Είναι εύκολο να είσαι καλός μπαμπάς (στα νότια)
Κακά τα ψέματα, ο καλός πατέρας είναι ο δραστήριος πατέρας. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεσαι λίγο άπλα, λίγο πράσινο και πολύ θάλασσα για να το καταφέρεις.
- 15/06/2014
- Κείμενο: NouPou.gr
Δεν είναι κάτι που εμείς οι πατεράδες παραδεχόμαστε εύκολα δημόσια, ειδικά μια μέρα σαν την σημερινή, αλλά το να παίζεις με τα παιδιά σου δεν βρίσκεται ακριβώς στην κορυφή στην λίστα των προτεραιοτήτων μας. Τουλάχιστον για την πλειοψηφία από εμάς αφού ναι, σαφώς και εσύ μπορείς να αποτελείς την εξαίρεση.
Μια λίστα που συνήθως περιλαμβάνει πρώτα από όλα τη δουλειά, ώστε να έχουν τα παιδιά μας ότι έχουν ανάγκη (και πολλά -κυρίως παιχνίδια- που δεν χρειάζονται καθόλου) και στη συνέχεια τον ύπνο, το φαγητό, ενίοτε το σεξ και ορισμένο χρόνο για εμάς και τα χόμπι μας. Τα οποία, αν δεν μιλάμε για εντελώς couch potato τύπο ανθρώπου, είναι συνήθως εκτός σπιτιού.
Και εδώ είναι που έρχεται και παίζει ρόλο το που μένεις. Γιατί όσο δύσκολο είναι για ένα πατέρα να παλουκωθεί σε ένα δωμάτιο σπιτιού και να παίζει με αυτοκίνητα (αν έχει αγόρι) ή πριγκίπισσες (αν έχει κορίτσι) ένα ολόκληρο απόγευμα, τόσο εύκολο του είναι να βάλει τα παιδιά στο αυτοκίνητο και να τα πάρει να τα βγάλει κάπου έξω.
Οπουδήποτε έξω. Σε ένα πάρκο (σαν και αυτό που χτίζεται ήδη στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Νιάρχου στο Φάληρο ή εκείνο που θα περιλαμβάνει η ανάπλαση του Ελληνικού). Σε μια παραλία (από αυτές και αν έχουμε άπειρες στα νότια προάστια). Σε μια μαρίνα να αγναντεύουμε οικογενειακώς τα γιοτ τρώγοντας ταυτόχρονα παγωτό (όπως στην Μαρίνα Φλοίσβου). Ακόμη και στο βουλκανιζατέρ να μας κάνουν παρέα όσο κάνουμε ζυγοστάθμιση ή σε κάποια άλλη ‘αγγαρεία’ (που κάνουμε στα μάτια τους να μοιάζει ενδιαφέρουσα).
Γιατί αυτό που είναι σημαντικό εδώ, αυτό που αποτελεί πλεονέκτημα στο να είσαι πατέρας στα νότια προάστια, είναι ότι, για τουλάχιστον 6 μήνες το χρόνο (Από μέσα Απριλίου μέχρι τέλη Οκτωβρίου) μπορείς να είσαι συνεχώς εκτός σπιτιού. Ότι, όπου και να μένεις, μια παραλία (έστω, όχι ιδιαίτερα καθαρή), γεμάτη άμμο (έστω, όχι ιδιαίτερα καθαρή) είναι πάντα σε απόσταση βολής.
Και ότι γενικώς υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που μπορείς να κάνεις με τα παιδιά σου. Και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί απαραιτήτως να ξοδέψεις το μισό μισθό σου (μια μπάλα, ένα κουβαδάκι και ένα παγωτό χωνάκι πόσο κοστίζουν;).
Επίσης ότι, από τα χιλιάδες αυτά πράγματα, τα περισσότερα σου αρέσουν και εσένα. Τα κάνεις, περνάς καλά, αισθάνεσαι καλός μπαμπάς και τα παιδιά καταλήγουν κατάκοπα το βράδυ στο σπίτι, με τα βλέφαρα βαριά και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη.
Θα μου πεις, όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν και για ένα μπαμπά που μένει στα βόρεια ή τα δυτικά προάστια; Και θα σου απαντήσω πως σαφώς και ναι. Μόνο που, όσο αφαιρετικό και αν ακούγεται, στα νότια φυσάει άλλος αέρας. Με το που μπει δηλαδή η άνοιξη (πόσο μάλλον το καλοκαίρι) ο συνδυασμός ήλιου και θάλασσας κάνει τα πάντα να μοιάζουν λιγότερο μίζερα και χτυπημένα από την κρίση. Θέλεις δεν θέλεις, γίνεσαι ένα τσικ πιο αισιόδοξος για την μέρα που σου ξημερώνει. Και, κυρίως, για την μέρα που ξημερώνει στα παιδιά σου.
Και αν για την δική σου μέρα χρειάζεται να σε βοηθήσει η τύχη ώστε να σου πάει καλά, για την δική τους μέρα υπεύθυνος είσαι μόνο εσύ. Αντιμετώπισε λοιπόν όλο το παραλιακό μέτωπο, από Φάληρο ως Σούνιο, ως την δική σου prive παιδική χαρά. Και στο τέλος θα βγεις κερδισμένος.
Θα διαπιστώσεις, χρόνια μετά, ότι ενώ η μητέρα τους είναι εκείνη που τα φρόντιζε 24/7, οι πιο αγαπημένες τους αναμνήσεις θα είναι εκείνες από τις μέρες που έχουν περάσει μαζί σου εκτός σπιτιού. Όπως π.χ. εγώ θυμάμαι με αφάνταστη τρυφερότητα τις μέρες που ο πατέρας μου φόρτωνε εμένα και τους φίλους μου και μας πήγαινε να παίξουμε στα γρασίδια έξω από το ΟΑΚΑ. Κομπλέ με σάντουιτς που είχε φτιάξει η μητέρα μου και παγωτά που μας αγόραζε κρυφά εκείνος από το περίπτερο.
Για αυτό σου λέω, ο καλός μπαμπάς είναι ο εξωστρεφής μπαμπάς. Και εδώ στα νότια το δύσκολο είναι να μείνεις κλεισμένος μέσα. Οπότε πάρε τους δρόμους. Ξεκινώντας από αμέσως τώρα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να δικαιολογήσεις τη ζωγραφιά και την αγκαλιά που έλαβες λογικά ως δώρο σήμερα το πρωί όταν ξύπνησες.