Αυτά που λείπουν από τα Νότια
Κοιτάμε στον καθφρέφτη των NouPou και γράφουμε με πάσα ειλικρίνεια, πράγματα, μέρη και ιδέες που θα θέλαμε να έχουμε εδώ στο Νότο, αλλά προς το παρόν τα βλέπουμε αλλού.
- 16/11/2013
Ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο
Ψάξε από το Καραϊσκάκη ως το Grand Resort στο Λαγονήσι και γήπεδο δεν θα βρεις. Οκ, ο πρώην Κεραυνός, νυν Α.Ο. Γλυφάδας μόλις ανέβηκε στη Football League, οπότε τώρα αρχίζει να διαφαίνεται η ανάγκη για ένα καλύτερο γήπεδο, αλλά δεν είναι περίεργο που τόσα χρόνια δεν υπήρξε ούτε ένα; Τόσο άμπαλοι δηλαδή είμαστε όλοι εδώ κάτω;
Ένα bar με ιστορία σαν το Galaxy
Μισό, μισό δεν μιλάμε για το Galaxy του Hilton, που δεν λέμε ότι δεν έχει ιστορία, όμως είναι άλλου επιπέδου, άλλης φάσης ιστορία. Ο λόγος, για να καταλάβεις τι λέμε ότι μας λείπει, γίνεται για το Galaxy στη Σταδίου, μέσα στη στοά. Με τον κύριο Γιάννη στο μπαρ να σερβίρει καθαρά ποτά, με 40 χρόνια περίπου ιστορίας πίσω του (και το μπαρ και ο κύριος Γιάννης), με μια ατμόσφαιρα και μια φιλοσοφία βασισμένη σε εποχή που οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίσαμε κι όμως χαζεύουμε σε διάφορες εκφάνσεις της ποπ κουλτούρας. Τι θα μας έδινε ένα τέτοιο bar; Α) Μια διαφορετική επιλογή για ποτό. Β) Τον κύριο Γιάννη. Κι ας τον έλεγαν Γιώργο, δεν τρέχει τίποτα.
Ένας πεζόδρομος
“Η Μεταξά θα κλείσει και θα γίνει πεζόδρομος”. “Η Λαζαράκη από κάτω τελικά, θα γίνει πεζόδρομος”. “Λένε ότι θα πεζοδρομήσουν την πλατεία Εσπερίδων και δεν θα μπορείς να πας με το αυτοκίνητο”. ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ. Η Μεταξά δεν έγινε ποτέ πεζόδρομος (απλά απέκτησε μεγαλύτερα πεζοδρόμια), η Εσπερίδων ούτε καν και στη Λαζαράκη γίνεται τέτοιο διπλοπαρκάρισμα, που και να πάνε να κάνουν έργα, δεν θα μπορούν να περάσουν τα μηχανήματα.
Στη Βούλα τίποτα (έχει μόνο ένα μικρό, κάθετα στην πλατεία, αλλά είναι ανεκμετάλλευτος), η Βουλιαγμένη δεν προσφέρεται για πεζόδρομο, στο Φάληρο υπάρχει η μαρίνα Φλοίσβου. Αλλά είναι μαρίνα. Εμείς μιλάμε για πεζόδρομο που είτε θα ψωνίζεις (π.χ. Ερμού ή Σωτήρος στον Πειραιά), είτε θα πίνεις (όπως στο Χαλάνδρι και φυσικά σε διάφορα σημεία του κέντρου). Μην τους φοβάστε τους πεζόδρομους, καλό κάνουν. Σκεφτείτε πόσο σας αρέσουν, όταν τους βρίσκετε αλλού και είναι αρκετό, για να πειστείτε.
Ένα μαγαζί για κυριακάτικο brunch
Η Δήμητρα Μπαρούτσα για την οποία γράφαμε πριν λίγες μέρες στέλνει στο σπίτι σου, home made πράγματα για brunch κάθε Κυριακή, ενώ υπάρχει (όχι;) και το ενδεχόμενο να φτιάξεις εσύ μόνος σου ή μόνη σου (όχι;). Εντάξει, συμφωνούμε σε αυτό από ό,τι φαίνεται. Θες κι εσύ ένα μαγαζί, για να πας την Κυριακή και να κάνεις το brunch σου. Να είναι ποιοτικό, χαλαρό (πρωί Κυριακής είναι, δεν θες να το παίξεις πάλι και καλά “βγήκα χθες και έγινα, άσε”) και με καλές τιςμές. Σαν το Mama Roux στο κέντρο, σαν το New York Sandwiches.
