Δημήτρης Παπανικολάου: Πώς βοήθησε ένα παιδί με αυτισμό που κινδύνευε στη Βάρης-Κορωπίου
Ένα παιδί με αυτισμό στεκόταν στη μέση του δρόμου επί της Βάρης - Κορωπίου, κινδυνεύοντας να χτυπηθεί από τα διερχόμενα οχήματα -Ο πρώην μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου επενέβη και κατάφερε, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του νεαρού, να τον μετακινήσει με ασφάλεια
- 30/10/2023
Το μεσημέρι της Κυριακής 29 Οκτωβρίου στη Λεωφ. Βάρης – Κορωπίου, ένα νεαρό παιδί βρισκόταν καθισμένο στη μέση του δρόμου, με τα αυτοκίνητα να το προσπερνούν και τους περαστικούς να προσπαθούν να το μετακινήσουν, ώστε να μη χτυπηθεί από κάποιο διερχόμενο όχημα.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Νίκο Συρίγο, ο οποίος ενημερώθηκε για το συμβάν, από το σημείο έτυχε να περνά ο πρώην μπασκετμπολίστας Δημήτρης Παπανικολάου, ο οποίος ζήτησε αμέσως από τους οδηγούς να σταματήσουν την κυκλοφορία και να τον αφήσουν μόνο του με το παιδί. Είχε καταλάβει ότι πρόκειται για ένα άτομο που βρίσκεται υπό το φάσμα του αυτισμού.
Ο ίδιος στάθηκε δίπλα του για μερικά λεπτά και ξεκίνησε να του μιλάει, προκειμένου ο νεαρός να νιώσει ασφάλεια και να απομακρυνθεί ήρεμα από τον δρόμο. Αφού, λοιπόν, πρώτα κέρδισε την εμπιστοσύνη του, κατάφερε να τον μετακινήσει στην άκρη και να αποφύγει, τελικώς, τα χειρότερα.
Η είδηση έχει κάνει τον γύρο του διαδικτύου, με τον κόσμο να κάνει λόγο για μια κίνηση ηρωισμού από τον Δημήτρη Παπανικολάου, ο οποίος, μέσω δικής του ανάρτησης, μίλησε για το συμβάν, σε μία προσπάθεια να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη και να τονίσει το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ενημερωμένοι, προκειμένου να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αντίστοιχες καταστάσεις. Υπενθυμίζεται ότι και ο ίδιος έχει δηλώσει πως ανήκει στους ανθρώπους που βρίσκονται υπό το φάσμα του αυτισμού, όπως και η κόρη του.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Σήμερα μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω η όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω η αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση.
Είπα να φύγουν όλοι απο γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω απο εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του.
Ξαπλώσαμε.μαζί στην άσφαλτο αρχικά χωρίς να τον ακουμπήσω καθόλου και μπήκα στον κόσμο του.
Όταν κατάλαβα οτι ήταν έτοιμος και ότι με εμπιστεύεται του ζήτησα να με πιάσει απο το μπράτσο να πάμε στην άκρη.
Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω οτι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ ή η Αστυνομια να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό.
Θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν.
Τέλος θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης: “Κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κι όλας νεκροί. Κινδυνέψαμε ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα”.