Αν η αγάπη για τα ζώα είχε πρόσωπο

Αν η αγάπη για τα ζώα είχε πρόσωπο, θα είχε ίσως ένα από τα παρακάτω. Τα πρόσωπα ανθρώπων που, μέσα από τη δράση τους για πέντε Συλλόγους και Καταφύγια, δίνουν καθημερινά νόημα στην Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων. Μέχρι να καταφέρουμε όλοι μαζί αυτή η μέρα να είναι μια μέρα γιορτής.

• 04/10/2021
• Κείμενο: Άννυ Τζαβέλλα

Η Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου, είναι μία ακόμα υπενθύμιση για να δείξουμε στα ζώα την αγάπη και τον σεβασμό που αξίζουν. Όχι μόνο προς τα κατοικίδια, αλλά προς όλα τα ζώα.

Στην Ελλάδα τα καταφύγια ζώων δεν έχουν την απαραίτητη στήριξη και λειτουργούν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες -συνήθως χάρη στους εθελοντές τους. Ωστόσο, η προστασία των ζώων, η προάσπιση των δικαιωμάτων τους, της ελευθερίας και της ευζωίας τους, αποτελούν υποχρέωση όλων μας. Σήμερα και κάθε μέρα ας κάνουμε ό,τι μπορεί ο καθένας για να γίνει αυτή η παγκόσμια ημέρα μια ημέρα γιορτής.

Για αυτήν την παγκόσμια ημέρα, λοιπόν, αποφασίσαμε να δώσουμε τον λόγο σε πέντε ανθρώπους που δίνουν νόημα σε αυτήν την προσπάθεια, σε ανθρώπους που ξέρουν καλύτερα από όλους τι σημαίνει να αγαπάς και, κυρίως, να σέβεσαι κάθε ζώο.

Μαρία Γανωτή, ΑΝΙΜΑ (Σύλλογος Προστασίας Άγριας Ζωής)

Ο Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ ιδρύθηκε το 2005 με διττή αποστολή: αφενός, την προστασία και την ευημερία της άγριας ζωής, και αφετέρου, την περιβαλλοντική εκπαίδευση του κοινού. Ο τεράστιος φόρτος εργασίας λόγω των συνεχόμενων περιστατικών που προκύπτουν, η περίοδος της πανδημίας που δυσκολεύει το έργο και την προσφορά των εθελοντών, καθώς και οι φωτιές που προέκυψαν τον περασμένο Αύγουστο αύξησαν την ήδη υπάρχουσα δυσκολία και το «τρέξιμο» για το μόνιμο προσωπικό. Ωστόσο, όσες «αναποδιές» και αν προκύψουν, σε καμία περίπτωση δεν εμποδίζουν τη σπουδαία δουλειά και την αφοσίωση των ανθρώπων που εργάζονται εκεί ή προσφέρουν εθελοντική βοήθεια. Η Μαρία Γανωτή, Πρόεδρος του Συλλόγου, μας το κάνει αυτό ξεκάθαρο, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι αυτή η «δουλειά» δίνει σε όλους τελικά μεγάλη χαρά και  ευχαρίστηση.

«Η περίοδος με τις φωτιές ήταν δύσκολη, αν και έχουμε ξαναέρθει αντιμέτωποι με τέτοια κρίση. Μετά τη φωτιά στο Μάτι, ήμασταν πλέον πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις φετινές πυρκαγιές. Ο όγκος δουλειάς ήταν τεράστιος και αυτή τη στιγμή συνεχίζουμε να έχουμε εδώ αρκετά ζώα από τις πληγείσες περιοχές. Μας συγκίνησε όμως βαθιά η μεγάλη συμπαράσταση και βοήθεια που είχαμε από τον κόσμο».

