Σιγά τον πολυέλαιο
Οι πολυέλαιοι θα δώσουν τα φώτα τους στη διακόσμηση του σπιτιού σας. Εκεί στο νότο ξέρουμε από στιλ.
- 06/10/2015
Είναι μαγικό. Την επόμενη φορά που θα περάσεις (και θα είσαι συνοδηγός) γύρνα το κεφάλι σου και άφησε τη φαντασία σου ελεύθερη. Τριώροφα κτίρια με πολυελαίους κάθε είδους. Το περασμένο Σάββατο εντόπισα και έναν τεράστιο σε μαγαζί στην Ποσειδώνος λίγο μετά το Παλαιό Φάληρο.
Πάντα με γοήτευαν αυτού του είδους τα φωτιστικά. Οι πολυέλαιοι έχουν χαρακτήρα και είναι πλέον απενοχοποιημένοι. Δε χρειάζεται ‘’βαριά’’ διακόσμηση για να ταιριάξουν στο χώρο. Το αντίθετο θα έλεγα. Δείχνουν ακόμα καλύτερα σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον και δίνουν ένταση σε κάθε στοιχείο του δωματίου. Ένα μπαρόκ στοιχείο που πρέπει να δοκιμάσετε στη μοντέρνα διακόσμηση.
Το φως τους είναι πιο γλυκό από τα συνηθισμένα. Χρυσές ακτίνες λούζουν το δωμάτιο και γαληνεύουν. Η αντανάκλαση των κρυστάλλων λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Σε κάνει να ταξιδεύεις. Μία δοκιμή θα σε πείσει. Ένα πέρασμα από τα συγκεντρωμένα μαγαζιά της Βουλιαγμένης θα σε βάλει σε σκέψεις.
Πιο αργά. Οδήγησε λίγο πιο αργά. Θέλω να τα δω προσεκτικά. Εκεί νομίζεις πως είναι πάντοτε ‘’Μια φορά κι έναν καιρό’’.
Ο μεγαλύτερος πολυέλαιος του κόσμου
Ο μεγαλύτερος πολυέλαιος Βοημίας που κατασκευάστηκε ποτέ βρίσκεται στην αίθουσα του θρόνου στο Dolmabahçe Palace στην Κωνσταντινούπολη και είναι δώρο της Βασίλισσας Βικτορίας. Έχει 750 λυχνίες και ζυγίζει 4,5 τόνους.
Η προέλευση της φράσης ”Σιγά τον πολυέλαιο”
Ο Όθωνας και η Αμαλία το 1837 διοργάνωσαν μία χοροεσπερίδα προκειμένου να γιορτάσουν το γάμο τους. Κάλεσαν όλη την αφρόκρεμα της Αθήνας. Ανέμεσα στους καλεσμένους και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με το πρωτοπαλίκαρο του, Μήτρο Πλαπούτα. Όχι μόνο παρευρέθηκαν στη γιορτή, αλλά πρωτοστάτησαν και στο χορό.
Ο Πλαπούτας είχε τη φήμη του εξαιρετικού χορευτή και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να σύρει το χορό. Είχε μάλιστα τη συνήθεια να πετά ψηλά τα τσαρούχια του. Ήταν η αγαπημένη φιγούρα του ίδιου αλλά και των θεατών. Όταν λοιπόν ο τσάμικος άρχισε ο Πλαπούτας μπήκε στον κύκλο. Η αίθουσα φωτιζόταν από πολυελαίους και ο Κολοκοτρώνης τον προειδοποιήσε: ”Το νου σου, Μήτσο, σιγά τον πολυέλαιο”.
Όλα στο φως
