10 πράγματα που θα μετανιώσεις όταν μεγαλώσει ο σκύλος σου
Η Μαριλένα Σαρίδη έχει δει σκύλους και σκύλους να μεγαλώνουν. Είναι η πιο αρμόδια να σου πει για εκείνα που χάνεις.
- 15/02/2016
Όλοι όσοι έχουμε μεγαλώσει από ένα (τουλάχιστον) σκύλο, γνωρίζουμε τι ωραία εμπειρία είναι και πόσο πιο γεμάτη γίνεται η ζωή μας και η καρδιά μας. Σωστά; Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς. Επομένως γνωρίζεις αγαπημένε μου σκυλογονέα πόσο σημαντικοί είναι οι πρώτοι (αρκετοί) μήνες της ζωής ενός κουταβιού όσο αναφορά την διαμόρφωση του μετέπειτα χαρακτήρα του, καθώς και πόσο καθοριστικοί είναι για την ομαλή συμβίωσή με τον σκύλο σου.
Τι γίνεται όμως αν τα σκατώσεις εκπαιδευτικά και μη, αυτούς τους πρώτους μήνες; Τι γινεται όταν για διάφορους λόγους όπως είναι η αδιαφορία, η άγνοια, η τεμπελιά, ο ωχαδερφισμός μαζί με μπόλικα λάθη, γίνονται η αιτία να τραβάς λίγο τα μαλλιά σου με τον σκύλο σου και ο σκύλος να κάνει ότι γουστάρει; Να σου πω εγώ τι γίνεται. Νεύρα, νεύρα και νεύρα από μέρους σου.
Γι αυτό τον λόγο, για να σε προφυλάξω δηλαδή, θα ήθελα να σου παραθέσω κάποιες καταστάσεις, ή κάποια μελλοντικά σενάρια, αν θες, τα οποία καλό θα ήταν να αποφύγεις ώστε να μην βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο αργότερα.
Θα μετανιώσεις που…
#1. Έπαιζες με τον σκύλο σου άγαρμπα όταν ήταν κουτάβι. Αυτά τα «χαστουκάκια» στην μουσούδα σου θυμίζουν τίποτα; Που τώρα έχει μάθει ότι παιχνίδι ίσον «δαγκώνω ότι περισσεύει». Αυτό μπορεί να είναι το χέρι σου, η μπλούζα σου, η μπλούζα της (εδώ σε θέλω), το παπούτσι σου κτλ.
#2. Ενθάρρυνες το κουτάβι σου να πηδάει πάνω σου ώστε να κάνετε αγκαλιές και να το χαιδέψεις. Να σε δω τώρα που το κουτάβι έγινε σκύλαρος και το να πηδάει πάνω σου, συνεπάγεται με σοβαρή πιθανότητα τούμπας! Και καλά εσύ, τους γύρω σου τους ρώτησες γιατί αποφεύγουν το σπίτι σου τελευταίως;
#3. Δεν έμαθες ποτέ στον κουτάβι σου να περπατάει σωστά. Γιατί τώρα ήρθε η ώρα να το πληρώσεις. Που για να κάνεις μια απόσταση 100 μέτρων, μετράς 3-4 οχτάρια, μερικές σβούρες για να ξεμπλέξεις το λουρί γύρω από τον εαυτό σου και νιώθεις 1-2 φουσκάλες στο χέρι σου απο το τράβηγμα.. Δεν σε χάλασε ε;
#4. Δεν του έμαθες ποτέ να πηγαίνει στην θέση του όταν χτυπάει κάποιος το κουδούνι. Που ίσα ίσα τον ενθάρρυνες να γαυγίζει κιόλας γιατί «έτσι κάνει ο σωστός φύλακας!» Ναι, γιατί ο κλέφτης θα σου χτυπήσει το κουδούνι όταν έρθει.. Να σε δω μετά από αρκετά ντελίβερι, που θα βλαστημάς την ώρα και την στιγμή.
#5. Του έδινες φαγητό απο το τραπέζι και από τον καναπέ, γιατί «το λυπόσουν μωρέ». Εσένα ποιός θα σε λυπηθεί τώρα που δεν μπορείς να φας τίποτα πια χωρίς να έχεις εναν ζήτουλα για σκύλο να σε παρακολουθεί ή ακόμα χειρότερα, έναν σκύλο-κλέφτη που δεν διστάζει να πηδήξει κιόλας πάνω σου προκειμένου να σου κλέψει την μπουκιά απ’ το στόμα!
