Ώρα να πέσουν οι μάσκες: Είναι έτοιμα τα σχολεία για να ανοίξουν τη Δευτέρα;
Σχολεία με μία μόνο καθαρίστρια, 25 παιδιά στην αίθουσα χωρίς αποστάσεις, αναπληρωτές εκπαιδευτικοί άφαντοι, εκπαιδευτικοί σε ρόλο αστυνομικού και μπαλάκι ευθυνών από το Υπουργείο στους Δήμους. Μία ματιά στα προβλήματα των σχολείων δίνει το γενικότερο στίγμα της νέας σχολικής χρονιάς που ξεκινά.
- 12/09/2020
Λίγες ώρες πριν το πρώτο κουδούνι της χρονιάς χτυπήσει και μια μάλλον αβέβαιη σχολική σεζόν ξεκινήσει, ζητήσαμε από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας και Πρόεδρο της υπό σύσταση Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου 3Β, Γιώργο Ντούτσουλη, να μας μεταφέρει την εικόνα που έχει ο ίδιος για αυτή τη διαφορετική φετινή πρεμιέρα.
Γονείς, μάσκες και αντιδράσεις
«Προσωπικά δεν έχω συναντήσει κανέναν γονέα – στον Δήμο μου τουλάχιστον – ο οποίος να αμφισβητεί τη γενικότερη χρησιμότητα της μάσκας. Και νομίζω πως είναι λάθος αυτό που παρακολουθούμε στα media, δηλαδή να βαφτίζουμε όσους είναι ενάντια στο να πάνε τα παιδιά με μάσκα στο σχολείο ως “ψεκασμένους ”, να λέμε ότι είναι κατά της μάσκας γενικότερα ή ότι πιστεύουν σε μια παγκόσμια συνωμοσία. Μπορεί πράγματι να υπάρχουν κι αυτοί, αλλά εγώ δεν έχω τους έχω συναντήσει. Αυτό που εγώ βλέπω είναι ότι οι γονείς θέτουν θέμα ελεύθερης βούλησης για τη χρήση της μάσκας και τη χρησιμότητά της στο πλαίσιο της λειτουργίας του σχολείου, έτσι όπως αυτό πάει να αρχίσει τώρα. Δηλαδή με τάξεις που κατά μέσο όρο θα έχουν 23 παιδιά – ενώ σε αυτό τον αριθμό θα πρέπει να προστεθεί ο εκπαιδευτικός και, πολλές φορές, ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί να φτάσουμε και στα 27 ή και στα 28 άτομα μέσα σε μία τάξη. Ο συνωστισμός δεν είναι πρόβλημα; Μέχρι τώρα είχαμε το κράτος να μας λέει αποστάσεις και μάσκα. Τώρα το αποστάσεις το καταργούμε;».
«Οι γονείς, λοιπόν, αμφισβητούν τη χρήση της μάσκας μέσα στα σχολεία υπό αυτές τις συνθήκες. Και μερικοί από αυτούς βέβαια, παρακολουθώντας δηλώσεις ιατρών αλλά και του ΠΟΥ, ο οποίος αναφέρει ότι μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις συστήνεται η χρήση μάσκας για παιδιά κάτω των 12 ετών ενώ δεν συστήνεται καθόλου για παιδιά κάτω των 5, αισθάνονται ότι το κράτους απλά τους εμπαίζει. Επίσης, επειδή σαν Σύλλογος είμαστε πολύ κοντά με τους γονείς αλλά και με τους εκπαιδευτικούς, δεν πιστεύω αυτό που προσπαθούν να προβάλουν κάποια Μέσα, ότι οι γονείς είναι κατά των εκπαιδευτικών. Δεν μπορώ να μπω στη λογική αυτών των γονέων που στέλνουν εξώδικα και απειλούν τους εκπαιδευτικούς μας. Και, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω συναντήσει ούτε τέτοιους γονείς».
Στον πόλεμο χωρίς όπλα
«Σαν πολίτες αυτής της χώρας θεωρώ ότι το κάναμε το χρέος μας – και συνεχίζουμε να το κάνουμε. Σίγουρα υπήρξαν και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά στην πλειοψηφία το κάναμε. Και μάσκες φορέσαμε, και αποστάσεις κρατήσαμε, και στις παιδικές χαρές δεν πήγαμε, και διάφορες άλλες δραστηριότητες των παιδιών μας σταματήσαμε. Δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί αυτό. Έχουμε λοιπόν την απαίτηση, η άλλη πλευρά, που είναι το κράτος, να κάνει κι αυτή το χρέος της».
