Γιατί ο Manu Bennett είναι ένας πραγματικός ήρωας
Ο «Crixus» από την τηλεοπτική σειρά «Spartacus» είναι ένας πολεμιστής της ζωής. Το Nou-Pou.gr μίλησε μαζί του.
- 01/08/2016
Είναι κάπως περιττό να μιλήσεις για την πορεία του Manu στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Τα περισσότερα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Οι φανατικοί του «Arrow» είδαν στο πρόσωπο του τον Slade Wilson. Οι μυημένοι στα Lord of The Rings, τον είδαν να χαρίζει την φωνή του στον Azog, στην τριλογία του «Hobbit». Νωρίτερα, είχε πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Σπάρτακου καταστρέφοντας ένα πλήθος Ρωμαίων λεγεωνάριων – και όχι μόνο. Αυτός ήταν ο Κρίξος που αγαπήσαμε και που ο ρόλος του έπαιξε σημαντικό ρόλο για να κολλήσουμε με τα μούτρα στην πετυχημένη εποχή του Starz. Οπότε, δεν μπορείς να πεις πως ένας ηθοποιός σαν τον Manu Bennett χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις.
Εδώ και μερικές μέρες βρίσκεται στην Ελλάδα και δείχνει ιδιαίτερα γοητευμένος με την χώρα μας. Εν αντιθέσει με τους περισσότερους celebrities που έρχονται μόνο για τον ήλιο, την μεσογειακή κουζίνα και το άφθονο ποτό, ο Manu είναι από τους ανθρώπους που σέβονται τον πολιτισμό και την ιστορία μας. Το γεγονός και μόνο ότι και ο ίδιος προέρχεται από τους Μαορί, δημιουργεί μία μαγική σχέση μεταξύ του αρχαίου μας πολιτισμού και του δικού του Πολυνησιακού.
Ο Manu έκανε το πέρασμα του και από το MoMix στον Κεραμεικό, οπού εκτός από το να συνομιλήσει με τον κόσμο, παρέδωσε και «ιδιαίτερα μαθήματα» παραδοσιακών χαιρετισμών των Μαορί, τα οποία πραγματοποιούνται μέχρι και σήμερα. Το κυριότερο στοιχείο του Manu, αυτό που τον έκανε ξεχωριστό, ήταν ο προσγειωμένος και γήινος τρόπος που αντιμετώπιζε τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Δεν είχε την υπεροψία του «σταρ». Θα έπινε μαζί σου ένα ποτό, με την ίδια ευκολία που θα το έπινε με τον καλύτερο του φίλο. Και παρότι είναι ήδη διάσημος για τους ρόλους του, είναι διάσημος για μία ακόμη κίνηση, που στη χώρα μας -και πιθανότατα κι’ αλλού- δεν ήταν και τόσο γνωστή. Θα την γνώριζες μόνο αν ήσουν φανατικός της σειράς. Ήταν όμως αρκετή για να τον κάνει έναν αληθινό ήρωα ανάμεσα μας. Αυτούς που θα θέλαμε να βρίσκονται στο πλευρό μας όταν ήμασταν παιδιά. Και που χωρίς να το γνωρίζουμε, τους αποζητούμε ακόμα. Τότε λεγόντουσαν ήρωες. Σήμερα λέγονται φίλοι. Και ο Manu, έχει αποδείξει ότι ξέρει να είναι και τα δύο.
Ο Andy Whitfield ήταν ο ηθοποιός που ενσάρκωσε τον Σπάρτακο στον πρώτο κύκλο της ομώνυμης σειράς. Ο Whitfield έδινε τεράστια μάχη με τον καρκίνο, φτάνοντας στο σημείο να σταματήσει τα γυρίσματα λόγω της κούρασης του οργανισμού του. Είχα ακούσει και διαβάσει πολλά για το πως ο Manu αντιμετώπισε αυτή την κατάσταση, αλλά έπρεπε να το επιβεβαιώσει και ο ίδιος. Ο Manu είδε τον Whitfield σαν αδερφό από την πρώτη στιγμή. Και σαν αδερφός δεν τον άφησε στα δύσκολα.
