Πίστεψε μας, δεν θες να τα βάλεις με τον Γιάννη Μαλικούτη
Ο αθλητής και προπονητής του Muay Thai μιλάει στο Nou-Pou.gr για ένα από τα δυσκολότερα αθλήματα στον κόσμο και τον γλυκό πόνο της νίκης.
- 21/01/2015
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τις πολεμικές τέχνες;
Η μνήμη μου με θυμάται 5 ετών, αλλά σύμφωνα με τους γονείς μου παρακολουθούσα συνεχώς ταινίες πολεμικών τεχνών και πριν από αυτήν την ηλικία. Ύστερα από τόσα χρόνια πιστεύω ότι δεν ήταν τυχαίο. Γεννήθηκα γι’ αυτό και από μικρός γέμισα με τέτοιες εικόνες. Παρότι μάλιστα κάποια στιγμή αποκόπηκα από το χώρο, όλα κάνουν τον κύκλο τους και στην επιστροφή μου ασχολήθηκα πια σοβαρά για να φτάσω στο σημείο που είμαι σήμερα.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά και να ανοίξεις το γυμναστήριο;
Όταν ξεκίνησα να παίζω σε επαγγελματικούς αγώνες στην Ελλάδα έναντι μικρών αμοιβών, υπήρξαν άνθρωποι του χώρου που με πλησίασαν και μου είπαν “είσαι πολύ καλός. Γιατί δεν διδάσκεις;”. Έτσι, άρχισα να κάνω τα πρώτα μαθήματα σε στυλ personal και στη συνέχεια ανέλαβα ομαδικά τμήματα σε άλλα γυμναστήρια μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια, όπου άνοιξα το πρώτο μου camp στην Αργυρούπολη. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία της διδασκαλίας και νιώθω ευλογημένος που κατάφερα να κάνω το πάθος μου επάγγελμα, με τη βοήθεια του Θεού.
Έχεις πάρει μέρος σε διεθνείς αγώνες. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι επαγγελματίας; Τι θυσίες απαιτούνται;
Οι αγώνες που λαμβάνω μέρος πλέον, είναι σχεδόν αποκλειστικά στην Ταϊλάνδη. Αυτό το κάνω κυρίως για ιδεολογικούς λόγους, καθώς είναι η γενέτειρα του Muay Thai και εκεί βρίσκεται πραγματικά η αλήθεια. Τα πάντα είναι διαφορετικά. Βλέπεις χιλιάδες Ταϊλανδούς fighters πάρα πολύ υψηλού επιπέδου, οι οποίοι αγωνίζονται σε πολύ σκληρούς αγώνες και κάτω απο αντίξοες συνθήκες με μοναδικό αντίτιμο ένα πιάτο ρύζι. Τώρα, τι κάνει ένας δυτικός σαν κι εμένα στην Ταϊλάνδη και κοιμάται στα πατώματα μαζί τους ξυπνώντας κάθε μέρα 7 το πρωί; Δημιουργεί εικόνες, μαζεύει εμπειρίες που θα τις έχει στο μυαλό του όλη του τη ζωή. Χρειάζεται μεγάλη επιμονή, πίστη και να είναι το σώμα και το μυαλό σου σε τέλεια αρμονία.
Νομίζω ότι ολοένα και περισσότερος κόσμος καταπιάνεται με τις πολεμικές τέχνες. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Αυτό είναι μια αλήθεια και νομίζω πώς οι πολεμικές τέχνες είναι ένας εξαιρετικός τρόπος αυτοάμυνας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, αλλά και ιδανική γυμναστική, αφού συνδυάζει αερόβια και αναερόβια άσκηση. Επίσης, αυξάνει την αυτοπεποίθηση, μειώνει το άγχος και είναι μια ιδανικό μορφή εκτόνωσης από την καθημερινότητα.
Ποιοι είναι οι μαθητές σου; Ποιοι ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες;
Από 5 ετών μέχρι όσο αντέχει ο καθένας. Δεν υπάρχει όριο! Κόσμος που δουλεύει σε γραφεία, σε επιχειρήσεις, μέχρι τραγουδιστές και άνθρωποι της τέχνης. Τo Muay Thai είναι για όλους.
Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που δίνεις σε όποιον αρχίσει να ασχολείται;
Πάντα εφαρμόζω μια μέθοδο η όποια έχει προκύψει με την εμπειρία μου και την ονομάζω “διάκριση”. Ρωτάω τους σκοπούς του και για ποιο λόγο είναι εδώ. Δεν μπορώ να δώσω τις ίδιες συμβουλές σε κάποιον ή κάποια που έχει αγωνιστικές βλέψεις και θέλει να χτυπηθεί με αυτόν ή εκείνη που απλώς θέλει να μάθει την τέχνη και να γυμναστεί, περνώντας ευχάριστα.
Και τι θα έλεγες σε κάποιον για να ξεκινήσει προπόνηση στο γυμναστήριο σου;
Θα έλεαγα ότι είναι ένα άθλημα-τέχνη που σίγουρα θα αφήσει το στίγμα του στον καθένα και εκτός από την καλύτερη φυσική κατάσταση, προσφέρει και αξίες οπως σεβασμό, αυτοκυριαρχία, χαρακτηριστικά που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Το μάθημα είναι ευχάριστο και καθόλου επικίνδυνο. Δεν υπάρχουν ποτέ τραυματισμοί και όλα είναι ελεγχόμενα. Φτάνουμε πάλι στη λέξη που χρησιμοποίησα νωρίτερα: Διάκριση. Του ερασιτέχνη με έναν επαγγελματία. Σαφώς το επαγγελματικό Muay Thai είναι πολύ σκληρό, ίσως το σκληρότερο άθλημα στον κόσμο και είναι για ένα 4% των ανθρώπων που προπούνται στο γυμναστήριο μας.
Έχει τύχει να εφαρμόσεις την τέχνη σου και εκτός ρινγκ;
Ναι, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια. Συνήθως αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σε περιστατικά όπως η οδήγηση, όπου ο κλασικός Έλληνας θα βρίσει και θα προκαλέσει, σε νυχτερινά μαγαζιά όπου τη ζημιά την κανει το αλκοόλ. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση συνήθως πηγαίνω σε μαγαζιά που έχω αρκετούς γνωστούς, οπότε όλο και κάποιος θα μπει στη μέση λέγοντας του “τι πας να κανείς;;;”.
Σαφώς και αποφεύγω όσο μπορώ τέτοιου είδους περιστατικά, εκτός αν τίθεται σε κίνδυνο η οικογένεια μου, η προσωπική μου ασφάλεια ή υπάρχει αδικία στη μέση και κάποιος χρειάζεται πραγματικά βοήθεια. Το τελευταίο μου έχει τύχει μια φορά.
Συγνώμη, αλλά δεν πονάς;
Κατά τη διάρκεια του αγώνα έχω ξαναπεί ότι είναι τέτοια η αδρεναλίνη, η ένταση και το ένστικο επιβίωσης που πραγματικά ο πόνος μειώνεται στο ελάχιστο. Όταν τελειώσει ο αγώνας και κατέβεις από το ρινγκ, τότε ανάλογα πόσο δυνατό παιχνίδι ήταν, αρχίζουν και βγαίνουν όλοι οι πόνοι που συνήθως είναι στα πόδια και στο σώμα. Έχω χάσει αγώνα με νοκ-άουτ παλαιότερα, πριν πολλά χρόνια, και είχα τόσο πονοκέφαλο που έλεγα “Θέε μου να γίνω καλά και δεν ξαναπαίζω ποτέ!”. Σε τρεις μέρες ήμουν πίσω στην προπόνηση και ο επόμενος αγώνας ήταν από τους καλύτερους στη ζωή μου. Πάντα, αν είσαι ο νικητής, ο πόνος είναι πιο γλυκός!
Τον Γιάννη Μαλικούτη μπορείς να τον βρεις και να διδαχθείς από αυτόν στο Malikoutis Camp Muay Thai Ghetto στην Αργυρούπολη (Κύπρου 172, τηλ. 6984252398)