Ο Αλέξανδρος Άνδραλης θέλει να κάνει ξανά μια βόλτα στα δικά του Νότια
Το Nou-Pou.gr μιλά με Νότιους που άφησαν την Ελλάδα για μια ζωή στο εξωτερικό. Κρατάμε τον Απόδημο Νοτισμό ζωντανό.
- 30/05/2014
Ο Αλέξανδρος Άνδραλης, 32, δουλεύει ως αρχιτέκτονας στη Βιέννη. Μεγάλωσε στη Βούλα και ζει στο εξωτερικό 15 χρόνια, παραλίγο 4 Ολυμπιάδες (έτσι του φαίνεται λιγότερο). Και καλεί όποιον θέλει να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, φοιτητή ή όχι, να μπει στο συγκεκριμένο site.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι τα Νότια;
Εύκολο, αλλά δεν είναι ένα…Ήλιος, θάλασσα/παραλία, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , ΦΙΛΟΙ, χαβαλές στα μπασκετομέρη, τάβλι, καφές, νυχτερινή έξοδος, σουβλάκι από τον τελευταίο που άνοιξε. Να βλέπεις γνωστούς παντού, σαν σε χωριό ένα πράγμα. Γενικά με μια λέξη ένας μικρός παράδεισος, που μόνο όταν φύγεις τον εκτιμάς.
Τι σου λείπει από τα Νότια; Κάτι που ενδεχομένως δεν έχεις εκεί που είσαι τώρα.
Να νιώσω την αλμύρα την θαλασσινή και να πάω μια βολτούλα με τα πόδια και να αισθάνομαι τυχερός που μεγαλωσα σε αυτο το μέρος. Δε ξέρετε τι θησαυρό έχετε μου φαίνεται! Στη βαράει καμιά φορά και δεν θες να βγεις; Θες να δεις λίγο κόσμο… αργάμιση, πας μια βόλτα. Σε έκοψε η λόρδα; Θα βρεις κάτι, αποκλείεται να μη βρεις. Κάθε φορά που το σκέφτομαι νιώθω μια ανεξήγητη ελευθερία. Επίσης, μια βόλτα με το φουσκωτό. Ανεκτίμητη αξία.
Τι υπάρχει εκεί που δεν έχουμε εμείς και θα έπρεπε να σε ζηλεύουμε για αυτό;
Υπάρχουν άλλα τα οποία δεν ξέρω αν είναι αξιοζήλευτα. Υπάρχει τάξη, πειθαρχεία, ασφάλεια και μέχρι στιγμής δουλειά! Το γεγονός ότι είμαστε στο κέντρο της Ευρώπης και γεωγραφικά μας δίνει τη δυνατότητα να πεταγόμαστε σε πολλές πόλεις άλλων χωρών, βρίσκοντας φθηνά εισιτήρια. Ακόμη τρελή συγκοινωνία, πολλές εκδρομές και μια προσεγμένη και καθαρή πόλη. Επίσης θα ζηλεύαμε στην Ελλάδα τις ώρες εργασίας. Δευτέρα με Πέμπτη 8ώρο, άντε καμιά ώρα υπερωρία. Τις Παρασκευές; Από τις 14.00… λούης! Όλοι σπίτι ή έξω. Και ότι υπερωρίες μαζεύονται ή τις κάνεις άδεια ή στις πληρώνουν έξτρα. Καλό;
Από γυναίκες; Στις 10 άντε να περνούν 2-3 τον μέσο όρο. Τι περιμένεις όταν στέλνουν στην Concita στη Eurovision; Νομίζω, πάντως, ότι παρά το χάρος που επικρατεί στην Ελλάδα μας ζηλεύουν.
Εξήγησέ μας λίγο τη σκέψη σου πριν αποφασίσεις να φύγεις από την Ελλάδα. Είναι πολλοί που το σκέφτονται αλλά λίγοι που το επιχειρούν.
Το γεγονός ότι είμαι και μισός Αυστριακός, μου επέτρεψε να σπουδάσω στη Βιέννη. Δεν το συνιστώ βέβαια σε άλλους, αν δεν ξέρουν τη γλώσσα. Θα πλαντάξουν! Τέλειωσα τις σπουδές και είπα μέσα μου ‘που πας κάτω; Κάτσε εδώ και έχει ο Θεός. Σκυλιά, παιδιά δεν έχω, οπότε ήθελα να κάνω μια προσπάθεια κι αν καθόταν καλώς”.
