Τι τραβάμε με την 21;
Είτε το θέλουμε, είτε όχι (που το θέλουμε) η "21 για το καλό" έχει γίνει μέρος της παράδοσης των Χριστουγέννων. Δίπλα από τα μελομακάρονα, τους καραμπιέδες, τη γαλαπούλα και τα φιλικά κάτω από το γκι.
- 27/12/2013
Αυτό, βέβαια, εξελίχθηκε και το χαρτί την περίοδο των εορτών απέκτησε ρόλο θεσμικό. Παλαιότερα ήταν η 31, ή ακόμη άλλα γρήγορα και φασαριόζικα παιχνίδια όπως το “Σεμέντεφερ”, το “Between”, ή τα απόλυτα παιχνίδια τζόγου όπως τα “πλακάκια” και οι “μπόμπες”.
Ο βασιλιάς της τράπουλας, ωστόσο, είναι μια: η “21” (και οι παραλλαγές της). Το λεγόμενο “στούκι”, που έχει κυριαρχήσει στις πράσινες τσόχες, εκθρονίζοντας ακόμη και το “texas hold’ em”, ή την πόκα.
Αν και ως παιχνίδι δεν μπορεί να συγκριθεί με το πόκερ, η “21” λόγω κανόνων, ταχύτητας και ευκολίας, παραμένει σταθερά η πρώτη επιλογή στα τραπέζια των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Έχει περισσότερο νταβαντούρι, μπορούν να το παίξουν όλοι, είναι λιγότερο πολύπλοκο (ένα ποντάρισμα και φτάνει) και επιτρέπει σε όλο το τραπέζι να μετέχει, λόγω της φύσης: όλοι εναντίον ενός. Της μάνας, δηλαδή.
Στις μέρες μας παίζονται διάφορες παραλλαγές με κυριότερη το “στούκι”, με τους γνωστούς κανόνες: η μάνα βάζει στη μέση μια μπάνκα και παίζει ξεχωριστά με κάθε παίκτη. Τραβάει δεύτερη, αλλά κερδίζει στην ισοπαλία. Από την τράπουλα απουσιάζουν οι φιγούρες, τα 5άρια και τα 6άρια, ενώ ο άσος μετράει για 11. Ο απόλυτος συνδυασμός, δε, είναι τα 3 7άρια που σηκώνουν… όλο το τραπέζι (όλη τη μπάνκα, δηλαδή, ανεξάρτητα από το αρχικό ποντάρισμα).
Υπάρχει, βέβαια και η παραλλαγή του “Black Jack”, που εμφανίζεται δηλαδή ένας κύριος (ο βαλές μπαστούνι) για να αναστατώσει όλο το τραπέζι. Κι αυτό γιατί μετράει είτε για “1”, είτε για “1”, είτε για “11” δίνοντας ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε αυτόν που τον κρατάει στα χέρια του. Η βερσιόν με τον μαύρο βαλέ παίζεται ιδιαίτερα στα νότια προάστια και αποτελεί το πλέον σαματατζίδικο είδος της 21.
Για αυτούς που θέλουν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, υπάρχει και το παιχνίδι με το “ελεύθερο ποντάρισμα”, με τους παίκτες, δηλαδή, να ποντάρουν πάνω και στα χαρτιά των άλλων, κάτι που γιγαντώνει την “κόντρα” με τη μάνα και ανεβάζει ακόμη περισσότερα τα πονταρίσματα, την ένταση και το “έλα να δεις”.
Από εκεί και πέρα οι συγκινήσεις που κρύβει το παιχνίδι είναι πολλές, από τις μπλόφες του παίκτη, μέχρι στο καλύτερο ακόμη “πιάσιμο” της μπλόφας (από τη μάνα), στο τράβηγμα του άσου από το “11” (ισοδυναμεί με κάψιμο), στην πενταφυλία, στο μεγάλα πονταρίσματα, στον τελευταίο γύρο (στούκι) που μετατρέπει το τραπέζι σε μια μικρή φιέστα.
Οπότε για να είσαι στο τέλος της φιέστας από αυτούς που θα χαμογελούν, να θυμάσαι ότι:
– Τις περισσότερες φορές θα ζητήσεις ένα “4” ή ένα “7”. Οπότε μην τα χλευάζεις. Είναι τα πιο χρήσιμα εντέλει φύλλα στην τράπουλα. Και από τη στιγμή που κάποια στιγμή θα τα ζητήσεις, γιατί να μην τα πιστέψεις από την αρχή;
– Άλλαζε τα πονταρίσματα σου. Δεν θα κερδίζεις πάντα, ούτε θα χάνεις πάντα.
– Μην κοντράρεις το φύλλο. Αν δεν σε πάει κάποια συγκεκριμένο, δεν σε πάει. Το “τι βρεγμένος, τι μούσκεμα” σε αυτή την περίπτωση δεν ταιριάζει.
– Δεν είναι μόνο οι “άσοι” για καλά πονταρίσματα. Και τα μικρά φύλλα έχουν τη δική τους γλύκα
– Μην είσαι καραμπίνα. Μην ποντάρεις λίγα-λίγα και απλά να περιμένεις το καλό φύλλο. Συνήθως αυτό σου γυρνάει μπούμερανγκ.
– Η μάνα είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να γεμίσεις με μάρκες
– Μη σταματάς χαμηλά. Δεν ισχύει το “16” και το “17” στο καζίνο.
– Άσος + τέσσερα… Μην σου τύχει
– Δεν χρειάζεται να έχεις poker face, αλλά εντάξει μην… προδίδεσαι αμέσως όταν μένεις χαμηλά.
– Όσα περισσότερα βάζεις, τόσα περισσότερα παίρνεις. Αυτό να θυμάσαι