Γιατί το Μουσικό Κουτί είναι πιθανότατα η καλύτερη μουσική εκπομπή αυτή τη στιγμή στην τηλεόραση

Κάθε βδομάδα, ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη ανοίγουν και μας παρουσιάζουν στην ΕΡΤ το μουσικό κουτί τους, που τόσο πολύ χρειαζόταν η ελληνική τηλεόραση.

• 13/01/2021
• Κείμενο: Γεωργία Περιμένη

Τετάρτη βράδυ εν μέσω καραντίνας. Αρκείσαι και σήμερα στο να καθίσεις αναπαυτικά στον καναπέ, να ανοίξεις την τηλεόραση για να “χαζέψεις” ώστε να ξεφύγει λίγο το μυαλό σου από άγχη, δουλειά και ό,τι σε απασχολεί. Επιλέγεις αυτή τη φορά να μην βάλεις κάποια ταινία στο Netflix, αλλά να δώσεις μια ευκαιρία σε κάποιο από την πληθώρα προγραμμάτων που σου παρέχει η ελληνική τηλεόραση. Σαπουνόπερα, ριάλιτι και πάλι ριάλιτι. Σίγουρα τα έχεις δει έστω για λίγο, αλλά αυτή τη φορά θέλεις κάτι χαλαρό που ταυτόχρονα να σε διασκεδάσει, χωρίς ωστόσο να νιώσεις ότι βλέπεις κάτι που προσβάλλει την αισθητική σου (ίσως και τη νοημοσύνη σου).

Κάτι τέτοιο έγινε και με εμένα, που δοκίμασα μετά από καιρό (ίσως από τότε που είδα ένα επεισόδιο της σειράς «Τα καλύτερά μας χρόνια»), να πατήσω το πλήκτρο του τηλεκοντρόλ που οδηγεί στην ΕΡΤ1. Βλέπω κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Μια μουσική εκπομπή, η οποία ωστόσο δεν μου θυμίζει κάτι από όλα όσα βλέπω συχνά τελευταία. Γιατί ο Σπύρος Παπαδόπουλος και οι παρέες του μπορεί να μου κρατούν συντροφιά αρκετά ‘καραντινάτα’ Σαββατόβραδα, αλλά όχι, αυτό δεν μου θυμίζει σε τίποτα τις μουσικές βραδιές της πολυειδωμένης εκπομπής του ΣΚΑΪ.

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και μαζί του η Ρένα Μόρφη -της οποίας το τραγούδι «Όταν σου χορεύω» έχω τραγουδήσει πολλάκις στην κουζίνα μαγειρεύοντας- στη θέση των παρουσιαστών, φιλοξενούν τον Πάνο Μουζουράκη και την Παυλίνα Βουλγαράκη. Κάθε εβδομάδα βέβαια οι καλεσμένοι είναι διαφορετικοί, πάντα όμως επιλεγμένοι με βάση το ύφος και την αισθητική της εκπομπής, αφού πρόκειται για ιδέα του ίδιου του Νίκου Πορτοκάλογλου. Πίσω τους η μπάντα.

Σε ένα ατμοσφαιρικό στούντιο, με τον σωστό φωτισμό, που περισσότερο πραγματικό σπίτι παρά στούντιο μου θυμίζει, οι παρουσιαστές και οι φίλοι τους με κάνουν αμέσως να νιώθω πως είμαι μέλος αυτής της παρέας, που συζητά, γελά και τραγουδά με τις κιθάρες της στο χέρι, καθισμένη στον καναπέ, όπως θα έκανε μια παρέα σε ένα σπίτι. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η συμπαρουσιάστριά του κάνουν ερωτήσεις στους καλεσμένους, όχι όπως θα συνέβαινε σε μια συνέντευξη, αλλά με μια γνήσια, χαλαρή διάθεση και οικειότητα, όπως θα ρωτούσα κι εγώ έναν φίλο μου. Τους ρωτούν για τις καλλιτεχνικές τους στιγμές, για αναμνήσεις πάνω στη σκηνή, για όλα όσα θέλουν να μοιραστούν με την παρέα. Όχι, δεν μας νοιάζουν τα προσωπικά τους. Άλλο ένα στοιχείο που λείπει από την τηλεόραση.

