Ο Βύρων Κοκκαλάνης είναι ο γιος του ανέμου και θα φέρει το χρυσό απ’ το Ρίο
Ο Έλληνας πρωταθλητής της ιστιοσανίδας στην δύσκολη κατηγορία του RSX βρίσκεται στον απαιτητικό δρόμο προς το Ρίο και μας αποκαλύπτει πώς έφτασε μέχρις εδώ.
- 26/01/2016
Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσους γιους έχει ο Άνεμος και η Θάλασσα αλλά ο Βύρωνας είναι σίγουρα ένα γνήσιο παιδί τους. Ένας αθλητής χαμηλών τόνων, ήρεμος και αποφασιστικός με χαρακτηριστικά που προσομοιάζουν στο πείσμα και το πάθος του Νίκου Κακλαμανάκη φέτος υπηρετεί έναν στόχο: ένας ούριος γι’ αυτόν άνεμος να του φέρει το πολυπόθητο μετάλλιο στους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Ρίο. Και αυτό είναι κάτι που μάλλον είναι εξαιρετικά εφικτό για εκείνον αν σκεφτεί κανείς τα χρυσά και ασημένια αποτελέσματα που φέρνει τα τελευταία χρόνια στην πολύ απαιτητική κατηγορία του RSX. Τα πανιά της επιτυχίας έχουν ήδη σηκωθεί…
Φωτό: Δημήτρης Βέργης
Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε αυτόν τον καιρό;
Ξεκίνησα προετοιμασία δυναμικά πριν από 3 εβδομάδες. Προέρχομαι από ξεκούραση από αρχές Νοέμβρη και τώρα προπονούμαι εντατικά με στόχο στο τέλος του Φλεβάρη το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Ισραήλ, μια καλή εμφάνιση και ένα μετάλλιο.
Σε θεωρούν συνεχιστή του Κακλαμανάκη. Πώς αισθάνεσαι;
H αλήθεια είναι ότι το λένε αυτό και με τιμάει ιδιαίτερα. Ο Νίκος έχει καταφέρει πάρα πολλά πράγματα. Είναι μεγάλος αθλητής, ταλαντούχος που δούλευε πολύ σκληρά. Το να με παρομοιάζουν λοιπόν με έναν τέτοιο αθλητή είναι πολύ σπουδαίο αι εύχομαι στο μέλλον ότι και εγώ θα μπορέσω να είμαι ισάξιος του.
Πότε αντιλήφθηκες ότι εσύ και η θαλασσα πρέπει να είστε ένα;
Από το ξεκίνημα σχεδόν. Ξεκίνησα το wind surd 12 χρονών. Γράφτηκα στον όμιλο της Βάρκιζας, όπου και μένω. Ασχολήθηκα το καλοκαίρι και μέσα σε ένα μήνα κατάλαβα ότι είναι το άθλημα μου γα το υπόλοιπο της ζωής μου. To αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Υπήρχε πολύ γρήγορη βελτίωση κάι που δήλωνε ταλέντα και διαγνώστηκε σχετικά γρήγορα από τον προπονητή μου τον Δημήτρη τον Πηλιχό. Την επόμενη χρονιά κιόλας έτρεξα τον πρώτο μου διασυλλογικό αγώνα όπου πήγα καλά και στα 16 μου συνειδητοποίησα ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά, όταν έδωσα και τον πρώτο μου διεθνή αγώνα. Ήταν το παγκόσμιο παίδων και βγήκα πρώτος. Τότε είπα μέσα ου,θατελειώσω το σχχολείο και μετά θα ρίξω όλο το βάρος μου στο άθλημα που αγαπώ.
Οι γονείς σου πώς αντέδρασαν με την απόφασή σου;
Ο πατέρας μου ήταν αυτός που με έγραψε στο ναυτικό όμιλο και την επόμενη χρονιά έφυγε από τη ζωή. Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα σ’ αυτόν το χρωστάω. Όταν λοιπόν το ανακοίνωσα στη μητέρα μου πια δεν μου έφερε αντίρρηση απλά ήθελε να τελειώσω το Λύκειο και να περάσω σε μία σχολή. Μπήκα στην Γυμναστική Ακαδημία αλλά μπόρεσα να συνεχίσω να παρακολουθώ γιατί το πρόγραμμα των προπονήσεων ήταν πολύ βαρύ. Κατά καιρούς γύρω στην ηλικία των 20 είχα κάποιες ενστάσεις από τη μητέρα μου αλλά τελικά νομίζω ότι την έχω πείσει.
Έχεις νιώσει ποτέ κίνδυνο μέσα στη θάλασσα;
Έχω νιώσει αρκετές φορές κίνδυνο, πιο πολύ στις αρχές που δεν ήμουν έμπειρος και με δύσκολες καιρικές συνθήκες. Να είμαι μόνος μου και να έχω ξανοιχτεί στη θάλασσα σε βαθιά νερά. Αυτά βέβαια τότε. Τώρα όλα αυτά είναι εμπειρίες γιατί ότι έγινε σε μικρή ηλικία ήταν μαθήματα για τη συνέχεια.
