Οι αγαπημένες στιγμές της τριετίας από τους ανθρώπους του Nou-Pou.gr
Σημαντικές ή ασήμαντες, αυτές είναι οι στιγμές που χάραξαν όσο καμία άλλη την πορεία των ανθρώπων αυτού του site.
- 19/07/2016
Είναι δύσκολο να θυμηθείς ένα μόνο πράγμα, μία μόνο στιγμή όταν κοιτάς πίσω σε μία τριετία γεμάτη χαρές, αγωνίες, πολλές φορές και εντάσεις. Ακολουθούν οι μικρές και μεγάλες στιγμές που έμειναν στην μνήμη των ανθρώπων του Nou-Pou.gr
Η αγαπημένη στιγμή του Νίκου Μίχαλου
Η αγαπημένη μου στιγμή στο NouPou στα τρία χρόνια λειτουργίας είναι πολύ εύκολο να γραφτεί.Δεν θα ξεχάσω όταν φτάσαμε τους 100.000 unique visitors.Είχα χαρεί τόσο πολύ που την ήμερα εκείνη θυμάμαι ότι το είχα πεί από τον περιπτερά το πρωί μέχρι στους συμπαίκτες μου το απόγευμα.Εννοείται πως το ανεβάσα στα social με την απαιτούμενη τιμή και δόξα που του άρμοζει.
Η αγαπημένη στιγμή της Μαρίας Τζωρτζάκη
Η αγαπημένη μου στιγμή στο NouPou μέχρι σήμερα είναι κάθε στιγμή που έγραψα κάτι με κέφι και αγάπη για αυτό. Εντάξει, από τις πιο απολαυστικές σίγουρα είναι εκείνη η επιδρομή στην καντίνα του Μερακλή κι από τις πιο συγκινητικές εκείνο το θέμα για τα προσφυγικά στις Τζιτζιφιές. Αν πρέπει να διαλέξω όμως την πιο ενδιαφέρουσα, αυτή θα ήταν σίγουρα η συνάντησή μου με τον Φοίβο Δεληβοριά. Ελπίζουμε σε πολλές ακόμη τέτοιες (και καλύτερες) στιγμές NouPou μας.
Η αγαπημένη στιγμή της Μαρίας Πετροπούλου
Η αγαπημένη μου Nou-Pou στιγμή είναι σίγουρα αυτή που είδα το πρώτο μου άρθρο εκεί δημοσιευμένο. Ήταν θυμάμαι, ένα αφιέρωμα σε ένα παιδικό σταθμό- πολυχώρο που είχε ανοίξει στη Βούλα. Βέβαια, πολλές αγαπημένες στιγμές τις ζω τώρα, σχεδόν κάθε δυο μέρες, όταν δημοσιεύονται οι 15 νότιοι λόγοι για να πας στα ελληνικά νησιά. Αγαπώ τα νησιά και τα ταξίδια, αγαπώ και το Nou-Pou, ε, τι άλλο να ζητήσω;!
Η αγαπημένη στιγμή του Μάνου Μίχαλου
Το πρώτο “είμαστε στον αέρα” στις 19 Ιουλίου 2013 είναι αυτό που δύσκολα ξεπερνιέται, ύστερα από δουλειά μηνών, ξενύχτια με τον Ρούμπο, φαγητά με τον Πάνο και τον Χρήστο στο Κοκοφίνο (εκεί πάρθηκαν σημαντικές αποφάσεις) και αποφάσεις μικρές για κάτι μεγάλο. Είναι λογικό, γιατί μιλάμε για τη γέννηση, για τη θεωρία που γίνεται πράξη, για την ιδέα που γίνεται πραγματικότητα και για την εμπειρία και την επαγγελματική γνώση που μετουσιώνεται σε κάτι που απλώς έχεις οραματιστεί ότι θα μπορούσε να σταθεί εκεί έξω, μόνο του. Ακολούθησαν πολλές ακόμα αγαπημένες στιγμές και είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν ακόμα καλύτερες, αλλά είναι αλήθεια ότι η στιγμή που είσαι μέσα στον τοκετό, είναι από αυτές που κουβαλάς μαζί σου για πάντα.
Η αγαπημένη στιγμή της Τατιάνας Τζινιώλη
Δεν είναι τόσο «αγαπημένη στιγμή» όσο πολλές μαζεμένες. Βασικά, είναι η συνεργασία με ανθρώπους ζεστούς και φιλικούς που μοιράζονται την ίδια αγάπη για τα -πανέμορφα- νότια προάστια και που θέλουν να προβάλλουν την καλή τους πλευρά. Οπότε, η καλύτερη στιγμή μου στο nou-pou αυτούς τους μήνες, είναι η συνεργασία μου με ένα site που ούτως ή άλλως διάβαζα καθημερινά.
Η αγαπημένη στιγμή της Μαργαρίτας Γραμματικού
Η αλήθεια είναι πως μόνο κάποιος που συνεργάζεται με τέτοιους ανθρώπους μπορεί να καταλάβει το ότι δεν γίνεται να υπάρχει μόνο μια αγαπημένη στιγμή στο NouPou. Η καθεμία είναι μοναδική με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Ξεκινάς από την ομάδα, τους φίλους που έχεις κάνει μέσα σε αυτήν και φτάνεις μέχρι σε όλα εκείνα τα εξαιρετικά (μα και απαίσια) φαγητά που έχεις δοκιμάσει. Αν έπρεπε να διαλέξω μερικές μόνο από τις στιγμές που ξεχώρισαν θα έλεγα τα εκτενή αφιερώματα που έχω κάνει με την Φραντζέσκα, τα βράδια που δεν έχω κοιμηθεί γιατί έπρεπε να δώσω κείμενο και είχε επεισόδιο Game of Thrones και φυσικά, όλες εκείνες τις φορές που δεν προλάβαινα να κάνω κάτι μα ποτέ δεν είπα όχι. Και κάπου εδώ, καταλαβαίνεις και εσύ πως οι αγαπημένες μου στιγμές σε αυτό το site έχουν να κάνουν κυρίως με τους ανθρώπους του.
