυρίως, έχουν γίνει πραγματικοί φίλοι. Τους συναντώ ένα μεσημέρι Παρασκευής, να κάθονται δίπλα δίπλα, σε ένα από τα γνώριμα για εκείνους θρανία. Είμαι σίγουρη πως ακούν κι εκείνοι το ίδιο τραγούδι.
Ένα σχολείο διαφορετικό από τα άλλα
Αυτό που κάνει το Manetaki Language School τόσο ξεχωριστό είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον πυρήνα της φιλοσοφίας του. Όλα ξεκινούν από τη Διευθύντρια Σπουδών και δημιουργό του σχολείου, Αννίτα Μανετάκη, η οποία πιστεύει βαθιά στην έννοια της βιωματικής μάθησης. Μέσα στην τάξη, αυτή η φιλοσοφία μεταφράζεται σε αυτοσχέδια παιχνίδια, θεματικά projects, διαδραστικούς πίνακες, videos και πολλές συζητήσεις. «Το μάθημα εδώ δεν περιοριζόταν μόνο στα τυπικά πλαίσια της διδασκαλίας. Κατά τη διάρκειά του κάναμε κουβέντα -πάντα στα Αγγλικά- και έτσι όχι μόνο μαθαίναμε, αλλά περνούσαμε πραγματικά καλά. Ένιωθα πως μπορούσα να μάθω το λεξιλόγιο πολύ πιο εύκολα μέσα από τις συζητήσεις. Αποκτούσα μεγαλύτερη εξοικείωση με τη γλώσσα και το μάθημα μου φαινόταν πολύ πιο εύκολο και ευχάριστο» λέει η Άλκηστις.
Παρ’ όλα αυτά, ο Αναστάσης θυμάται μία μέρα που η συζήτηση μέσα στην τάξη δεν έγινε στα αγγλικά. «Στο σχολείο συμμαθητών μας είχε συμβεί ένα περιστατικό bullying. Το θέμα λοιπόν αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια του μαθήματος των αγγλικών και προέκυψε μια διαφωνία ανάμεσα σε κάποια παιδιά σχετικά με το πώς έπρεπε να έχουν χειριστεί την κατάσταση. Ο καθηγητής μας, που δεν τον είχαμε ακούσει ποτέ να μιλάει μέσα στην τάξη ελληνικά, αποφάσισε εκείνη τη μέρα ότι η συζήτηση ήταν πολύ σοβαρή και έπρεπε να γίνει στη γλώσσα μας. Σταμάτησε λοιπόν να μιλάει αγγλικά και αφιερώσαμε όλη την υπόλοιπη ώρα του μαθήματος συζητώντας για το συγκεκριμένο περιστατικό και για το bullying γενικότερα».
Βήμα 1ο: Κάνοντας το fun learning πράξη
Πριν από μερικούς μήνες ο Αναστάσης και η Άλκηστις ανέλαβαν να παρουσιάσουν στο θέατρο της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης την τελετή απονομής πτυχίων όλων των γλωσσών και βαθμίδων του Κέντρου Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης Μανετάκη. Για την προετοιμασία της εκδήλωσης οι δυο τους έγραψαν κείμενα, έφτιαξαν τη σκαλέτα, ετοίμασαν μικρά σκετσάκια και οργάνωσαν οπτικοακουστικό υλικό. Τελικά, όχι μόνο προετοίμασαν αλλά κατηύθυναν ολόκληρη την εκδήλωση, κρατώντας τους χρόνους και αυτοσχεδιάζοντας όπου χρειαζόταν, εισπράττοντας το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων.
Αυτή βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δυο τους βρέθηκαν μαζί επί σκηνής για χάρη του Manetaki Language School. Όπως θυμάται η Άλκηστις, «δύο χρονιές διοργανώσαμε με το φροντιστήριο θεατρικές ξενόγλωσσες παραστάσεις. Εγώ, επειδή έκανα και γερμανικά, έπαιξα τη μία φορά την αυστηρή Γερμανίδα, ενώ τη δεύτερη στο ‘Christmas Conspiracy’ έπαιξα μία ντετέκτιβ. Όλη η προετοιμασία ήταν απίστευτη! Συνεργαζόμασταν για το θεατρικό με όλες τις τάξεις του σχολείου. Θυμάμαι να κάνουμε πρόβες, να τρέχουμε πίσω από τα μικρά, να τους λέμε να κάνουν ησυχία. Μου άρεσε πολύ όλη η διαδικασία».
Ο Αναστάσης, από την άλλη, σχολιάζει το ταξίδι με το τμήμα τους στην Αγγλία (το Manetaki Language School διοργανώνει εδώ και αρκετά χρόνια εκπαιδευτικά ταξίδια σε πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο). «Ήταν μια τρομερή ευκαιρία για εμάς αυτό το ταξίδι. Βρεθήκαμε στο εξωτερικό, στο campus ενός πανεπιστημίου, μαζί με μαθητές από όλο τον κόσμο. Μας δόθηκε η δυνατότητα να δούμε ένα άλλο περιβάλλον, να μιλήσουμε τη γλώσσα και να τη χρησιμοποιήσουμε πιο ελεύθερα ώστε να έρθουμε σε επαφή με παιδιά της ηλικίας μας. Στην τάξη, αν δεν θυμάσαι μια λέξη, μπορείς να την πεις στα ελληνικά. Εκεί όμως, όταν έχεις απέναντί σου ένα παιδί από τη Ρωσία ή από τη Βραζιλία και ο μόνος τρόπος για να επικοινωνήσετε είναι τα αγγλικά, πρέπει να βρεις τις λέξεις για να πεις αυτό που θέλεις. Ακόμα κι αν δεν μπορείς να βρεις μία συγκεκριμένη, θα πεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου πιο περιγραφικά. Επίσης, κάναμε πολλές φιλίες. Με μερικά από αυτά τα παιδιά κρατάμε ακόμα επαφή. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία».
