Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι
Ο Ορέστης γνώρισε τον Θοδωρή, ένα παιδί με αυτισμό, στο «Best Buddies» και σήμερα μας διηγούνται μια ιστορία αληθινής φιλίας με γέλιο, δέσιμο δυνατό, δυσκολίες και συγκινήσεις.
- 11/04/2016
“Όλοι προσπαθούμε. Όπως νομίζουμε ότι μπορούμε. Απλώς κάποιοι προσπαθούν πιο πολύ. Και η προσπάθεια γίνεται πράξη. Και η πράξη προσφορά. H στήλη «Humans» ψάχνει και βρίσκει μικρούς ήρωες ανάμεσα μας. Ανθρώπους που δεν επιδιώκουν να αναγνωριστούν ως μεγάλοι άνθρωποι. Απλώς άνθρωποι”.
Φωτογράφος: Μιχαήλ Βαρθακούρης
Ο Θοδωρής είναι 21 ετών κι έχει αυτισμό. Είναι κεφάτος και γνωρίζει τα πάντα για τη γειτονιά του και τη μικρή ιστορία της, από τους πρώτους κατοίκους που ήρθαν να ζήσουν στο Πανόραμα. Από το πρώτο λεπτό βλέπω την ιδιαίτερη αδυναμία που έχει στον φίλο του, τον Ορέστη. Ο Ορέστης Βλάχος είναι ένας νέος 30 ετών από τη Βούλα. Είναι από τους ανθρώπους που, με μεράκι κι αγάπη, αφιερώνουν ένα πολύτιμο κομμάτι της καθημερινότητάς τους στην ανιδιοτελή προσφορά. Εργάζεται ως μηχανικός αεροσκαφών, δουλειά ψυχοφθόρα, απαιτητική, με τρομακτική πίεση. Κι όμως, παρά τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που του απομένει, εκείνος προτιμά να τον μοιράζεται με το νέο του φιλαράκι. Απολαμβάνουν μαζί τον ήλιο και τις βόλτες στην παραλία, πίνουν καφέ στις συνοικιακές καφετέριες, συζητούν συχνά-πυκνά στο τηλέφωνο, αυτά που συνηθίζουν να κάνουν δύο αληθινοί φίλοι.
Συνάντησα τον Ορέστη και τον Θοδωρή, στον Άγιο Νεκτάριο, στο Πανόραμα της Βούλας, την πιο ζεστή μέρα του Μαρτίου. Είχαν να μου διηγηθούν μια ιστορία φιλίας που εύχονται να κρατήσει χρόνια. Με γέλιο, με δέσιμο δυνατό, με συγκινήσεις, με δυσκολίες. Μιας φιλίας- πρότυπο, που σου γεννάει προβληματισμούς για όσα θεωρούμε δεδομένα και περνάει ένα ανεπιτήδευτα δυνατό μήνυμα.
Ο Ορέστης και ο Θοδωρής γνωρίστηκαν πριν ένα χρόνο στο «Best Buddies», έναν παγκόσμιο εθελοντικό οργανισμό που υποστηρίζει ατόμα με νοητική υστέρηση και άλλες αναπτυξιακές δυσκολίες. Τα μέλη αυτής της παρέας δίνουν μια σημαντική μάχη με σκοπό την εξάλειψη της μοναξιάς και της απομόνωσης, ενώ παράλληλα εκπαιδεύουν την κοινωνία στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Το «Βest Βuddies», το καλοκαίρι του 2011 έκανε ένα μακρινό ταξίδι από την Αμερική στην Ελλάδα, όταν η Αστική μη Κερδοσκοπική εταιρεία TactHellas ανέλαβε την εκπροσώπηση του στη χώρα μας. Σήμερα, μέσα από μια παρέα που μεγαλώνει συνεχώς, έχουν δημιουργηθεί 60 φιλίες, που ευελπιστούν να αφυπνήσουν, να εμπνεύσουν, να αποτελέσουν παράδειγμα, με κοινό στόχο την κοινωνική αποδοχή, την προσφορά και την συλλογική οικοδόμηση ενός πιο βέβαιου μέλλοντος, για εκείνους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.