Οι περισσότεροι εγκαταλείπουν την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας. Υπάρχουν πράγματι μεγαλύτερες ευκαιρίες εκεί που βρίσκεσαι για τους Έλληνες;
Ο καθένας στον τομέα του! Πχ εγώ στην Ελλάδα της κρίσης, δεν θα έχτιζα ούτε πέργκολα στα ΚΑΠΗ της Βούλας. Ευκαιρίες υπάρχουν, αλλά θέλει πολύ ψάξιμο, δεν είναι όμως παλιά που έβρισκες πο άνετα. Μην ξεχνάμε ότι έχουν έρθει πολλοί ξένοι, με πρώτους τους Γερμανούς καιη αγορά έχει κορεσθεί. Δεν έχω κάτι με τους ξένους, άλλωστε και μένα για ξένο με περνάνε, αφού το δέρμα είναι ένα “τικ” πιο σκούρο. Για κάποιον Έλληνα η Αυστρία είναι μόνο για τουρισμό. Το θέμα δεν είναι αν υπάρχουν ευκαιρίες, αλλά το αν μπορείς να αντέξεις; Γυρνάμε στο φαινόμενο ‘gasterbeiter’, δηλαδή δουλεύω 10 χρόνια και φεύγω ή κάθομαι εφ’ όρου ζωής; Όταν ακούς μεγάλους μισθούς, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου και τα έξοδα, που συνήθως είναι αντίστοιχα υψηλά”.
Έχουν καλή εικόνα για τους Έλληνες και την Ελλάδα στον τόπο που βρίσκεσαι;
Είχαν μέχρι που ήρθε η άτιμη κρίση. Ειδικά το 2010 και το 2011 ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Τώρα τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Αν πω ότι είμαι Έλληνας μου λένε με θαυμασμό για την Ελλάδα και τους τουριστικούς προορισμούς, τους περισσότερους εκ των οποίων ούτε καν τους ξέρω και καταλήγω να κουνάω το κεφάλι και να λέω “ναι, ναι, έχω πάει”. Κύμα μίσους ήταν και πέρασε. Μας δέχονται πλέον γιατί είμαστε και δυσεύρετοι”.
Σε τι έχει αλλάξει η καθημερινότητά σου από τότε που έφυγες;
Εκτιμάς πάνω από όλα ότι γεννήθηκες και μεγάλωσες στα νότια προάστια. Αφιερώνεις πολύ χρόνο με τους γονείς σου στο τηλέφωνο ή στο Skype, μιας και είναι μακριά και μεγαλώνουν. Ωριμάζεις σκεπτόμενος ευρωπαϊκά και πράττεις ανάλογα. Με Αυστριακούς σπάνια συναναστρέφομαι, περισσότερο με Τούρκους, Άραβες, Βόσνιους, Σέρβους, Κροάτες, Τσέχους, Ρώσους, Πολωνούς Γερμανούς κτλ είναι σαν να δουλεύεις στον ΟΗΕ. Θες, δε θες γίνεσαι multi-culti. Το μυαλό σου στροφάρει αλλιώς και ότι βλέπεις το συνδέεις με την Ελλάδα. Διατροφικά αλλάζεις πολύ. Πολύ μπύρα ρε γαμώτο! Αλλάζεις και σε ότι αφορά τα αθλητικά. Όταν έχει -10 βαθμούς, πως να πας για μπάσκετ; Δεν βγαίνεις ούτε καν έξω από το σπίτι σου. Γενικά προσαρμόζεσαι θες, δεν θες. Θα πρέπει να είσαι ευτυχισμένος με τη ζωή σου και να μην είσαι ο κλασσικός γραφικός Ελληνάρας που κλαίγεται συνέχεια. Έχουμε πολλούς τέτοιους… Α και το τελευταίο, μαθαίνεις να ζεις χωρίς μπαλκόνι. Αδιανόητο. Απάτη, κοινώς. Τώρα αρχίζουμε να σχεδιάζουμε μπαλκόνια στα καινούργια σπίτια.
Από άποψη διασκέδασης, τι είναι αυτό που απολαμβάνεις εκεί ενώ στην Ελλάδα μπορεί να μην υπήρχε ή να μην το έκανες συχνά;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να συγκρίνω τα λάχανα με τα λεμόνια. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Η Ελλάδα έχει την πρωτιά και δεν τη χάνει. Την βρίσκεις αλλιώς εδώ. Έχει τις συναυλίες, έχει τις Irish Pubs, έχει τα ξενυχτάδικα και ειδικά τα after hour είναι άλλη φάση. Έχει τα μαγαζιά του Δούναβη, τα ψευτο-beach bar δηλαδή. Αλλά “like here nowhere”.
