Το πορτρέτο της Νότιας Μάνας
Είναι γενναία όπως όλες οι μάνες. Τρυφερή όπως όλες οι μανούλες. Μοναδική όπως όλες οι μητέρες. Αλλά έχει τον τρόπο της να ξεχωρίζει. Μας τον περιγράφουν με πολλή αγάπη επτά νότιοι.
- 09/05/2020
Ζητήσαμε από επτά νότιους να μας περιγράψουν με τον δικό τους τρόπο τη μητέρα τους. Και χρησιμοποιήσαμε όσα μας είπαν για να συνθέσουμε το προφίλ της Νότιας Μάνας.
Η Νότια Μάνα, λοιπόν, είναι:
Ακούραστη, όπως η μαμά της Μαρίνας Ράμμου
«Πλένω τα χαλιά…» με βογκητά, με squat και με ιδρώτα. Αυτό είναι το αγαπημένο άθλημα της μαμάς μου. Χρόνια ολόκληρα έχει κατακτήσει όλα τα πρωταθλήματα και δικαιωματικά έχει σακατεμένα γόνατα πλέον. Δεν το βάζει κάτω όμως. Συνεχίζει κάθε χρόνο, όπως και σε όλα στη ζωή της.
Ίσως της αρέσει πολύ αυτό το σπορ, γιατί γενικά γίνεται «χαλί να την πατήσεις» αν ανήκεις στον κύκλο των φίλων της ή των φίλων των παιδιών της.
Η Άγια-η μαμά μου δηλαδή- είναι ένας άνθρωπος με πλατύ χαμόγελο και καλή καρδιά η οποία από πολύ μικρή πάταγε στα δικά της πόδια και αυτή είναι η στάση ζωής που έμαθε σε εμένα και την αδερφή μου. Είναι άνθρωπος πολύ δοτικός και ανοιχτόμυαλος, γεμάτος ενέργεια. Τέρμα συναισθηματική, μπορεί να βάλει τα κλάματα πιο γρήγορα και από ένα μωρό που του πήρες την πιπίλα. Την παιδεία της θα την καταλάβεις σε κάθε της κίνηση αλλά ειδικά από τον τρόπο που θα σε φροντίσει.
Το σπίτι της ήταν και είναι πάντα σημείο συνάντησης για φίλους. Έχει το γνωστό σύνδρομο της μάνας που σε πρήζει για να φας μια μπουκιά από οτιδήποτε, οπότε θες δεν θες όλο και κάτι θα τσιμπήσεις, αλλιώς το παίρνεις σε ταπεράκι για το σπίτι σου…. Άοκνη και συνέχεια σε εγρήγορση, θα της βρεις 99% στην κουζίνα να φτιάχνει κάτι για κάποιον. Η σπεσιαλιτέ της είναι να κάνει όλα τα φαγητά ανάλατα, αλλά και πάλι ζητάς ακόμα ένα πιάτο.
Η αγαπημένη της ατάκα- η οποία τώρα πλέον μου μοιάζει κατάρα γιατί καταλαβαίνω όλη της τη σημασία- είναι «καλά, κορόιδευε, από τα παιδιά σου θα το βρεις». Και τελικά έχει πέσει μέσα.
Δεν την έχω δει ποτέ να χαλαρώνει ή να το βάζει κάτω μπροστά σε κάποια δυσκολία. Μου έχει δημιουργήσει ένα πρότυπο και μια στάση ζωής στην οποία είμαι γυναίκα και άντρας μαζί και ξέρω πως όλα τα μπορώ.
Για τα στραβά της δεν θα σας πω σήμερα, θα έρθετε μια μέρα σπίτι να τα πούμε με καφεδάκι γιατί θα μας πάρει χρόνο….χεχε
Άννα Μαρία Αικατερίνη Ρώσση, ΑΚΑ Άγια, σ’ αγαπώ και σε ευχαριστώ για όλα όσα με έχεις μάθει και σου ζητώ συγγνώμη για όσες φορές σε πλήγωσα.