«Πάντα θέλω να εστιάζω στα θετικά. Οι φωτιές ήταν ένα πραγματικά τραγικό γεγονός. Ωστόσο, δεν μιλάμε για μία ανεπανόρθωτη καταστροφή. Αν συμπεριφερθούμε σωστά, η φύση θα ανακάμψει. Πλήττεται μεν το ανθρώπινο ηθικό, γιατί βλέπουμε να αντικαθίσταται ένα όμορφο πράσινο δάσος με ένα μαύρο καμένο τοπίο. Όμως δεν είναι πεθαμένο, φαίνεται πεθαμένο. Η ζωή ξαναγυρίζει».

«Άγρια ζωή δεν συναντάται μόνο γύρω από την πόλη, αλλά και μέσα σε αυτή. Στην Αθήνα ζουν αλεπούδες, φίδια, νυχτερίδες, χελώνες, σκαντζόχοιροι και πάνω από 170 είδη πουλιών. Ο πιο βασικός κίνδυνος για τα ζώα αυτά είναι τα τροχαία, ειδικά στα προάστια. Για την αποφυγή τους, θα μπορούσαν στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας να δημιουργηθούν υπόγειες διαβάσεις ή γέφυρες, ώστε τα ζώα να μπορούν να τις διασχίζουν χωρίς να κινδυνεύουν. Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε είναι να έχουμε τον νου μας. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε ένα μέρος που το μοιραζόμαστε με άλλα πλάσματα και να σεβόμαστε τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις».

«Οι αλεπούδες τα τελευταία χρόνια έχουν κατέβει στην πόλη και κυρίως σε περιοχές που συνορεύουν με ορεινά σημεία, όπως η Βούλα, η Ηλιούπολη και η Αργυρούπολη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η αλεπού είναι ένα πολύ ικανό ζώο και εκμεταλεύεται την ανθρώπινη παρουσία για να τρέφεται. Ακόμη, επειδή στα νότια προάστια είμαστε δίπλα στη θάλασσα, υπάρχουν πολλά θαλασσοπούλια και ερωδιοί. Μερικές φορές περνούν μέχρι και πελαργοί κατά τη μετανάστευσή τους. Υπάρχει γενικά μία πλούσια πανίδα στα νότια».

«Πολύ συχνά δεχόμαστε τηλεφωνήματα από κατοίκους της Βούλας ή τη Βουλιαγμένης, οι οποίοι μας αναφέρουν ότι αλεπούδες τούς τρώνε τα γατάκια. Πολλοί, μάλιστα, μας λένε να τις πάμε στο φυσικό τους περιβάλλον. Το φυσικό τους περιβάλλον όμως είναι εκεί. Και αν σκεφτείτε ότι κάποτε η πόλη ήταν πιο μικρή και αυτές οι περιοχές ήταν δάση, τα άγρια ζώα κατοικούσαν εκεί κανονικά. Εμείς έχουμε πάει στο δικό τους περιβάλλον. Ζούμε πλέον όλοι μαζί. Δεν υπάρχει ένα τείχος που να χωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα. Υπάρχει μια φυσική έλξη και του ανθρώπου προς το ζώο και του ζώου προς τον άνθρωπο και, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, θα το επιτύχουμε όλοι μαζί».

Πώς μπορείς να βοηθήσεις την ΑΝΙΜΑ:

• Κάνοντας δωρεές σε είδος (χαρτοκιβώτια, φύραμα, κελαϊδίνη, σπαστό καλαμπόκι, Hibitane 500ml, κοτσυφοτροφή, ψάρια, ξηρά τροφή ενήλικης γάτας, mealworms και άμμο γάτας)
• Υιοθετώντας εικονικά ένα άγριο ζώο και καλύπτοντας την περίθαλψη και τη φροντίδα του
• Μπορείς πάντα να προσφέρεις την εθελοντική σου εργασία
• Ενισχύοντάς την οικονομικά

