Τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης
Κόντρες, μια θρυλική καντίνα, γαλαζοπράσινα νερά και άγριοι κολπίσκοι. Μια περιγραφή που ένα πράγμα σου φέρνει στο μυαλό: Τα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Και φυσικά πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά landmarks των νοτίων προαστίων.
- 29/06/2021
Περνώντας από τη Βουλιαγμένη και συνεχίζοντας να διασχίζεις την παραλιακή προς τη Βάρκιζα, δεν μπορεί να μην τραβήξουν αμέσως το βλέμμα σου οι όμορφοι κολπίσκοι που υπάρχουν στο δεξί σου χέρι, τα γαλαζοπράσινα νερά τους και η άγρια ομορφιά τους. Κι όμως, βρίσκεσαι στην Αθήνα και συγκεκριμένα στα φημισμένα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης.
Πρόκειται για τον «ναό» κυρίως της νεολαίας της Αττικής. Είναι οι μικροί, φυσικοί και πανέμορφοι κολπίσκοι που σχηματίζονται στο σημείο και είναι αγαπητοί σε όλους τους Αθηναίους. Εκτός από τη φυσική ομορφιά τους, που κάνει τους περισσότερους να αδημονούν να φτάσουν μέχρι εκεί για να σταματήσουν με το αυτοκίνητο, να κατέβουν και να απαθανατίσουν το τοπίο (ειδικά την ώρα που δύει ο ήλιος), τα Λιμανάκια φημίζονταν ανέκαθεν για τις «κόντρες». Είναι δηλαδή συνώνυμο των αυτοσχέδιων αγώνων ταχύτητας, είτε με αυτοκίνητα, είτε με μηχανές. Τους αγώνες αυτούς λατρεύουν οι νέοι, ενώ μάλιστα ενίοτε κανονίζουν συγκεκριμένα ραντεβού των οποίων η «είδηση» μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, με αποτέλεσμα να συμμετέχουν ολοένα και περισσότεροι. Δυστυχώς, αυτό έχει δημιουργήσει μέσα στα χρόνια έναν ατελείωτο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων αλλά και δυστυχημάτων στο σημείο.
Τα λιμανάκια είναι βεβαίως πόλος έλξης και για τους λουόμενους που φτάνουν εκεί απ’ όλη την Αθήνα, προκειμένου να στρώσουν την πετσέτα τους στα βραχάκια και να απολαύσουν το μπάνιο τους. Επίσης, κάθε καλοκαίρι, σίγουρα καθώς οδηγείς στην παραλιακή θα πετύχεις ένα ‘φίσκα’ λεωφορείο 122 με εφήβους οι οποίοι πηγαίνουν για μπάνιο στα Λιμανάκια.
Για τους λίγο πιο ψαγμένους, κάπου κρυμμένος στα Λιμανάκια υπάρχει και ο Λευτέρης. Ποιος Λευτέρης; Ο λόγος για την ‘άγνωστη’ στους περισσότερους και ομώνυμη καντίνα. Ένα ιστορικό αναψυκτήριο, κάτω από την στάση του λεωφορείου. Ένα μαγαζί χωρίς ταμπέλα, αλλά με πολύ κόσμο και μεγάλη ιστορία μιας και βρίσκεται στο ίδιο σημείο από τα μέσα της δεκαετίας του ’60.
Ο φακός του Ζήσιμου Ζήζου, καταγράφει τα εντυπωσιακά Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, από ψηλά:
Κεντρική φωτογραφία: Nίκος Χριστοφάκης