«Ερχόμαστε να ξεκινήσουμε τα σχολεία με 25 παιδιά ανά τάξη. Και αυτό δεν μας αφορά ως θέμα μόνο λόγω της πανδημίας. Η πανδημία κάποια στιγμή θα τελειώσει. Τα 25 παιδιά στην τάξη όμως θα μείνουν. Και αυτό δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα στα σχολεία».
«Το υπουργείο γνώριζε πως θα συμβεί αυτό που συμβαίνει τώρα. Το θεωρώ λοιπόν απαράδεκτο να λένε ότι δεν έχουμε αίθουσες ή ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Ποιος είναι λοιπόν ο προγραμματισμός του κράτους; Δεν μπορούν να προτάσσουν το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν αίθουσες ή ότι είναι δύσκολο πρόβλημα. Και βέβαια είναι δύσκολο! Για αυτό έχουν κάνει όλες τις επιτροπές, που τις πληρώνει ο Έλληνας πολίτης, με όλους τους ειδήμονες … γιατί είναι δύσκολο πρόβλημα. Είχαν όλο τον χρόνο για να προετοιμαστούν. Τι έκαναν;».
Το πρόβλημα με τις καθαρίστριες
«Η εξέλιξη από τον Μάρτιο που ξεκίνησε η πανδημία μέχρι σήμερα, όχι απλώς δεν είναι θετική, αλλά είναι αρνητική. Να σου πω ένα παράδειγμα: Τον Ιούνιο, όταν επιστρέψαμε στα σχολεία, είχαμε δύο καθαρίστριες. Ο Δήμος έβαλε πλάτη. Σε όλα τα σχολεία μας η καθαριότητα ήταν σε επίπεδα εξαιρετικά. Ξαφνικά το κράτος αλλάζει τη διαδικασία πρόσληψης και πλέον ο Δήμος αποδυναμώνεται ΚΑΙ σε αυτό το κομμάτι. Τώρα τα περισσότερα σχολεία, όπως και το δικό μας, έχουν μία καθαρίστρια. Πρόκειται για ένα σχολείο που έχει γύρω στις 20 αίθουσες».
«Σαν σχολείο, το 1ο Δημοτικό έχει την τύχη να μην έχει μεγάλους κοινόχρηστους χώρους. Τα παιδιά από την αίθουσα βγαίνουν κατευθείαν στο προαύλιο. Υπάρχουν όμως σχολεία που έχουν κοινόχρηστους χώρους και μάλιστα μεγάλους. Ε, κι αυτά μία καθαρίστρια έχουν! Δεν μπορεί τον Ιούνιο με τα μισά παιδιά σε κάθε τάξη να έχεις δύο καθαρίστριες και να έρχεται Σεπτέμβριος, με 200 και 300 κρούσματα κάθε μέρα, και να έχεις μία. Άρα, από όπου κι αν το πιάσεις, η εξέλιξη είναι προφανώς αρνητική».
«Η καθαρίστρια ήρθε την Πέμπτη στο σχολείο μας πρώτη μέρα. Μία καθαρίστρια για όλο το σχολείο. Ο Δήμος έχει 5157 μαθητές σε 32 σχολεία και πήρε 36 καθαρίστριες, από τις οποίες οι 18 είναι πλήρους απασχόλησης και οι 18 μερικής. Ε, αρκεί να κάνει κάποιος τους υπολογισμούς για να καταλάβει. Πολλές από αυτές τις κυρίες είναι και σήμερα Σάββατο στα σχολεία με δική τους πρωτοβουλία. Δεν θα πληρωθούν για αυτό. Σαν γονείς και αυτοί όμως αισθάνονται την ευθύνη».
«Ο Δήμος τα γνωρίζει όλα αυτά. Έστειλε πριν μερικές μέρες συνεργείο για να καθαρίσει τους προαύλιους χώρους. Συμπλήρωσε όπου μπορούσε για να προλάβουν την έναρξη τη Δευτέρα, 14 Σεπτεμβρίου. Δεν έφτανε ούτε αυτό όμως. Οι εκπαιδευτικοί έβαλαν και αυτοί πλάτη. Είδαμε με τα μάτια μας, και όχι μόνο στο δικό μου σχολείο αλλά και σε άλλα σχολεία της Βούλας, δασκάλες με το γάντι μέσα στον κουβά, να καθαρίζουν την τάξη. Θα πει ο άλλος “Και τι έγινε;”. Μα, έγινε! Το έργο των εκπαιδευτικών είναι ήδη εξαιρετικά δύσκολο με τόσα πράγματα που είναι πλέον επιβαρυμένοι. Μέσα σε όλα θα πρέπει και να καθαρίσουν; Τους ευχαριστούμε βέβαια και μπράβο τους. Αυτά πρέπει να λέγονται. Για να καταλαβαίνουν οι γονείς ότι όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι ήμαστε μαζί».
