Nou-Pou Ρεπορτάζ: Η επόμενη ημέρα της καταστροφής στο Σαρωνικό
Το Νou-Pou.gr επισκέφτηκε επιχειρήσεις, μικρές και μεγαλύτερες, στο Παλαιό Φάληρο, σε έναν από τους ωραιότερους Δήμους της παραλίας, πήγε στον Άλιμο και μίλησε με μαγαζάτορες, υπαλλήλους, ψαράδες. Τους ζητήσαμε τη γνώμη τους για την κατάσταση με την ρύπανση και το πώς θα αντιμετωπίσουν την νέα πραγματικότητα.
- 18/09/2017
Ρεπορτάζ: Γιώργος Στάικος
Από την ημέρα που έγινε το θλιβερό περιστατικό με τη βύθιση του πλοίου «Αγία Ζώνη ΙΙ», έξω από τη Σαλαμίνα, όλοι οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου ασχολούνται με τη μεγάλη αλλαγή που έφερε και θα φέρει στη ζωή τους. Διανύουμε ακόμη περίοδο υψηλών θερμοκρασιών και μία ανάσα δροσιάς, που χρειάζονται όλοι, γίνεται πλέον μία δύσκολη συνθήκη. Για να μη γράψω εφιάλτης και παρόμοιες λέξεις, που δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
Πέραν των απλών λουόμενων, που βλέπουν πως περιορίζονται επικίνδυνα οι επιλογές τους για μπάνιο σε κάποια παραλία του Σαρωνικού, υπάρχουν και οι επαγγελματίες που βιώνουν ήδη τις πρώτες συνέπειες της μεγάλης οικολογικής καταστροφής στη θάλασσα του παραλιακού μετώπου.
“Πως να έρθουν τώρα οι οικογένειες”;
Πρώτη μας στάση ήταν το εστιατόριο “The Place”. Μιλήσαμε με μία υπάλληλο που βρισκόταν εκεί και μας εξήγησε την κατάσταση που επικρατεί. “Υπάρχει έντονη δυσοσμία από την περασμένη Κυριακή και προφανώς αυτό έχει επηρεάσει τη δουλειά μας. Δε μπορούμε να αναπνεύσουμε τον καθαρό αέρα, αυτό που καμαρώνουν και απολαμβάνουν όλοι όταν έρχονται στα μέρη μας. Λογικό. Το πιο βασικό όμως δεν είναι πόσο θα επηρεαστούν οι τζίροι μας, αλλά πόσο κινδυνεύει η υγεία μας. Στη δική μας παραλία ερχόντουσαν οικογένειες με τα παιδιά τους για τη βόλτα τους, την βουτιά τους και πως πλέον αυτό είναι αδύνατο καθώς έχει απαγορευτεί το κολύμπι. Θα αλλάξει σύντομα όλο αυτό το σκηνικό”;
“Θα πάρει χρόνια να λυθεί το πρόβλημα”
Ακριβώς δίπλα συναντήσαμε ένα τεχνικό, από το POSEIDON ATHENS HOTEL που βοηθούσε στις εργασίες αποκατάστασης της παραλίας. Εξέφρασε τους φόβους του πως το θαλάσσιο οικοσύστημα μπορεί να χρειαστεί χρόνια να επανέλθει. Παρά όμως τις δυσκολίες των εργασιών θα κάνουν ότι μπορούν για να καλυτερέψει η κατάσταση. “Εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας, είτε εθελοντικά, είτε επειδή έχουμε δουλειές εδώ. Το ζητούμενο είναι να λυθεί το πρόβλημα, αλλά φοβάμαι πως θα πάρει χρόνια να επανέλθει η κανονικότητα”.
“Ίσως να μην είναι τόσο μεγάλη η καταστροφή”
Επόμενη στάση το εστιατόριο Edem. Εκεί μας υποδέχθηκε ο υπεύθυνος του μαγαζιού, ο οποίος ήταν λίγο πιο καθησυχαστικός όσον αφορά τη ρύπανση. Είπε ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο μεγάλο στη συγκεκριμένη περιοχή, δεν παύει όμως να είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. “Κατά τη γνώμη μου η καταστροφή έχει περιοριστεί και δεν θα απλωθεί σε όλο το μήκος της παραλίας. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο την παρουσιάζουν. Βέβαια για ένα διάστημα θέλει προσοχή από όλους”. Τέλος διερωτήθηκε πια ήταν τα αίτια βύθισης του πλοίου και προκάλεσε όλη αυτήν την καταστροφή, αδυνατώντας όμως να το εξηγήσει.
“Καταστροφή…”
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στη μαρίνα Αλίμου, με τη δυσοσμία έντονη. Περπατώντας συναντήσαμε έναν ψαρά, τον κ. Μπάμπη. Ήταν αρκετά φορτισμένος και θυμωμένος με την όλη κατάσταση. Έτρεμε για το αύριο και το πώς θα τα φέρει βόλτα από εδώ και πέρα. Είχε εξαγριωθεί με το κράτος που ολιγώρησε, με αποτέλεσμα οι συνέπειες να είναι ανεξέλεγκτες. “Πως θα ζήσουμε μου λες; Μόνο η θάλασσα μας είχε απομείνει, πάει και αυτή. Καταστροφή. Το κράτος γιατί υπάρχει, αν δε μπορεί να μας προστατεύσει”;
Μας ανέφερε για ένα παρόμοιο περιστατικό πετρελαιοκηλίδας στο Λακωνικό κόλπο, από όπου και κατάγεται, το οποίο συνέβη πριν κάποια χρόνια και δεν έχει αποκατασταθεί ακόμη. Ο ευγενέστατος κ. Μπάμπης μας υπέδειξε πιο κάτω μία παρέα, όπου ανάμεσά τους βρισκόταν και ο κ. Παναγιώτης, ο πρόεδρος των ψαράδων του Αλίμου.
“Ο κόσμος είναι επιφυλακτικός να αγοράσει ψάρια”
Ο κ. Παναγιώτης αναφέρθηκε στο πρόβλημα: “Δε μπορούμε να γνωρίζουμε πλήρως την πραγματική διάσταση των πραγμάτων και πρέπει να περιμένουμε τη γνώμη των ειδικών για τα ψάρια και την κατάσταση της θαλάσσιας περιοχής. Η καταστροφή των ψαριών είναι δεδομένη και θα φανεί στην παραγωγή σε ένα δυο χρόνια”.
Μας εξέφρασε τον φόβο του όσον αφορά την κατανάλωση των ψαριών και τον δισταγμό του κόσμου να τα αγοράσει. Επεσήμανε και “το πρόβλημα των διχτυών, τα οποία είναι πανάκριβα και με το μπαίνουν στη θάλασσα, κολλάνε μαζούτ και πετρέλαιο και καταστρέφονται”.