Η αγαπημένη στιγμή του Πάνου Κοκκίνη
To πρώτο καλοκαίρι μετά την γέννηση του, πίσω στο 2014, όταν, παρότι δεν είχαμε βρει το κουράγιο, χρόνο ή αντοχή να ποστάρουμε πάνω από 10-15 κείμενα ολόκληρο τον Αύγουστο, γυρίσαμε και το βρήκαμε να μας περιμένει με τριπλάσια νούμερα από ότι το είχαμε αφήσει. Γιατί τότε συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ‘ταλαντούχο’ παιδί που ότι χρόνο ή αγάπη του κατέτεθες, θα στην επέστρεφε πίσω στο πολλαπλάσιο. Και εκείνο και ο κόσμος που το εμπιστεύεται και το έχει βάλει στη ζωή του. Αν και, ομολογώ, ότι τα ‘meeting’ με πιτόγυρο στον Κοκοφίνο του Νομισματοκοπείου, έξω δηλαδή από το γραφείο του designer, διατηρούν στο μυαλό μου μια παιδική αθωότητα και πείσμα που δεν με αφήνει ασυγκίνητο.
Η αγαπημένη στιγμή της Πωλίνας Παρασκευοπούλου
Δεν θα έλεγα πως είναι μία “μεγάλη” στιγμή αλλά πολλές μικρές! Είναι τα πρώτα μου άρθρα που δημοσιεύτηκαν το Μάρτιο του 2014, είναι όταν αποκτήσαμε τη δυνατότητα να παίρνουμε μαζί μας φωτογράφο, όταν πήρα στα χέρια μου τις Nou-Pou κάρτες μου. Αλλά κυρίως είναι όλες εκείνες οι φορές που καλούμαι να κάνω ένα ρεπορτάζ για το οποίο δεν ξέρω απολύτως τίποτα και η περιέργειά μου βρίσκεται στο ζενίθ, όπως εκείνο το πρωινό που πέρασα με τους ανθρώπους της ψαραγοράς της Γλυφάδας ή το απόγευμα που περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή το πάρκο του Φαλήρου. Αλλά και η experience στήλη μου που δοκιμάζω πολλά καινούρια πράγματα και κάνουν την καθημερινότητα πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Είναι, τέλος, εκείνες οι πρώτες οι φορές που διαπίστωσα πως οι εκάστοτε συνομιλητές μου γνωρίζουν το Nou-Pou και μιλούν κολακευτικά γι’ αυτό και σίγουρα όταν η ενσάρκωση μιας έμπνευσης ξεκινάει κυριολεκτικά από το μηδέν, μεγαλώνει, αναπτύσσεται, εξελίσσεται συνεχώς κι εγώ είμαι ένα κομμάτι της.
Η αγαπημένη στιγμή του Κωστή Πιερίδη
Το ότι δεν είναι εύκολο να «διαλέξω» μια αγαπημένη ΝouPou στιγμή είναι από μόνο του μια σημαντική ένδειξη. Όμως, μεταξύ μας, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα εκείνες οι στιγμές που ξεχωρίζουν. Όταν ας πούμε σπάει το inbox (και όχι πια τόσο το τηλέφωνο) για ένα δημοσιευμένο θέμα όπως το Μπαράκι του Λευτέρη στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. «Που το θυμηθήκατε αυτό; Τι ωραία που ήταν! Να ξαναπάμε!». Ή όταν μετά από πολύ κόπο και δουλειά συναντιέσαι με την υπόλοιπη συντακτική ομάδα και νιώθεις αυτή την σπουδαία αίσθηση ότι ανήκεις σε κάτι όμορφο, σε κάτι πρωτοποριακό και έχεις δίπλα σου ανθρώπους για τους οποίους αισθάνεσαι ιδιαίτερα περήφανος.
Η αγαπημένη στιγμή του Στέφανου Τριαντάφυλλου
Δεν ξέρω αν είναι η αγαπημένη, αλλά νομίζω ότι είναι η πιο… nou-pou από όλες. Όχι με την έννοια των νοτίων προαστίων, αλλά με την ένδειξη από τι είναι μπολιασμένο αυτό το site. Ήταν ένα από τα δεκάδες meeting στο σπίτι του Νίκου. Οι περισσότεροι χυμένοι στους καναπέδες. Ο Μάνος όρθιος να τσακώνεται -ως συνήθως- με τον Νίκο. Σε μια στιγμή, πραγματικά δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, σηκώνεται και ρίχνει μια μπουνιά στο ταβάνι. Πρώτον, ναι ο Μάνος είναι ψηλός, αλλά όχι τόσο ψηλός. Απλά το ταβάνι του Νίκου ήταν αρκετά χαμηλό. Δεύτερον, ΠΟΙΟΣ ΡΙΧΝΕΙ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΣΕ ΤΑΒΑΝΙΑ; Το αποτέλεσμα; Το meeting να τελειώσει άρον-άρον και εγώ με τον Μάνο να καταλήγουμε στο Ασκληπιείο. Όλοι γίναμε σοφότεροι εκείνη την ημέρα. Κυρίως γιατί κανείς μας δεν ξαναέριξε μπουνιά στο ταβάνι. Όχι ότι δεν τσακωνόμαστε έκτοτε.