Ο δρόμος είχε τη (λαο)δικη του ιστορία
Σαν να υπάρχει ένα μαγικό ραβδί που "μεταμορφώνει" τους δρόμους σε στέκια και τα τετράγωνα σε αυτό που οι... εκτός χορού θα χαρακτήριζαν με κακές εκφράσεις όπως "hot spot" και "places to be". Οι "ντόπιοι", οι εντός των τειχών δηλαδή, δεν τα λένε κάπως. Απλά πηγαίνουν.
- 09/07/2013
Και να φανταστεί κανείς ότι ακόμη κι εγώ (γέννημα-θρέμμα Γλυφαδιώτης) δεν ήξερα καν ότι ο συγκεκριμένος λεγόταν έτσι. Η νέα… πιάτσα της περιοχής, δεν μπήκε ξαφνικά στο χάρτη, ήταν πάντα εκεί: απλά όλοι έλεγαν “εκεί στο δρόμο της “Ανεμώνης”, του ζαχαροπλαστείου με τις τούρτες-κόλαση. Αυτό ήταν: ένας δρόμος με ζαχαροπλαστείο, με λουλουδάδικο, με επιπλάδικα, με το κλασσικό φωτοτυπάδικο, με noodle-bar, με μαγαζιά με ρούχα.
Την “τολμηρή” αρχή έκανε το “Μωσαϊκό”, ένα καφέ (το πρωί) – μπαρ (το βράδυ) που έλειπε από τη Γλυφάδα και έφερε αέρα “κέντρου” στα Νότια Προάστια. Ακολούθησε το “mikrο” με τη δυνατή house μουσική, την ωραία διακόσμηση και τους σερβιτόρους με τις πορτοκαλί φόρμες. Ακολούθησε το “hamon”, το μαγαζί με το sushi (Yuzo), το σαλατάδικο (Salad Up), ακριβώς στη γωνία το εκπληκτικό “Just Burger” και αισίως το “Soleto”, το μαγαζί που για πολλούς είναι το Νο1 στο είδος του αυτή τη στιγμή στα Νότια Προάστια.
Στην άλλη πλευρά της Λαοδίκης (προς το “Παλέ”) έκανε το δικό του “μπαμ” το “Holy Spirit”, το κατάλληλο μαγαζί για κοκτέιλ, το ανατολίτικο “mutfack”, στο στοά ιχθύος και το “Dita” που δεν μακροημέρευσε στη θέση του “Bits-and-bites”. Στον ίδιο δρόμο θα βρεις το “Look” το χοτντογκάδικο της γειτονιάς, ένα μαγαζί για νύχια, κάποια με ρούχα, ένα Imagine, ένα κατάστημα με ηχοσυστήματα, ένα ονόματι “Cinema Culture” (τα πάντα για το σινεμά – ένα πράμα), το Biomarket με τα βιολογικά, το κλασσικός φωτοτυπάδικο, το νέο μαγαζί που άνοιξε στη θέση του “Mikro” (με παρόμοιο στυλ), ένα λουλουδάδικο, μια κάβα και το Noodle Bar στη γωνία πριν πεσει η “μαυρίλα” από το κλειστό “Οικείο”.
Ουσιαστικά ο χάρτης της νυχτερινής (κυρίως) Γλυφάδας άλλαξε πέρσι το καλοκαίρι. Δημιουργήθηκε ένας νέος πόλος γύρω από το γεωγραφικό επίκεντρο, όπως μπορεί να χαρακτηριστεί η Πλατεία Εσπερίδων. Μετά τη Ζησιμοπούλου, την Κύπρου και τα περίξ του Κολυμβητηρίου (τη πλατεία Νυμφών από τη μια και τα Opus-Joy-Τσίτσι-μπαρμπουνάκι κτλ), εγένετο και η “Λαοδίκης”.
Καφές, φαγητό, ποτό και περατζάδα. Τα συστατικά για την επιτυχία ενός νέου στεκιού, που μοιάζει σαν ένα αυθεντικό “άνδρο” των νοτίων προαστίων, από αυτά που δεν έχουν… μαθευτεί ακόμη προς τα έξω. (Καλύτερα, μεταξύ μας).