Αγγελική Τσουκαλά, η νότια του MasterChef που μαγειρεύει από τα πέντε
H Αγγελική Τσουκαλά είναι ένα νότιο κορίτσι που μαγειρεύει (καλά). Συναντηθήκαμε στο στέκι της και η κουβέντα μας είναι από αυτές που πολύ γρήγορα κάνουν την κοιλιά σου να γουργουρίζει.
- 11/04/2018
Μόνο και μόνο στην ιδέα του να περιμένεις έναν μάγειρα για συνέντευξη σε κάνει να πεινάς. Στην περίπττωση της Αγγελικής αυτό ενισχύεται καθώς αργά ή γρήγορα θα σου μιλήσει για φαγητό. Για γλυκά, για κέικ, για αυγά και καλά brunch, για τις νόστιμες και υγιεινές παρασκευές της που σέβονται την κάθε εποχή και τις πλούσιες πρώτες ύλες της χώρας μας. Από την αγάπη της για την μαγειρική στο σχολείο, τις σπουδές της στην Αγγλία, την λάντζα και το ξύλο στα εστιατόρια και φυσικά τη συμμετοχή της στο Masterchef η Αγγελική, με τα (επαγωγικά) μάτια της ανοιχτά, μας μίλησε για όλα.
Κατσαρόλες και τηγάνια από μικρή
Ξεκίνησα να μαγειρεύω από πέντε χρονών. Πολλές φορές ο κόσμος απορεί και με ρωτάει «τι εννοείς μαγείρευες όταν ήσουν πέντε χρονών»; Φυσικά, δεν εννοώ ότι έμπαινα στην κουζίνα και έφτιαχνα παστίτσιο. Αλλά έμπαινα κανονικά στην κουζίνα για να βοηθήσω και να μαγειρέψω και μόνη μου. Έπαιξε ρόλο η παρότρυνση της μητέρας μου που με έβαζε στην κουζίνα και με άφηνε να λερώνω, να δοκιμάζω, να πειραματίζομαι. Σκέψου ότι στο δημοτικό ζέσταινα μόνη μου το φαγητό μου όταν γύριζα από το σχολείο. Δεν φοβόταν κανείς μην βάλω φωτιά στο σπίτι.
Ήμουν από αυτά τα παιδιά που αγαπάνε πολύ την μαγειρική και την κουζίνα. Έτσι, μεγαλώνοντας μαγείρευα όλο και περισσότερο, δοκίμαζα να φτιάχνω νέες γεύσεις, πειραματιζόμουν. Είχα μεγάλη αγάπη για την κουζίνα ως παιδί. Ό,τι λοιπόν καινούργια γεύση δοκίμαζα ήθελα μετά να πάω σπίτι μου και να δοκιμάσω να τη μαγειρέψω. Στην εφηβεία, παράλληλα με την μαγειρική συνειδητοποίησα ότι αγαπάω πολύ τα παιδιά και κάπου εκεί κατάλαβα ότι μεγαλώνοντας θα σπουδάσω κάτι που θα έχει να κάνει με τα παιδιά. Επίσης, ήξερα ότι θα φύγω στο εξωτερικό και ότι θα ζήσω – έστω για κάποια χρόνια εκτός Ελλάδας. Οι γονείς μου δεν το ήθελαν καθόλου αυτό, αλλά το αποδέχτηκαν γιατί πολύ απλά μόλις τελείωσα το σχολείο έφυγα για Αγγλία.
Στην Αγγλία για σπουδές και δουλειά… σε εστιατόριο
Αρχικά, σκόπευα να σπουδάσω λογοθεραπεία, αλλά επειδή πρέπει να ξέρεις αγγλικά σε επίπεδο μητρικής γλώσσας στράφηκα εν τέλει στα παιδαγωγικά. Σπούδασα στο Leeds Metropolitan University και δούλευα ως κοινωνική λειτουργός. Φυσικά, παράλληλα – χωρίς ακόμα να έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι το κάρμα μου – δούλευα σε ένα ελληνικό εστιατόριο. Εκεί έφτιαχνα τα burger και τις κρέπες. Το έβλεπα απλά ως μια δουλειά που μου έδινε εισόδημα για να μπορέσω να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Δεν είχα καταλάβει σε εκείνη την φάση τη σημασία της κουζίνας για τη ζωή μου. Τώρα που το θυμάμαι το φοβερό αυτής της εμπειρίας είναι ότι ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου με πλήρωνε κατ’ αναλογία του κατώτερου μισθού στην Ελλάδα παρότι είμασταν στο Leeds. Το κρατάω όμως σαν μαγειρική εμπειρία.
