Είσαι Αργυρουπολίτης αν….
Αυτή τη φορά προσγειωθήκαμε στην Αργυρούπολη και εντοπίσαμε τα σημάδια που αποδεικνύουν ότι είσαι γνήσιος κάτοικος της περιοχής.
- 30/03/2017
από την Έρη Πρασιανάκη
Τα παιδικά και τα νεανικά σου χρόνια σημαδεύτηκαν για πάντα κι αν σε ρωτούσαν αν θα έφευγες ποτέ από την Αργυρούπολη, η απάντηση είναι ξεκάθαρα όχι. Επομένως, ήσουν, είσαι και θα είσαι Αργυρουπολίτης αν:
-Τα απογεύματα της Κυριακής δεν ήταν τόσο μελαγχολικά αφού σαν παιδί έβλεπες ταινίες και έτρωγες ποπ κορν στο «Σινέ Σοφιά». Μουλάν, Μπαπούλας Α.Ε., Χάρυ Πόττερ και τόσες άλλες ταινίες που ανυπομονούσες να φέρει ο κινηματογράφος της γειτονιάς σου που σε έμαθε να αγαπάς τις ταινίες.
-Η εναλλακτική το καλοκαίρι ήταν το “Σινέ Αλόμα” με καρέκλα στο χαλικάκι και θέα στ’ αστέρια.
-Λιγό πιο κάτω θυμάσαι το κλασσικό καφέ-μπαρ με την ξύλινη εξωτερική επένδυση αλλά και τους “Φοίνικες” στην πλατεία.
-Το Μπαραλού έχει γίνει πια το καινούργιο σου στέκι.
-Πούλαγες μούρη ότι αράζεις στο υβριδικό καφενείο “Αρούκατος” ενώ εσύ έπινες απλώς τσίπουρα.
-Έκανες κοπάνα για να πιεις το καφεδάκι σου ήρεμα με τους κολλητούς σου στο ΦΑΝΤΙΚΟ (που έπαιρνες κυρίως σάντουιτς και ζαμπονοσαλάτα).
-Σύχναζες για καφέ και μπύρα στην Διωλκό.
-Έπαιρνες, όμως, και καφέ απ’ τα Starbucks. Ναι! Γιατί εμείς στην Αργυρούπολη είχαμε Starbucks και ξέραμε από το Γυμνάσιο τον Frappuccino Caramel.
– Η Σαββατιάτικη έξοδός σου σαν έφηβος/η ήταν στα Goody’s για chickys και club sandwich.
-Έχεις ‘’χτίσει’’ από την πρώτη μέρα λειτουργίας τους τα Mc Donald’s. Ανυπομονούσες να πας με τον μπαμπά σου να κάνετε Mc Drive, να πεις εσύ στην οθόνη με το μικρόφωνο την παραγγελία σου και να κάτσεις στο παγκάκι με τον τρομακτικό κλόουν-μασκότ-σήμα κατατεθέν των Mc Donald’s . Όσα διαφορετικά burger και να φας, όσο τέλεια κι αν είναι πάντα θα επιθυμείς και ένα double cheese!
– Τρώς φανατικά σουβλάκια και παστουρμαδόπιτα στις “Πίτες της Γεωργίας”.
-Αγαπάς “Αλαργινό Ρακάδικο” και ιδιαίτερα τα μύδια με την σάλτσα μουστάρδας.
-Αναγνωρίζεις, όμως, στο “Τζουζερί” το άκρως επιτυχημένο όνομα!
-Τα βράδια σου ως παιδί άραζες και έκανες skate με τους φίλους σου στην πλατεία Βάρναλη.
– Έτρωγες ντόνατς μαζί με τον καφέ σου στο Poco Poco και μπύρες στη Σχεδία.
-Μετά την παρέλαση της 28ης και της 25ης σουλατσάριζες όλη την Γερουλάνου για να δεις σε ποια καφετέρια τελικά θα καθίσεις.
– Πήγαινες στο 1ο λύκειο Αργυρούπολης όπως όλοι οι καλοί και διαβαστεροί μαθητές, κρυφά όμως θα ήθελες ξεκάθαρα να πηγαίνεις στο 4ο, λεγόμενο ως και «το σχολείο των κουλ» .
-Πρόλαβες την καφετέρια Siempre ως Καθ’ οδόν και ήταν από τότε το ίδιο κουλ να πας να πιείς τον καφέ σου με τους κολλητούς.
