Γιώργος Παπανικολάου: ο δήμαρχος που αγαπά πολύ την πόλη του
Ο δήμαρχος Γλυφάδας, Γιώργος Παπανικολάου, είναι Νότιος μέχρι το κόκαλο. Και μιλά στο Nou-Pou.gr για όσα κάνει και έχει ακόμα να κάνει στον τόπο μας.
- 03/11/2015
Ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος τοπικών, διεθνών και ευρωπαϊκών θεμάτων του δήμου, ο Ορέστης Τσάγκλας, είναι και ο άνθρωπος που μας υποδέχτηκε στο κτίριο. Λίγα λεπτά πριν την άφιξη του δημάρχου, μας κρατάει παρέα και με λίγη κουβέντα. «Τρέχει όλη μέρα ασταμάτητα». Από το αυτοκίνητο που μόλις στάθμευσε βγαίνει ένας χαμογελάστός και λίγο κουρασμένος Γιώργος Παπανικολάου. Δείχνει απλός και φιλικός, ζητώντας συγνώμη για τη ολιγόλεπτη καθυστέρηση. «Κοίτα να δεις που έβαλε ζέστη τώρα. Είμαι από τις 6:00 στο πόδι και ξεκίνησε με ψύχρα. Μάλλον μου κάνει πλάκα» λέει γελώντας. Το ασανσέρ κατευθύνεται και πάλι στον τελευταίο όροφο του κτιρίου, στην μεγάλα αίθουσα της υποδοχής επιτροπών. Το μεγάλο μπαλκόνι που αφήνει τον νότιο ήλιο να στολίσει τον χώρο, είναι εκείνο που νωρίτερα χάζευα τα σκάφη στις μαρίνες. Μεσολαβούν δευτερόλεπτα πριν ξαναστρέψω το βλέμμα προς τα εκεί, αλλά ο δήμαρχος με τον Ορέστη Τσάγκλα έχουν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Ο τόνος του δημάρχου είναι ήρεμος. Φιλικός, αλλά χωρίς να χάνει την σοβαρότητα του. Ήδη από την αρχή της κουβέντας αναλύει όλη τη μεγάλη προσπάθεια που έχει δώσει μέσα σε ένα χρόνο, για να δώσει στο πιο όμορφο σημείο του νότου κάτι από το θεϊκό στοιχειο.
«Ένα χρόνο μετά έχουμε κάνει μεγάλες προσπάθειες. Φυσικά θα κάνουμε και τον απολογισμό που προβλέπεται τόσο από τον Καλλικράτη, όσο και από την προσωπική υποχρέωση που νιώθουμε και που πρέπει να κάνουμε απέναντι στους πολίτες. Με ρωτάτε με τι είμαι ευχαριστημένος μέχρι τώρα. Εγώ σας απαντάω ότι μόλις τώρα ξεκινήσαμε. Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα».
Το όνομα του δημάρχου συνδέθηκε μέσα σε έναν χρόνο με μύρια πράγματα. Από την επιστροφή της δημοτικής συγκοινωνίας και τον ολικό καθαρισμό των παραλιών, μέχρι την πλήρη ανακαίνιση του Δημοτικού Κολυμβητηρίου και την απομάκρυνση των εγκαταλελλειμένων οχημάτων από τους δρόμους. Ή τουλάχιστον αυτά είναι που μου έρχονται άμεσα στο μυαλό. Ευτυχώς με συμληρώνει ο ίδιος. «Δεν είναι μόνο οι παραλίες. Επιτέλους επανήλθε η δημοτική συγκοινωνία, που συνδέει τους προορισμούς των πολιτών με το μετρό και τις δημόσιες υπηρεσίες. Έχουμε ξεκινήσει και φτιάχνουμε νέους παιδικούς σταθμούς, ειδικά τώρα εν καιρώ κρίσης. Για τις παιδικές χαρές – προχωράμε σε αναβάθμιση και κατασκευή, όλων των παιδικών χαρών που υπάρχουν στην πόλη». Η λίστα συνεχίζει με τις αναβαθμίσεις στα σχολεία. Ο δήμαρχος εξηγεί ειδικότερα, ότι μετά από τις παρατάσεις που έχουν πάρει τα ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι δύσκολο για την Πολιτεία να βοηθήσει όπως άλλοτε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το «φορτίο» να περνάει στον εκάστοτε δήμο.
Του λέω ότι δεν ξέρω αν θα ήθελα να έχει τη δουλειά του. Και παίρνω την απάντηση που ήθελα ν’ ακούσω από έναν δήμαρχο που εκλέχθηκε από το 63% του κόσμου. «Δεν φοβάμαι τίποτα. Υπάρχουν ζητήματα φλέγοντα όπως το καινούργιο κοιμητήριο της πόλης. Και μπορεί αυτό στους νέους να φαντάζει κάτι μακρινό, αλλά όλοι πιστεύω ζητάμε το αυτονόητο: να υπάρχει χώρος για να ενταφιαστεί ένα αγαπημένο μας πρόσωπο και δημότης της πόλης, όταν έρθει εκείνη η ώρα».
