H καλύτερη ‘νέα’ τηλεοπτική σειρά
Το Walking Dead βρίσκεται ήδη στην αρχή της 4ης σεζόν του. Έχοντας όμως αλλάξει για άλλη μια φορά επιβλέπων παραγωγό, μοιάζει εντελώς φρέσκο και απόλυτα συναρπαστικό.
- 04/11/2013
Αυτό που συμβαίνει με την περίπτωση του Walking Dead είναι εντελώς εξωφρενικό και πρωτόγνωρο στα τηλεοπτικά χρονικά καθώς κάθε σχεδόν κάθε χρόνο αλλάζει επιβλέπων παραγωγό (από τον καταξιωμένο Frank Darabont, σεναριογράφο και σκηνοθέτη του ‘Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ’, στον διάδοχο Glen Mazzara και πλέον στον Scott M. Gimple), χωρίς αυτό να επηρεάζει τα νούμερα ή την ποιότητά του.
Για την ακρίβεια τα νούμερα γίνονται συνεχώς καλύτερα, με τον 3ο κύκλο να είναι διεθνώς (σ.σ. προβάλλεται σε 122 χώρες) ο πιο επιτυχημένος από πλευράς τηλεθέασης στη συνδρομητική τηλεόραση. Κάτι που σημαίνει ότι το αυτό που ξεκίνησε ως underground graphic novel δια χειρός Robert Kirkman ξεπερνάει πλέον σχεδόν όλες τις τηλεοπτικές σειρές που προβάλλονται στα μεγάλα αμερικάνικα τηλεοπτικά κανάλια.
Όσον αφορά την ποιότητα και, κυρίως, το σασπένς αυτά έχουν -κατά κοινή ομολογία- ανέβει θεαματικά στα πρώτα τρία επεισόδια της 4ης σεζόν που έκαναν όσους φαν των νεκροζώντανων είχαν απογοητευτεί λίγο από τον χλιαρό 2ο κύκλο στη φάρμα ή τις όποιες ελλείψεις σε non stop δράση του τρίτου να επιστρέψουν μετανοημένοι.
Είναι σαν κάποιος να πήρε μια ένεση αδρεναλίνης, όπως αυτή που χρησιμοποίησε ο Travolta στο Pulp Fiction, και να την κάρφωσε στο στήθος μιας σειράς η καρδία της οποίας ήδη χτυπούσε δυνατά.
Ξαφνικά τα πάντα έχουν αποκτήσει περισσότερη ένταση, οι πιθανότητες επιβίωσης της ομάδας που βρήκε καταφύγιο μέσα στη φυλακή μοιάζουν ακόμη πιο χλωμές (ειδικά τώρα που προέκυψε και επιδημία) και το τέλος κάθε επεισοδίου σε κάνει να τσεκάρεις τι από τα νύχια σου έχει μείνει ανέπαφο από το νευρικό δάγκωμα.
Επίσης, όπως συμβαίνει συνήθως στο Walking Dead, κανείς δεν είναι ποτέ ασφαλής. Πέρα ίσως από τον Daryl Dixon, το απόλυτο fan favorite παρόλο που ο χαρακτήρας του δεν υπήρχε στο κόμικ, που έχει εξελιχθεί σε κάτι σαν redneck προστάτη άγιο με λάβαρο την βαλλίστρα του.
Και όταν λέμε κανένας, εννοούμε άντρες, γυναίκες και κυρίως μικρά παιδιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από όλα αυτά βρίσκεται ο Scott M. Gimple, νέος showrunner και υπεύθυνος για μερικά από τα πλέον συναρπαστικά και σπαραξικάρδια επεισόδια της σειράς, όπως εκείνο της 2ης σεζόν που η μικρή Sofia βγαίνει από το στάβλο έχοντας μετατραπεί σε παραπαίον ζόμπι. Αποδεικνύοντας ότι δεν φοβάται να κάνει μακροβούτι στην σκοτεινή άβυσσο του πως θα ήταν όντως η ζωή σε μια γη την οποία έχουν κατακλύσει οι νεκροζώντανοι.
Επιπλέον ο Scott διαθέτει και πολλά όπλα στη διάθεση του. Ξεκινώντας από λεωφορεία ολόκληρα με αναλώσιμους επιζώντες που έφτασαν στην φυλακή στο τέλος της τρίτης σεζόν και οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει να πεθαίνουν σωρηδόν, reboot σε ορισμένους χαρακτήρες όπως αυτόν της ψυχοπονιάρας Carol που κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να προστατεύσει την ομάδα και τον παράφρονα κυβερνήτη από την προηγούμενη σεζόν που παραμονεύει στις σκιές.
Η ουσία είναι ότι το Walking Dead ξεκινάει την 4η σεζόν απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος, κάτι που καθιστά εφικτό για νέους θεατές (όπως τη γυναίκα μου, που θα ξεκινήσει να το βλέπει από σήμερα 4/11) να μπουν στο κόλπο.
Άλλωστε πρόκειται για μια σειρά που θα μας συντροφεύσει για πολύ καιρό ακόμη καθώς όχι μόνο έχει ήδη ανανεωθεί για 5η σεζόν, αλλά υπάρχει στα σκαριά και spin-off με άλλη ομάδα επιζώντων που θα ξεκινήσει από του χρόνου.
Άσε που παρακολουθώντας το Walking Dead γίνεσαι, όπως λέει ο δημιουργός του graphic novel και executive producer στη σειρά, Robert Kirkman, καλύτερος άνθρωπος ‘Πριν από 100 χρόνια ζούσαμε σε σπίτια που είχαμε χτίσει, τρώγοντας φαγητό που είχαμε καλλιεργήσει και επικοινωνώντας με τις οικογένειές μας. Πλέον έχουμε δουλειές που δεν απολαμβάνουμε για να αγοράσουμε πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. Έχει πλάκα να βλέπεις το Walking Dead όπου αυτά τα πράγματα δεν ισχύουν πια. Το ξέρω ότι πολύ το θεωρούν καταθλιπτικό, αλλά εγώ βλέπω που θα καταλήξει σε 10 χρόνια από τώρα και πιστεύω ότι μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους’