Τζίνα Φρέρη – Παύλου: «Οι Φαληριώτες είναι φανατικοί με την πόλη τους»
Αυτοδιοικητικές Εκλογές 2023
Η Τζίνα Παύλου - Φρέρη, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του νυν και εκ νέου υποψήφιου δημάρχου Γιάννη Φωστηρόπουλου μιλά στο NouPou για όσα τη συνδέουν με την περιοχή, τις βελτιώσεις που πιστεύει ότι πρέπει να γίνουν, αλλά και τις δεσμεύσεις της.
- 03/10/2023
Πιστεύει ότι η θάλασσα του παραλιακού Φαλήρου και η αύρα της έντονης κοινωνικής εγγύτητας του πληθυσμού της Αμφιθέας, που θυμίζει κάτι από τα παλιά, δημιουργούν μία αντιληπτή αίσθηση «ευ ζην», και παρότι δεν γεννήθηκε ούτε μεγάλωσε στην περιοχή, με το που εγκαταστάθηκε ένιωσε αμέσως σαν ντόπια. Η Τζίνα Παύλου – Φρέρη ασχολείται έντονα με τον εθελοντισμό κυρίως μέσω της συμμετοχής της σε δράσεις συλλόγων ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος σε Αττική και Δυτική Ελλάδα, όσο και μέσα από πρωτοβουλίες που προκύπτουν από συγκυρίες (όπως π.χ. οι πρόσφατες πυρκαγιές στην Πάρνηθα, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία κ.ο.κ.). Από μικρή ηλικία έμαθε πως είναι «χρέος» της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Ίσως γι’ αυτό και στράφηκε και στην τοπική αυτοδιοίκηση, θέτοντας υποψηφιότητα ως δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του νυν και εκ νέου υποψηφιόυ δημάρχου Γιάννη Φωστηρόπουλου. Λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου, η ίδια μιλά στο NouPou για τον τρόπο με τον οποίο έχει αλλάξει η περιοχή τα τελευταία χρόνια και όσα θεωρεί ότι πρέπει να βελτιωθούν, αλλά και τις δεσμεύσεις της.
Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς. Ποια στοιχεία σας είναι σημαντικό να γνωρίζει ο πολίτης, προτού φτάσει στην κάλπη στις 8 Οκτωβρίου;
Έχω γεννηθεί στην Πάτρα, αλλά κατάγομαι από τη Ναύπακτο, όπου πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου. Στο Φάληρο εγκαταστάθηκα πριν από 18 χρόνια, λόγω του γάμου μου με τον Γιάννη Φρέρη, παιδί παλιάς φαληριώτικης οικογένειας της Αμφιθέας. Είμαι πτυχιούχος ΤΕΙ Δομικών Έργων και μητέρα μιας κόρης, της Μαρίας- Ντολόρες, μαθήτριας της Γ’ Γυμνασίου. Κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριοποίησής μου είναι ο εθελοντισμός, τόσο μέσω της συμμετοχής μου σε δράσεις συλλόγων ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος σε Αττική και Δυτική Ελλάδα, όσο και μέσα από πρωτοβουλίες που προκύπτουν από συγκυρίες (όπως π.χ. οι πρόσφατες πυρκαγιές στην Πάρνηθα, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία κ.ο.κ.). Ταυτόχρονα, είμαι μέλος ή/και συμμέτοχη σε δράσεις τοπικών συλλόγων όπως η Οικολογική Συνεργασία Π. Φαλήρου, η Ένωση Κατοίκων Αμφιθέας, ΑΘΗΝΑ κλπ..
Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τα κοινά και γιατί συγκεκριμένα με την παράταξη του δημάρχου κ. Γιάννη Φωστηρόπουλου; Είστε ευχαριστημένη από το έργο του;
Τον νυν Δήμαρχό μας, πάντα τον ξεχώριζα ως νέο άνθρωπο με ήθος, καλοσύνη, γνώση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την πρώτη του νιότη, πανταχού παρόντα και ρέκορντμαν ανταποκρισιμότητας σε όποιο ζήτημα δημοτικού ενδιαφέροντος έτυχε να αντιμετωπίσω ή να εγείρω. Καλλιεργεί σχέσεις αμεσότητας με υπόβαθρο από τη μία την ευγένεια και -δια των πράξεων- τη ντομπροσύνη. Για τους λόγους αυτούς ήμουν αποφασισμένη να τον στηρίξω ξανά ως ψηφοφόρος, όμως δεν περίμενα την πρότασή του να είμαι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος. Όταν αυτό συνέβη, θεώρησα πολύ μεγάλη την τιμή που μου έγινε και την αποδέχθηκα ως μία ακόμη αφορμή για να προσφέρω, χωρίς να προσμένω ή να προαπαιτώ κανένα πολιτικό ή άλλο αντίκρισμα.