Τατιάνα Παπαμόσχου – Δημήτρης Στουπάκης, Γαϊδουροχώρα

Η Γαϊδουροχώρα ιδρύθηκε το 2014 από την Τατιάνα Παπαμόσχου και τον Δημήτρη Στουπάκη. Στόχος τους ήταν να συστήσουν από την αρχή αυτό το παρεξηγημένο ζώο στον κόσμο, να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής του, να αποκαταστήσουν την εικόνα του στη σύγχρονη κοινωνία και να αναδείξουν τα σπουδαία και ιδιαίτερα χαρίσματά του. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κέντρο ευαισθητοποίησης αλλά και ψυχαγωγίας, που επιχειρεί μέσα από διάφορες δράσεις και δραστηριότητες να εξασφαλίσει τα απαραίτητα, προκειμένου να μπορεί να ανταπεξέλθει σε οποιοδήποτε περιστατικό προκύψει, αλλά και να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ζώων που φιλοξενεί. Η Τατιάνα Παπαμόσχου και ο Δημήτρης Στουπάκης μιλούν για τα γαϊδουράκια -και όχι μόνο- που φιλοξενούν, σαν να είναι οικογένειά τους. Και πράγματι, είναι, αφού όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι «Πώς άλλοι έχουν το σκύλο τους ή τη γάτα τους; Ε, εμείς απλά έχουμε λίγο πιο μεγαλόσωμα ζώα και με πιο μεγάλα αυτιά». 

«Προσπαθούμε να βοηθάμε γαϊδουράκια από όλη την Ελλάδα που έχουν ανάγκη, είτε με την προσωρινή τους μεταφορά, φύλαξη και αποκατάσταση εδώ, είτε στον χώρο τους για μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους. Αυτή τη στιγμή στη Γαϊδουροχώρα φιλοξενούμε δεκαέξι γαϊδουράκια καθώς και κουνελάκια, πάπιες, κότες, γάτες και μια χήνα. Από τον στάβλο μας, βέβαια, έχουν περάσει πολύ περισσότερα ζώα». 

«Όταν θα έρθει ένα νέο ζώο οδηγείται πρώτα στον ξενώνα, όπου μένει για κάποιο καιρό προκειμένου να εξοικειωθεί με τον χώρο, να συνηθίσει την παρουσία μας και να είναι όσο πιο ήπια γίνεται η ενσωμάτωσή του. Τα περισσότερα, βέβαια, όταν έρχονται είναι τρομοκρατημένα εξαιτίας της αλλαγής του περιβάλλοντος, οπότε πρέπει πρώτα να ηρεμήσουν ψυχολογικά». 

«Έχουμε περιπτώσεις που κάποιο ζώο δεν ήθελε καν να το πλησιάσεις στην αρχή. Εκεί χρειάζεται πολλή υπομονή. Σιγά σιγά το ζώο θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι εδώ δεν κινδυνεύει. Κάποια εξακολουθούν να είναι διστακτικά, διότι τα ψυχικά τραύματα δεν περνούν εύκολα. Υπάρχουν ζώα που τους πήρε τρεις μήνες ώστε να χαλαρώσουν». 

«Τα γαϊδούρια είναι πολύ πεισματάρικα ζώα, πράγματι. Ωστόσο, είναι και πολύ έξυπνα, παιχνιδιάρικα, ιδιαίτερα κοινωνικά, τρομερά στοργικά και πολύ φιλικά. Θέλουν να γνωρίζουν τους ανθρώπους και να είναι κοντά τους. Έχουν δική τους άποψη για τα πράγματα και έντονη κριτική σκέψη. Έχουν, ακόμη, μια τρομερή ικανότητα να αφομοιώνουν πράγματα και μετά να τα επαναλαμβάνουν. Η ψυχή τους είναι πολύ καλοσυνάτη, και είναι πολύ συγκινητικό να τα βλέπεις να χαλαρώνουν και να αφήνονται. Για εμάς που είμαστε κάθε μέρα πάρα πολλές ώρες μαζί τους, τα έχουμε ζήσει από την πρώτη στιγμή και τα ζούμε καθημερινά, είναι σαν μέλη της οικογένειάς μας». 