Ο Ορέστης έμαθε για τη δράση των Best Buddies, μέσα από ένα τηλεοπτικό σποτ. Έτσι ήρθε σε επαφή με την Κατερίνα Αγγελοπούλου, συντονίστρια του οργανισμού, η οποία τον υποδέχτηκε στην -μικρή τότε- οικογένειά της, την οποία έβλεπε να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Ο Ορέστης έγινε μέλος της. Τόσο απλά. «Με ρώτησαν ποια είναι τα ενδιαφέροντα μου, πόσο χρονών είμαι και που ζω. Είναι σημαντικό να έχεις κοινά ενδιαφέροντα με τον νέο σου φίλο και να μένεις κοντά του, έτσι ώστε να είναι πιο άμεση και εύκολη η επικοινωνία. Έτσι, μια μέρα γνώρισα τον Θοδωρή, ο οποίος μένει και εκείνος στη Βούλα. Βρήκαμε αμέσως αυτό που μας έδεσε από την αρχή. Την αγάπη μας για τη θάλασσα. Και από τότε οι περισσότερες συναντήσεις μας γίνονται εκεί. Του αρέσει να τρέχει, να κολυμπάει, να κάνει περίπατους στη φύση και να χορεύει στα πάρτι που διοργανώνει η παρέα κάθε μήνα. Βλεπόμαστε σίγουρα δύο φορές το μήνα και λέμε τα νέα μας συχνά στο τηλέφωνο. Πριν λίγο καιρό παρακολουθήσαμε μαζί μια θεατρική παράσταση στο Γκάζι. Έπαθα πλάκα! Οι ηθοποιοί ήταν και οι ίδιοι παιδιά με νοητική στέρηση και το αποτέλεσμα ήταν συγκινητικό για εκείνους που είναι έστω και λίγο ευαίσθητοι. Είναι μάλλον η πιο όμορφη εμπειρία που ζήσαμε μαζί μέχρι σήμερα».
Ο Ορέστης κατανοεί την ανάγκη που έχουν τα παιδιά από συνεχή βοήθεια και στήριξη από την οικογένειά τους, αυτό όμως τους κάνει να εξαρτώνται συνεχώς από άλλους. Και κάπως έτσι η ειλικρινής και βαθιά τους επιθυμία για ανεξαρτησία, απομακρύνεται. «Πρέπει πάντοτε να είναι κάποιος εκεί. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα χρειαστεί. Θέλει ιδιαίτερη προσοχή, γι’αυτό κι εγώ έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα. Κάποια πράγματα που εμείς θεωρούμε φυσιολογικά, για εκείνα τα παιδιά δεν είναι. Είναι όμως σημαντικό για εκείνον να νιώθει ανεξάρτητος. Γι’αυτό και είμαι πάντα άνετος, ήρεμος και χαλαρός μαζί του. Δεν τον πιέζω. Ό,τι μπορούμε να κάνουμε μαζί, το κάνουμε και μιλάμε για όσα μιλούν δύο αληθινοί φίλοι. Θυμάμαι σε ένα πάρτι με έβγαλε νοκ άουτ, όταν μου είπε για μια κοπέλα που του άρεσε. Στο τέλος κάθε βόλτας νιώθω πλήρης και ευτυχισμένος. Όπως πιστεύω και ο φίλος μου».
Στην βόλτα που κάναμε οι τρεις μας, ο Θοδωρής γελούσε δυνατά και στεκόταν συνεχώς δίπλα στον Ορέστη. Έδειχνε να νιώθει ασφάλεια και αγάπη. «Κάποια μέρα άκουσε σε μια συζήτηση μου με μια άλλη εθελόντρια, ότι είχα σκοπό να φύγω στο εξωτερικό. Ήταν δίπλα μου εκείνη την στιγμή και όπως ήταν φυσικό είχε απορίες. Μου ζητούσε να μην φύγω, να μην τον αφήσω. Τις επόμενες ημέρες το τηλέφωνο είχε πάρει φωτιά. Όταν τον διαβεβαίωσα πως θα επέστρεφα σύντομα, μόνο τότε ηρέμησε».