Ένα θέατρο
Εκτός από το θέατρο Αιξωνής. Εδώ, για να είμαστε ειλικρινείς, ζητάμε πολλά. Σε ελάχιστα μέρη του κόσμου, το θέατρο έχει έδρα, βάση, αρχή και το τέλος το κέντρο μιας πόλης. Βέβαια, τελευταία οι ανεξάρτητες μικρές αλλά όμορφες παραστάσεις που ανεβαίνουν, έχουν μετατρέψει μέχρι και το Balux σε πάλκο, αλλά δεν θα λέγαμε όχι σε μια κανονική, με τα όλα της, θεατρική σκηνή.
Ένα γλυκοπωλείο
Το Waffle House είναι ο απόλυτος νικητής στη μεγάλη μάχη της ζάχαρης. Από τότε που άνοιξε στη Βουλιαγμένη, κέρδισε το μεγαλύτερο κοινό από αυτούς που αγαπάνε τα γλυκά περισσότερο από τα αλμυρά. Όμως, η εξειδίκευση του είναι εκτός από ατού και “αδυναμία” του, αν θες να φας κάτι διαφορετικό σαν γλυκό. Οπότε, ένα sweet shop, ένα γλυκοπωλείο για να το πούμε όπως το έλεγαν παλιά, σαν τα Σερμπέτια π.χ. στου Ψυρρή, θα ήμασταν οι πρώτοι που θα το στηρίζαμε.
Ένα καζίνο
Υπάρχει ένα κλίμα γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, με αντιμαχόμενες πλευρές. Εμείς, δεν θα πάρουμε θέση, προς το παρόν γιατί δεν υπάρχει τίποτα προς συζήτηση. Ωστόσο, σε μια εποχή κρίσης, όπου ακόμη και τα καζίνο στην Ελλάδα δεν πάνε καλά (στο Λουτράκι πλέον μετράνε μάρκες, σαν μέρες, που λέει ο λόγος), υπάρχει χώρος για σκέψη, σχετικά με το τι πρέπει να γίνει, ώστε σε μια χώρα βασισμένη στον τζόγο, τον κρατικό και νόμιμο, αλλά όχι μόνο, δεν μπορεί η πρωτεύουσα της να συντηρήσει καζίνο; Μπορεί. Αλλά όχι τόσο μακριά όπως τώρα. Βέβαια, το καζίνο δεν είναι καλό, αν δεν μπορείς να το ελέγξεις (σαν άνθρωπος), οπότε το λέμε με επιφύλαξη. Είναι λυπηρό, άλλωστε, να κλείνουν σπίτι για μια μπίλια.
Ένα art bar
Παρότι τα νότια δεν έχουν δείξει κάποια μεγάλη έφεση στις τέχνες, ένα art bar, θα μπορούσε να ξεχωρίσει και σίγουρα να φέρει κόσμο από άλλες περιοχές, με αφορμή εκθέσεις και art βραδιές. Στην Αθήνα, οκ, όλοι ξέρουν το TAF, αλλά υπάρχουν και μικρότερα μαγαζιά που φιλοξενούν διαρκώς δραστηριότητες καλλιτεχνών σε επιτυχημένα (και για τα ίδια τα μαγαζιά) events.
Ένας συναυλιακός χώρος
Το Antart φιλοξενεί καλλιτέχνες και groups σε live εμφανίσεις, αλλά είναι μουσική σκηνή, δεν είναι συναυλιακός χώρος. Η Αιξωνή φιλοξενεί συναυλίες τα καλοκαίρια, αλλά δεν είναι αρκετός σαν χώρος. Βέβαια, θα πει κάποιος, ε ας φτιάξουν στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού που έχει τόσα στρέμματα. Ναι, οκ, μαζί σου κι εμείς. Βλέπεις, όμως, τίποτα να κουνιέται εκεί, γιατί εμείς μόνο κάτι ομοσπονδίες αθλημάτων έχουμε δει.
Μια γειτονιά σαν την Πλάκα.
Έλα, εντάξει, πλάκα κάνουμε. Ποτέ δεν θα γίνει.