«Το μότο μας είναι “Be kind to every kind”. Άρα η ημέρα των ζώων είναι μια ευκαιρία αυτό το μότο να γίνει πιο δημοφιλές. Ότι δηλαδή οφείλουμε σεβασμό και καλοσύνη απέναντι σε οτιδήποτε μας περιβάλλει. Όπως θέλουμε να μας σέβονται, έτσι πρέπει να σεβόμαστε και εμείς. Να τονίσουμε και ότι ζώα δεν είναι μόνο τα κατοικίδια. Πρέπει να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι σε όλα τα πλάσματα γιατί μοιάζουμε πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε με εκείνα ή εκείνα με εμάς. Και να θυμόμαστε, πως ζούμε όλοι μαζί». 

Πώς μπορείς να βοηθήσεις τα γαϊδουράκια της Γαϊδουροχώρας:

• Μπορείς να προσφέρεις εθελοντική βοήθεια 
• Μπορείς να στηρίξεις οικονομικά το κέντρο  
• Μπορείς να κάνεις τις αγορές σου από το φυσικό ή ηλεκτρονικό τους κατάστημα 
• Μπορείς να κάνεις οποιαδήποτε δωρεά 
• Μπορείς να γίνεις ανάδοχος ενός ζώου 
• Και φυσικά η κάθε επίσκεψη στο κέντρο (με ένα συμβολικό εισιτήριο) βοηθάει! 

Κατρίνα Τσάνταλη, A Little Shelter 

Το A Little Shelter έκλεισε επίσημα έναν χρόνο λειτουργίας στις 29 Σεπτεμβρίου. Φυσικά, το καταφύγιο προϋπήρχε με πολλές και σημαντικές δράσεις. Ήδη μετρά 312 υπεύθυνες υιοθεσίες καθώς και μία ατελείωτη λίστα στειρώσεων, θεραπειών και εγχειρήσεων. Στόχος τους παραμένει η φροντίδα, η περίθαλψη και η προστασία των αδέσποτων ζώων, που κακοποιήθηκαν ή εγκαταλείφθηκαν και εν συνεχεία η υιοθεσία τους. Η Κατρίνα Τσάνταλη, ιδρύτρια του καταφυγίου, αγαπά βαθύτατα τα ζώα, θλίβεται με τα περιστατικά που συνεχώς καλούνται να αντιμετωπίσουν και τονίζει τη σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας των Ζώων, που λειτουργεί και ως μία αφορμή αλλά και υπενθύμιση ότι δεν ζούμε μόνοι μας σε αυτόν τον πλανήτη. 

«Εκτός από σκυλάκια και γατάκια, στο a little shelter ήρθαν πυρόπληκτες κατσίκες, αρνάκια, κοτούλες, κόκορες, εγκαταλελειμμένα κουνελάκια, ένα κακοποιημένο μουλαράκι από την Άνδρο και ένα κακοποιημένο γαϊδουράκι από την Καρδίτσα. Οπότε κοιτώντας τον απολογισμό του πρώτου χρόνου λειτουργίας… νιώθω σαν να είναι τρεις! Είμαι πολύ συγκινημένη και περήφανη». 

«Ακόμα πονάω για αυτά τα μισοκαμένα, σαστισμένα ζώα που μας ήρθαν. Δεν είναι κάτι που ξεπερνιέται εύκολα. Θα κρατήσω όμως το θετικό: Τους τόσους νέους εθελοντές που είδα να τρέχουν τις μέρες των πυρκαγιών, τον απίστευτο όγκο βοήθειας και την αμεσότητα παροχής βοήθειας από τον κόσμο. Ήμασταν πολλοί και αυτό είναι πολύτιμο». 

