To ‘αμαρτωλό’ burger του Φαλήρου που με έβγαλε νοκ-άουτ
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κατέβεις στο Παλιό Φάληρο. Ένας από τους πλέον 'χορταστικούς', από άποψη τόσο αισθητικής όσο και γεύσης, είναι το SΙΝ Burger Bar.
- 05/12/2014
Από τότε, κάθε φορά που πέρναγα από μπροστά και έβλεπα την χαρακτηριστική ρετρό κατακόρυφη πινακίδα του που γράφει πάνω SIN, έδινα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα σταματήσω. Με έψηνε η άκρως πρωτότυπη και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα με τους ‘γυμνούς’ τοίχους, το βιομηχανικό πάτωμα και τα πρωτότυπα φωτιστικά που, όπως έμαθα, ήταν κάποτε μονωτήρες σε πυλώνες της ΔΕΗ. Με έψηνε το γεγονός ότι ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο.
Όμως, όπως διαπίστωσα όταν επιτέλους πήγα, η υψηλού επιπέδου αισθητική, δια χειρός του γνωστού αρχιτέκτονα Γρηγόρη Κοτσιγιάννη που την επιμελήθηκε σε συνεργασία με τον ιδιοκτήτη του SIN, Γιάννη Μαρσέλο, είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Γιατί εκεί που το SΙΝ με κέρδισε δεν είναι στην επιφάνεια, αλλά στην ουσία. Συγκεκριμένα στο burger που κάθισα με τόσο ‘κόπο’ και έφτιαξα με τα ‘χεράκια’ μου (σ.σ. Το SIN σου δίνει τη δυνατότητα να ‘χτίσεις’ το δικό σου burger, επιλέγοντας διαδοχικά ψωμί, τυρί, μπιφτέκι, topping και extra ‘καλούδια’ τύπου bacon, καραμελωμένα κρεμμύδια, μανιτάρια σοτέ, ψητό ανανά και αυγό μάτι).
Εκείνο που με τόση χαρά είδα να μου σερβίρεται σικάτα πάνω στην μαύρη πέτρα (με το μαχαίρι καρφωμένο στο κέντρο του) συνοδεία τραγανών τηγανητών πατατών (εννοείται κομμένων στο χέρι), μαγιονέζας και ‘πρασινάδας’ (βλέπε ντομάτα, iceberg και κρεμμύδι).
Εκείνο που, για πρώτη φορά στη ζωή μου, δεν κατάφερα να τελειώσω. Και αυτό παρότι περηφανεύομαι για την τεράστια όρεξή/λαιμαργία μου. Κάτι που ‘σόκαρε’ εμένα, τη γυναίκα μου και τη φιλική παρέα που ήμασταν μαζί. Ειδικά αν συνυπολογίσεις το γεγονός ότι το μπιφτέκι που επέλεξα ήταν το μοσχαρίσιο των 200 γρ. (έχεις επίσης την επιλογή να παραγγείλεις μοσχαρίσιο των 100 γρ, από γαλοπούλα των 180γρ ή τo kingsize μοσχαρίσιο μπιφτέκι των 360 γρ.)
Τι να πω. Στο SΙN βρήκα, πολύ απλά, το μάστορα μου.
Eπιπλέον βρήκα ένα εστιατόριο γεμάτο διαδοχικές ευχάριστες εκπλήξεις. Ξεκινώντας από τα εκτός burger πιάτα του καταλόγου, όπως την δροσερή σαλάτα SIN (με μαρούλι, ντοματίνια, καλαμπόκι, πιπεριές, ροδάκινο, tortilla και vinaigrette lime), αναπάντεχα ορεκτικά όπως το λαχμαντζούν (δικαίως δημοφιλές με την Πολίτικη παροικία της περιοχής) και κυρίως πιάτα όπως το κριθαρότο με άγρια μανιτάρια και δενδρολίβανο που πήρε η γυναίκα μου ή το κοτόπουλο φιλέτο με κρούστα ξηρών καρπών και σάλτσα κόκκινης πιπεριάς με θυμάρι και μέλι που πήρε η φίλη της. Ήταν όλα πολύ καλά και value for money. Κάτι που μόνο αυτονόητο δεν το θεωρείς όταν πηγαίνεις σε ‘μπεργκεράδικο’.
Ενώ εκτίμησα το γεγονός ότι ο φιλικότατος ιδιοκτήτης δεν είχε κανένα πρόβλημα να μας σερβίρει μπιφτέκι σκέτο (δηλαδή burger χωρίς το ψωμί) για τα παιδιά της παρέας. Προσθέτοντας, όταν ως γονείς αρχίσαμε να τον ρωτάμε -όπως γίνεται συνήθως- για την ποιότητα του κιμά, πως είναι μοσχαρίσιος, ελληνικός και φρέσκος, όπως και οτιδήποτε άλλο στον κατάλογο. Και πως και στα δυο δικά του παιδιά, τα οποία εκείνη την ώρα όντως έπαιζαν πιο δίπλα, τα ίδια burger σερβίρει.
Επίσης διαπίστωσα ότι το SIN το εννοεί όταν δηλώνει πως είναι burger bar. Υπό την έννοια ότι δίνει σαφή έμφαση στην ποιότητα των ποτών του και στην πρωτοτυπία των cocktail του. Εμείς με το φαγητό πήραμε μαζί Blueberry margarita που είχαμε ακούσει ήδη ότι είναι καλό. Ενώ, λίγο αργότερα, ο barman, που σε καθημερινή βάση όλο και κάτι καινούργιο εφευρίσκει, μας έφερε και δοκιμάσαμε σε σφηνάκι άλλη μια -εξωτική και πολύχρωμη- δημιουργία του.
Μάλιστα ήρθε και ταίριαξε μια χαρά μαζί με το λαχταριστό cheesecake με μαρμελάδα φράουλα που επιλέξαμε από τον κατάλογο γλυκών, από τον οποίο επίσης μας γυάλισε το semi-freddo και το mille-feuille με mousse φράουλας και σάλτσα μαστίχας.
Στο τέλος ο ιδιοκτήτης ήρθε, μας ρώτησε πως μας φάνηκαν όλα και μας ενημέρωσε τόσο για το brunch που πλέον προσφέρει το μαγαζί από τις 09.00-13.00 καθημερινά. Όσο και για ότι το μενού προσεχώς αλλάζει σε κάτι πιο χειμερινό.
Κάτι που σημαίνει ότι λογικά δεν θα προλάβω το burger αστακού (είναι ο πρώτος που το έβαλε στο μενού του), αλλά ότι ίσως μου δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσω το βιενέζικο χοιρινό σνίτσελ , το πολύ δηλαδή λεπτό και μεγάλο (βλέπε ξεχειλίζει από το πιάτο), που υπήρχε πέρυσι το χειμώνα στο μενού.
Ενώ, όταν του επισήμανα ότι το SIN είναι ένα burger bar που αξίζει να έρθεις από αλλού στο Φάληρο για να το δοκιμάσεις εκείνος μου απάντησε ότι προτιμά να ανοίξουν και άλλα μαγαζιά, ακόμη και ανταγωνιστές του, προκειμένου να αναδειχθεί συνολικά η περιοχή. Μια ακόμη απόδειξη ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και ότι, στο τέλος της μέρας, η αισθητική και η ποιότητα των ανθρώπων πίσω από κάθε project είναι αυτές που καθορίζουν τον χαρακτήρα του.