Εάν κάποιος δεν έχει έρθει σε επαφή με ένα τόσο ιδιαίτερο πλάσμα, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο και συνάμα λυτρωτικό μπορεί να είναι, στο τέλος της μέρας. «Το best buddies με έχει βοηθήσει σε πολλά θέματα. Έχω πάψει να ασχολούμαι με μικρότητες και μικροπροβλήματα. Είναι μια σχέση δούναι και λαβείν. Μπορεί να του δίνω μεγάλη χαρά με την παρέα μου, αλλά τελικά εγώ κερδίζω περισσότερα. Λιγότετρα άγχη, νεύρα και γκρίνια και πιο πολλή όρεξη για ζωή».
Το πιο σημαντικό για τον Ορέστη είναι να αντιληφθούμε πως είμαστε όλοι ίσοι, με μοναδική διαφορά ότι εμείς ο,τι και αν συμβεί, μπορούμε να πατήσουμε ξανά στα πόδια μας και να κάνουμε πράγματα για να ανελιχθούμε. Και αυτό μας δίνει μεγαλύτερη ευθύνη απέναντί σε εκείνους. «Αυτά τα παιδιά εάν μείνουν μόνα τους δεν έχουν ευκαιρίες. Κανείς δεν θα τους πάρει στη δουλειά του, δεν θα τους εμπιστευτεί. Βρίσκονται στο περιθώριο. Τα απλά για εμάς, μπορεί για εκείνους να μοιάζουν βουνό. Θα πρότεινα λοιπόν από το δημόσιο να τους δίνει εργασιακές ευκαιρίες και λόγο μέσα στη κοινωνία. Να μπαίνουν σε κανονικά σχολεία, να συμμετέχουν ενεργά στα μαθήματα αλλά και στην καθημερινή ζωή, για να μην νιώθουν ότι είναι στο περιθώριο και να μπορέσουν σταδιακά να είναι πιο ανεξάρτητοι».
Τον ρωτάω ποια είναι τα συστατικά μιας επιτυχημένης φιλίας. «Ο χρόνος, η τριβή, η εμπιστοσύνη και η αλήθεια. Να λες πάντα την αλήθεια, να μην κρύβεσαι, να μιλάς και να ακούς τα πάντα».
Ο Ορέστης δεν γνωρίζει πολλά άτομα στα Νότια προάστια που να ασχολούνται με τον εθελοντισμό. «Δυστυχώς οι Νότιοι είναι τεμπέληδες. Είναι όλοι στον κόσμο τους. Ο εθελοντισμός είναι άγνωστη λέξη για τους περισσότερους. Όσοι μαθαίνουν για εμένα με κοιτάνε καλά καλά». Ωστόσο δεν θέλει να φύγει ποτέ από εδώ. Αγαπάει τη θάλασσα όσο τίποτα και όσο και εάν απεχθάνεται τον κόσμο, δεν θα άλλαζε το μέρος που ζει. «Πηγαίνω στην παραλία κάτω από το σπίτι μου σχεδόν κάθε μέρα. Κάνω μπάνιο ακόμα και το χειμώνα. Σταματάω μόνο τρεις μήνες λόγω δουλειάς. Απολαμβάνω την ηρεμία, τη φύση και την άπλα, όσο πουθενά αλλού και σε αυτό το περιβάλλον που αγαπώ και με κάνει χαρούμενο, θα συνεχίσω να προσφέρω με τον τρόπο μου και να δίνω και εγώ χαρά σε όποιον την έχει πραγματικά ανάγκη».
Μπορείς να έρθεις σε επαφή με τους Best Buddies, μέσω της σελίδας τους στο facebook, ή του site της tacthellas.
Eάν γνωρίζεις κάποιον άνθρωπο που ζει ανάμεσα μας και προσφέρει με τον δικό του τρόπο στην κοινωνία ή την κοινότητα των Νοτίων Προαστίων, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μας στο info@nou-pou.gr