«Αυτήν την περίοδο φιλοξενούμε στο καταφύγιό μας 14 σκυλιά -4 επιπλέον σε φιλοξενίες λόγω ιδιαίτερου χαρακτήρα και έλλειψης δικού μας χώρου, 23 γατιά, 17 κότες και 1 μουλάρι σε φιλοξενία. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό είναι κακοποιημένα. Το μεγαλείο, όμως, αυτών των ζώων είναι πως παρότι έχουν περάσει απίστευτα δύσκολα, καταφέρνουν να ξαναεμπιστευτούν και να ξαναγαπήσουν τους ανθρώπους. Άλλα πιο αργά, άλλα πιο γρήγορα .. μας συγχωρούν». 

«Σίγουρα το ότι η κακοποίηση ζώου έγινε κακούργημα είναι πολύ σημαντικό. Όμως τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να εφαρμοστεί, καθώς δεν ξέρουμε τον δράστη. Ή κανείς δεν μιλάει, ειδικά σε πιο κλειστές κοινωνίες. Αρκετές φορές λαμβάνουμε μηνύματα στο instagram ή στο facebook για περιστατικά κακοποίησης. Ωστόσο, δεν φτάνει αυτό. Πρέπει να πάει κάποιος στο τοπικό τμήμα και να κάνει καταγγελία. Ευτυχώς που οι νέοι άνθρωποι καταλαβαίνουν, επιμένουν και θέλουν να βρουν λύσεις, οπότε και κινούν τις απαραίτητες διαδικασίες. Είναι αδύνατον να τα κάνουν όλα οι φιλοζωικές. Η συμβολή, ας μην ξεκινάει και τελειώνει στο ποστάρισμα μιας φωτογραφίας». 

«Η πιο συχνή μορφή κακοποίησης πάντως είναι η εγκατάλειψη σε μπαλκόνι ή κήπο ακατοίκητου σπιτιού, μέσα στις ακαθαρσίες, σε ήλιο ή κρύο, χωρίς καθαρό νερό και χωρίς φαγητό ή “περνάει κάποιος και του πετάει κάτι κάθε 2-3 μέρες”». 

«Η παγκόσμια ημέρα ζώων πρέπει να τονίσουμε ότι είναι για όλα τα ζώα και όχι μόνο για τα κατοικίδια. Αρχικά γιορτάστηκε το 1931 με σκοπό την ενημέρωση για τα ζώα υπό εξαφάνιση. Σήμερα, 90 χρόνια μετά, έχουμε καταφέρει να αφανίσουμε πάνω από τα μισά άγρια ζώα του πλανήτη. Η ημέρα αυτή είναι μια σπουδαία υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνοι μας στη Γη και ότι όλα τα πλάσματα έχουν δικαίωμα στη ζωή. Αφού τα έχουμε κάνει εγκληματικά μπάχαλο σαν είδος, οφείλουμε να αλλάξουμε στάση και συνήθειες». 

«Οπότε, το μήνυμα της σημερινής μέρας, θα έλεγα πως είναι “Be as vegan as possible”. Γιατί τα ζώα δεν ήρθαν στον κόσμο για να τα εκμεταλλευόμαστε και να τα διαλύουμε εμείς. Be as vegan as possible γιατί τα ζώα πονάνε και τα βασανίζουμε πολύ και καθημερινά σαν είδος. Ενημερώσου για το τι κρύβεται πίσω από κάθε σου αγορά, κάθε δερμάτινο ή γούνινο ρούχο, κάθε καλλυντικό απορρυπαντικό ή καθαριστικό που δοκιμάζεται σε ζώα και δεν έχεις ιδέα. Έχε γνώση για το τι υπάρχει στο πιάτο σου. Δες ντοκιμαντέρ, διάβασε βιβλία. Είναι εξαιρετικό το “Τρώγοντας ζώα” από τις εκδόσεις Κέδρος. Πολύ επιμορφωτικό. Οφείλουμε να ξέρουμε». 