Υπήρξε ποτέ κάποιο εμπόδιο που σε έκανε να πεις, «σταματάω τώρα τον πρωταθλητισμό»;
Μόνο μια φορά το έχω πει. Το 2010 που ήμασταν αβοήθητοι και δεν είχαμε από πουθενά χρηματοδότηση. Ήταν η περίοδος που δεν είχα λεφτά ούτε να φάω, ούτε να βάλω βενζίνη και σκεφτόμουν μήπως σταματήσω και κάνω κάτι άλλο. Ευτυχώς βρέθηκε βοήθεια την κατάλληλη στιγμή . Και τώρα περνάμε δύσκολες φάσεις. Δεν είναι όλα ρόδινα. Είναι ένα δύσκολο άθλημα το windsurf που δεν έχει τις απολαβές που του αξίζουν.
Όταν μπαίνεις στη θάλασσα , τι αισθάνεσαι;
Ξεχνάω οτιδήποτε με απασχολεί και το μόνον που σκέφτομαι είναι πώς θα βγει αυτή η προπόνηση και τι μπορώ να κάνω για να βγει. Η θάλασσα είναι ένας τρόπος να ξεφεύγω και αυτό με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη ζωή μου . Είναι και ψυχοθεραπεία για μένα εκτός από το επαγγελμά μου. Η θάλασσα για μένα είναι το σπίτι μου. Είναι ο φίλος μου. Δεν μπαίνω μόνον όταν έχω προπόνηση αλλά και για τα χόμπι μου που φυσικά είναι του νερού. Η μισή μου ζωή και παραπάνω είναι μέσα στο νερό.
Για το Ρίο ποιος είναι ο στόχος;
Ξεκάθαρα, ένα μετάλλιο. Τίποτα λιγότερο.
Τα μολυσμένα νερά του κόλπου Μπουανμπάρα, στο Ρίο όπου θα αγωνιστείτε τα καθάρισαν η παραμένουν βρωμικα;
Όχι, τα νερά παραμένουν βρώμικα. Όσο και να τα καθαρίσουν δεν θα φτάσουν ποτέ στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Εγώ πάω στη Βραζιλία από το 2013 δύο φορές το χρόνο.
Δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία των αθλητών;
Σαφώς. Δεν πρέπει να καταπιείς νερό και να μην έχεις κάποια πληγή γιατί διαφορετικά μπορεί να δημιουργήσει μόλυνση. Ευτυχώς δεν έχω πάθει τίποτα αλλά άλλοι αθλητές έχουν πάθει διάφορα!
Έχεις προσωπική ζωή;
Η αλήθεια είναι ότι έχω στερηθεί αρκετά πράγματα κάνοντας πρωταθλητισμό. Τους φίλους μου πρώτ’ απ’ όλα και μετά οτιδήποτε κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι που δεν κάνουν πρωταθλητισμό. Φυσικά το καλό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι, φίλοι και γνωστοί που με στηρίζουν και κατανοούν πλήρως αυτό που κάνω και είναι δίπλα μου. Οι πραγματικοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται .
Τι σου λείπει περισσότερο;
Η προσωπική επαφή πιο πολύ. Η κοινωνικοποίηση.
Πιστεύεις ότι ο πρωταθλητισμός σου έχει στερήσει και το συναίσθημα;
Σε μεγάλο βαθμό, ναι. Εξαρτάται φυσικά και από τον χαρακτήρα του καθενός αλλά προσωπικά αυτό έχει συμβεί και αυτό αισθάνομαι. Για να αποδώσω πρέπει να είμαι δοσμένος 100% και να λειτουργώ σαν ρομπότ, χωρίς κανένα συναίσθημα. Και φυσικά το πληρώνω…
Ποιο θεωρείς το τρωτό σου σημείο σαν αθλητής;
Την ψυχολογία μου… Και αυτή εξαρτάται πολύ από τα αισθηματικά μου. Πρέπει να έχω μια καλή ισορροπημένη προσωπική ζωή. Σύντροφο που με στηρίζει και κατανοεί τις δυσκολίες της επιλογής μου. Ευτυχώς εδώ και 5 χρόνια έχω μια πολύ καλή σχέση και είμαι πολύ χαρούμενος. Αν δεν υπάρχει σταθερότητα στη προσωπική σου ζωή δεν μπορείς να αποδώσεις στον αγώνα και σκέφτεσαι πράγματα έξω από τον αγώνα και το άθλημα. Είμαστε άνθρωποι και έχουμε συναισθήματα.
Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο τι σου αρέσει να κάνεις;
Να περνάω χρόνο με την κοπέλα μου και με φίλους. Να πηγαίνω για φαγητό, για σινεμά… Συχνάζω φυσικά στα Νότια Προάστια και κυρίως στη Γλυφάδα.
Όταν θέλεις να ηρεμήσεις πού πας;
Πάω Βάρκιζα ή Βουλιαγμένη. Είναι πανέμορφα. Ειδικά ο κόλπος της Βουλιαγμένης όπως φαίνεται περπατώντας πάνω από το βουνό. Η θέα είναι συγκλονιστική και με ηρεμεί απίστευτα.
Οι στόχοι σου και τα όνειρά σου για το μέλλον, ποια είναι;
Πέρα από ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, ο στόχος αφού ολοκληρώσω την περίοδο μου ως πρωταθλητής να μπορέσω να μεταδώσω σαν προπονητής όλες αυτές τις γνώσεις και τις εμπειρίες από το windsurfing σε συνεργασία με κάποιον ναυτικό όμιλο, σε παιδιά. Αυτό θα είναι ένα όνειρο ζωής.