Ο παραλογισμός της Γούναρη
Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Γούναρη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος που θα πάρεις. Τα σουβλατζίδικα, τα φαρμακεία και τις καφετέριες μη της φοβάσαι. Γιατί θα τις βλέπεις συνέχεια.
- 24/01/2014
- Κείμενο: NouPou.gr
Αν είσαι νότιος σίγουρα την έχεις “πατήσει”. Είτε για να πάρεις κασέτα από το imagine (το πρώτο στην αρχή της ή το δεύτερο στη μέση της), είτε να πάρεις σουβλάκι από το Γευστικόν, γλυκό από τον Ζιάπα, να πας στην ΔΟΥ Γλυφάδας, στο ΑΜΑΜ, στην Τερψιθέα ή απλά να πας προς βόρεια.
Προσωπικά μένω 30 μέτρα από τη Γούναρη. Οπότε τη διασχίζω ολόκληρη ή ένα μέρος της επί καθημερινής βάσης. Έχω κάνει πρόχειρους υπολογισμούς και προκύπτει ότι έχω οδηγήσει στην άσφαλτο της περίπου 4.745 φορές. Και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω πάντα είναι ότι αποτελεί τον πιο “παράλογο” δρόμο της Ελλάδας.
Πολλές φορές θυμίζει πίστα από video game. Πως ήταν παλιά το “Paperboy” (για όποιον θυμάται), που έπρεπε να αποφύγεις αντικείμενα που πεταγόντουσαν στο δρόμο σου; Έτσι είναι και η Γούναρη: δύο μονές λωρίδες, γεμάτη διασταυρώσεις, κακά φανάρια, πολλά ξεπαρκαρίσματα/διπλοπαρκαρίσματα, αλάρμ που ανασβήνουν, αυτοκίνητα που βγαίνουν μέχρι τη μέση, λακούβες…
Ακόμη πιο παράλογο και από το βαθμό δυσκολίας στην οδήγηση, ωστόσο, είναι τα μαγαζιά που άνοιξαν ή ανοίγουν. Αν έχεις οδηγήσει στη Γούναρη θα γνωρίζεις ότι τρία είδη ευδοκιμούν (θα φταίει το χώμα λογικά): τα φαρμακεία, τα σουβλατζίδικα και εσχάτως οι καφετέριες.
Σουβλατζίδικα
Πόσα: 13
Δηλαδή: ένα κάθε 370 μέτρα
Το περίεργο είναι ότι τα 12 από αυτά “στριμώχθηκαν” στο μισό μέρος της Γούναρη (η Ανθέων αποτελεί ακριβώς τη μέση – 2.4 χιλιόμετρα), αυτά προς Αργυρούπολη. Εκεί δηλαδή ένα ψητοπωλείο κάθε 200 μέτρα! Στο άλλο μισό της διαδρομής (προς Βούλα) εδρεύει μόνο ένα. Αλλά ποιο ένα: το Γευστικόν, ο “βασιλιάς” της περιοχής!
Η καταμέτρηση (από το τέλος της Γούναρη) ξεκινάει με το “Διαμάντι” με τα κοτόπουλα, εκεί στην αρχή δίπλα από το “Πρώτο”. Συνεχίζουμε με το “Πιάτσα τυλιχτό” που ανοίγει στην απέναντι γωνία και το “Αλατορίγανη”, πριν καν φτάσουμε στην Ιασωνίδου.
Συνεχίζουμε ως την “Παπανδρέου” για να συναντήσουμε τον “Σάββα” με τα κεμπάπ του, τον “Αριστοφάνη” και ένα καινούργιο που ανοίγει τώρα (χωρίς ταμπέλα προφανώς). Πριν φτάσουμε στην Ανθέων έχουμε περάσει από τη “Σουβλακερί”, την “Μπουκιά και γεύση”, το “Δια χειρός”, το “Pittamar”, το γνωστό “Κονάκι” και το νέο “Στέκι”, στη γωνία της Ανθέων!
Αν προσθέσουμε και το “Γευστικόν” φτάνουμε στα 13 στο σύνολο. Και να φανταστεί κανείς ότι τα τελευταία χρόνια έκλεισε ο θρυλικός “Μαλλιώρας” με το κοντοσούβλι του, η επίσης ξακουστή “Πίττα του Παππού”, η εκπληκτική “Ούρφα” (με το απίστευτο ντονέρ), αλλά και το “Ριγανάτο”, το οποίο καταξιώθηκε στη Γούναρη για να μετακομίσει στη συνέχεια στο κέντρο της Γλυφάδας.
Καφετέριες
Πόσες: 15
Δηλαδή: μια κάθε 320 μέτρα
Στη λίστα περιλαμβάνονται και γνωστές αλυσίδες (αλλά όχι οι μεγάλοι φούρνοι που φτιάχνουν καφέ όπως ο Ρενιέρης ή ο Αρτοποιητής), όχι όμως και άλλα δέκα περίπου καφέ που βρίσκονται σε κάθετες της Γούναρη λίγα μέτρα μακριά.
Ξεκινάμε πάλι από την Αργυρούπολη: το πρώτο που συναντάμε είναι ένας Γρηγόρης, ακολουθεί το Everest απέναντι και το “Ρολόι”. Το “Coffee Academy”, το “Coupa” και η καφετέρια που ανοίγει δίπλα από τη “Μπουκιά και γεύση”.
Και συνεχίζουμε: Coffee Island, το Ammo, το “La Caffeterria” και το “Enjoy”, που συνθέτουν τη δική τους πιάτσα στην “Όλγας”, ένας Βενέτης, άλλος ένας Γρηγόρης και η νέα άφιξη στην περιοχή, το Foccacino, στη γωνία της Ανθέων. Στο δεύτερο μισό της διαδρομής υπάρχουν μόνο τρεις καφετέριες: το Taxis στην Εφορία και το Μαλεμπί, που εκτός από καφέ προσφέρει και απίστευτα γλυκά, ενώ δεν υπολογίστηκε το κυλικείο της Εφορίας.
Πάλι μιλάμε για εντυπωσιακά νούμερα αν υπολογίσουμε ότι τα τελευταία 1.4 μέτρα της Γούναρη δεν έχουν μαγαζιά, παρά μόνο σπίτια.
Φαρμακεία
Πόσα: 15
Δηλαδή: ένα κάθε 320 μέτρα
Η απόλυτη παράννοια. Γιατί μιλάμε για φαρμακεία, κλειστό επάγγελμα κτλ. Όχι, όμως, στη Γούναρη είσαι τυχερός αν ψάχνεις διανυκτερεύον. Θα βρεις σίγουρα. Ένα κάθε 300 μέτρα περίπου. Εφτά μέχρι την “Όλγας” και οκτώ στο υπόλοιπο της διαδρομής.
Οπότε ένα είναι το συμπέρασμα: Εκεί που αρχίζει η Γούναρη, τελειώνει η λογική.