Πώς μπορείς να βοηθήσεις:

• Στειρώνοντας και τσιπάροντας το ζώο σου
• Μην αγοράσεις, υιοθέτησε ένα ζώο  
• Κάνε άμεσα καταγγελία για περιστατικά κακοποίησης ζώου 
• Μπορείς να αγοράσεις προϊόντα, τα έσοδα των οποίων πηγαίνουν αποκλειστικά σε κτηνιατρικά έξοδα των τετράποδων φίλων του καταφυγίου και στα λειτουργικά του έξοδα.
• Μπορείς να κάνεις δωρεά είτε μία φορά είτε με μηνιαία συνδρομή.

Μαρία Λίγκα Καπλάνη, ΣΠΑΖ (Σύλλογος Προστασίας Αδέσποτων Ζώων)

Ο ΣΠΑΖ είναι φιλοζωϊκό σωματείο, που δημιουργήθηκε το 1987. Λειτουργεί στα νότια προάστια με έδρα τη Γλυφάδα και αποτελείται αποκλειστικά από εθελοντές. Στόχος του, σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές, άλλες φιλοζωικές ομάδες και ευαισθητοποιημένους κατοίκους της περιοχής, ο έλεγχος του πληθυσμού των αδέσποτων μέσω των στειρώσεων, η φροντίδα άρρωστων ή τραυματισμένων ζώων, η ενημέρωση/εκπαίδευση των ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών για την αρμονική συμβίωσή μας μαζί τους και τέλος η υιοθεσία έναντι της αγοράς. Η Μαρία είναι τα τελευταία έξι χρόνια εθελόντρια στο σωματείο, ενώ παράλληλα έχει αναλάβει και ορισμένες αρμοδιότητες στον δήμο Γλυφάδας, ο οποίος προκειμένου να αποκτήσει ένα ολοκληρωμένο τμήμα Αστικής Πανίδας, συνεργάζεται με τον ΣΠΑΖ που έχει τη γνώση και την εμπειρία 35 ετών.

«Η πρώτη μου επαφή με τον εθελοντισμό ήταν πριν από 6 χρόνια, όταν ένας πολύ άρρωστος γάτος ήρθε ετοιμοθάνατος στον κήπο μου. Ζήτησα τη βοήθεια του ΣΠΑΖ και, αφού τον πήγαν στον γιατρό, ο γάτος επέστρεψε στον κήπο μου. Ήταν μεγάλος σε ηλικία, νοσηλευόταν συχνά και η φροντίδα μου άρχισε να γίνεται πιο εντατική. Ο Μάρκος – έτσι τον ονομάσαμε- με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι οι γάτες γύρω μου ήταν πάρα πολλές. Ξαναζήτησα βοήθεια από τον ΣΠΑΖ, εκπαιδεύτηκα και, όταν στείρωσα τις γάτες της γειτονιάς μου, θεώρησα σωστό να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους».

«Ο ΣΠΑΖ συνεργάστηκε με τον Δήμο Γλυφάδας για πρώτη φορά όταν ανέλαβε ο κύριος Παπανικολάου. Οι δικές μου αρμοδιότητες στον Δήμο είναι ο συντονισμός του προγράμματος για τα αδέσποτα. Παίρνω τα μηνύματα των κατοίκων και προσπαθώ να τα διεκπεραιώσω, πιάνω γάτες, τις οποίες κάτοικοι δεν μπορούν να πιάσουν μόνοι τους και τις πηγαίνω σε συμβεβλημένους με τον Δήμο κτηνιάτρους μέχρι να είναι έτοιμες για επανένταξη, επισκέπτομαι κατοίκους για να βεβαιωθώ ότι οι γάτες που θέλουν να στειρώσουν είναι σε καλή κατάσταση για να στειρωθούν και τέλος παρακολουθώ γατοαποικίες, ώστε όταν εμφανιστεί κάποια καινούρια να στειρωθεί άμεσα».

