Ο δήμος Γλυφάδας εκθέτει όσους δεν δίνουν δεκάρα για τα ζώα συντροφιάς
Ο Δήμος Γλυφάδας, που σε συνεργασία με τον δραστήριο ΣΠΑΖ, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε ό,τι έχει να κάνει με τα αδέσποτα ζώα, πρωτοπορεί με ένα πρόγραμμα αποτέφρωσης για κατοικίδια, προσφέροντας ουσιαστική στήριξη σε όσους βιώνουν την απώλεια του τετράποδου συντρόφου τους.
- 05/02/2025
Καλώς ή κακώς (καλώς) δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια ζητούμενα από αυτήν τη ζωή ή τους ίδιους τρόπους να διεκδικούμε τις ανάγκες μας -ή τις ίδιες ανάγκες. Το καλύτερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι να μην κρίνουμε τον τρόπο που έχει επιλέξει να ζει κάποιος άλλος, όταν αυτός δεν ταιριάζει με ό,τι κάνει ο «κόσμος» – δηλαδή τα κοινωνικά στερεότυπα που έχουν καταστρέψει οικογένειες και ανθρώπους, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ημέρα.
Σήμερα το θέμα μας είναι η εξαιρετική υπηρεσία του δήμου Γλυφάδας προς τους κατοίκους του που ζουν με ζώα και οι οποίοι έχουν να διαχειριστούν ένα «τέρας» συναισθημάτων, όταν αναγκάζονται να αποχωριστούν το τετράποδό τους. Αν σκέφτεστε «μα είναι δεδομένο πως οι σκύλοι και οι γάτες ζουν λιγότερα χρόνια από τους ανθρώπους», θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε κάτι άλλο, αφού όσα ακολουθούν δεν σας αφορούν.
Με την ίδια «λογική», δεν πρέπει να πενθούμε ανθρώπους που πεθαίνουν στα 80+, γιατί έχουν κάνει τον «κύκλο» τους. Στο θάνατο όμως, δεν υπάρχει εκλογίκευση. Υπάρχει μόνο πόνος και η ανάγκη να βρούμε τρόπο να τον διαχειριστούμε, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να προχωρούμε.
Λίγες ημέρες πριν την Ημέρα Υιοθεσίας στη Γλυφάδα (την Κυριακή 9/2 εθελοντές του ΣΠΑΖ θα σας περιμένουν από τις 11 το πρωί στον Δρόμο των Ποιητών), το NouPou επικοινώνησε με τη Μαίρη Μηλιαρέση, επί διετίας Αντιδημάρχου Περιβάλλοντος και Υπηρεσίας Προστασίας Αδέσποτων Ζώων και τον τελευταίο χρόνο Εντεταλμένης Δημοτικής Συμβούλου Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Γλυφάδας, στην οποία ανήκε η ιδέα για τις αποτεφρώσεις.
Η συνεργασία του δήμου με τον ΣΠΑΖ
Ο δήμος της Γλυφάδας είναι σήμερα εκ των ελάχιστων που υπάρχουν και απαλλάσσουν από τους κηδεμόνες ζώων ένα από τα πολλά ψυχολογικά και πρακτικά βάρη που τους «πνίγουν» όταν πεθάνει το ζώο τους, αναλαμβάνοντας την αποτέφρωση.
Γενικά, ο εν λόγω δήμος έχει εξαιρετικό πρόγραμμα για τα αδέσποτα, ωστόσο η αφορμή για την επικοινωνία του NouPou με την κυρία Μηλιαρέση ήταν η χείρα βοηθείας στο «αντίο».
Πριν μιλήσουμε όμως για αυτό, η ίδια φροντίζει πρώτα να μας υπενθυμίσει πως ο ΣΠΑΖ και το φιλοζωϊκό έργο του στη Γλυφάδα, που μετρά σήμερα 38 χρόνια, έχουν συμβάλει άμεσα στην ευζωΐα των αδέσποτων της πόλης. «Δεν γνωρίζει όλος ο κόσμος τα περί ζώων και φιλοζωικών, του τρόπου που λειτουργούν, πώς σκέφτονται και πώς διαχειρίζονται τα ζώα. Προσωπικά νιώθω τυχερή που βρήκα έναν πολύ καλό δάσκαλο και η Γλυφάδα είναι εξίσου τυχερή που έχει τον ΣΠΑΖ. Οι άνθρωποί του έχουν τεράστια εμπειρία και γνώση και έχουν κάνει τεράστια δουλειά. Εμείς συνεργαζόμαστε μαζί τους σε ό,τι αφορά τα αδέσποτα. Ουσιαστικά ο ΣΠΑΖ διαχειρίζεται και ο δήμος πληρώνει. Υπάρχει γενικά μια πολύ στενή συνεργασία. Έχουμε τους εθελοντές, την τεχνογνωσία τους, που είναι πολύ σημαντική. Είναι οι άνθρωποι που κάνουν τις υιοθεσίες κι εγώ, ως εκπρόσωπος του δήμου, έχω το κεφάλι μου ήσυχο πως τα ζώα θα πάνε εκεί που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει (σ.σ.: συμβόλαια υιοθεσίας, τσιπ κ.ά.). Έχει τύχει για παράδειγμα να έρθει ένας 75χρονος και να ζητάει να υιοθετήσει ένα κουτάβι. Αυτό δεν ήταν σωστό να συμβεί, για ευνόητους λόγους. Όπως επίσης, ένας άνθρωπος που δουλεύει όλη την ημέρα, θα πρέπει να πάρει ένα σκυλάκι που δεν θα έχει πολλή ενέργεια, ένα σκυλάκι πιο ηλικιωμένο και όχι ένα που χρειάζεται έντονη εκτόνωση».