Υπάρχει κάποιο προϊόν που να σου κάνει εντύπωση το πόσο φθηνότερο ή ακριβότερο είναι εκεί που βρίσκεσαι;
Εντύπωση κάνει το ψωμί (πολύ μαύρο ψωμί αδερφάκι μου… βελάζεις μετά), το οποίο είναι ακριβό. Το νερό, το μπουκάλι των 500ml κοστίζει 1,5 ευρώ αν το πάρεαις έξω. Γενικά είναι πιο ακριβά τα πάντα εδώ. Μόνο η μπύρα είναι φθηνή: 3,2 ευρώ τα 500ml. Τα ρούχα τα ξεχνάμε! Τα παιδιά δεν ξέρουν από μόδα, αλλά ψωνίζουν ότι “κουκουρούκου” έχει ξεμείνει στο Μιλάνο και στο Λονδίνο. Φθηνή επίσης είναι η κινητή τηλεφωνία, αλλά και η συγκοινωνία. Το εισιτήριο έχει 1 ευρώ και μπορείς να το χρησιμοποιείς όλη μέρα και τα χρησιμοποιείς όλα. Ταξί εξάλλου παίρνεις μόνο σε ακραίες καταστάσεις. Με ένα app η πόλη είναι δικιά σου. Παρόλα αυτά αν γουστάρεις μπορείς να νοικιάσεις ένα Smart, το οποίο έχεις βρει μέσω app και το αφήνεις όπου γουστάρεις. Σύστημα, όχι αστεία! Πολύ μπροστά.
Τι θα έπαιρνες μαζί σου από τα Νότια αν χωρούσε στη βαλίτσα σου;
Πολύ σουρεαλιστική ερώτηση, για αυτό θα απαντήσω αναλόγως. Ένα κεσεδάκι με μια παραλία, πχ αυτή στις Νηρίδες κάτω από την βάση της αεροπορίας. Ένα βάζο ήλιο, ένα δέμα με τους κολλητούς μου και ένα μπουκάλι παρεο-χαβαλέ. Α ναι! Και ένα κομμάτι από το κλειστό του Πρωτέα Βούλας που αγαπώ! Και λεμόνια από τον κήπο μου.
Από θέμα φαγητού, τι θα έφερνες πίσω μαζί σου στα Νότια από εκεί;
Απίστευτα λουκάνικα! Γεμιστά, αυστριακά, με κασέρι μέσα. Γλυκά, που αν δεν τα έχεις φάει, δεν μπορείς να τα φανταστείς. Κότσι από γουρούνι βουτηγμένο στη μπύρα με κρούστα και κύμινο. Από τέτοια εδώ, άλλο τίποτα. Επίσης να ξέρετε ότι το κρουασάν είναι αυστριακό και όχι γαλλικό. Είναι γλυκό σε σχήμα μισοφέγγαρου, το οποίο έφτιαξαν την επόμενη ημέρα που έδιωξαν τους Τούρκους (1683) για να το γιορτάσουν. Επίσης μου αρέσει το “Sachertorte” και εννοείται το σνίτσελ από δικό τους μοσχάρι!
Πότε σκοπεύεις να επιστρέψεις;
Δεν έχω ιδέα. Εδώ, δεν ξέρω τι θα φάω αύριο. Για διακοπές θα έρθω μάλλον τον Αύγουστο. Πότε θα γυρίσω “για πάντα” δεν το ξέρω. Μόλις βγω στη σύνταξη ή μόλις έρθει η ανάπτυξη. Και μου κάνει και ο μισθός. Εκτός αν μου τη βαρέσει εδώ. Ποτέ δεν ξέρεις.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις στα Νότια όταν γυρίσεις;
Να πάρω το αμάξι και να κάνω μια βόλτα, να βγει καμιά γριά με το αμάξι της, κανένα παπάκι, να βρίσω και να καταλάβω ότι είμαι Ελλάδα. Να πεταχτώ και μέχρι την πλατεία της Βούλας, να χαιρετίσω κόσμο από τη μια άκρη ως την άλλη, λες και είμαι δήμαρχος. Όσο αστείο και να φαίνεται, δένεσαι, ειδικά με αυτούς που σε ξέρουν από μικρό, από lego δηλαδή. Μετά θα πήγαινα και μια βόλτα από το “Κλουβί” και φυσικά… μάσα και έξοδο με τους κολλητούς μου.
Αν είσαι Νότιος και ζεις σε κάποια άκρη του κόσμου, στείλε “Απόδημος” στο info@nou-pou.gr για να μας πεις κι εσύ τις εμπειρίες σου από το εξωτερικό