Από προσωπική επιλογή ζητάω να μάθω περισσότερα για τις παραλίες. Μετά από πολύ προσπάθεια, μεταμορφώθηκαν σε αυτό που ο κόσμος αποκαλεί χαϊδευτικά και τιμητικά «κούκλα». Δεν είναι λίγοι οι Νότιοι που μέχρι και τώρα τις επισκέπτονται περισσότερο από ποτέ. Από τον δήμαρχο μάθαμε ότι το πρόβλημα μέσα στα έτη για το θέμα αυτό, ήταν η γραφειοκρατία. Το ποιος δηλαδή είναι αρμόδιος για να κάνει την αναβάθμιση της παραλίας. Κάπου εδώ γέλασα με το ύφος που πήρε. Ακόμη και ένας δήμαρχος κουράζεται από την γραφειοκρατία. «Το διαδικαστικό λύθηκε με πολύ κόπο και νομίζω πως το αποτέλεσμα ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του κόσμου. Δεν καθάρισαν μόνο οι αμμουδιές. Στα πρώτα 15 μέτρα βγάλαμε μέσα από νερό μπάζα, τα οποία βρισκόντουσαν εκεί μέσα για δεκαετίες. Βάλαμε πύργους για τους ναυαγοσώστες, μικρά αποδυτήρια, χημικές τουαλέτες και ντουζιέρες». Κοιτώντας τον Ορέστη κάνει το σχόλιο ότι ο κόσμος χάρηκε ιδιαίτερα τις ομπρέλες, για να εισπράξει ένα χαμόγελο επιβεβαίωσης.
Κάπου εδώ, αξίζει να αναφερθεί ότι ο δήμαρχος έχει σκοπό να τοποθετήσει κοινόχρηστα ποδήλατα στη Διαδόχου Παύλου καθώς και να κατασκευάσει ποδηλατόδρομο. Μετά από μία επισήμανση για την μελέτη της κίνησης στην πόλη, ο δήμαρχος μιλάει από μόνος του για την δημοτική συγκοινωνία. «Το ξέρεις ότι ένας άνθρωπος που μένει στην Τερψιθέα, θέλει περίπου 3/4 για να φτάσει στο μέτρο; Τα δρομολόγια του ΟΑΣΑ έχουν μειωθεί». Αυτό σκεφτόταν ο Γιώργος Παπανικολάου όταν αποφάσιζε με τους συνεργάτες του ότι η δημοτική συγκοινωνία πρέπει να επανέλθει το συντομότερο. Η επόμενη ερώτηση του έρχεται κάπως απότομη.
-Όταν ήσασταν έφηβος που βγαίνατε κυρίως;
-(γέλια) Θα σου πω αρχικά τι μου άρεσε πολύ σαν μικρό παιδί. Έπαιζα με το τελεφερίκ στην πλατεία Καραϊσκάκη. Νομίζω πως εσύ δεν το πρόλαβες, αλλά ειλικρινά έχω περάσει μοναδικές στιγμές σαν παιδί.
Μιλάει με τόσο θαυμασμό που πιστεύεις ότι το ζει. Εκείνη τη στιγμή, ο δήμαρχος Παπανικολαάου ξαναγίνεται Γιώργος μέσα από χαμόγελα και έναν ζεστό τόνο στη φωνή του. «Τότε ούτε το φαγητό δεν μας ενδιέφερε! Οι οικογένειες καθόντουσαν σε ένα μεζεδοπωλείο παραδίπλα και εμείς τρέχαμε πάνω-κάτω». Ο δήμαρχος «ψήφιζε» Γλυφάδα και στη διασκέδαση. Έβγαινε πάντα στα μαγαζιά της τόσο σαν έφηβος όσο και σαν φοιτητης. «Αυτό που μου λείπει πολύ είναι το EGOMIO στη Ζησιμοπούλου. Θα έλεγα πως ήταν, χωρίς υπερβολές, το αγαπημένο μου μαγαζί σαν φοιτητής. Πέραν αυτού έβγαινα πάντα Γλυφάδα. Δεν υπήρχε κάτι που δεν θα έβρισκες στη πόλη μας». Η κουβέντα συνεχίζει με τις παιδικές στιγμές όλων στην πλατεία Χαρίτων, στα αμέτρητα Σαββατοκυριακα όλων στα παιχνίδια της αλλά και στο μπεργκεράδικο Queen. Με την υπάρχουσα μορφή του παιδότοπου, δεν γινόταν να μην επιστρέψει η κουβέντα σε πιο σοβαρό τόνο.