Η κ. Μηλιαρέση αναφέρεται ακόμη στη συνεργασία του δήμου με τους κτηνιάτρους της πόλης. «Έχουμε μια σημαντική συνεργασία με τους κτηνιάτρους της Γλυφάδας, ένα πρόγραμμα μέσω του οποίου οι εθελοντές του ΣΠΑΖ φροντίζουν, τσιπάρουν (σ.σ.: όλα τα αδέσποτα είναι ‘καταχωρημένα’ στον δήμο και όταν υιοθετηθούν αλλάζει ο κηδεμόνας) και περιθάλπουν όλα τα αδέσποτα του δήμου. Όλα αυτά τα διαχειρίζονται οι ικανότατοι άνθρωποι του Συλλόγου, στους οποίους έχω πολλή εμπιστοσύνη».
Πώς προέκυψε η ιδέα για το πρόγραμμα με τις αποτεφρώσεις
Η κυρία Μηλιαρέση, η οποία σύντομα θα επιστρέψει στη θέση της αντιδημάρχου, σύμφωνα με πληροφορίες του NouPou, αφηγήθηκε πώς της ήρθε η ιδέα να αποκτήσει ο δήμος κάτι που δεν είχε κανείς: πρόγραμμα αποτεφρώσεων. «Πηγαίνω με τον σκύλο μου στο βουνό, γιατί δεν μπορώ να τον αφήσω κάπου αλλού ελεύθερο -μόνο σε σημεία που δεν έχουν κόσμο. Όπως και άλλοι δημότες που περπατάμε στο βουνό, βλέπαμε πολύ άσχημες εικόνες, όταν έσκαβαν οι σκύλοι και ξέθαβαν νεκρά ζώα. Υπήρχαν κι άλλοι που πετούσαν τα ζώα τους στα σκουπίδια». Κάτι που, πέρα από απειλή της δημόσιας υγείας, είναι και απάνθρωπο.
Η ίδια συνεχίζει λέγοντας πως έτσι προέκυψε η ιδέα για ένα δημοτικό πρόγραμμα αποτεφρώσεων. «Το συζήτησα με τον Δήμαρχο, ο οποίος ήταν πάρα πολύ θετικός από την αρχή. Το πρώτο μας βήμα ήταν να αγοράσουμε έναν μεγάλο καταψύκτη, να βρούμε έναν συγκεκριμένο, απομονωμένο χώρο, με ρεύμα και κλιματισμό για το καλοκαίρι για να μην “πέφτουν” ποτέ οι θερμοκρασίες και κάναμε σύμβαση με ένα μεγάλο αποτεφρωτήριο, το οποίο ενημερώνουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και έρχεται και παίρνει τα ζώα. Όλο αυτό έχει πάει στο κονδύλι του δήμου που καλύπτει όλα τα αδέσποτα και όσα ζουν με κατοίκους ή δημότες μας -όταν το επιβεβαιώνει το τσιπάκι τους. Έχουμε πάρει τα μέτρα μας, ώστε να μην έρχονται από άλλες περιοχές να αφήνουν εδώ τα ζώα τους. Το πρόγραμμα αυτό έχει βοηθήσει πάρα πολύ και επειδή αυξάνεται η ζήτηση, έχει αποφασιστεί να αυξήσουμε το κονδύλι της αποτέφρωσης και να πάρουμε έναν δεύτερο καταψύκτη».
Όσα κάνει γενικώς ο δήμος Γλυφάδας αναφορικά με τα αδέσποτα, αποδεικνύουν πως υπάρχει τρόπος να γλιτώσουν τα ζώα που ζουν σε καταφύγια σε όλη την Ελλάδα από τη φρίκη και την εγκατάλειψη που βιώνουν -περνώντας όλη τους τη ζωή σε ένα κλουβί, υποσιτισμένα και άρρωστα. «Η μόνη λύση που υπάρχει, είναι οι δήμοι να αποφασίσουν να βάλουν λεφτά για την προστασία των αδέσποτων» λέει κατηγορηματικά η κυρία Μηλιαρέση, η οποία με πράξεις αποδεικνύει πως υπάρχει διέξοδος σε ένα πρόβλημα που άλλοι δήμοι εμφανίζουν ως απροσπέλαστο.
Το πιο απλό πράγμα που έχουν να κάνουν, είναι να επικοινωνήσουν μαζί της να τους βοηθήσει, καθώς οι δικαιολογίες τελείωσαν, όπως φαίνεται και στο πρόγραμμα για τα ζώα συντροφιάς του δήμου Αλίμου, που επίσης διαθέτει δωρεάν αποτέφρωση και εκθέτει όσους δεν κάνουν ούτε τα ελάχιστα -πόσο μάλλον τα προβλεπόμενα, δεδομένου και ότι «Ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που μεταχειρίζεται τα ζώα» (Μαχάτμα Γκάντι).