Τα τοπικά μαγαζιά μάς έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ. Ας τα στηρίξουμε.
Τα πιο σπουδαία πράγματα στη ζωή έχουν γίνει με πολύ μικρές κινήσεις από πολλούς ανθρώπους. Τα εστιατόρια, καφέ, delicatessen, μανάβικα, μαγαζιά με ρούχα ή παιχνίδια, και όλες οι μικρές - οικογενειακές και μη - επιχειρήσεις των νοτίων προαστίων μας έχουν ανάγκη. Ας τα στηρίξουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.
- 27/01/2021
Μετρώντας σχεδόν έναν χρόνο μέσα και έξω από μικρές και μεγάλες καραντίνες, ένας κλάδος που μοιάζει να έχει πληγεί σχεδόν ανεπανόρθωτα σε αυτήν την πανδημία είναι οι τοπικές επιχειρήσεις. Τα μαγαζιά που μας έκαναν συντροφιά στις δύσκολες ημέρες της καθημερινότητας, έχουν πια κλείσει τις πόρτες τους ή τις έχουν αφήσει ανοιχτές μόνο για τα… delivery. Εστιατόρια που έδιναν μια άλλη νότα στα σαββατοκύριακά σου, τα εταιρικά γεύματα ή ακόμη και τα πρώτα σου ραντεβού. Μπαρ που σου έβαζαν το ένα ποτό μετά το άλλο γιατί πέρασες μια δύσκολη μέρα στη δουλειά ή αποφάσισες να δεις έναν φίλο από τα παλιά. Τοπικά μαγαζιά με ρούχα, παιχνίδια, είδη σπιτιού. Το μανάβικο της γειτονιάς σου. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις που σου έλεγαν ‘καλημέρα’ αλλά και ‘καληνύχτα’. Αυτές είναι οι επιχειρήσεις που ίσως να μην καταφέρουν να είναι και πάλι δίπλα σου, «μόλις τελειώσει όλο αυτό». Γιατί μετά την καραντίνα, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Τα τοπικά μαγαζιά ήταν δίπλα σου, μέχρι πριν από σχεδόν έναν χρόνο. Τώρα είναι η σειρά σου να τα στηρίξεις, με όποιον τρόπο μπορείς.
Το ωραίο με τις πόλεις σαν την Αθήνα και τις μικρές – ή και κάπως μεγαλύτερες – γειτονιές της, είναι ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις είναι πραγματικά οι άνθρωποί της. Ακριβώς έτσι συμβαίνει και στα νότια προάστια, όπου σχεδόν όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, μιλούν στον ενικό ο ένας στον άλλον, και είναι κάτι περισσότερο από ένα μικρό εστιατόριο, delicatessen, καφέ ή μπαρ. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό που περνούν, το περνάς κι εσύ μαζί τους. Επειδή, λοιπόν, είμαστε όλοι μέσα σε αυτό, είναι πολύ όμορφο – για τις όμορφες στιγμές που πέρασαν και θα ξανάρθουν – αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε τώρα, να βρίσκουμε συνεχώς τρόπους να τους στηρίξουμε.
Διάβασα πρόσφατα σε ένα κείμενο των New York Times πως η οικονομία είναι ουσιαστικά ένα μικρό ντόμινο. Το τοπικό μαγαζί, όσο είναι ανοιχτό, προσλαμβάνει κόσμο και αυτός ο κόσμος πηγαίνει σε άλλα τοπικά μαγαζιά και χαλάει ένα μικρό μέρος των εσόδων του στο να αγοράσει κάτι από αυτά. Στην ουσία, αυτό μπορεί να σώσει μια ολόκληρη τοπική οικονομία. Κάτι, δηλαδή, που μπορεί να μην ακούγεται ως νέο για εσένα, αλλά είναι πολύ σημαντικό να μην το ξεχνάς ποτέ. Ειδικά τώρα.
Μπορεί λοιπόν, προσλήψεις να μην γίνονται τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σε όλα αυτά τα μικρά τοπικά μαγαζιά, σίγουρα όμως, αν τα καταφέρουν να επιβιώσουν, θα γίνουν στο μέλλον. Έτσι, νοσταλγώντας το παρελθόν, ας κοιτάξουμε μαζί το – άμεσο – μέλλον.
Ας στηρίξουμε τις τοπικές επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας όλες τις υπηρεσίες που μας προσφέρουν
Δοκίμασε να παίρνεις καφέ στον δρόμο για τη δουλειά, όποιες ημέρες της εβδομάδας μπορείς. Όταν θα είσαι πολύ κουρασμένος για να μαγειρέψεις, μην σκεφτείς διπλά το να χρησιμοποιήσεις κάποιο app διανομής ώστε να έρθει στην πόρτα σου σε χρόνο dt, το αγαπημένο σου πιάτο από εκείνο το μαγαζί που σου έχει λείψει περισσότερο. Όταν θα θέλεις να χαλαρώσεις στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, πάρε ένα ποτό ή ένα cocktail από εκείνο το μπαρ που θα πήγαινες, εάν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Όχι κάθε μέρα. Όποια μέρα μπορείς. Γιατί αυτοί οι μήνες δεν πλήττουν μόνο τις τοπικές επιχειρήσεις, αλλά και το εισόδημα όλων μας.
Κάνε μια βόλτα στον μανάβη της γειτονιάς σου, στο μίνι μάρκετ απέναντι από το σπίτι σου, στο μαγαζί με τα ρούχα που δεν έχει e-shop. Οι τοπικές μας επιχειρήσεις έχουν πρόσωπα. Πρόσωπα που τους λες καλημέρα, καληνύχτα και όλες τις ενδιάμεσες κουβέντες. Ξέρουν για εσένα περισσότερα από όσα ξέρεις εσύ για εκείνους. Ψώνισε από τα τοπικά μαγαζιά, μην παραγγέλνεις μόνο από τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων.
Ας στηρίξουμε όλοι μαζί αυτή τη μεγάλη προσπάθεια όλων να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Όσο μπορούμε και όταν μπορούμε. Γιατί όταν όλο αυτό τελειώσει, θα θέλεις να μην λείπει κανείς.