Μιλάω στον δήμαρχο για την θλιβερή εικόνα που αντικρίζει κάποιος σήμερα στη πλατεία Χαρίτων. «Το γνωρίζω. Η πλατεία Χαρίτων έπρεπε ν’ αρχίσει ήδη ν’ ανασκευάζεται. Αυτό δεν έγινε το καλοκαίρι λόγω των capital controls. Υπάρχει εργολάβος και σύμβαση ενεργή σε συνεργασία με την Περιφέρεια και με μελέτη που έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια. Εμείς όταν ξεκινήσαμε ανιμετωπίσαμε δύο δυσκολίες. Η πρώτη, ήταν πως βρέθηκαν αρχαία. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να έρθει αρχαιολόγος και να υπάρξει μελέτη για το πως μπορεί να γίνει η προβολή αυτών των ευρημάτων. Η δεύτερη είναι πως κάθε περιβαντολλογική παρέμβαση και μελέτη πρέπει να εγκρίνεται και από το Δασαρχείο, οπότε είχαμε μια εμπλοκή και εκεί. Η ενημέρωση που έχω μετά από πολλές αναβολές, είναι πως οι εργασίες θα ξεκινήσουν μέσα στον Νοέμβριο και πολύ σύντομα η πλατεία Χαρίτων θα αποδοθεί και πάλι στους πολίτες. Όπως τη θυμούνται και ακόμη καλύτερη».
Οι προσωπικές καλύτερες μου αναμνήσεις έρχονται από τον παιδότοπο και τον εξωτερικό χώρο του κολυμβητηρίου με τα γήπεδα του μπάσκετ. Και σίγουρα δεν είναι μόνο δικές μου. Το κολυμβητήριο έχει μια ξεχωριστή ιστορία για την πόλη και ο δήμαρχος φρόντισε να την τιμήσει. Πλέον και με νομοθετικό πλαίσιο. Είναι ο Ορέστης Τσάγκλας που υπενθύμισε στον δήμαρχο ότι πρέπει να αναφέρει και τις εργασίες στο κολυμβητήριο. «Σωστά, έχουμε και τα βαψιμάτα σήμερα» αποκρίνεται εκείνος χαμογελώντας. Αν μάθαμε κάτι εκείνη την ημέρα, ειναι πως το Κολυμβητήριο και το «Ματθαίος Λιούγκας», από τη στιγμή που ήρθαν στη γενική γραμματεία αθλητισμού, δεν αδειοδοτήθηκαν ποτέ. Πλέον υπάρχει μια αυστηρή νομοθεσία για το πως μπορεί να ληφθεί η άδεια για το κολυμβητήριο. Έχουμε κάνει ένα πρώτο κύκλο παρεμβάσεων με την ενεργειακή αναβάθμιση και με εκσυγχρονισμό όλων των υποδομών. Μόνο το μηχανοστάσιο αν βλέπατε, θα σας έπιανε η ψυχή σας. Ολοκληρώνουμε έναν κύκλο εργασιών τώρα και στις 15 Δεκεμβρίου θα το κλείσουμε πάλι για ένα μήνα ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιο».
Ο Γιώργος Παπανικολάου γνωρίζει όλα τα θέματα που έχουν γίνει άλλα και εκείνα που επρόκειτο ή που θέλει να γίνουν. Όπως για παράδειγμα η θέση του για το παλιό αεροδρόμιο, όπου θέλει αναπτυξιακές μονάδες φιλικές προς το περιβάλλον, με ελεύθερη πρόσβαση για όλους και ευκαιρίες για νέες θέσεις εργασίας.
Τελειώνοντας την κουβέντα, δεν κάνει την τυπική και ψυχρή χειραψία. Προτιμάει μια αγκαλιά. Στο χρόνο που μεσολαβεί για να μαζέψουμε τα πράγματα, ρίχνει μία κλεφτή ματιά έξω από το παράθυρο στις μαρίνες. Είναι κουρασμένος αλλά χαμογελαστός. Ποιος ξέρει, ίσως ν’ αντίκρισε και εκείνος την γυάλινη επιφάνεια του ουρανού με τα σκάφη και να σκέφτηκε πως αξίζει τον κόπο. Αυτό δεν θέλουμε άλλωστε σε αυτόν τον τόπο; Υπεύθυνους ανθρώπους σε υπεύθυνες θέσεις, που να μπορούν να πάρουν υπεύθυνες πρωτοβουλίες. Και πάνω απ’ όλα με αγάπη γι’ αυτό που κάνουν.
Είναι άραγε πράγματι ο Γιώργος Παπανικολάου ο καλύτερος δήμαρχος που είχαμε εδώ και χρόνια. Εγώ λέω ναι, αλλά το αποτέλεσμα θα το δείξει η ιστορία. Μέσα όμως από τα χαμόγελα, την σοβαρότητα και την πίστη στις θέσεις, αλλά και όλη την νοσταλγία που συνοδεύει έναν δήμο σαν τη Γλυφάδα, εκτός του ότι ο Γιώργος Παπανικολάου είναι απίστευτα εργατικός, βγάζεις ένα ακόμη συμπέρασμα. Ένα που σε κάνει να χαίρεσαι και σε γεμίζει και λίγο ελπίδα.
Αυτός ο δήμαρχος αγαπάει πάρα πολύ την πόλη του.
