«Αυλαία» έριξαν τα Πριγκιπονήσια του Παλαιού Φαλήρου
Μετά από 24 χρόνια λειτουργίας, το θρυλικό ζαχαροπλαστείο του Παλαιού Φαλήρου, Πριγκιπονήσια, τελείωσε το ταξίδι του - Όσα δήλωσε στο NouPou ο ιδρυτής και ο άνθρωπος που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια πίσω από τον πάγκο του, Νίκος Μπινιτζής
- 08/03/2024
Τίτλοι τέλους έπεσαν για το θρυλικό ζαχαροπλαστείο με το φημισμένο, χειροποίητο παγωτό καϊμάκι, επί της οδού Αγίου Αλεξάνδρου στο Παλαιό Φάληρο, τα Πρικιπονήσια. Μετά από 24 χρόνια λειτουργίας, οι ιδιοκτήτες του καταστήματος Νίκος Μπινιτζής και η σύζυγός του, Αμαλία, πριν από περίπου μία εβδομάδα εξυπηρέτησαν για τελευταία φορά το φανατικό κοινό τους στην περιοχή, καθώς συνταξιοδοτούνται.
«Με έχει συγκινήσει πολύ η τεράστια αγάπη του κόσμου, την οποία ομολογώ πως δεν περίμενα σε τέτοιο βαθμό. Η αλήθεια είναι πως φτιάχναμε προϊόντα, όπως το παγωτό που δύσκολα θα βρουν ξανά σε όλη την Αθήνα και ίσως γι’ αυτό λαμβάνουμε αυτά τα σχόλια. Ήρθε όμως και η δική μας ώρα, μετά από τόσα χρόνια, να ξεκουραστούμε», δηλώνει στο NouPou ο ιδρυτής του ζαχαροπλαστείου, Νίκος Μπινιτζής.
H ιστορία που έκρυβαν πίσω τους τα Πριγκιπονήσια
Τα «Πριγκιπονήσια» πήραν το 2000 τη θέση του ιστορικού ζαχαροπλαστείου Έβελυν, το οποίο υπήρχε στο σημείο από το 1974. Ιδρυτής και πίσω από τον πάγκο του ζαχαροπλαστείου όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο Νίκος Μπινιτζής, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα 16 του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Αργότερα ήρθε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στα Πατήσια και στη συνέχεια πήγε στη Θεσσαλονίκη, λόγω σπουδών. Ο ίδιος προέρχεται από οικογένεια μεγάλων και τρανών εστιατόρων, καθώς ο πατέρας του διατηρούσε εστιατόριο, το οποίο μεσουρανούσε στην Πόλη τη δεκαετία του ’60.
Ως ζαχαροπλάστης, είναι αυτοδίδακτος και αποφάσισε να ασχοληθεί ιδιαίτερα με την παραγωγή παγωτού, εξ ου και το θρυλικό παγωτό καϊμάκι του μαγαζιού. Φήμες λένε ότι κόσμος από όλη την Αθήνα έφτανε, ακόμη και λίγο πριν την αυλαία που έριξε η επιχείρηση πριν από λίγες ημέρες, μέχρι το Παλαιό Φάληρο γι’ αυτό το παγωτό, που φτιαχνόταν με βουβαλίσιο γάλα και στο χέρι με το σύρμα, όπως μπορεί να το έφτιαχνε κάποιος σπίτι του.
Τη βιτρίνα του κοσμούσαν κλασικά γλυκά γαλλικής ζαχαροπλαστικής όπως crème brule και πάστες – και βέβαια πολίτικος μπακλαβάς και σαραγλί που γίνονταν πάντα ανάρπαστα.