Πού ακριβώς είναι το αστείο;
Με αφορμή τα περιστατικά με τις απόπειρες βιασμού των τελευταίων ημερών, ρίχνουμε στο τραπέζι το θέμα των αντιδράσεων του κοινού, αφού ακόμη και τώρα μας εκπλήσσουν (δυσάρεστα).
- 07/05/2021
Μέσα σε λίγα 24ωρα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με δυο περιστατικά προσβολής γενετήσιας περιοχής και απόπειρας βιασμού στην Αθήνα, τα οποία έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και έχουν προκαλέσει την οργή της κοινής γνώμης. Ακόμη περισσότερο, έχουν προκαλέσει τον προβληματισμό χιλιάδων γυναικών, που αναρωτιούνται: “Πρέπει να φοβάμαι τελικά με το που βγω από το σπίτι;”
Χθες, μαθαίνουμε ιδίοις όμμασι από βίντεο το οποίο συνόδευε η σχετική καταγγελία κοπέλας στον λογαριασμό της στο facebook, πως ένας άγνωστος νεαρός την ακολούθησε μέχρι το σπίτι της στη Νέα Σμύρνη, ενώ μάλιστα είχε ξεκουμπωμένο το παντελόνι, έχοντας το μόριό του έξω. Σε αυτό το περιστατικό μάλιστα συνέβη και το εξής “αξιοσημείωτο” για κάποιους. Βλέπουμε με τα μάτια μας να καταρρίπτεται το στερεότυπο του βιαστή που “φαίνεται από μακριά”, αυτού που “δεν φαίνεται φυσιολογικός”. Λες και οι βιαστές κυκλοφορούν με μια ταμπέλα που αναβοσβήνει πάνω από τα κεφάλια τους και γράφει με πελώρια γράμματα “ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΙΑΣΩ”. Κοίτα να δεις, λοιπόν, που ο επίδοξος βιαστής μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, ακόμη και αυτός με τα τρία πτυχία.
Λίγες μέρες νωρίτερα, μια κοπέλα στα Πατήσια καταγγέλει πως έζησε λεπτά τρόμου, όταν ενώ βρισκόταν μέσα σε ταξί το οποίο πήρε από τα Εξάρχεια, ώστε να πάει στο σπίτι της, ο οδηγός παράκουσε τις οδηγίες της για τη διαδρομή, προσπέρασε το σπίτι της, έστριψε σε ένα σκοτεινό στενό, κλείδωσε τις πόρτες του αυτοκινήτου και τελικά αποπειράθηκε να τη βιάσει, ενώ προηγουμένως της είχε πιάσει μια περίεργη κουβέντα για το πόσο όμορφη είναι και για το αν θα ήθελε να πάνε μαζί μια βόλτα, αντί να πάει στο σπίτι της.
Και αυτά είναι μόνο όσα μάθαμε αυτές τις λίγες τελευταίες ώρες. Πόσα ακόμη τέτοια (ή και χειρότερα) περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά και δεν τα μαθαίνουμε ποτέ; Θα πρέπει με το που βγούμε από το σπίτι μας να είμαστε σε επιφυλακή για το τι μπορεί να μας συμβεί ανά πάσα στιγμή; Και ποια τελικά είναι η ρίζα του προβλήματος;
Ας μην σταθούμε στον αδιαμφισβήτητα σοκαριστικό χαρακτήρα των επιθέσεων και στους θύτες, αλλά σε όλους εμάς τους υπολοίπους. Τι κάνουμε εμείς όταν μαθαίνουμε ένα τέτοιο γεγονός;
Το ακόμη πιο σοκαριστικό από όλες αυτές τις επιθέσεις, είναι το ποσοστό των ανθρώπων που πάντα σπεύδουν, όπως και τώρα, να προσπεράσουν την προβληματική και επικίνδυνη συμπεριφορά κάποιου και να στραφούν εναντίον του θύματος. Για μια ακόμη φορά, είδαμε πως υπάρχουν ακόμα γύρω μας, ανάμεσά μας, στις -σύγχρονες, όπως θέλουμε να πιστεύουμε- κοινωνίες μας, άνθρωποι που θα σχολιάσουν πόσο κοντό ήταν το φόρεμα της κοπέλας, ή ακόμη και θα υποστηρίξουν πως λέει ψέματα. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Υπάρχουν και οι άλλοι. Εκείνοι που θα πατήσουν “χαχα” στην είδηση στο facebook (ναι, θα πατήσουν μια φατσούλα που γελάει στην είδηση μιας απόπειρας βιασμού) ή θα σχολιάσουν “χιουμοριστικά” κάτω από το post. Πού ακριβώς είναι το αστείο σε ένα τέτοιο περιστατικό;
Σε αυτές τις περιπτώσεις, ως αντίλογο, δεν χρειάζεται να πούμε “Θα μπορούσε να είναι η μητέρα σου, η αδερφή σου”. Δεν χρειάζεται να είναι η μητέρα ή η αδερφή σου για να μπορέσεις να καταλάβεις τον τρόμο και τον ψυχικό εφιάλτη που βιώνει ένας συνάνθρωπός σου. Ας αναρωτηθούμε όλοι τι είδους άνθρωποι είμαστε, τι είδους παιδιά μεγαλώνουμε, τι φίλους συντηρούμε στον -διαδικτυακό ή αληθινό-περίγυρό μας. Εκείνους που θα σοκαριστούν και μόνο στην ιδέα, χωρίς καν να δουν το βίντεο του επιδειξία ή της απόπειρας βιασμού; Ή εκείνους που θα πατήσουν “χαχα” ή θα σχολιάσουν τα ρούχα μιας κοπέλας;
Λίγη τροφή για σκέψη.