Δοτική, όπως η μαμά του Αιμίλιου Βουγιουκλάκη
Πηγή έμπνευσης σε κάθε στιγμή, «φύλακας – άγγελος» στην καθημερινότητα, ασφαλές καταφύγιο σε κάθε δυσκολία. Ο ρόλος της μάνας σε κάθε άνθρωπο είναι πολυσύνθετος και συνάμα τόσο μοναδικός. Είναι η προσωποποίηση της ανιδιοτελούς αγάπης. Της καθολικής αποδοχής. Της διαρκούς φροντίδας και τρυφερότητας. Της απόλυτης κατανόησης και συγχώρεσης του κάθε σφάλματος. Για όλους αυτούς τους λόγους η έννοια και η μορφή της καθορίζει -όσο καμία- την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Όλων μας. Έτσι, και τη δική μου. Η κυρία Ιωάννα είναι για μένα «τα πάντα». Επειδή, ακριβώς, μου έχει δώσει «τα πάντα». Και συνεχίζει να μου τα προσφέρει! Σίγουρα δε θα μπορέσω ποτέ να της ανταποδώσω ό,τι μου έχει δώσει. Γι αυτό, το μου άγχος είναι ένα. Να μπορώ καθημερινά να φαίνομαι αντάξιος της αγάπης της. Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!
Ατρόμητη, όπως η μαμά της Μαριλέλλας Αντωνοπούλου
Η μαμά μου. Ο πιο ασυμβίβαστος, σταθερός και έντιμος άνθρωπος που ξέρω. Η μητέρα μου, η καλλιτέχνις, με τη φωνή που ξέχασα να κληρονομήσω, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα εξωτερικά χαρακτηριστικά που κατα γενική ομολογία μοιραζόμαστε. Η μάνα μου, με την οποία μοιάζω και ταυτόχρονα διαφέρω. Η Πετρούλα μου, ο βράχος μου, η πηγή της ανεξαρτησίας μου. Με το φυλλοκάρδι που χτυπάει δυνατά σαν ορχήστρα και ποτέ δεν τρέμει. Η «σταλεγάκιας» μου. Η «πρόσεχέ»μου. 8 μηνών έγκυος σε μένα ν’ ανεβαίνει μέσα στη νύχτα το βουνό να σώσει τον σκύλο της από εκείνο τον ανόητο που τόλμησε να της τον πάρει μέσα από τον κήπο γιατί «βρε ποιος να με πειράξει;». Χρόνια πολλά ατρόμητη μαμά μου. Η περήφανη κόρη σου. Σ’ ευχαριστώ για όλα.
Φιλόξενη, όπως η μαμά της Μαρίας Ψαρομάτη
Η Κυρία Νίκη… Πολύ αγαπητή και γνωστή σε αρκετούς νότιους της γενιάς μας. Έχει φιλοξενήσει και ταΐσει τη μισή Γλυφάδα και Βούλα στην οδό Ορλόφ, στο γνωστό τρελόσπιτο. Το είχαμε κάνει κέντρο διερχομένων και δεν παραπονέθηκε ποτέ. Εεεε ίσως λιγάκι, αλλά δεν της το κρατάμε. Η καλύτερη μανούλα του κόσμου για μένα… Πάντα εκεί!
Αεικίνητη, όπως η μαμά του Νίκου Μίχαλου
Ημέρα της Μητέρας σήμερα, που κανονικά θα πρέπει να λεγότανε Ημέρα της Καίτης. Σας παρουσιάζω λοιπόν την Καίτη Μίχαλου, έναν μύθο στα νότια προάστια.
Η μαμά μου, εκτός ότι είναι η καλύτερη μαμά του κόσμου, είναι και η πιο τρελή μαμά του NouPou.
Πάει για μπάνιο και ηλιοθεραπεία ακόμα κι αν έχει 40 βαθμούς. Πάει για καφέ κάθε μέρα είτε με τις φίλες της, είτε με αγνώστους που γίνονται φίλοι της. Με έχει παντρέψει 40 φορές και με έχει χωρίσει 80. Έχει έρθει και έχει δει πιο πολλούς αγώνες μπάσκετ από τον manager μου. Ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας. Είναι by far η γιαγιά με τις μεγαλύτερες αντοχές. Ξέρει ποιο μαγαζί στη Γλυφάδα πάει καλά, ποιο θα κλείσει και πιο κάνει τον μεγαλύτερο τζίρο.