Ποια είναι η σχέση σας με το Παλαιό Φάληρο;
Όταν είχα πρωτοέρθει στο Φάληρο, μου είχε κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι Φαληριώτες είναι φανατικοί με την πόλη τους. Πριν περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που εγκαταστάθηκα, άρχισα κι εγώ να νιώθω αυτή την άλλη, γλυκιά αύρα και τον ήχο του Φλοίσβου, ακόμη και αν κατοικείς -όπως εγώ- στην άνω Αμφιθέα. Λίγο η ανοιχτωσιά και η θάλασσα του παραλιακού Φαλήρου, λίγο η αύρα της παλιάς κοινωνικής εγγύτητας του πληθυσμού της Αμφιθέας, δημιουργούν μία αντιληπτή αίσθηση «ευ ζην». Αξίζει εδώ να υπογραμμίσουμε ότι το «ευ ζην» του κοινωνικού συνόλου είναι και η πρώτιστη επιδίωξη της πολιτικής, η οποία όμως προϋποθέτει το «ευ πράττειν». Για το «ευ πράττειν» στο Παλαιό Φάληρο, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο αυτοδιοικητικό πολιτικό πρόσωπο από τον Γιάννη Φωστηρόπουλο, ο οποίος δείχνει έτοιμος να συνεχίσει την παράδοση των προκατόχων του από τη μεταπολίτευση και μετά, οι οποίοι υπηρέτησαν τον Δήμο τρεις και τέσσερεις τετραετίες έκαστος.
Πώς βλέπετε να έχει αλλάξει η περιοχή τα τελευταία χρόνια και τι οραματίζεστε για το μέλλον της;
Αν δούμε το Φάληρο ως «κατοικούπολη», δηλαδή ως πόλη επιλέξιμη ως «άστυ οικογενειακής διαβίωσης» και όχι εμπορικό, τουριστικό ή ασφυκτικά υπερπληθυσμένο προάστιο της Αθήνας, θα διαπιστώσουμε ότι οι κάτοικοί του βλέπουν στην πόλη τους το «μεγάλο σπίτι τους» και επιθυμούν να διαιωνιστεί αυτός ο χαρακτήρας. Ακόμη και αν η παλιά ομορφιά του οικοδομικού τοπίου στην οποία κυριαρχούσαν μονοκατοικίες και διώροφα έχει παραδώσει τη σκυτάλη αρχικά στις πολυκατοικίες του 20ου και τώρα πλέον σε αυτές του 21ου αιώνα, που καταλαμβάνουν όποιο διαθέσιμο για οικοδόμηση ακίνητο, το «οικογενειακώς κατοικείν» συνεχίζει να αποτελεί κυρίαρχη φαληρική ιδεοψυχολογία. Αυτό λοιπόν που οραματίζομαι για το μέλλον, είναι ο συγκερασμός της «σπιτικής» πλευράς της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, με την ανάγκη ενεργοποίησης κοινωνικών αντανακλαστικών ανάληψης δράσης από την πλευρά των δημοτών σε συμμετοχικές δραστηριότητες στον δημόσιο χώρο. Στις μεγαλουπόλεις του σήμερα, οι οποίες συγκροτούνται από προάστια, το μεγάλο ζητούμενο είναι η ανθρώπινη εγγύτητα. Αυτή ξεκινάει από μια καλημέρα στον γείτονα πάνω στον οποίο πέφτεις κάθε μέρα και κάνεις πως δεν τον είδες, και ολοκληρώνεται με μία κουλτούρα πολιτών που απολαμβάνουν την κοινοκτημοσύνη της πόλης τους. Και σε αυτό τον τομέα, κρίνω ότι, ο Γιάννης Φωστηρόπουλος, ως γέννημα θρέμμα του Παλαιού Φαλήρου μπορεί να ενσαρκώσει και υλοποιήσει ένα τέτοιο όραμα, αφήνοντάς το ως παρακαταθήκη στα παιδιά και τα εγγόνια τα δικά του και τα δικά μας.