«Ήταν μία πολύ ξεχωριστή σχέση. Οι ρόλοι μας ήταν αντίθετοι -γιατί μέχρι το τέλος της πρώτης σεζόν ήμασταν αντίπαλοι- αλλά συνάμα ήμασταν και τόσο ίδιοι. Νομίζω πως ο Andy έβλεπε κάτι ξεχωριστό σε μένα όπως έβλεπα και εγώ σε εκείνον. Και αυτό μπορούσαν να το δουν και οι υπόλοιποι μέσα και έξω από τα γυρίσματα» μου είπε μεταξύ άλλων.
Ο Manu ήταν ο άνθρωπος που -μαζί με τον Jai Courtney- ξεκίνησε την ιδέα του «Be Here Now», ένα ντοκιμαντέρ από τους ίδιους του ηθοποιούς του «Spartacus» αφιερωμένο στον Andy Whitfield και την πορεία του στην υποκριτική.
Και ένα ντοκιμαντέρ που κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Λος Άντζελες, δεν το λες «δουλίτσα». Το λες αγάπη. Το λες ηρωικό κατόρθωμα. Το λες ευγένεια. Το λες μαχητικότητα. Το λες ηρωισμό. Γιατί ακόμη και όταν το πνεύμα του Andy Whitfield πάσχιζε να κρατηθεί στη ζωή, ο Manu και οι υπόλοιποι «μονομάχοι» δεν δίστασαν να του αφιερώσουν το επόμενο haka. Και αν δεν σου σηκώνεται η τρίχα με το παρακάτω, κάτι πάει στραβά στην καρδιά σου.
Η επαφή με τον Manu δεν ήταν συνέντευξη. Ήταν μια απλή κουβέντα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που βρήκαν τον χρόνο να μνημονεύσουν έναν άνθρωπο που, με τον δικό του τρόπο, επηρέασε τις ζωές ενός ολόκληρου καστ. Ο ίδιος ο Manu έδειξε συγκινημένος που γνώριζα το στόρι και που -απ’ όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να συζητήσω μαζί του- επέλεξα να συζητήσω αυτό.
Γι’ αυτό ακριβώς, ο Manu Bennett, μπορεί ένας εκπληκτικός ηθοποιός, αλλά κυρίως είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Ένας άντρας που έδειξε ότι οι πραγματικές φιλίες δεν τελειώνουν με την λήξη του όρντινο. Που αντιμετώπισε την άτυχη εξέλιξη του συμπρωταγωνιστή του με τόσο ήθος και ηρωισμός, που κανένας Κρίξος δεν θα μπορούσε να είχε κάνει ποτέ. Που έδειξε ότι είναι πετυχημένο να θυμάσαι έναν χαρακτήρα μετά το τέλος οποιασδήποτε σειράς, αλλά το να θυμάσαι τον ίδιο τον άνθρωπο είναι απλά σπουδαίο. Είναι μεγαλύτερο από τον Σπάρτακο, μεγαλύτερο από την επιτυχία της σειράς και, πιστεύω θα το έλεγε και ο ίδιος, μεγαλύτερο από τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις που χρειάζεται αυτός ο κατάμαυρος κόσμος για να μπορέσει να γίνει λίγο καλύτερος.
«Μου λείπουν πολλές στιγμές, αλλά ξέρω πως υπήρξα καλός φίλος» είπε λίγο πριν πιει μια γουλιά από την μπίρα του και αποχαιρετιστούμε. Κρατάω σίγουρα την μορφή του τεράστιου Κρίξου, αλλά η εντύπωση ανήκει όλη στον Manu.
Δεν την κέρδισε τώρα ωστόσο. Την είχε κερδίσει κάνοντας αυτήν εδώ την τόσο σύντομη αλλά παράλληλα τόσο τεράστια δήλωση, για την οικογένεια του Andy και κυρίως για τα παιδιά του.
«Ο μπαμπάς σας θα είναι για πάντα ο Σπάρτακος μας. Και είναι ακόμα».