Οι σκέψεις για επιστροφή στην Ελλάδα
Η αλήθεια είναι ότι δεν έζησα ακριβώς ‘φοιτητική ζωή’ στην Αγγλία – εννοώ ότι παράλληλα με τις σπουδές μου δούλευα. Άπειρες ώρες, βραδινές βάρδιες, δύο διαφορετικές δουλειές, ξενύχτια και μετά απευθείας πανεπιστήμιο. Μερικές φορές όσοι δεν έχουν ζήσει στο εξωτερικό νομίζουν ότι είναι όλα ρόδινα και παραμυθένια. Τελειώνοντας τις σπουδές μου πάλευα λίγο μέσα για να δω που θα ζήσω. Πήγα για λίγο στην Σουηδία και τη Νορβηγία αλλά παρά τις πολλές καλές συνθήκες δουλειάς και μισθών δεν μου ταίριαξε καθόλου η ζωή εκεί. Έτσι, αποφάσισα ότι θα γυρίσω στην Ελλάδα. Θυμάμαι τότε μου έλεγαν εδώ στην Ελλάδα «όλοι φεύγουν και εσύ γυρνάς». Μέσα μου ήξερα ότι χωρίς κουζίνα ή (και) παιδιά δεν θα ήμουν χαρούμενη με τίποτα. Πέρασα μια φάση που θέλησα να ξεκινήσω ένα διδακτορικό στην παιδαγωγική αλλά εν τέλει με διάφορες δυσκολίες εγκατέλειψα αυτό το σενάριο. Σε εκείνη όμως την φάση – μέσα στην προσπάθεια μου να στήσω ένα συνεκτικό πλάνο έρευνας για την διατριβή μου έπιασα δουλειά ως υπεύθυνη σε ένα εστιατόριο. Τώρα που το συνειδητοποιώ σε κάθε δύσκολη και φορτισμένη φάση της ζωής μου υπήρχε μια κουζίνα, μάλλον για να με ηρεμεί. Το εστιατόριο αυτό ήταν Ιταλικό και ενώ με προσέλαβαν σαν υπεύθυνη όσο κάθισα εκεί πέρασα κυριολεκτικά απ’ όλα τα πόστα. Κρατήσεις, πάσο, κουζίνα, σέρβις ακόμα και λάντζα. Σε ότι είχε ανάγκη το μαγαζί. Μπορεί να ήμουν καλή, αλλά μάλλον το σύμπαν ήθελε να μου πει με τρόπο ότι η θέση σου μπορεί να είναι και μέσα στην κουζίνα. Συνολικά κάθισα εκεί έναν χρόνο για να πάρω δύο οριστικές απαντήσεις: θέλω να ζήσω στην Ελλάδα και να μαγειρεύω!
Η αίτηση για το Masterchef
Επέστρεψα με σκοπό να πάω σε μια σχολή μαγειρικής έτσι ώστε να το εξελίξω ακόμα περισσότερο. Οι δικοί μου δεν ήταν πολύ θετικοί στην αρχή αλλά η στροφή αυτή ήταν δική μου απόφαση. Ξεκίνησα από το μηδέν και απέκτησα σχετικά γρήγορα μια σειρά από «πελάτες» για τους οποίους μαγείρευα ειδικές παραγγελίας αλλά από αμέλειά μου έχασα τις προθεσμίες για τις αιτήσεις στις μαγειρικές σχολές. Είχα απογοητευτεί πολύ σε εκείνη τη φάση γιατί ήθελα πάρα πολύ να ξεκινήσω να το σπουδάζω. Έβρισκα λοιπόν δουλειές δεξιά και αριστερά μόνο και μόνο για να χρηματοδοτώ από μόνη μου τις μαγειρικές μου αναζητήσεις και τις απόπειρες στο σπίτι να μαγειρεύω καθημερινά ότι μαγειρεύεται. Τότε ένα βράδυ στο σπίτι είδα τα trailer του Masterchef. Ήμουν μόνη μου, το σκέφτηκα ελάχιστα και έκανα αίτηση. Δεν το είπα σε κανέναν και δύο μήνες μετά με πήραν τηλέφωνο για την πρώτη οντισιόν. Όταν το είπα στην μητέρα μου νόμιζε ότι της έκανα πλάκα. Μου έλεγε «εντάξει και να πας δεν σημαίνει ότι θα σε πάρουν κιόλας». Πέρασα τις δύο πρώτες οντισιόν με επιτυχία. Μετά για να μην απογοητευτώ μου έλεγαν «είναι πολύς ο κόσμος, θα ναι πολύ δύσκολο να μπεις στους 50 και πολύ περισσότερο μετά στους 20». Αλλά εγώ συνέχιζα. Ήταν δύσκολες οι συνθήκες είναι η αλήθεια με τα γυρίσματα, τις πολλές ώρες, τον ανταγωνισμό. Μέσα μου όμως ήξερα ότι θα τα καταφέρω και θα μπω στην εικοσάδα. Ίσως γιατί είχα καταλάβει ότι αυτό που θέλω είναι η μαγειρική και είχα συναντήσει πολλές δυσκολίες μέχρι να το καταφέρω. Μέχρι να πείσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Έκλεινα, λοιπόν, τα μάτια και έλεγα «να μια ακόμα ευκαιρία. Αγγελική μην την αφήσεις, θα τα καταφέρεις». Για να μπεις σε έναν τέτοιο διαγωνισμό δεν πρέπει να το σκεφτείς και πάρα πολύ γιατί πιστεύω θα βρεις λόγους να μην το κάνεις. Αλλά εγώ δεν είχα τίποτα καλύτερο σ’ εκείνη τη φάση.