Τι πιστεύετε ότι πρέπει να βελτιωθεί/ αλλάξει άμεσα στην περιοχή και με ποιο τρόπο;
Θα ήθελα νω πω αυτό που πρέπει να ενισχυθεί και πιστεύω ότι αυτό είναι η πολλαπλασιαστική αίσθηση της παροχής ποιοτικών και σύγχρονων υπηρεσιών από τον Δήμο στους δημότες. Ας μην είμαστε απαιτητικοί μόνο για ζητήματα «παραδοσιακά», όπως η συλλογή απορριμμάτων και οι αντικοινωνικές πονηριές του γείτονα, αλλά ας απαιτούμε κοινωνικότητα που θα συνοδεύεται από περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες. Με σκεπτικό ενεργού πολίτη, μέσα από τα blogs που δημοσιοποιώ στα κοινωνικά δίκτυα. Έχω καταθέσει μάλιστα προτάσεις για ένα ενημερωτικό και χρηστικό δημοτικό διαδίκτυο νέας γενιάς. Παράλληλα, έχω καταθέσει ιδέες για την ανάπτυξη κοινωνικής εγγύτητας μεταξύ των δημοτών, αλλά και για το άπλωμα του κοινωφελούς εθελοντισμού των Φαληριωτών.
Ποιες θα είναι οι κινήσεις σας αν εκλεγείτε ως δημοτική σύμβουλος για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;
Μπορώ εν τιμή να δεσμευθώ από τώρα, πως αν ευοδωθεί η προσπάθεια επικοινωνίας με τις Φαληριώτισσες και τους Φαληριώτες, την οποία επιχειρώ αυτή την περίοδο και συγκαταλεγώ μεταξύ των μελών του νέου Δημοτικού Συμβουλίου, θα προσπαθήσω να είμαι ανελλιπώς παρούσα, σε όλες τις συνεδριάσεις, εκφέροντας λόγο κόσμιο, ψύχραιμο και εποικοδομητικό, συνεισφέροντας με αίσθηση καθήκοντος στη εύρυθμη λειτουργία του ανώτατου θεσμικού οργάνου του Δήμου μας.
Από το βιογραφικό σας βλέπουμε ότι έχετε ασχοληθεί έντονα με τον εθελοντισμό, τόσο όσον αφορά στο φιλανθρωπικό κομμάτι, όσο και το περιβαλλοντικό. Πώς προέκυψε αυτό; Ποια είναι για εσάς η αξία του εθελοντισμού και πώς αυτός μπορεί να συμβάλλει στην βελτίωση της τοπικής κοινότητας;
Εκτός από τη διαπαιδαγώγηση που έλαβα νωρίς από το οικογενειακό μου περιβάλλον, για μένα η τάση συνεισφοράς προέκυψε από κοινωνικά ερεθίσματα που ένιωσα κατά την προεφηβική και εφηβική μου ηλικία. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ όσα μου έλεγαν οι γονείς μου για το «χρέος» που καθεμία και καθένας έχει απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Στην ουσία, ο εθελοντισμός, δηλαδή η κοινωφελής συμμετοχή στη δράση για καλό κοινωνικό, περιβαλλοντικό ή άλλο σκοπό, είναι καθήκον που επιβάλλεται από τη συνείδηση. Η συνείδηση του ενεργού πολίτη γεννά και καθοδηγεί τον εθελοντισμό.
Ως προς τη βελτίωση της τοπικής κοινότητας μέσω του εθελοντισμού, έχω αναφέρει σε ένα από τα πρόσφατα blogs μου τα εξής: «Με βασική επιδίωξη την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, στο οποίο το Φάληρο οφείλει την ιστορική κοινωνική του φήμη, αξίζει να αναλογιστούμε ενδεικτικά ποια είναι τα βασικά πεδία ενδιαφέροντος, προς τα οποία θα μπορούσε να στραφεί ο εθελοντισμός μας, μέσα από μία έντιμη “win-win” συμφωνία Δήμου και δημοτών: Κοινωνική αλληλεγγύη, ρόλος & δικαιώματα γυναίκας, πολιτισμός, νεολαία, γειτονικότητα, «φαληρικότητα» (ως πολιτισμός διαβίωσης)».
Επίσης, έχω την τύχη και τη χαρά να είμαι μητέρα μιας μαθήτριας τρίτης τάξης Γυμνασίου, που ανήκει σε μία γενιά με πολυάριθμες προσλαμβάνουσες και πλήρη πρόσβαση σε ποικίλη ενημέρωση από νωρίς. Ο πιο άμεσος και παραστατικός τρόπος για να της εξηγήσω ότι κάθε συνειδητό μέλος μιας κοινωνίας οφείλει να είναι χρήσιμο σε αυτή, ήταν να την παραπέμπω στα προσωπικά της βιώματα, ως παιδί μιας εξωστρεφούς οικογένειας με ροπή στην κοινωνική συνεισφορά και την ανταπόκριση στα προστάγματα της συνείδησης. Με αυτό τον τρόπο, μπόρεσε να συγκεράσει ατομική και ομαδική υπευθυνότητα ως έννοιες αλληλένδετες και συνειδησιακά αυτονόητες. Η μεγαλύτερη ελπίδα μου για το μέλλον του Π. Φαλήρου και του κόσμου είναι οι πολίτες που μεγαλώνουν στα σπίτια μας.