Ρουβάς σημαίνει φως
Το Nou-Pou.gr έχει 4 διπλές προσκλήσεις στη διάθεσή σου για την παράσταση "Ηρακλής οι 12 άθλοι" με τον Σάκη Ρουβά. Πριν από αυτό όμως, ας μιλήσουμε για τον Έλληνα σταρ που έχει τόσο φως, για να διώξει κάθε είδους σκοταδισμό και μίζερη σκέψη.
- 16/01/2015
Η αλήθεια είναι ότι δεν ασχοληθήκαμε τότε και θα ρωτήσεις γιατί το κάνουμε τώρα και επίσης τι σχέση έχει ο Ρουβάς, η Διαβάτη και τα βραβεία Κουν με τα νότια προάστια και το Nou-Pou.gr. Καταρχάς δεν είμαστε μονομανείς για να ασχολούμαστε συνέχεια με οτιδήποτε βρίσκεται εντός των τειχών και επίσης ο Ρουβάς είναι universal brand name και η Διαβάτη ήταν συμπαθής (αν και φασαριόζα) στης Ελλάδος τα παιδιά με τα οποία εμείς οι 30ρηδες και λίγο παραπάνω έχουμε μια καλή, από παλιά, σχέση. Τώρα με τα βραβεία Κουν δεν έχουμε καμία σχέση είναι η αλήθεια, γιατί και αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τον κόσμο. Αν προσέξεις το βίντεο στο οποίο η Διαβάτη σολάρει σε ένα ας το πούμε μίνι παραλήρημα, αρνείται το βραβείο και τα χώνει και στην αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, θα δεις μια μαυρίλα.
Λες και τα βραβεία αυτά θέλουν να γίνονται στο σκοτάδι, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Και αυτό δεν πλήττει κανέναν άλλον, πέρα από τον κλάδο για τον οποίο λέει τόσα και τόσα η εξαιρετική κατά τ’ άλλα ηθοποιός Χρυσούλα Διαβάτη. Και αντί ο κλάδος των Ελλήνων ηθοποιών να προσπαθήσει να δώσει επιτέλους μια λάμψη και στη συντεχνία του, προτιμάει να είναι διασκορπισμένος στους πέντε ανέμους (τηλεοπτικοί, θεατρικοί, άνθρωποι του κινηματογράφου, κάστες που δεν υπάρχει λόγος να δημιουργούνται) και να ρίχνει τις ευθύνες για την κατάσταση του, στους “ωραίους” και αυτούς που δεν ξεκίνησαν από μικροί να μαθαίνουν τα μυστικά της τεράστιας αυτής τέχνης, που αν έχω καταλάβει καλά έστω από μακριά, είναι κάτι που πρώτα το αγαπάς, δεύτερον νιώθεις ότι το “έχεις” και τρίτον εκπαίδευεσαι για όλη σου τη ζωή, ώστε να γίνεσαι διαρκώς καλύτερος.
Το Nou-Pou.gr σου προσφέρει 4 διπλές προσκλήσεις για την πρώτη παράσταση του PANTHEON με τίτλο “Ηρακλής οι 12 άθλοι”. Πάρε μέρος και κέρδισε!
Είναι σαν αυτή τη συζήτηση των ημερών με τη Νόνη Δούνια που κατεβαίνει για πολιτικός και έχουν πέσει όλοι να τη φάνε, επειδή πριν από χρόνια γδύθηκε σε μερικά περιοδικά. Δηλαδή όλοι αυτοί οι ντυμένοι και οι στολισμένες κυρίες της Βουλής, αποδείχθηκαν top στο έργο τους; Γιατί εγώ θυμάμαι κάποιους να “γδύνουν” εμάς. Οκ, μην πάω στη Δούνια, απλώς θέλω να πω ότι δεν κατανοώ τι πρέπει να έχει κάποιος για να γίνει ηθοποιός, αν όχι αγάπη για αυτό και μια εκ γενετής λάμψη; Επειδή ο Ρουβάς είναι ο μεγαλύτερος σταρ της χώρας, δεν μπορεί να δοκιμάσει τον εαυτό του και τα μάτια μας (γιατί δεν λέμε ότι ξαφνικά ο Ρουβάς έχει γίνει ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις του ελληνικού θεάτρου) στην υποκριτική; Πρέπει να δώσει, όπως λέει η Διαβάτη, κι αυτός τις σάρκες του στο σανίδι; Δεκτό ότι οι ηθοποιοί που ξεκίνησαν από μικροί, πέρασαν δύσκολα, έμαθαν πάνω σε άσχημες συνθήκες, πήραν μικρούς και αδιάφορους ρόλους, για να φτάσουν να παίζουν σε μεγάλα θέατρα ή ακριβές παραγωγές. Ε, ο Ρουβάς τα έκανε όλα αυτά, απλώς τα έκανε σε άλλο κλάδο. Όπως είναι σκληρό και απάνθρωπο να παίζεις σε μικρά και άδεια θέατρα, έτσι είναι και να τραγουδάς και από κάτω να σου πετάει λουλούδια μόνο ένα γκαρσόνι που σε συμπαθεί σε αυτά τα πρώτα βήματα σου και τα τραπέζια να είναι άδεια.
Ο Ρουβάς για να το κλείσουμε είναι ένας άνθρωπος που στην Αμερική, τη χώρα που πλέον είναι έτη φωτός μπροστά σε οτιδήποτε αφορά τα θεάματα και τις μαζικές τέχνες, θα φρόντιζαν να του δώσουν τις καλύτερες βάσεις και χείρες βοηθείας από το Χόλιγουντ, στην περίπτωση που και ο ίδιος το άξιζε. Το φως που εκπέμπει ο Ρουβάς είναι ένα προσόν που δεν συναντάς εύκολα και δεν συναντάς συχνά σε αυτούς τους χώρους. Ένα φως που δεν έχει θαμπώσει εδώ και πάνω από 20 χρόνια, άρα μιλάμε για κάτι διαχρονικό, για κάτι που εξελίσσεται, για κάτι που σίγουρα έχει καλούς μάνατζερ, έχει εταιρίες από πίσω, έχει τα media με το μέρος του, έχει χιλιάδες κόσμου να πληρώνουν εισιτήρια και ό,τι άλλο για το brand αυτό, αλλά έχει και την ψυχή που ανέφερε ο Ρουβάς, ως το μεγαλύτερο εφόδιο. Χωρίς αυτήν, είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε την πορεία που διέγραψε και συνεχίζει να διαγράφει σε ό,τι εκείνος επιλέγει κάθε φορά.