Cesar vs Victoria. Θες να ακούσεις την άποψή μου;
Η Μαριλένα Σαρίδη απαντά κι εκείνη στο δίλημμα το οποίο η ίδια έθεσε πριν μερικές εβδομάδες όσον αφορά δύο από τους σημαντικότερους ανά τον κόσμο εκπαιδευτές.
- 10/02/2014
Έτσι λοιπόν, ήρθε η ώρα να εκφράσω και την δική μου άποψη ως προς το ποιόν απ τους δύο θα διάλεγα για να εκπαιδεύσει τόσο εμένα όσο και τον σκύλο μου.
Η αλήθεια είναι ότι θα διάλεγα την Victoria Stilwell όπως πολλοί φανταστήκατε. Όμως, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω την πρακτικότητα κάποιων συμβουλών, βασισμένων στην ψυχολογία σκύλων, που δίνει ο Cesar Millan. Έτσι λοιπόν, θα καλούσα την Victoria σπίτι μου αλλά παράλληλα θα έριχνα και μία ματιά σε ένα απ τα βιβλία του Cesar. Ο λόγος είναι απλός (περίπου).
Σίγουρα ασπάζομαι τον θετικό τρόπο εκπαίδευσης που εφαρμόζει η Victoria η οποία όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο, δεν πιστεύει ότι τα σκυλιά ήρθαν στην γη με σκοπό να κυριαρχήσουν το σπίτι μας και να δυναστεύσουν τις ζωές μας. Πιστεύει ότι είναι ανασφαλείς χαρακτήρες οι οποίοι μέσω μη αποδεκτών συμπεριφορών όπως ούρηση, φαινομενική επιθετικότητα, προσπαθούν να ελέγξουν το περιβάλλον γύρω τους. Εγώ να προσθέσω απλά σε αυτό ότι βάζουν και αρκετοί κηδεμόνες το χέρι τους ώστε να γιγαντωθεί αυτή η συμπεριφορά ορισμένων σκύλων. Πως? Με λανθασμένη διαχείριση ενός κουταβιού κυρίως τους πρώτους κρίσιμους μήνες της ζωής του, αγνοώντας κανόνες σωστής κοινωνικοποίησης καθώς και ορίων μέσα στο σπίτι.
Αυτό που με εκφράζει στην Victoria είναι ότι προσπαθεί να διδάξει περισσότερο τους ιδιοκτήτες πώς θα πρέπει να χειρίζονται οι ίδιοι τα σκυλιά τους, παρά να κάνει πρακτικά και ωμά μια στιγμιαία διόρθωση σε έναν σκύλο, ο οποίος μόλις αυτή φύγει από το σπίτι, θα επιδοθεί στην ίδια ακριβώς συμπεριφορά. Αναλώνεται αρκετά στο να ανακαλύψει την πραγματική αιτία των προβλημάτων του σκύλου ώστε να μπορέσει να δώσει σωστή καθοδήγηση στους κηδεμόνες του. Αυτός κατ’ εμέ είναι ο σωστότερος και πιο ολοκληρωμένος τρόπος αντιμετώπισης προβληματικών συμπεριφορών όχι μόνο άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα. Επίσης, η θετική επιβράβευση! Οι έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια όσο αναφορά την εκπαίδευση σκύλων, παρουσιάζουν την θετική ενίσχυση ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, αφού έχει σαν αποτέλεσμα σκυλιά που επιθυμούν να ευχαριστούν και να υπακούουν τους κηδεμόνες τους. Λίγες και ελεγχόμενες λιχουδιές εδώ και εκεί πραγματικά δεν θα παχύνουν τα σκυλιά μας ούτε θα τα κάνουν κοιλιόδουλα.