«Μία ιστορία που θυμάμαι έντονα είναι αυτή της Ελενίτσας, μίας γάτας που χτυπήθηκε από αυτοκίνητο και έσπασε το σαγόνι της. Φιλοξενήθηκε από μία υπέροχη γυναίκα, η οποία όμως αδυνατούσε να κάνει αυτά που η Ελενίτσα χρειαζόταν. Καθημερινά λοιπόν, πηγαίναμε με μία εθελόντρια του ΣΠΑΖ και της κάναμε ενέσιμη αντιβίωση, της βάζαμε ορό και την ταΐζαμε με σύριγγα. Παρόλο που πονούσε, μας άφηνε ακόμα και να την καθαρίζουμε με μωρομάντηλα, μας έκανε πατουσάκια και έβραζε από χαρά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της. Υπέροχο πλάσμα που δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ομολογώ πως με πείραξε πολύ όταν πέθανε, παρόλο που προσπαθώ να ελέγχω το συναίσθημά μου».

«Μία άλλη περίπτωση που μου έχει χαραχτεί στο μυαλό ήταν όταν το Τμήμα Καθαριότητας του Δήμου μάς ενημέρωσε για κλάμα μωρού γατιού σε κάδο σκουπιδιών. Μέσα στον καύσωνα εμείς ψάχναμε μία μία τις σακούλες χωρίς να ακούμε κάτι. Ένα αδύναμο “μιάου” μας τράβηξε την προσοχή και, σκίζοντας μία μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών, βρήκαμε μέσα ένα μωρό γατάκι ζωντανό και ένα ακόμα, νεκρό. Εκείνη την ώρα ένα ζευγάρι που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του, σταμάτησε να δει τι κάνουμε και, όταν είδαν το γατάκι, ζήτησαν να το υιοθετήσουν. Από τότε η Μάνγκο ζει μέσα στο σπίτι και έχει παρέα έναν σκύλο και τρία παιδιά!».

«Δεν πιστεύω σε παγκόσμιες ημέρες γιατί είναι κάτι σαν πυροτέχνημα. Λάμπει για μια μέρα και σβήνει. Τα ζώα δεν έχουν ανάγκη από γιορτές. Χρειάζονται καθημερινή φροντίδα και σεβασμό. Παρόλα αυτά, μπορούν να γίνουν αφορμή να έρθουν στη επικαιρότητα σημαντικά θέματα, να οργανωθούν δράσεις και να παρουσιαστούν στοιχεία για την αποτελεσματική διαχείρισή τους».

Τι μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις τον ΣΠΑΖ:

• Φιλοξενία ζώων προς υιοθεσία
• Φιλοξενία άρρωστων ή τραυματισμένων ζώων
• Προώθηση αγγελιών σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης
• Εργασία σε εκδηλώσεις
• Έμπρακτη και άμεση συμπαράσταση σε παροχή βοήθειας για παραλαβή και μεταφορά άρρωστου ή τραυματισμένου ζώου
• Οικονομική ενίσχυση

Δημήτρης Φυτίλης, ΑΡΧΕΛΩΝ (Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας)

Το Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών ΑΡΧΕΛΩΝ που δημιουργήθηκε το 1994 ήταν το πρώτο οργανωμένο κέντρο για τις θαλάσσιες χελώνες στη Μεσόγειο και μέχρι σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Στόχος του Συλλόγου ήταν και παραμένει η μελέτη και η προστασία της θαλάσσιας χελώνας. Ουσιαστικά, σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα και δράσεις για την προστασία, διαχείριση και ανάδειξη των θαλάσσιων χελωνών και των βιοτόπων τους, συνδυάζοντας το επιστημονικό έργο με την εθελοντική προσφορά. Ο Δημήτρης Φυτίλης, Υπεύθυνος του Κέντρου Διάσωσης που βρίσκεται στη Γλυφάδα, είναι ωκεανογράφος και πάντα του άρεσε να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Έχει συμβάλλει με τον τρόπο του στην πορεία και την εξέλιξη του κέντρου και φροντίζει να μας υπενθυμίσει τη σημασία της ευζωΐας και της διατήρησης ενός είδους, που τα τελευταία χρόνια χρειάζεται αυξημένη προστασία.