Εστιάζοντας λίγο παραπάνω στα επιμέρους στοιχεία της εκπομπής, για εμένα δεν μπορεί παρά να κλέψει την παράσταση ο Νίκος Πορτοκάλογλου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μειώνω τους υπολοίπους, για τους οποίους θα μιλήσω στη συνέχεια. Στο καλλιτεχνικό του έργο μάλλον περιττεύει να αναφερθώ – άλλωστε για πάνω από μια εικοσαετία αποδεικνύει όχι μόνο με τις ερμηνείες του, αλλά κυρίως με τις μουσικές του δημιουργίες και τα κομμάτια που έχει χαρίσει σε άλλους, ότι πρόκειται για έναν από τους πιο αξιόλογους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Όμως ο Πορτοκάλογλου στο «Μουσικό Κουτί» δεν είναι μόνο καλός καλλιτέχνης. Είναι και απίστευτα διαβασμένος. Δείχνει να ξέρει τα πάντα, ό,τι νέο υπάρχει στη μουσική, ό,τι έχουν να του πουν οι καλεσμένοι του, ψάχνει, ακούει, διαβάζει – και φαίνεται πως δεν το κάνει απλώς λίγο πριν την εκπομπή για να μην φανεί άσχετος. Τους ξέρει καλά (με αρκετούς έχει συνεργαστεί κιόλας), τους θαυμάζει και το δείχνει με κάθε τρόπο. Βλέπεις εκείνη την πλευρά του που μέχρι τώρα δε γνώριζες. Αυτή του πραγματικού μουσικόφιλου, του θαυμαστή. Είναι τόσο ακομπλεξάριστος, που φροντίζει να αφήνει στην άκρη του καλλιτεχνικό ‘εγώ’ του, για να δώσει προτεραιότητα στους καλεσμένους του. Ακόμη και όταν τραγουδούν μαζί, φροντίζει πάντα να στέκεται στο πλάι και απλά να ‘συνοδεύει’, να αναδεικνύει τους συναδέλφους του με έναν ειλικρινή σεβασμό που φαίνεται ότι δεν είναι προσποιητός.

Κάτι ακόμα που κάνει αυτές τις -μουσικές θα έλεγα- συνεντεύξεις να ξεχωρίζουν: Δεν σου θυμίζουν σε τίποτα μια ακόμη συζήτηση όπου ο καλλιτέχνης ερωτάται για τα νέα επαγγελματικά του βήματα, μόνο και μόνο γιατί έχει συμφωνηθεί να γίνουν κι αυτές οι ερωτήσεις, από έναν παρουσιαστή που μοιάζει να θέλει να ρωτήσει όλα τα άλλα εκτός από τα επαγγλεματικά νέα του καλλιτέχνη. Αντιθέτως, ο Πορτοκάλογλου καταφέρνει από την αρχή να δημιουργεί μια κουβέντα μεταξύ φίλων που ρέει αβίαστα. Χάρη στις ερωτήσεις του και σε όλο το παρεϊστικο κλίμα, η κουβέντα είναι και για τον θεατή -αλλά από ό,τι φαίνεται και για τους παρευρισκόμενους στο στούντιο- τρομερά ενδιαφέρουσα. Πολλές φορές, έπιασα τον εαυτό μου να γελάει μαζί τους, σαν να είμαι κι εγώ καθισμένη σε εκείνον τον καναπέ.

#mousikokouti @nportokaloglou @RenaMorfi λες και είσαι σε καφενείο και τα λες με τους φίλους σου! Πολλά μπράβο σε όλους! Τι μπάντα είναι αυτή ρε παιδιά!

— Dimderd (@dimderd) December 9, 2020

Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που βλέπω μια εκπομπή τρεις συνεχόμενες Τετάρτες όχι μεγάλα λόγια απλά @nportokaloglou και @RenaMorfi είναι μαγική εκπομπή το #mousikokouti respect ?

— beligratis pavlos (@beligratisp) December 2, 2020

Όαση στην τηλεόραση η εκπομπή αυτή. Εξαιρετικοί οι μουσικοί, ωραίες διασκευές, υπέροχες εκτελέσεις. Νομίζω γράφουν τηλεοπτική ιστορία. Μπράβο σε όλους και στην @ERTsocial που την έβαλε στο πρόγραμμα #MousikoKouti

— Kitrino Potami (@Kitrinos211) December 23, 2020

Από την πλευρά της, η Ρένα Μόρφη, κάνοντας το ντεμπούτο της ως παρουσιάστρια στην τηλεόραση, μόνο στην πρώτη εκπομπή φανερά αγχωμένη, δίνει μια εντελώς διαφορετική νότα από τους υπολοίπους. Δίνει τη δροσιά της μικρότερης, που θαυμάζει, ρωτάει και ‘κρέμεται από τα χείλη’ των φιλοξενούμενών της. Μοιάζει σαν να διψάει για να μάθει τις ιστορίες τους, με αυτό το χαριτωμένο στυλ και την ανάλαφρη διάθεσή της, κάτι που την καθιστά αρκετά οικεία προς τον θεατή. Είναι ίσως το στοιχείο που θα έλειπε αν δεν υπήρχε, γιατί δίνει αυτό το κάτι παραπάνω. Αναμφίβολα επίσης, αφήνει και μουσικά το στίγμα της στην εκπομπή.