#6. Δεν κοινωνικοποίησες σωστά τον σκύλο σου με άλλα σκυλιά. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό ε; Ότι θα είστε οι αντικοινωνικοί του πάρκου. Θα βλέπεις άλλα σκυλιά να παίζουν και το δικό σου θα φέρεται είτε φοβισμένα (στην καλύτερη) είτε επιθετικά (στην χειρότερη) και θα πρέπει να αλλάξετε πορεία ώστε να μην σου φάει το κεφάλι με τα γαυγίσματά του. Κρίμα πραγματικά.
#7. Δεν στείρωσες εγκαίρως τον σκύλο σου. Και έπαθε πυομήτρα ή αντίστοιχα καρκίνο του προστάτη. Λυπάμαι πολύ..
#8. Δεν εκπαίδευσες σωστά, όταν έπρεπε, το κουτάβι σου, ώστε να ξέρει ότι η τουαλέτα του γίνεται μόνο στις καθημερινές του βόλτες και όχι μέσα στο σπίτι. Το αποτέλεσμα είναι ότι αφού διαβάσεις αυτά, μετά πρέπει να πας να αλλάξεις την πάνα στο σαλόνι ή να μαζέψεις τις ακαθαρσίες από το μπαλκόνι. Για τον σκύλο σου. Που κοντεύει πέντε χρονών..
#9. Δεν του έμαθες πως να μένει, ήσυχος μέσα στο σπίτι σου όταν εσύ λείπεις. Σύνηθες φαινόμενο, με καταστροφικά αποτέλεσματα όπως θα έχεις διαπιστώσει σίγουρα. Την έχουν ήδη πληρώσει αρκετά έπιπλά σου και χαλιά. Το χειρότερο είναι ότι σε μία απέλπιδα προσπάθεια σου, τον άφησες στο μπαλκόνι και έτσι την πλήρωσαν και τα φυτά σου μαζί με τα αυτιά των γειτόνων σου. Τι να πει κανείς..
#10. Δεν έπαιξες όσο έπρεπε με τον σκύλο σου. Που δεν τον πήγες σε αρκετά πάρκα και παραλίες και δεν τον άφησες να τρέξει όσο πιο γρήγορα μπορούσε ώστε να πιάσει την μπάλα και να ευχαριστηθεί με την καρδιά του. Που τον περιόρισες σε ένα μπαλκόνι, που τον έδεσες, που τον χτύπησες έστω και με εφημερίδα στον ποπό του, που δεν τον άφησες να κουρνιάσει δίπλα σου στον καναπέ ούτε μια φορά. Που ξέχασες να του κάνεις την ετήσια απαραίτητη εξέταση αίματος στον κτηνίατρο γιατί ήσουν πολύ απασχολημένος.. και τώρα κρατάς σφιχτά το άδειο του κολλάρο και μετανιώνεις που δεν του έδειξες αρκετά πόσο πολύ τον αγαπούσες και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιζε στην ζωή σου…
Όλα τα παραπάνω σενάρια μπορούν εύκολα να αποφευχθούν αρκεί να υπάρχει διάθεση και κυρίως συνειδητοποίηση ότι ο σκύλος είναι μια δέσμευση ζωής, η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί όπως πρέπει, μπορεί να δυσκολέψει την ζωή μας, αντί να την ομορφύνει.
Θεωρώ την απόκτηση ενός σκύλου, ένα εξαιρετικό δώρο στην ζωή σου και μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσεις έναν αληθινό και δυνατό δεσμό με ένα πλάσμα που θα σε αγαπήσει ανιδιοτελώς και για μέχρι το τέλος της ζωής του.
Νομίζω λοιπόν ότι δικαιούται να μην του χαλάσεις την ζωή του αλλά και την δική σου με το να μην το εκπαιδεύσεις όπως και όσο πρέπει αλλά και με το να μην του δώσεις πίσω την αγάπη που θα σου δώσει. Για το πρώτο, μπορείς να απευθυνθείς σε έναν ειδικό αν δεν τα καταφέρνεις μόνος σου, για το δεύτερο μπορείς απλά να ανοίξεις την καρδιά σου..