«Από την ίδρυσή του το 1983 μέχρι και σήμερα, ο Σύλλογος ΑΡΧΕΛΩΝ καλύπτει πολλά χιλιόμετρα παραλίας, σε μία προσπάθεια να διαφυλάξει και να προστατεύσει το είδος. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, άρχισαν να εντοπίζονται και πολλές τραυματισμένες χελώνες, επομένως δημιουργήθηκε μια ανάγκη για την περίθαλψή τους. Στο κέντρο μας, έχουμε καταφέρει να διασώσουμε πάνω από 1150 τραυματισμένες θαλάσσιες χελώνες. Μάλιστα, το ποσοστό επιτυχίας είναι κοντά στο 60% και όταν λέω επιτυχίας εννοώ την επιστροφή τους στο φυσικό περιβάλλον -την απελευθέρωσή τους ξανά πίσω στη θάλασσα».

«Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βρεθεί τραυματισμένες ή ακόμη και νεκρές χελώνες στις ακτές. Οι κυριότεροι λόγοι είναι η εμπλοκή τους σε αλιευτικά εργαλεία, η επαφή τους με κάποιο πλαστικό ή η σύγκρουσή τους με κάποιο ταχύπλοο σκάφος. Ωστόσο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τον πραγματικό αριθμό τέτοιων περιπτώσεων, γιατί μην ξεχνάμε ότι ζούμε στην Ελλάδα, η οποία έχει κοντά στα 17.000 χιλιόμετρα ακτογραμμή, άρα υπάρχουν και πολλές απόκρημνες παραλίες».

«Θαλάσσιες χελώνες υπάρχουν γενικά σε όλη την Ελλάδα. Από την Αλεξανδρούπολη, μέχρι το Καστελόριζο. Αρκετές χελώνες υπάρχουν και εδώ κοντά μας, στον Σαρωνικό. Μάλιστα, φέτος εντοπίστηκαν και φωλιές στην Αττική. Μία στην Ανάβυσσο και άλλες δύο στο Πόρτο Ράφτη. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά που συναντάμε -επιστημονικά καταγεγραμμένα- φωλιές σε αυτές τις περιοχές».

«Πολλές χελώνες έχουν φτάσει στο κέντρο μας από εσκεμμένη ανθρώπινη ενέργεια. Οπότε καλό θα ήταν οι μεγαλύτερες γενιές να μαθαίνουν στις νεότερες να αγαπούν τα ζώα και να φροντίζουν το περιβάλλον, κάνοντας τουλάχιστον ανακύκλωση, έτσι ώστε όλα αυτά τα πλαστικά που πλέουν στις θάλασσές μας να μη τα βρούμε εμείς στο πιάτο μας και τα ζώα να μην τα βρουν μπροστά τους».

«Αυτό που εμένα με εντυπωσιάζει σε σχέση με τις θαλάσσιες χελώνες είναι η αντοχή αυτού του ζώου, η δύναμη και η θέλησή του για επιβίωση. Οι χελώνες μάς δίνουν το πιο σπουδαίο μάθημα ζωής: Ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάμε. Αυτό, όσοι περνάνε από το κέντρο διάσωσης, μπορούν να το καταλάβουν».

Πώς μπορείς να βοηθήσεις τον σύλλογο ΑΡΧΕΛΩΝ:

• Μπορείς να περιηγηθείς στο κέντρο διάσωσης και πριν φύγεις να ενισχύσεις το έργο του ΑΡΧΕΛΩΝ, αγοράζοντας κάποιο αναμνηστικό.
• Μπορείς να κάνεις κάποια δωρεά ή να υιοθετήσεις μία από τις τραυματισμένες και άρρωστες χελώνες, καλύπτοντας τα έξοδα διατροφής και θεραπείας της για ένα μήνα.
• Μπορείς πάντα να βοηθήσεις με τα χέρια σου, ως εθελοντής.