– Ξέρεις ότι το I CAFÉ ήταν παλιά επιπλάδικο (κι όμως ήταν).
-Έπινες και πίνεις ακόμα μπύρες στο Ερωτηματικό, την πιο παλιά μπυραρία της περιοχής.
-Έχεις, όμως, πάντα στην καρδιά σου τις ποικιλίες και το σνίτσελ της Vale-Vale.
– Το 30 και Κάτι δεν είναι απλά η ηλικία που λες όταν σε ρωτάνε πόσο χρονών είσαι.
– Πήγαινεις κάθε χρόνο στο Πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος , τρως μαλλί της γριας και βλέπεις -θέλοντας και μη- όλους τους παλιούς σου καθηγητές ελπίζοντας να μην σε αναγνωρίσουν μετά από τόσα χρόνια.
– Έτρωγες (και τρως ακόμα) σουβλάκια στην Ηπειρώτικη Γωνιά.
-Και ψητή γουρουνοπούλα στο mani MANH.
– Ξενύχταγες, έπινες , χόρευες μέχρι τελικής πτώσεως κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Bullseye και στο Déjà vu, τα κλαμπάκια της Αργυρούπολης, στα οποία ερχόντουσαν μέχρι και από το Περιστέρι, ενώ εσύ μπορούσες να τα επισκεφτείς απλά με τα πόδια! Δυστυχώς το Bullseye δεν υπάρχει πια, ενώ το Déjà vu αν και έχει αλλάξει τρεις τοποθεσίες, ζει και βασιλεύει.
– Μετά το ξενύχτι σου έτρωγες γιγαντιαίες κρέπες στο New Deli στην πλατεία και έκλαψες με μαύρο δάκρυ όταν έκλεισε.
-Ευτυχώς ο πόνος έσβησε όταν ο Σάκης άνοιξε το Insitu πίσω από την Αγία Τριάδα το οποίο κάνει ακόμη καλύτερες και τεράστιες κρέπες.
-Το Tres Jolie για ‘σένα δεν ήταν ποτέ κατάστημα εσωρούχων αλλά καφετέρια.
-Έχεις έστω μία φορά εξαναγκαστεί από τους γονείς σου να πάτε στο «πατητήρι» στην Αργυρούπολη, στο τέρμα της Διγενή Ακρίτα όπου κάθε χρόνο γίνεται ο Χορός των Κρητικών και το πάτημα σταφυλιών. Το μόνο που άξιζε σε όλο αυτό το νταβαντούρι ήταν πάντα τα σουβλάκια καλαμάκια με την φετούλα ψωμί καρφιτσωμένη στην κορυφή τους.
– Όταν σου λένε Πίτσα Μανιτάρι δεν αναρωτιέσαι αν είναι κάποιο νέο σχήμα πίτσας.
– Πήγαινες Φροντιστήριο στο ΡΟΜΒΟ και όταν άνοιξε παράρτημα και στη Γερουλάνου μπορούσες να πηγαίνεις απλά με τα πόδια τρώγοντας παγωτό απ΄τα περίπτερα που συναντούσες στη διαδρομή.
– Σε κοίταζαν σαν εξωγήινο όταν τους έλεγες ότι για τα ψώνια σου πήγαινες στο Continent , μετ’ έπειτα Carrefour. Τι να κάνουμε που τότε αυτό ήταν ό,τι πιο κοντινό σε super market στην περιοχή μας;!
– Και τέλος, ΔΕΝ είσαι Αργυρουπολίτης, αν έστω και μια φορά στη ζωή σου δεν έφαγες σουβλάκι από το Μπιφτέκι της Σοφίας. Πίτα απ όλα, με το μοναδικό -καλύτερο από της μάνας σου- μπιφτέκι. Ο χώρος έχει μείνει ίδιος και απαράλλαχτος όλα αυτά τα χρόνια αλλά η γεύση είναι αυτή που σε στοιχειώνει και κάθε τόσο σε κάνει να επιστρέφεις σε αυτό το ιστορικό μαγαζάκι.
Πείτε μας στα σχόλια αν έχουμε παραλείψει κάτι, αν θεωρείτε ότι λείπει κάτι, ώστε να τα συμπεριλάβουμε στον επόμενο γύρο για την Αργυρούπολη.