Βήμα 2ο: Η μεθοδική και στοχευμένη δουλειά
Μπορεί τα παιδιά να περνούν πραγματικά όμορφα μέσα από τις ευκαιρίες που το Manetaki Language School τους προσφέρει, αλλά πίσω από τις διάφορες δράσεις και τη διασκεδαστική εικόνα της βιωματικής μάθησης, κρύβεται μια απολύτως οργανωμένη και αποτελεσματική μεθοδολογία. Ο στόχος άλλωστε δεν είναι μόνο η εξοικείωση με τη γλώσσα και ο σωστός προφορικός ή γραπτός χειρισμός της, αλλά και η χειροπιαστή επιτυχία στις εξετάσεις γλωσσομάθειας. Και αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται μέσα από ένα πλήρως δομημένο εκπαιδευτικό πλάνο: «Τον πρώτο χρόνο της προετοιμασίας για το Proficiency μαθαίναμε λεξιλόγιο, κάναμε επαναλήψεις στη γραμματική, αφιερώναμε χρόνο στο writing και στο listening, κάναμε παρουσιάσεις, debates πάνω σε θέματα της σύγχρονης επικαιρότητας και έτσι, μέσω της συζήτησης, ερχόμασταν σε επαφή με την πραγματική χρήση κάθε λέξης. Υπήρχε δηλαδή μια συνεχής τριβή με τη γλώσσα. Τον δεύτερο χρόνο, η διαδικασία ήταν περισσότερο στοχευμένη, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις των εξετάσεων. Κάθε μήνα κάναμε tests προσομοίωσης και επιμέναμε στις αδυναμίες που είχε ο καθένας. Τελικά, όταν φτάσαμε στις εξετάσεις, νιώθαμε σίγουροι για τον εαυτό μας. Φυσικά και είχαμε άγχος, ξέραμε όμως ότι είχαμε προετοιμαστεί πολύ καλά. Είχαμε κάνει το καλύτερο που μπορούσαμε, οπότε το μόνο που έμενε ήταν να πάμε εκεί και να το αποδείξουμε» λέει η Άλκηστις.
Έναν περίπου χρόνο αργότερα, μπορούν με σιγουριά να δηλώνουν πως νιώθουν αυτοπεποίθηση για τις ικανότητές τους στη γλώσσα. Μάλιστα ο Αναστάσης έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει ένα βιβλίο στα αγγλικά. «Στο μέλλον θέλω να ασχοληθώ με το animation. Θέλω να μπορώ να φτιάξω κάτι, ακριβώς όπως το έχω σκεφτεί. Βλέπω λοιπόν συχνά ταινίες και λέω ‘Εγώ τι θα έβαζα εκεί; Πώς θα το έφτιαχνα;’ Και κάθομαι και φτιάχνω στο μυαλό μου τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί διαφορετικά αυτό που είδα. Σκέφτομαι τι θα μου άρεσε περισσότερο, φτιάχνω εναλλακτικές. Μία από αυτές τις ιδέες ξεκίνησα κάποια στιγμή να τη γράφω. Και αποφάσισα να το κάνω στα αγγλικά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά νιώθω μεγαλύτερη άνεση. Βρίσκω τις εκφράσεις των αγγλικών πολύ πιο ωραία δομημένες και περιγραφικές» σχολιάζει.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν καθηγητή αγγλικών από το να δηλώνουν οι μαθητές του ότι βρίσκουν πιο εύκολο να εκφράζονται στη γλώσσα που τους έχει διδάξει από ό,τι στη μητρική τους. Υποθέτω πως όχι. Το χαμόγελο της Αννίτας Μανετάκη, που τόση ώρα παρακολουθεί τη συζήτησή μας χωρίς να επεμβαίνει, επιβεβαιώνει την εκτίμησή μου. Καθώς όμως πέντε λεπτά αργότερα όλοι μαζί κατευθυνόμαστε προς την έξοδο, η Άλκηστις θα της δώσει έναν ακόμα λόγο για να χαμογελάει – και μια ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση ως εκπαιδευτικό. Και θα συνοψίσει την αίσθηση αυτού του σχολείου, όπως έχει αποτυπωθεί στη δική της μνήμη.
-«Το σχολείο δεν είχε πάντα μια ιδιαίτερη μυρωδιά, Αναστάση; Το συνειδητοποίησα τώρα, που μπήκαμε ξανά στον χώρο μετά από τόσους μήνες».
-«Είναι το ξύλο. Η μυρωδιά της βιβλιοθήκης».
Η Αννίτα Μανετάκη τους αγκαλιάζει. Εγώ μπορεί να μην έχω προλάβει να πιάσω ακόμα τη μυρωδιά του χώρου, αλλά ξαφνικά το χαρούμενο τραγούδι αντηχεί στα αυτιά μου ακόμα πιο δυνατά.
Εγγραφές στο MANETAKI LANGUAGE SCHOOL γίνονται ηλεκτρονικά στο https://manetaki.gr/forma-