Τι δεν κάνουμε ποτέ όταν πλησιάζουμε έναν άγνωστο σκύλο

Στη νέα στήλη του NouPou, ο ΣΠΑΖ* γράφει για αυτό που ξέρει καλύτερα: Για τη σχέση μας με τα δεσποζόμενα ή αδέσποτα ζώα και για όσα μπορούν να κάνουν αυτή τη σχέση καλύτερη και για τις δύο πλευρές.

• 12/12/2020
• Κείμενο: ΣΠΑΖ

«Μπορώ να χαϊδέψω τον σκύλο σας;». Να μια φράση που δεν ακούμε σχεδόν ποτέ στους δρόμους της Ελλάδας. Αντίστοιχα, όταν πρόκειται για σκυλάκια αδέσποτα, πολύ συχνά άνθρωποι -και κυρίως παιδάκια- τρέχουν με ενθουσιασμό να χαϊδέψουν ένα ζώο που κοιμάται, που απλώς κάθεται ήσυχο στη γωνιά του ή που διασχίζει το πεζοδρόμιο δίπλα τους. Και στις δύο περιπτώσεις, το αποτέλεσμα είναι ένα: Μια κίνηση που στην πραγματικότητα μπορεί να έχει γίνει μόνο από αγάπη, το ζώο να την εκλαμβάνει ως «επιθετική». Και να μπαίνει στη διαδικασία να αμυνθεί.

Θα τολμήσουμε να πούμε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε επιθετικούς σκύλους. Έχουμε σκύλους οι οποίοι αισθάνονται ότι πρέπει να «προστατευτούν» από κάποιον που φωνάζει (ακόμα και αν είναι από χαρά) πολύ κοντά στο πρόσωπό τους ή κουνάει πολύ απότομα τα χέρια του πέρα δώθε. Ο σκύλος δεν μπορεί να φωνάξει, οπότε θα γρυλίσει ή θα γαβγίσει. Έτσι επικοινωνεί. Αν πιεστεί πολύ, ναι, θα δαγκώσει, δεν θα είναι όμως από δική του επιλογή. Θα έχει οδηγηθεί εκεί λόγω της δικής μας συμπεριφοράς.

Τους τελευταίους μήνες, ειδικά στην πρώτη καραντίνα αλλά και στην τωρινή, αυξήθηκε ο αριθμός των σκύλων που κυκλοφορούν στο δρόμο. Ο κόσμος βρήκε σε εκείνους την αφορμή για άσκηση και για έξοδο. Παράλληλα αυξήθηκαν κάποια θέματα συμπεριφοράς για τα οποία υπεύθυνοι σίγουρα δεν είναι εκείνοι. Σκύλοι οι οποίοι μέχρι πρόσφατα δεν έβγαιναν τόσο συχνή βόλτα, δεν είχαν συνηθίσει το «έξω» και την πολυκοσμία, ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με δεκάδες νέα ερεθίσματα. Φωνές παιδιών, ποδήλατα, πατίνια – όλα αυτά τους ήταν μέχρι πρόσφατα εντελώς άγνωστα.

Ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει και δεν υπάρχει κάποιος να τους εξηγήσει ή να τους ενημερώσει σχετικά με τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Είμαστε αιώνες μακριά από τα φιλοζωικά μαθήματα στα σχολεία, οπότε καλούνται οι εθελοντές να κάνουν αυτή τη «δουλειά».

Στον ΣΠΑΖ, ετοιμάσαμε ένα αφισάκι όσο πιο απλά γινόταν προκειμένου ο κόσμος να το δει, να το καταλάβει και κυρίως να το εφαρμόσει. Αγαπώ έναν σκύλο σημαίνει ότι τον σέβομαι -και τον σέβομαι σημαίνει ότι κατανοώ τις ανάγκες του.

Προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του σκύλου και σκεφτείτε τα εξής:

-Πώς θα αισθανόσασταν αν βλέπατε κάποιον να τρέχει προς τα εσάς χωρίς να γνωρίζετε το γιατί και ξαφνικά να πέφτει πάνω σας; Και όχι μόνο να πέσει πάνω σας αλλά να σας αρπάζει και να αρχίζει να σας φιλάει;

-Πώς θα αισθανόσασταν αν έρθει κάποιος άγνωστος και σταθεί μπροστά σας και σας κοιτάει επίμονα μέσα στα μάτια; Αν αρχίζει και φωνάζει μπροστά σας και σας χαϊδεύει το πρόσωπο και το κεφάλι σας;

Σίγουρα δεν θα αισθανόσασταν άνετα…

• Την επομένη φορά λοιπόν που θα δείτε έναν σκύλο στο δρόμο, αρχικά ρωτήστε τον ιδιοκτήτη του αν μπορείτε να τον χαϊδέψετε. Κάποιοι σκύλοι είναι φοβιτσιάρηδες και δεν θέλουν χάδια από ξένους. Είναι δικαίωμά τους να έχουν αυτήν την επιλογή.
• Αν ο ιδιοκτήτης σας πει ότι είναι οκ, σταθείτε ήρεμα δίπλα του, όχι μπροστά του και σίγουρα όχι σκυμμένοι από πάνω του. Απλώστε σιγά σιγά το χέρι σας προς το πλάι του, όχι απευθείας πάνω στο κεφάλι του, αλλά σε σημείο που να το βλέπει και να το παρακολουθεί, πάλι με ηρεμία.
• Και για τους αδέσποτους σκύλους, αυτούς δηλαδή που δεν έχουν ιδιοκτήτη αλλά έχουν φροντιστή στο δρόμο, ισχύουν ακριβώς τα ίδια.
• Μοιραστείτε τις πληροφορίες με όσους νομίζετε, ειδικά ανθρώπους που δεν έχουν εμπειρία – και σίγουρα με τα μικρά παιδάκια.

*Ο ΣΠΑΖ (Σύλλογος Προστασίας Αδέσποτων Ζώων) είναι αναγνωρισμένο μη κερδοσκοπικό σωματείο με έδρα τη Γλυφάδα.