Βασιλική Τρουφάκου: Η Νεράιδα της Λίμνης Βουλιαγμένης
Η Βασιλική ερωτεύεται έναν ιππότη στην Λίμνη της Βουλιαγμένης, αγαπάει τη Ν. Σμύρνη, ακούει Αλεξίου και βλέπει Λαρς Φον Τρίερ. Τη συμπάθησα ήδη.
- 18/07/2014
Είσαι η Νεράιδα στη Λίμνη της Βουλιαγμένης. Μίλα μου για την παράσταση.
Πρόκειται για το ονειρόδραμα του Ζαν Ζιροντού, ένα παραμύθι για μεγάλους, για έναν ιππότη και μία νεράιδα που αγαπήθηκαν πολύ. Είναι η ιστορία αγάπης δύο πλασμάτων διαφορετικών, αλλά και μία ιστορία αγάπης που δεν σβήνει. Η δράση της παράστασης είναι τοποθετημένη στο φυσικό τοπίο της Λίμνης, όπως ήταν το όραμα της Φρόσως Λύτρα, και εμείς, αξιοποιώντας όλους τους χώρους μέσα και γύρω από το νερό, ζωντανεύουμε το παραμύθι.
Έχεις πάει ξανά στη Λίμνη;
Πήγαινα μικρή με τη νονά μου. Είναι ένα συγκινητικά όμορφο μέρος.
Πρωταγωνιστείς σε ένα παραμύθι. Η εποχή μας έχει περισσότερο ανάγκη το παραμύθι ή την αλήθεια;
Το παραμύθι συγκινεί και αφορά, ακριβώς επειδή έχει μέσα του αλήθεια. Επίσης παραμύθι από παραμύθι διαφέρει. Υπάρχουν σκληρά παραμύθια και άλλα πιο «ρόδινα».
Είσαι κι εσύ Νότια, από τη Νέα Σμύρνη. Μένεις εκεί ακόμη; Έχεις κάποιο στέκι στην περιοχή;
Έχω μετακομίσει -από όταν ξεκίνησα να μένω μόνη μου- στο Κουκάκι, που είναι πιο κεντρική περιοχή και βολική για τις μετακινήσεις μου. Τη Ν.Σμύρνη, ωστόσο, την αγαπάω πάρα πολύ, εκεί θέλω να επιστρέψω, αν συνεχίσω να μένω στην Αθήνα. Η πλατεία της είναι ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο.
Ο περισσότερος κόσμος σε γνώρισε από το Κάτω Παρτάλι. Γιατί πήγε τόσο καλά αυτή η σειρά;
Επειδή όλοι οι συντελεστές ήταν ένας κι ένας, η δουλειά έγινε με πολύ μεράκι παρά τις δυσκολίες και τα περιορισμένα σε σχέση με άλλες εποχές χρήματα, αλλά βασικά κατά τη γνώμη μου επειδή η σειρά αυτή δεν μοιάζει με καμία άλλη. Είχε ένα ανατρεπτικό σενάριο και -αν και αναγνωρίσιμους- όχι συνηθισμένους χαρακτήρες. Το Παρτάλι είναι μία σειρά sui generis.
Πες μου δυο λόγια για τις προηγούμενες δουλειές σου.
Έχω εργαστεί σχεδόν αποκλειστικά στο θέατρο και αν και έχω κάποιες δουλειές στο ενεργητικό μου είμαι ακόμα σχετικά καινούρια. Αυτό το λέω γιατί θα δυσκολευόμουν να ξεχωρίσω κάποιες παραστάσεις. Όλες οι μέχρι τώρα συνεργασίες μου με έχουν «διαμορφώσει» με ένα τρόπο. Έτσι, νομίζω συμβαίνει στη δουλειά μας… Τα πρώτα σου βήματα εντυπώνονται ως γνώση και ως εμπειρία. Η Παρέλαση (με σκηνοθέτη τον Ένκε Φεζολλάρι), ωστόσο, ήταν η πρώτη τόσο προσωπική μου δουλειά η οποία «ταξίδεψε» για δύο χρόνια και την οποία θα κρατάω για πάντα στην καρδιά μου.
Αγαπημένη ταινία;
Η καλύτερη ταινία που είδα φέτος ήταν το “Nymphomaniac” του Λ.Φ.Τρίερ.
Αγαπημένο τραγούδι;
«Μες στα δυο της μάτια» από τους O.P.A. και τη Χ. Αλεξίου
Ηθοποιός που θαυμάζεις περισσότερο;
Την Κέιτ Γουίνσλετ. Ανθρώπινη και ουσιαστική.
Θέατρο ή Πολυτεχνείο;
Μου βάζεις δύσκολα! Δεν μπαίνουν αυτά τα δύο στην ίδια πρόταση.
Τι σου αρέσει να κάνεις όταν δεν ασχολείσαι με την υποκριτική;
Να είμαι εκτός Αθήνας.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο στα νότια;
Εκτός από την πλατεία Ν.Σμύρνης; H Πειραϊκή.
Αν διάλεγες ένα σημείο για μια επόμενη παράσταση στα νότια ποιο θα ήταν αυτό;
Στο Σούνιο, τον ναό του Ποσειδώνα (τo παράκανα;)
Μια φράση που χρησιμοποιείς συχνά στη ζωή σου.
Το «Μπλέξαμε».