Αλλά, αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις να αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα και για αυτό αγαπάμε τις μητέρες μας.
Και η δίκη μου η μητέρα από τότε που έφυγε ο πατέρας μας έγινε η Καίτη. Γιατί όταν σε φωνάζουν οι γιοί σου με το μικρό σου όνομα, σημαίνει ότι δεν έχουν άλλη Καίτη να φωνάξουν, ότι είσαι μόνο εσύ.
Κοκέτα, όπως η μαμά της Πένυς Αγοραστού
Η μητέρα μου είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα και κακά τα ψέματα είναι η αρχηγός του σπιτιού. Αυτό που θαυμάζω σ’ εκείνη εκτός από τον δυναμισμό της είναι ότι πάντα την βλέπω περιποιημένη. Ακόμα και όταν μαγειρεύει και είναι μόνη της στο σπίτι θα φορέσει ένα κραγιόν! Αυτό το κουσούρι το έχω κληρονομήσει κι εγώ. Είναι τόσο κοκέτα που αναρωτιέμαι πολλές φορές πώς το κάνει. Και η αλήθεια είναι πως η μυρωδιά της δεν συγκρίνεται με καμία άλλη στον κόσμο!
Έξω καρδιά, όπως η μαμά της Ελβίνας Τουρκομάνη
ΜΑΜΑ – μια λέξη, δυο συλλαβές, αμέτρητα συναισθήματα. Η αγάπη της μητέρας είναι μια ξεχωριστή κατηγορία αγάπης, βαθιά, δυνατή, χωρίς αναστολές, χωρίς φραγμούς. Η μυρωδιά της μαμάς από την πρώτη στιγμή που την αισθάνεσαι μέχρι και σήμερα είναι η ίδια. Δεν έχει κάποιο όνομα το άρωμά της, δεν είναι κάποιας γνωστής Παριζιάνικης εταιρίας, είναι η μυρωδιά του δέρματός της σε συνδυασμό με αγάπη, στοργή και προδέρμ. Η Χριστίνα ή «Σιμινάκι» μου ή τρελή Κερκυραία ή αλλιώς για τους πολύ κοντινούς Dr Τσίλι είναι η δικιά μου μαμά. Μπορεί κάποια στιγμή που κάθεσαι στο σπίτι σου στα νότια και χαλαρώνεις να την έχεις ακούσει να μιλάει ή ακόμη καλύτερα να γελάει. Η φωνή και το γέλιο της δεν έχουν κάποιο volume down, είναι πάντα στο 100. Η μαμά μου είναι ένας άνθρωπος έξω καρδιά, με τις πλάκες της, με το δυνατό της γέλιο, με τη βοήθεια που θα δώσει σε κάποιον και με τις άπειρες ιατρικές της απόψεις, εμπειρίες και γνωματεύσεις (εξού και το Dr Τσίλι).
Είναι η δικιά μου μαμά, με το καλύτερο κοτόπουλο λεμονάτο, με τη δυνατή κελαϊδιστή Κερκυραϊκή της φωνή. Είναι η δικιά μου μαμά που θα βάλει το κραγιόν της κάθε μέρα και ας μην έχει να πάει κάπου, έτσι γιατί μπορεί. Είναι η δικιά μου μαμά, που είναι πάντα εδώ για μένα, που με βοηθάει, που με φροντίζει ακόμα και τώρα που δεν μένουμε μαζί. Είναι η δικιά μου μαμά που θα μου φέρει 20 καθαριστικά, 10 σακούλες σούπερ μάρκετ, περίεργες απλώστρες και περίεργα κουζινικά σκεύη. Είναι η δικιά μου μαμά που αν ανοίξεις το συρτάρι της κουζίνας της με τα άπειρα κουζινικά σκεύη μπορεί να βρεις και κάποιον χαμένο τριτοξάδελφο μέσα. Είναι η δικιά μου μαμά που αν δεν της γυρίσω κάποιο τάπερ ή το χάσω θα θυμηθεί για ποιο λόγο δεν μου δανείζει τις τσάντες της. Για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα σε αγαπάω και θα σε αγαπάω χωρίς τέλος. Γιατί για όλα αυτά είσαι η δικιά μου μαμά! Χρόνια Πολλά!