Δεν θα μπορούσα όμως να μην αναφερθώ στη μπάντα του Μουσικού Κουτιού. Κι αυτό γιατί -στα δικά μου απαίδευτα μουσικά αυτιά τουλάχιστον- φάνηκε ως η πιο αξιόλογη μπάντα που έχω δει τελευταία σε μουσική εκπομπή. Δεν αναφέρομαι μόνο στους εξαιρετικούς μουσικούς (Θανάσης Τσακιράκης στα τύμπανα, Βύρων Τσουράπης στο μπάσο, Στέλιος Φραγκούς σε πλήκτρα και πιάνο, Δημήτρης Καζάνης στο βιολί, Λάμπης Κουντουρόγιαννης στην κιθάρα, Γιάννης Δίσκος σε πνευστά, πλήκτρα και μουσική διεύθυνση), γιατί σίγουρα και σε άλλες μουσικές εκπομπές υπάρχουν τρομερά ταλαντούχοι άνθρωποι. Όμως αυτό που για εμένα κάνει αυτή τη μπάντα να ξεχωρίζει είναι το γεγονός πως ακόμη και όταν ο ερμηνευτής τραγουδά χαλαρά, από τον καναπέ του στούντιο, η μπάντα δεν συνοδεύει απλά, αλλά απογειώνει το κάθε κομμάτι, με ήχο δυναμικό, καθαρό αλλά και μελωδικό, που σπανίζει στην τηλεόραση. Ταυτόχρονα, κάθε κομμάτι ακούγεται στα αυτιά του ακροατή σαν μια νέα εκδοχή αυτού που ήδη ξέρει, αφού η μπάντα φροντίζει να το παρουσιάζει σαν κάτι φρέσκο και μοναδικό, κάτι που γίνεται μόνο με δουλειά και προετοιμασία, την οποία ο θεατής γρήγορα αντιλαμβάνεται.

Είναι τόσο καλοί οι μουσικοί του #mousikokouti που όλα τα τραγούδια σχεδόν, ακούγονται καλύτερα από την αρχική εκτέλεση. Εξαιρετική εκπομπή

— pavlos zarmpas (@pavlito_tovlito) December 23, 2020

Πρόσεξα ότι είναι η μοναδική μπάντα που μπορεί να μεταδίδει την ενέργεια της τόσο άμεσα μέσα από το γυαλί στο σαλόνι μου. Ω ρε μπράβο. #mousikokouti

— Δανάη και άλλα πολλά ? (@DanaiF4) January 6, 2021

Αυτό όμως που μου αρέσει περισσότερο είναι η στήλη της εκπομπής που δίνει πραγματικά το βήμα σε νέους, αγνώστους μέχρι στιγμής καλλιτέχνες της πόλης, να συστηθούν στο κοινό. Κάθε βδομάδα λοιπόν, η εκπομπή για λίγα λεπτά δίνει τον λόγο σε έναν καλλιτέχνη, ο οποίος μιλά για το έργο του, την ιστορία του και παρουσιάζει ένα δείγμα της δουλειάς του. Βλέποντάς το αναρωτήθηκα, πόσοι τρομερά ταλαντούχοι άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω και πόσο άδικα τους ‘κρύβουμε’, προβάλλοντας συνεχώς λάθος πράγματα στην τηλεόραση και στα Μέσα γενικότερα. Να, που το Μουσικό Κουτί έρχεται να αλλάξει και αυτό το δεδομένο.

Λίγο μετά την πρώτη ώρα, οι καλλιτέχνες σηκώνονται από τον καναπέ και συναντιούνται πίσω με την μπάντα. Εκεί, σαν ένα άλλο jukebox, κάθε καλλιτέχνης με τη σειρά του ‘ρίχνει το κέρμα’, επιλέγει ένα αγαπημένο του κομμάτι (άλλου καλλιτέχνη) και το ερμηνεύει, με τη συνοδεία των υπολοίπων, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των παρουσιαστών. Κάπως έτσι, πέρασαν δυο ώρες και ούτε που το κατάλαβα. Η βραδιά μου πέρασε ευχάριστα, αφήνοντάς μου μια αίσθηση αισιοδοξίας, ότι τελικά η τηλεόραση μπορεί να μας δείξει και προγράμματα που ξεφεύγουν από αυτό που φτιάχτηκε μόνο για τα πολυπόθητα νούμερα τηλεθέασης.

Το Moυσικό Κουτί παίζεται κάθε Τετάρτη στις 22.00 από τη συχνότητα της ΕΡΤ1.

Υ.Γ.: Αν θέλεις, μπορείς να δεις όλες τις προηγούμενες εκπομπές του Μουσικό Κουτιού στο ertflix. Εγώ το έκανα ήδη.