Στον αντίποδα τώρα, οφείλω να ομολογήσω ότι διαφωνώ με τις απαρχαιωμένες ιδέες του Cesar Millan περί αγέλης. Τα σκυλιά έχουν εξελιχθεί και σίγουρα δεν πιστεύουν ότι η ισορροπία μέσα στο σπίτι είναι αυτή της αγέλης. Το θέμα είναι να διδαχτούν όλα τα σκυλιά κάποια όρια ώστε να συμβιώνουμε αρμονικά. Τι είναι αποδεκτό και τι δεν είναι. Δεν χρειάζεται να ερχόμαστε, όπως ο Cesar προτείνει σε άμεση αντιπαράθεση με τα σκυλιά μας αλλά να τους δείχνουμε εναλλακτικές συμπεριφορές οι οποίες θα είναι πολύ πιο θετικές και ευχάριστες γι αυτά. Ο Cesar χρησιμοποιεί το επονομαζόμενο «πλημμύρισμα» σε έναν σκύλο, προκείμενου να τον φέρει αντιμέτωπο με το ερέθισμα που προκαλεί μια ανάρμοστη συμπεριφορά και μετά τον διορθώνει αυστηρά, απαιτώντας να σταματήσει να παρουσιάζει την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αυτή είναι μια μέθοδος η οποία μάλλον θα λειτουργήσει για την δεδομένη στιγμή αλλά δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα και ούτε εξασφαλίζει ότι ο σκύλος δεν θα επαναλάβει την συμπεριφορά. Απλά την ώρα της άσκησης το πιο πιθανό είναι ότι ο σκύλος θα παραδοθεί γιατί δεν θα έχει άλλη επιλογή, ειδικά αν εμπλακούν μέσα και αμφιλεγόμενες κινήσεις όπως το άλφα αναποδογύρισμα (alpha roll). Όλη αυτή η πρακτική βασίζεται πάνω στον φόβο. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για να αιτιολογήσω γιατί δεν θα ήθελα τον Cesar στο σπίτι μου να κάνει πρακτικές ασκήσεις με το δικό μου σκυλί.
Όμως, στο βιβλίο του μέσα αναφέρει κάποια κλασσικά λάθη συμπεριφοράς ανθρώπων προς σκύλους, τα οποία είναι πέρα για πέρα αληθινά. Ένα κλασσικό παράδειγμα που αναλύει είναι αυτό της πρώτης επαφής με έναν άγνωστο σκύλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι σκύβουν πάνω από κεφάλια σκύλων που δεν γνωρίζουν ή ακόμα βάζουν τα χέρια τους στο κεφάλι τους, αγνοώντας το πόσο απειλητικό είναι αυτό για έναν σκύλο. Εντάξει, ο Cesar το συνδέει και πάλι με τους κώδικες της αγέλης, λέγοντας ότι δεν πρέπει να κυνηγάμε εμείς να δώσουμε προσοχή σε έναν σκύλο αλλά ότι πρέπει αυτός να μας ακολουθεί, πάραυτα δεν παύει να δίνει σωστές συμβουλές ως προς τον τρόπο προσέγγισης ενός σκύλου.
Γι αυτόν και άλλους λόγους που δεν θα αναλύσω όμως γιατί βιβλιοκριτική δεν είναι το επάγγελμά μου, θα φύλαγα ένα βιβλίο του Cesar σε κάποιο συρτάρι του σπιτιού μου.
Αυτή λοιπόν είναι η δική μου άποψη αν με ρωτούσαν ποτέ ποιόν απ τους δύο θα καλούσα σπίτι μου για να εκπαιδεύσει το σκυλί μου. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί θα προβληματιστείτε, κάποιοι θα διαφωνήσετε και κάποιοι θα απορρίψετε αυτά που λέω. Δεν πειράζει, ευτυχώς στις μέρες η ελευθερία του λόγου καλά κρατεί (ακόμα).
Η Μαριλένα Σαρίδη είναι εκπαιδεύτρια σκύλων και μπορείς να μάθεις περισσότερα για την δουλειά της στο www.happydogtrainer.gr ή απ’ την σελίδα της στο Facebook