Στο σπίτι του Masterchef
Όταν μπήκα στους είκοσι έζησα αυτό το πολύ δύσκολο πείραμα του εγκλεισμού στο σπίτι του Μasterchef. Χωρίς τηλεόραση, χωρίς διαδίκτυο, χωρίς τηλέφωνο και social media. Δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε καν με τους δικούς μας ανθρώπους. Δύσκολο και ομολογώ ότι δεν ξέρω αν θα το ξαναέκανα. Ένα πραγματικό κοινωνικό πείραμα, με είκοσι εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους βάσει κοινωνικών και δημογραφικών χαρακτηριστικών. Είκοσι εντελώς διαφορετικοί μάγειρες που έχουν κάτι πραγματικό να δείξουν. Η αλήθεια είναι ότι το τηλεοπτικό προϊόν του Masterchef ενώ είναι διεθνές έχει σημαντικές διαφορές από χώρα σε χώρα. Στο εξωτερικό για παράδειγμα απευθύνεται κατά κύριο σε λόγο σε ερασιτέχνες ή σε ανθρώπους με πολύ μικρή εμπειρία που σκέφτονται να ασχοληθούν με τη μαγειρική. Εδώ στην Ελλάδα, ενώ το Masterchef δεν είναι για επαγγελματίες δηλώνουν συμμετοχή κατά κανόνα επαγγελματίες και μάλιστα πολλοί με σημαντική εμπειρία σε κουζίνες. Δηλαδή, ο επαγγελματίας σε μια τέτοια εκπομπή να πάει να δείξει τι; Τις ικανότητες και τις εμπειρίες που ήδη έχει; Έτσι, δεν σου κρύβω ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τους ερασιτέχνες μέσα στο παιχνίδι. Δυστυχώς, περά από αντικειμενικές διαφορές υπήρχε και ένας ‘ρατσισμός’ πολλές φορές απέναντί μας. Η αλήθεια είναι ότι στην μαγειρική το σημαντικότερο όλων είναι η πρακτική. Το πόσες δηλαδή ώρες έχεις περάσει σε μια κουζίνα. Πολλές φορές ακόμα και μια σχολή – αν και θεωρώ ότι είναι σημαντικό να χεις σπουδάσει – δεν κάνει την διαφορά, τόσο όσα η εργασιακή εμπειρία. Είναι ένα καθαρά πρακτικό επάγγελμα και το να συμμετέχουν στο παιχνίδι άνθρωποι με πολλά χρόνια εμπειρίας είναι λίγο περίεργο.
Η ζωή μετά το Masterchef
Φυσικά, το Masterchef μου έδωσε πάρα πολλά. Κατάφερα να μείνω στο παιχνίδι λίγο πριν την τελική πεντάδα και όλη αυτή η εμπειρία με έκανε να ξεκαθαρίσω μέσα μου ότι η μαγειρική είναι αυτό που με κάνει χαρούμενη και ότι αυτό θα συνεχίσω να κάνω στη ζωή μου. Παράλληλα, μου έδωσε μια αναγνωρισιμότητα που είναι ιδιαίτερα σημαντική. Μπορεί εμείς στο περσινό Masterchef να μην είχαμε την δημοσιότητα που έχει αποκτήσει η εκπομπή φέτος αλλά και πάλι η τηλεόραση σου δίνει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Σκέψου, ότι μόλις βγήκα από το παιχνίδι μου έγιναν προτάσεις ακόμα και από γνωστά μαγαζιά στον χώρο της γαστρονομίας.
Είχα όμως μια δική μου ιδέα που ήθελα να κάνω. Αμέσως μετά το παιχνίδι ξεκίνησα μέσα από τα social media να μαγειρεύω και να δείχνω στον κόσμο πράγματα που πολύ απλά μπορεί ο καθένας να φτιάξει στην κουζίνα του. Εύκολα, γρήγορα, υγιεινά και χωρίς να προσφεύγει στην εύκολη και κυρίως ανθυγιεινή λύση του να παραγγείλει απέξω. Το μότο μου είναι «έλα να σου δείξω πως να το μαγειρέψεις εσύ». Είναι μια full time απασχόληση γιατί γυρνάω τα βίντεο μόνη μου, τα μοντάρω μόνη μου και γενικά θέλει χρόνο. Παράλληλα, έχω σταθερές συνεργασίες είτε με συγκεκριμένα event είτε με συγκεκριμένα μαγαζιά. Το βασικό για μένα είναι να συνεργάζομαι με ανθρώπους με μια κοινή προσέγγιση απέναντι στο φαγητό. Αγνά υλικά, φρέσκες πρώτες ύλες της εποχής, χωρίς χρήση συντηρητικών και φυσικά ωραίες γεύσεις.