Ο Δήμος, τα κτηριακά
«Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος του υπουργείου να πετάει το μπαλάκι στον Δήμο, το είπαμε και στην αρχή αυτό. Τι σημαίνει “όπου υπάρχουν ελλείψεις, να βοηθήσεις” χωρίς να του δίνει κονδύλια; Και εδώ εμείς οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε. Θα βοηθήσουμε;».
«Στο κτηριακό κομμάτι υπάρχουν προβλήματα και ελλείψεις., Έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα από αυτά που είχαν προγραμματιστεί να γίνουν. Για παράδειγμα, το πάρα πολύ σημαντικό και μια από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η πρόσβαση για ΑμεΑ. Πέρυσι μας είπαν ότι θα γίνει σύμφωνα με το σχέδιο ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ μέσα στο καλοκαίρι. Εκπονήθηκαν τα σχέδια – για το δικό μας σχολείο, τουλάχιστον, γνωρίζω ότι έχουν εκπονηθεί – και δεν έγινε τίποτα. Για να μη μιλήσω για τις τουαλέτες του σχολείου μας, που υπάρχουν από τότε που χτίστηκε το σχολείο. Συμφωνώ βέβαια ότι υπάρχει πανδημία και σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις σε πολλούς τομείς, αλλά μήπως από κάποιο σημείο και μετά έχουμε αρχίσει και το χρησιμοποιούμε σαν δικαιολογία;».
Μια φούσκα έτοιμη να εκραγεί
«Οι επιδημιολόγοι από όσα έχω καταλάβει βασίστηκαν στο μοντέλο “Φούσκα”. Ότι δηλαδή τα παιδιά ενός τμήματος πηγαίνουν συνέχεια στο σχολείο μαζί. Άρα, αν εμφανιστεί κρούσμα σε ένα τμήμα, θα κλείνει μόνο το τμήμα. Βγήκε το υπουργείο αυτή την εβδομάδα και λέει ότι όποιος θέλει να στείλει το παιδί του στο ολοήμερο, μπορεί να το στείλει όποτε θέλει και η διεύθυνση πρέπει να το δεχθεί. Πολλά σχολεία είχαν έτσι κι αλλιώς πολύ μεγάλη αύξηση στον αριθμό των παιδιών που θα πάνε φέτος ολοήμερο. Αν εμείς φτάσουμε πχ να έχουμε 150 παιδιά στο ολοήμερο, θα είναι όλα μαζί στο ίδιο τμήμα; Ο προγραμματισμός είναι για τρία τμήματα. Δεν γνωρίζω καν αν υπάρχουν αρκετοί εκπαιδευτικοί για να το υποστηρίξουν όλο αυτό. Υπάρχει λοιπόν μέριμνα ή θα καταλήξουμε να έχουμε 2-3 εκπαιδευτικούς και τρείς αίθουσες για 100 ή 150 παιδιά; Άρα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, εκεί σπάει η φούσκα. Το πρωί, επίσης, που όλα τα παιδιά από όλες τις τάξεις θα είναι μέσα στο λεωφορείο, δεν σπάει κι εκεί η φούσκα;».
«Με λίγα λόγια, τα προβλήματα είναι πολλά και φυσικά υπάρχουν και άλλα. Και όχι, δεν βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Ξεκινά μια δύσκολη σχολική σεζόν και νιώθω ότι είμαστε εντελώς απροετοίμαστοι. Χρειάζεται εποικοδομητική και καλοπροαίρετη κριτική, επικοινωνία χωρίς αντιφάσεις και σίγουρα διάθεση για συνεργασία. Οι γονείς δεν θα κάνουν εκπτώσεις στην υγεία των παιδιών τους. Το θέμα της μάσκας φέρνει στο προσκήνιο τα σχολεία με έναν τρόπο που δεν έχει νομίζω ξαναγίνει. Πρέπει λοιπόν να δούμε το θέμα της δημόσιας εκπαίδευσης όχι μόνο στο πλαίσιο της πανδημίας αλλά συνολικά».