Τα υπέροχα Νότια Προάστια των 19 βαθμών Κελσίου
Όταν το φθινόπωρο μοιάζει να μπαίνει για τα καλά στη ζωή των Νοτίων, εμείς το υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες.
- 07/10/2013
Αυτή η Κυριακή ήταν διαφορετική γιατί ο υδράργυρος έπεσε. Έπεσε κι έδειχνε κάτι λιγότερο από 20 βαθμούς Κελσίου. Μια θερμοκρασία ιδανική για να πας τη βόλτα σου και να πιεις κάπου προστατευμένα τον καφέ σου αλλά αποτρεπτική για τις ορδές των ανθρώπων για να πάρουν τον μακρύ δρόμο της λεωφόρου Βουλιαγμένης ή της παραλιακής.
Δεν έκανε κρύο. Έκανε αυτή την ελάχιστη ψύχρα. Αυτή που σε κάνει να αναζητάς τον ήλιο και να θέλεις να σε κάψει με τις ακτίνες του. Αυτή που σε αναγκάζει να το σκεφτείς μια δεύτερη φορά αν θα κάτσεις έξω ή μέσα. Αυτή που σου φωνάζει να πάρεις κάτι από πάνω σου ως άλλη μητέρα στον έφηβο γιο της.
Ένα κρύο που μπορεί να συντροφεύσει όπως σήμερα, έναν λαμπερό ήλιο που σε έκανε να θες να πιεις έξω τον καφέ σου. Ακόμα κι αν κρύωνες. Ακόμα κι αν έπρεπε να έχεις μία σόμπα από πάνω σου να ρίχνει λάβα στο πρόσωπό σου την ώρα που το υπόλοιπο σώμα σου είναι εκτεθειμένο.
Αυτή η ψύχρα δεν ήταν μόνο αρεστή στους λάτρεις του κρύου αλλά και ευεργετική για την εικόνα των Νοτίων προαστίων. Θα νομίζεις ότι υπερβάλλω, ότι τα παραλέω.
Είναι όμως πολύ διαφορετικό να κάνει κρύο για να κάτσεις σπίτι σου και να κάνει κρύο ιδανικό για βόλτα. Με 20 βαθμούς θα γέλαγε ο κόσμος αν λέγαμε ότι κάνει κρύο. Κι όμως έπιασε. Η κίνηση στους δρόμους ήταν ελάχιστη, τα τραπέζια στη Βουλιαγμένη, τη Γλυφάδα και τον Άλιμο ήταν ως επί το πλείστον ελεύθερα και όλα φαινόταν να δουλεύουν ρολόι για τους Νότιους.
Και δεν είναι σε καμία περίπτωση χαρά για την απουσία των επισκεπτών της Κυριακής. Δεν είμαι από εκείνους που θα μιλήσουν για το ευτύχημα του να μην βρίσκονται τόσες χιλιάδες κόσμου στα μέρη μας. Θα μιλήσω όμως για τη χαρά εκείνων που μένουν εδώ κι έχουν ανάγκη και θέληση να ζήσουν την περιοχή τους. Να παρκάρουν με την άνεσή τους. Να βρουν τραπέζι σε δύο λεπτά. Να πιουν τον καφέ τους με την ηρεμία τους.
Οι κρύες ημέρες του φθινοπώρου ενδείκνυνται για να αγαπήσουμε τα νότια ξανά από την αρχή. Χωρίς κόσμο, χωρίς κίνηση. Μόνο με μια ελαφριά ψύχρα να μας ξυπνά και να μας θυμίζει πόσο όμορφα είναι τα Νόια χωρίς κόσμο.